Czy dokonywane odpisy amortyzacyjne do elektrowni napędzanych wiatrem wg indywidualnej rocznej stawki (...)

Czy dokonywane odpisy amortyzacyjne do elektrowni napędzanych wiatrem wg indywidualnej rocznej stawki amortyzacji w wysokości 15% są prawidłowe?

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku ? Ordynacja podatkowa (j.t. Dz. U. z 2005 r. nr 8, poz. 60 z późn. zmian.) po rozpatrzeniu wniosku Pani (...) zam. (...) złożonego dnia 05.04.2007 r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie odpisów amortyzacyjnych naliczonych od elektrowni wiatrowej

stwierdzam, że:

stanowisko przedstawione w tym wniosku, jest nieprawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

Uzasadnienie

Podatniczka prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną w podatku dochodowym od osób fizycznych na zasadach ogólnych w zakresie wytwarzania energii elektrycznej w odnawialnym źródle energii z wykorzystaniem energii wiatru. W ramach prowadzonej działalności podatniczka zakupiła używane (rok produkcji 1988) maszyny energetyczne zbudowane z rotora (śmigło 3-skrzydłowe), osadzone na wale przekładni mechanicznej, połączonej sprzęgłem z wałem generatora usytuowanych w metalowej gondoli na szczycie metalowej kolumny o wysokości 30 m. Kolumna przymocowana jest za pomocą śrub do fundamentu wylewanego na wydzierżawionym gruncie. Wnioskodawca przewiduje, że urządzenia te będą eksploatowane jeszcze przez 7 ? 10 lat. Zakupiona turbina wiatrowa wraz z fundamentem jest kompletna, stanowi funkcjonalną całość, jest zdatna do użytku i stanowi środek trwały, do którego zastosowano indywidualną stawkę amortyzacji 15%. Podatniczka zaklasyfikowała środek trwały do grupy 3, rodzaj 346 ? zespoły wiatrowo-elektryczne. Powstała wątpliwość, czy podatniczka ma prawo dokonywać comiesięcznych odpisów amortyzacyjnych wg indywidualnej stawki amortyzacji 15%.

Kwestie właściwej klasyfikacji danego środka trwałego zostały unormowane w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 roku w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (Dz. U. nr 112, poz. 1317 z późn. zmian.). O zaliczeniu danego środka do odpowiedniej klasyfikacji (grupy, podgrupy i rodzaju) środków trwałych decyduje jego przeznaczenie oraz konstrukcja i wyposażenie. Organem uprawnionym do orzekania w tym zakresie jest urząd statystyczny.

Zasady dotyczące amortyzacji środków trwałych oraz ustalania ich wartości początkowej określają przepisy art. 22a ? 22o ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j.t. Dz. U. z 2000 r. nr 14, poz. 176 z późn. zmian.). W myśl art. 22a ust. 1 przywołanej ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

  1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
  2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
  3. inne przedmioty
  • o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z art. 22i ust.

1 w/w ustawy odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1. Elektrownie wiatrowe zostały umieszczone pod poz. 2 tego wykazu jako obiekty inżynierii lądowej i wodnej z roczną stawką odpisów amortyzacyjnych w wysokości 4,5%. Elektrownie wiatrowe składające się m.in. z kolumny, gondoli, fundamentu mieszczą się w Klasyfikacji Środków Trwałych w grupie 2 rodzaj 201 ? elektrownie, do których zalicza się budowle elektrowni wodnych, budowle innych elektrowni wytwarzających energię elektryczną (np. elektrowni opalanych węglem, elektrowni atomowych, elektrowni napędzanych wiatrem).

Natomiast w myśl art. 22j ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat dla budynków (lokali) i budowli, innych niż wymienione w pkt. 4, z wyjątkiem:

  1. trwale związanych z gruntem budynków handlowo-usługowych wymienionych w rodzaju 103 Klasyfikacji i innych budynków niemieszkalnych wymienionych w rodzaju 109 Klasyfikacji, trwale związanych z gruntem,
  2. kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500 m3, domków kempingowych i budynków zastępczych

? dla których okres amortyzacji- nie może być krótszy niż 3 lata.

W pkt. 4 wymieniono budynki (lokale) niemieszkalne, dla których stawka amortyzacyjna z Wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 2,5 %.

Natomiast w art. 22j ust. 3 pkt 1 cytowanej ustawy zdefiniowano pojęcie używanych środków trwałych. Stosownie do tego przepisu środki trwałe uznaje się za używane, jeżeli podatnik udowodni, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 60 miesięcy. Zatem, jeżeli maszyny energetyczne zostały wyprodukowane w 1988 roku, można przyjąć, że były używane co najmniej 60 miesięcy i podatnik ma prawo do ustalenia indywidualnej stawki amortyzacji w myśl art. 22j ust.1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Okres amortyzacji w tym przypadku nie może być krótszy niż 10 lat (stawka amortyzacji nie może być wyższa niż 10%).

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny i prawny Naczelnik Urzędu Skarbowego w Kartuzach nie podziela zdania podatniczki przedstawionego we wniosku złożonego dnia 05.04.2007r. Podatniczka nie ma możliwości zastosowania rocznej stawki amortyzacji w wysokości 15%, gdyż okres amortyzacji elektrowni wiatrowych nie może być krótszy niż 10 lat, czyli maksymalna wysokość stawki amortyzacyjnej, możliwej do zastosowania, wynosi 10%.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika