Wątpliwości Podatnika budzi sposób rozliczenia dla celów podatkowych nakładów poniesionych na pomieszczenia (...)
Wątpliwości Podatnika budzi sposób rozliczenia dla celów podatkowych nakładów poniesionych na pomieszczenia użytkowane na podstawie umowy najmu
stwierdza, że stanowisko przedstawione w tym wniosku jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.
UZASADNIENIE
W 1997 roku Spółka z o.o. zawarła umowę z inną osobą prawną o najem pomieszczeń biurowych w celu prowadzenia w nich działalności gospodarczej. W celu dostosowania pomieszczeń do własnych potrzeb Spółka przeprowadziła prace adaptacyjne i modernizacyjne, które ujęła w ewidencji środków trwałych jako inwestycję w obcym środku trwałym.
W 2006 roku Spółka zawarła z tym samym podmiotem nową umowę, którą objęto pomieszczenia dotychczas używane (I piętro) i nowo objęte (II piętro). W nowo objętych pomieszczeniach (II piętro) przeprowadzono prace obejmujące przebudowę części ścianek działowych, montaż paneli podłogowych na korytarzach, montaż wykładziny podłogowej, zmiany sieci elektrycznej i okablowania do potrzeb stanowisk komputerowych, wymianę okien i parapetów.
Natomiast w pomieszczeniach dotychczas używanych (I piętro) przeprowadzono prace związane z modernizacją sieci elektrycznej oraz prace polegające na malowaniu pomieszczeń, szpachlowaniu tynków, naprawie podłóg, wymianie wykładzin podłogowych, montażu paneli podłogowych na korytarzach, wymianie okien i parapetów.
Wątpliwości Podatnika budzi sposób rozliczenia dla celów podatkowych nakładów poniesionych na pomieszczenia użytkowane na podstawie umowy najmu.
Zdaniem Podatnika koszt całości prac przeprowadzonych na II piętrze należy zakwalifikować jako nakłady w obcym obiekcie, biorąc pod uwagę, że pomieszczenia te nie były dotychczas używane przez Spółkę. Podobnie prace przeprowadzone na I piętrze polegające na modernizacji sieci elektrycznej powiększają w ocenie Podatnika wartość początkową inwestycji w obcym środku trwałym.
Z kolei koszty prac zrealizowanych w pomieszczeniach na I piętrze użytkowanych przez Spółkę w okresie 10 lat obejmujących: malowanie pomieszczeń, szpachlowanie tynków, naprawę podłóg, wymianę wykładzin podłogowych, montaż paneli podłogowych na korytarzach, wymianę okien i parapetów należy uznać za koszty remontów i zakwalifikować w ciężar kosztów podatkowych w dacie poniesienia.
Na tle przedstawionego we wniosku stanu faktycznego Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku stwierdza, co następuje:
Kwestię kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów normują przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 z późń. zm.).
W myśl art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15.02.1992r. nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:
- nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
- nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
- ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych
- wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 8a, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.
Jak stanowi art. 16a ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992r. amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:
- budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
- maszyny, urządzenia i środki transportu,
- inne przedmioty
- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
Na podstawie art. 16a ust. 2 ustawy z dnia 15.02.1992r. amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidywanego okresu używania:
- przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej 'inwestycjami w obcych środkach trwałych',
- budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie,
- (...)
- zwane także środkami trwałymi.
Stosownie do treści art. 16g ust. 1 w związku z ust.7 tego artykułu ustawy z dnia 15.02.1992r. za wartość początkową inwestycji w obcym środku trwałym uważa się: w razie wytworzenia we własnym zakresie - koszt wytworzenia. Za koszt wytworzenia, w świetle przepisu art. 16g ust. 4 ustawy z dnia 15.02.1992r., uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania. W koszcie wytworzenia uwzględnia się także różnice kursowe, naliczone do dnia przekazania do używania danego składnika majątku.
W przypadku wykorzystywania w prowadzonej działalności gospodarczej obcych składników majątku wydatki poniesione na te składniki mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów albo bezpośrednio jeżeli mają charakter remontu albo poprzez odpisy amortyzacyjne, jeżeli zostały zaliczone do inwestycji w obcych środkach trwałych. Jak wynika bowiem z powołanego wyżej art. 16 ust. 1 pkt 1 lit.b) w związku z art. 16a ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 15.02.1992r. wydatki na wytworzenie inwestycji w obcym środku trwałym mogą stanowić koszt uzyskania przychodów nie inaczej niż poprzez odpisy amortyzacyjne.
Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje wprawdzie wprost pojęcia ?inwestycji w obcym środku trwałym?, to jednak w praktyce przyjmuje się, że taką inwestycją są nakłady poniesione na ulepszenie środka trwałego, który używany jest na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze. Są to zatem poniesione wydatki mające na celu przystosowanie środka trwałego do używania go przez podatnika.
Z kolei pojęcie remontu zostało zdefiniowane w art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 07.07.1994r. Prawo budowlane (Dz.U. z 2006r. Nr 156, poz. 1118 z późn. zm.), zgodnie z którym przez remont należy rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.
Nakłady ponoszone na remonty cechują się zatem tym, że nie tworzą nowej wartości, a służą zachowaniu dotychczasowej substancji remontowanego środka trwałego. Roboty remontowe pozwalają na utrzymanie go we właściwym stanie technicznym, umożliwiającym dalszą jego eksploatację mają więc charakter zachowawczy, odtworzeniowy. Tak rozumiany remont polega w szczególności na naprawie, odnowieniu, wymianie pewnych elementów, doprowadzeniu środka trwałego do stanu używalności, przywróceniu jego pierwotnej wartości użytkowej.
Z uzasadnienia wyroku NSA z dnia 29.04.1999r., sygn. akt I SA/Łd 772/ 97 wynika, że kolejną istotną cechą remontu jest to, że następuje on w toku eksploatacji środka trwałego przez podatnika i jest wynikiem tej eksploatacji (zużycia). Stwierdzenie zatem, że wykonane przez podatnika prace nie są pracami remontowymi, powinno być poprzedzone oceną ich charakteru i terminu wykonania, przy uwzględnieniu terminu przyjęcia przez podatnika środka trwałego do używania i jego stanu technicznego w terminie przyjęcia do używania.
Podobną tezę zawarł NSA w wyroku z dnia 08.08.1997r., sygn. akt SA/Gd 159/96 stwierdzając, iż istotą remontu jest przywrócenie pierwotnego stanu środka, przy czym w pojęciu tym nie mieści się zwykła bieżąca konserwacja. Drugą istotną cechą remontu, jaką należy wyczytać z przepisów podatkowych jest założenie, iż następuje on w toku eksploatacji środka trwałego przez podatnika i jest wynikiem tej eksploatacji (zużycia). Podobnie w wyrokach z dnia 01.03.2000r., sygn. akt I S.A./Wr 2915/98, z dnia 03.06.1997r., sygn. akt SA/Sz 644/96.
Mając powyższe na uwadze w ocenie tut. Organu podatkowego prawidłowe jest stanowisko Podatnika, iż koszty prac przeprowadzonych na nowo objętym przez Spółkę II piętrze budynku, obejmujące przebudowę części ścianek działowych, montaż paneli podłogowych na korytarzach, montaż wykładziny podłogowej, zmiany sieci eklektycznej i okablowania, wymianę okien i parapetów nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w momencie poniesienia jako koszty remontów.
Ponieważ prace prowadzone w nowo objętych pomieszczeniach II piętra nie nastąpiły w toku eksploatacji ww. pomieszczeń przez Podatnika, lecz przed rozpoczęciem ich eksploatacji wydatki, o których mowa we wniosku tworzyć będą wartość początkową inwestycji w obcym środku trwałym. Także koszty robót dotyczących sieci elektrycznej na I piętrze, które (jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego) miały charakter modernizacji winny stanowić koszt uzyskania przychodów nie inaczej niż poprzez odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej inwestycji w obcym środku trwałym.Prawidłowe jest również stanowisko Podatnika, iż koszty prac polegających na: malowaniu pomieszczeń, szpachlowaniu tynków, naprawie podłóg, wymianie wykładzin podłogowych, wymianie zużytych okien i parapetów przeprowadzonych na I piętrze budynku użytkowanego przez Podatnika w okresie 10 lat to nakłady, które nie zmieniają charakteru wynajmowanych pomieszczeń i nie zwiększają ich wartości użytkowej. Wydatki z tego tytułu należy zatem potraktować jako wydatki na remont, które w całości stanowią koszt uzyskania przychodów w dacie poniesienia. Z kolei wydatki na montaż paneli podłogowych w korytarzach mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile nastąpiła wymiana zużytych elementów na nowe. Przy czym posługując się wykładnią dynamiczną pojęcia remontu bez znaczenia pozostaje okoliczność, iż pierwotnie materiał pokrywający podłogi w korytarzach był inny niż panele, o ile w ostatecznym rozrachunku wartość użytkowa środka trwałego nie uległa zmianie. Reasumując w ocenie tut. Organu podatkowego stanowisko Podatnika jest prawidłowe.