Czy zapłata za najem cystern i wagonów kolejowych firmie z siedzibą w Niemczech stanowi należność (...)

Czy zapłata za najem cystern i wagonów kolejowych firmie z siedzibą w Niemczech stanowi należność licencyjną ?

Działając na podstawie art. 14 e oraz art. 14a § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), udzielając interpretacji w zakresie postanowień art. 12 ust. 3 umowy podpisanej w Berlinie dnia 14 maja 2003 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz. U. z 2005 r. Nr 12 , poz. 90; zwana dalej: umową).



Minister Finansów uznaje za nieprawidłowe stanowisko przedstawione przez Spółkę X we wniosku dotyczące braku opodatkowania u źródła należności z tytułu dzierżawy cystern i wagonów kolejowych wypłacanych podmiotowi z siedzibą w Niemczech.

Porady prawne


Uzasadnienie


Jak wynika ze stanu faktycznego, który został przedstawiony we wniosku, Spółka w związku z wykonywana działalnością zawarła umowę na najem cystern kolejowych z polską firma, której zadaniem jest zabezpieczenie wagonów i cystern kolejowych. W wyniku trójstronnego porozumienia zawartego pomiędzy Wnioskodawcą, polską firmą oraz kontrahentem niemieckim, fakturowania za najem cystern i wagonów dokonuje kontrahent niemiecki.


W tak przedstawionym stanie faktycznym pojawiła się wątpliwość interpretacyjna, która powstała w związku z wykładnią gramatyczną art. 12 umowy i Modelowej Konwencji OECD, a sprowadza się do rozstrzygnięcia, czy zapłata za najem cystern i wagonów kolejowych stanowi należność licencyjną.


Zdaniem Spółki zapłata za dzierżawę cystern i wagonów kolejowych nie stanowi należności licencyjnej w rozumieniu art. 12 ust. 3 umowy. W opinii Spółki nie stanowi ona także należności z tytułu 'użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu' o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654 ze zm., dalej updop). W ocenie Spółki za takim stanowiskiem przemawia to, iż zarówno umowa, jak i updop nie zawiera definicji urządzenia przemysłowego. Według wykładani gramatycznej, zgodnie ze słownikiem j. polskiego 'urządzenie oznacza rodzaj mechanizmu lub zespół elementów, przyrządów służących do wykonania określonych czynności, ułatwiających pracę'. Zdaniem Spółki powyższa definicja nie wyjaśnia całkowicie pojęcia urządzenia, dlatego też Spółka dla rozstrzygnięcia czy cysterny i wagony kolejowe stanowią urządzenia przemysłowe przywołuje rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (Dz. U. Nr 112, poz. 1317 ze zm., dalej: rozporządzenie KŚT). Rozporządzenie w grupie 'urządzenia techniczne' w podgrupie 65 wymienia urządzenia przemysłowe, natomiast nie są tam wymienione wagony i cysterny kolejowe. Zgodnie z rozporządzeniem KŚT wagony kolejowe są wymienione w grupie 7 i są zaliczane do środków transportu. Zdaniem Spółki dowodzi to, że tabor kolejowy nie może być zaliczony do urządzeń przemysłowych.


Ponadto, zdaniem Spółki w przedmiotowej sprawie będzie miał zastosowanie art. 23 umowy polsko-niemieckiej, który Spółka przytacza w brzmieniu 'majątek ruchomy stanowiący majątek zakładowy zakładu, którym przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa dysponuje w drugim Umawiającym się Państwie, może być opodatkowany w tym drugim państwie'. Oznacza to w opinii Spółki, iż przy ustalaniu podstawy opodatkowania należy kierować się przepisami ustawy krajowej. Zdaniem Spółki art. 21 ust. 1 updop nie reguluje opodatkowania transportu kolejowego naziemnego, zatem nie powstaje obowiązek podatkowy zgodnie, z którym przy wypłacie należności, Spółka pobierałaby zryczałtowany podatek dochodowy.


Rozpatrując wniosek Spółki Minister Finansów zważył, co następuje.


Kwestie dotyczące opodatkowania majątku i dochodów uzyskanych przez podmioty z siedzibą w dwóch różnych krajach regulują umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, które wzorowane są na Modelowej Konwencji OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku. Również umowy, których stroną jest Polska stanowią odwzorowanie Modelowej Konwencji OECD. Zarówno tekst Modelowej Konwencji jak i brzmienie Komentarza do niej zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Państwa, które nie zgadzają się z tezami postawionymi w Komentarzu, mogą złożyć zastrzeżenie do artykułu lub uwagi do Komentarza, w których zastrzegają sobie prawo odmiennego stosowania danego artykułu. W celu uniknięcia ewentualnych wątpliwości Polska złożyła zastrzeżenie, zgodnie z którym zastrzega sobie prawo dodania do art. 12 ust. 2 słów 'za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzeń przemysłowych, handlowych lub naukowych'.


Z art. 12 ust. 1 umowy wynika, że należności licencyjne powstające w Polsce i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Niemczech, podlegają opodatkowaniu tylko w Niemczech. Jednakże takie należności mogą być opodatkowane także w Polsce tj. w państwie, w którym powstały i zgodnie z prawem polskim, z tym że podatek nie może przekroczyć 5% kwoty brutto tych należności a osoba uprawniona do należności licencyjnych ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w Niemczech (art. 12 ust. 2 umowy).


Zgodnie z art. 21 ust. 1 updop, w brzmieniu znajdującym zastosowanie w rozpatrywanej sprawie, podatek od dochodu podatników, którzy nie mają na terytorium RP siedziby lub zarządu, a osiągają tutaj dochód z tytułu przychodów uzyskanych miedzy innymi za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, ustala się w wysokości 20%.


Przepisu tego w myśl art. 21 ust. 2 updop nie stosuje się, jeżeli umowa w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, której Rzeczpospolita Polska jest stroną, zawarta z krajem, na terytorium którego podatnik ma siedzibę, stanowi inaczej. W rozpoznawanej sprawie przepisem szczególnym w stosunku do postanowień art. 21 ust. 1 updop jest art. 12 ust. 2 i 3 umowy.


Zgodnie z art. 12 ust. 3 umowy przez należności licencyjne rozumie się 'wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin, wszelkiego patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego lub za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za informacje dotyczące doświadczenia w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej'.


Zgodnie z art. 3 ust. 2 umowy polsko-niemieckiej każdemu określeniu użytemu w umowie i w niej niezdefiniowanemu, należy nadać takie znaczenie, jakie posiada ono zgodnie z prawem państwa-strony umowy, w którym podatek jest ustalany.


Zakres przychodów objętych opodatkowaniem na podstawie art. 12 ust.

3 umowy jest węższy w stosunku do art. 21 ust. 1 pkt 1 updop zgodnie z którym opodatkowaniu podlegają 'przychody z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how)'.


Pokreślić należy, iż zarówno przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jak również postanowienia umowy nie zawierają definicji urządzenia przemysłowego.


Zatem aby wyjaśnić sens tego pojęcia należy sięgnąć do języka potocznego wyrażonego w określeniach słownikowych (por. uzasadnienie wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6.12.1996 r., sygn. akt III SA 1091-1092/94, publ. LEX nr 27418, Glosa 1998, nr 9, s. 31, Monitor Prawniczy 1998, nr 6, s. 237). I tak, według 'Słownika Języka Polskiego' (PWN Warszawa 1996 r. tom III, str. 575) urządzenie jest rodzajem mechanizmu lub zespołem elementów, przyrządów, służącym do wykonywania określonych czynności, ułatwiającym pracę; urządzenie przeładunkowe, transportowe.


W świetle zaprezentowanego rozumienia omawianego terminu uzasadniony jest pogląd, że wagony i cysterny kolejowe, należy zaliczyć do urządzeń przemysłowych, o których mowa w art. 12 umowy oraz art. 21 ust.1 pkt 1 updop.


Należy podkreślić, iż twierdzenie Spółki o braku podstaw do zaliczenia cystern i wagonów kolejowych do kategorii urządzeń przemysłowych nie może być wywiedzione z rozporządzenia KŚT. Rozporządzenie to weszło na podstawie delegacji zawartej w art. 40 ust. 2 ustawy z dnia 29 czerwca 1995r. o statystyce publicznej (Dz. U. z 1996 r. Nr 88, poz. 439). Zgodnie z art. 40 ust. 3 cytowanej ustawy wprowadzone w trybie ust. 2 klasyfikacje i nomenklatury stosuje się w statystyce, ewidencji i dokumentacji oraz rachunkowości. Zatem nie mają one zastosowania do rozstrzygnięcia w przedmiotowej sprawie.


Wobec powyższego należności jakie Spółka zobowiązała się wypłacić na rzecz kontrahenta, będącego rezydentem podatkowym zarejestrowanym w Niemczech z tytułu czynszu za dzierżawę wagonów i cystern kolejowych zgodnie z art. 12 umowy, stanowią przychód spółki niemieckiej. Płatności te stanowiąc należności licencyjne, podlegają opodatkowaniu w Polsce podatkiem w wysokości 5% kwoty brutto należności (art. 12 ust. 2 i 3 umowy). Zastosowanie stawki wynikającej z umowy, jest możliwe wyłącznie w sytuacji udokumentowania miejsca siedziby podatnika aktualnym certyfikatem rezydencji.


Zatem należy uznać iż, niesłuszne jest stanowisko Spółki wyrażone we wniosku, iż wypłacane przez Spółkę na rzecz niemieckiego kontrahenta należności z tytułu użytkowania cystern i wagonów kolejowych, nie podlegają opodatkowaniu w Polsce.


Minister Finansów informuje, że interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.


Odpowiedź nie jest wiążąca dla płatnika, jest natomiast wiążąca dla właściwych organów podatkowych i organów kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.


Na niniejsze postanowienie, na podstawie art. 14e § 2, art. 14a § 4 oraz art. 236 § 1 i § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej, Stronie przysługuje zażalenie do Ministra Finansów w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika