Czy wydatki ponoszone w związku z zapraszaniem kontrahentów lub ich przedstawicieli na spotkania biznesowe (...)

Czy wydatki ponoszone w związku z zapraszaniem kontrahentów lub ich przedstawicieli na spotkania biznesowe w restauracjach w kraju lub poza jego granicami, w zależności od zaistniałej sytuacji, przy założeniu, że te spotkania służą załatwianiu spraw służbowych mających ścisły związek z bieżącymi lub przyszłymi przychodami Firmy Wnioskodawcy, i nie mają charakteru uroczystego, lecz będą polegać na zapewnieniu jedynie standardu poczęstunku zwyczajowo przyjętego, będą stanowiły koszty uzyskania przychodów w Jego Firmie?

Zmiana interpretacji indywidualnej

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012r., poz. 749, z późn. zm.) Minister Finansów, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 9 stycznia 2013 r. Nr IPTPB1/415-654/12-2/KO wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 października 2012 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup produktów spożywczych oraz usług gastronomicznych podczas spotkań z kontrahentami w siedzibie firmy jak też poza jej siedzibą jest prawidłowe.

Porady prawne

Uzasadnienie

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, działając na podstawie § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), wydał w dniu 9 stycznia 2013 r., w imieniu Ministra Finansów, interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na drobny poczęstunek podawany podczas spotkań z kontrahentami w biurze jak i wydatków na posiłki w trakcie spotkań z kontrahentami w restauracji. Interpretacja wydana została na wniosek z dnia 29 października 2013 r.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), Wnioskodawca jako osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą w zakresie handlu, usług, w tym transportowych przewozu osób i rzeczy, zarówno w kraju, jak i poza jego granicami, tj. w państwach UE, Mołdawii, Ukrainy, Rosji, Kazachstanu, Szwajcarii, Grecji, Turcji, w ramach współpracy z kontrahentami lub potencjalnymi kontrahentami krajowymi i zagranicznymi (klientami, dostawcami towarów i usług oraz innymi partnerami biznesowymi), organizuje spotkania bądź kontrahenci krajowi i zagraniczni zapraszają Go na takie spotkania osobiście lub Jego przedstawicieli.

W zależności od okoliczności, spotkania takie odbywają się w siedzibie Firmy Wnioskodawcy, w siedzibach Jego kontrahentów lub też przyszłych kontrahentów, bądź na gruncie neutralnym, często w restauracjach w kraju lub poza jego granicami. W czasie tych spotkań omawiane są różnego rodzaju sprawy biznesowe, np. zasady współpracy, propozycje obu stron wraz z ofertami współpracy bieżącej lub przyszłej. Omawiane są również bieżące zmiany współpracy oraz ich skutki.

Zapraszając kontrahenta do restauracji w kraju lub za granicą, w zależności od sytuacji, Firma Wnioskodawcy ponosi koszty posiłku, co jest zwyczajowo przyjęte w tym kręgu kulturowym oraz w obecnych realiach życia gospodarczego. Spotkania takie nie będą miały charakteru szczególnie uroczystego, wytwornego czy okazałego, ich celem nie będzie imponowanie kontrahentom wystawnością, lecz omówienie bieżących i przyszłych spraw biznesowych na neutralnym gruncie. Wydatki dotyczące tych spotkań z obecnymi i przyszłymi kontrahentami krajowymi i zagranicznymi będą dokumentowane rachunkami lub fakturami VAT wystawionymi na Firmę Wnioskodawcy oraz będą opisane przez Niego lub pełnomocnika w jakim celu odbyło się przedmiotowe spotkanie. Wnioskodawca zaznacza, że wydatki te będą ponoszone w celu osiągnięcia przychodów bieżących lub zabezpieczenie źródła przyszłych przychodów w Jego Firmie, nie będzie to reprezentacja, lecz uzasadniony wydatek poczyniony w restauracji na koszty posiłku.

W związku z powyższym zadano pytanie:

Czy wydatki ponoszone w związku z zapraszaniem kontrahentów lub ich przedstawicieli na spotkania biznesowe w restauracjach w kraju lub poza jego granicami, w zależności od zaistniałej sytuacji, przy założeniu, że te spotkania służą załatwianiu spraw służbowych mających ścisły związek z bieżącymi lub przyszłymi przychodami Firmy Wnioskodawcy, i nie mają charakteru uroczystego, lecz będą polegać na zapewnieniu jedynie standardu poczęstunku zwyczajowo przyjętego, będą stanowiły koszty uzyskania przychodów w Jego Firmie?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) oraz treścią wyroku NSA, sygn. akt II FSK 2200/10, poniesione uzasadnione wydatki w restauracjach w kraju lub poza jego granicami dla obecnych, jak również przyszłych kontrahentów firmy Wnioskodawcy, będą kosztami uzyskania przychodów.

Wydając w imieniu Ministra Finansów, interpretację indywidualną z dnia 9 stycznia 2013 r. Nr IPTPB1/415-654/12-2/KO, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe stwierdzając m.in., że (...) wydatki na zakup poczęstunku podawanego podczas spotkań z kontrahentami, odbywanymi w restauracji, niezależnie od charakteru poczęstunku (czy jest to poczęstunek standardowy, zwyczajowy czy też okazały lub wystawny), są kosztami reprezentacji, o której mowa w art. 23 ust. 1 pkt 23 ww. ustawy, i jako takie nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów (...).

Po zapoznaniu się z aktami sprawy Minister Finansów zważył, co następuje.

Przy prawnopodatkowej ocenie zagadnienia, będącego przedmiotem wniosku, należy mieć na uwadze, że zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy. Na gruncie powyższej regulacji podstawową cechą kosztu uzyskania przychodów jest jego związek z przychodem podatnika albo związek z zachowaniem lub zabezpieczeniem przychodu podatkowego pod warunkiem, że dany koszt nie został wymieniony w katalogu kosztów negatywnych zawartym w art. 23 ust. 1 ustawy. Zgodnie z przepisami art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Problematyka kosztów podatkowych w kwestii dotyczącej, czy w każdym przypadku wydatki przedsiębiorcy na zakup żywności, napojów oraz usług gastronomicznych, podawanych i świadczonych podczas spotkań z kontrahentami (spotkań biznesowych i okazjonalnych), niezależnie od miejsca podawania zakupionych artykułów żywnościowych i napojów oraz od miejsca świadczenia zakupionych usług gastronomicznych, stanowią koszty reprezentacji, podlegające wykluczeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy, była przedmiotem orzecznictwa sądów administracyjnych, które nie było jednolite.

Mając na uwadze powyższe Minister Finansów wydał interpretację ogólną z dnia 25 listopada 2013 r. Nr DD6/033/127/SOH/2013/RD-120521, w której zauważono m.in., (...) że nie podlegają wykluczeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy ponoszone przez podatników wydatki na drobne poczęstunki ( np. ciastka, paluszki, kanapki) napoje (np. kawa, herbata, woda mineralna, soki), a także posiłki (np. obiady, lunche), niezależnie od miejsca ich podawania (w siedzibie podatnika, czy też poza nią), podawane podczas prowadzenia rozmów z kontrahentami, inwestorami, wykonawcami etc. dotyczących zakresu prowadzonej przez podatników działalności gospodarczej. Odzwierciedleniem powyższej interpretacji jest np. wyrok NSA z dnia 27 września 2012 r. sygn. akt FSK 392/11, wyrok NSA z dnia 17 czerwca 2013 r. sygn. akt. II FSK 702/11, wydany w składzie siedmiu sędziów.

W wyroku z dnia 17 czerwca 2013 r. Naczelny Sąd Administracyjny m.in. wskazał, że (...) wydatki związane z poczęstunkiem dla osób będących klientami, muszą być uznane za koszt uzyskania przychodu, nie ulega bowiem wątpliwości, że stworzenie właściwego klimatu dla prowadzonej działalności rodzi skutek w postaci zwiększenia przychodu zatem oznacza to, że (...) pomiędzy poniesionym wydatkiem polegającym na poczęstunku (zarówno dostarczonym w firmie, jak i poza jej siedzibą), a osiągniętym przychodem musi zachodzić związek przyczynowy (...). Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził jednocześnie, że (...) wydatek na zakup nie każdej usługi gastronomicznej należy kwalifikować do kosztów reprezentacji wyłączonej z kosztów uzyskania przychodów (...).

Odnosząc się do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, stwierdzić należy, że o ile poniesione koszty nie służą reprezentacji, to nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego, uznać należy za prawidłowe.

W konsekwencji należało, z urzędu, dokonać zmiany pisemnej interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi, działającego w imieniu Ministra Finansów, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.

Zgodnie z art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, Minister Finansów może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Minister Finansów może, z urzędu zmienić ją w dowolnym czasie.

Zmieniona interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zmienianej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów ? w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o wydaniu zmienionej interpretacji ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. ? Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2012r., poz. 270, z późn. zm.).Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister Finansów nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy ? Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi).Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy ? Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi), na adres: ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika