Wątpliwości Podatnika budzi, czy Spółka ma prawo do zaliczania do kosztów uzyskania przychodów (...)
Wątpliwości Podatnika budzi, czy Spółka ma prawo do zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych w związku z funkcjonowaniem własnego przedstawicielstwa w Moskwie
stwierdza, że stanowisko przedstawione w tym wniosku jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.
UZASADNIENIE
Spółka z o.o. prowadzi działalność polegającą na produkcji i sprzedaży elementów łączonych (w tym m.in. gwoździ do pokryć dachowych). Produkty te sprzedawane są odbiorcom zarówno krajowym, jak i zagranicznym (w tym na terytorium Rosji). W związku z planowanym rozszerzeniem ekspansji na terytorium Rosji Spółka postanowiła utworzyć przedstawicielstwo w Rosji. Przedstawicielstwo to prowadzić będzie działalność wyłącznie marketingowo ? promocyjną na rzecz produktów będących w ofercie Spółki i nie będzie generowało żadnych przychodów. W związku z powyższym wszelkie koszty funkcjonowania przedstawicielstwa (wynajem biura, usługi księgowe, zakup niezbędnego do funkcjonowania biura wyposażenia i materiałów, zatrudnienie personelu itp.) pokrywane będą przez Spółkę na podstawie budżetu tworzonego przez dyrektora przedstawicielstwa i zatwierdzanego przez Spółkę. Środki te przelewane będą na rachunek Spółki utworzony w banku rosyjskim, skąd będą dysponowane w miarę potrzeb przedstawicielstwa i zgodnie z budżetem. Jak podkreśla Podatnik przedstawicielstwo nie stanowi ?zakładu? w myśl polsko ? rosyjskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Nie będzie więc podatnikiem w zakresie rosyjskiego podatku dochodowego od osób prawnych. Zgodnie z ustawodawstwem rosyjskim pomimo nie podlegania podatkowi dochodowemu od osób prawnych na terytorium Rosji, przedstawicielstwo zobowiązane jest do przechowywania oryginałów wszelkich dokumentów księgowych dokumentujących poniesione koszty jego funkcjonowania.
Wątpliwości Podatnika budzi, czy Spółka ma prawo do zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych w związku z funkcjonowaniem własnego przedstawicielstwa w Moskwie.
Zdaniem Podatnika koszty funkcjonowania przedstawicielstwa w Moskwie mogą stanowić podatkowy koszt uzyskania przychodów.
Na tle przedstawionego we wniosku stanu faktycznego Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku stwierdza, co następuje:
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym w 2007r., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.
Zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy z dnia 15.02.1992r. w brzmieniu obowiązującym od 01.
01.2007r. koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c (nie ma zastosowania w niniejszej sprawie, gdyż reguluje zasady potrącenia kosztów poniesionych po zakończeniu roku podatkowego).
Z kolei jak stanowi art. 15 ust. 4d ustawy z dnia 15.02.1992r. koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.
Przy czym na podstawie art. 15 ust. 4e ustawy z dnia 15.02.1992r. za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.
W świetle powołanych przepisów dla ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, Podatnik powinien rozpoznać sposób powiązania kosztów z przychodami. Koszty podatkowe ponoszone przez podmiot gospodarczy podlegają bowiem podziałowi na koszty bezpośrednie i pośrednie. Koszty bezpośrednie obejmują wydatki, które są ściśle (bezpośrednio) związane z konkretnym przychodem, jaki osiągnął podmiot gospodarczy. Natomiast do kosztów pośrednich zalicza się wydatki, które nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje ich uzyskanie.
Jak wynika z wniosku Podatnika Spółka ponosi koszty przedstawicielstwa w Moskwie takie jak: wynajem biura, usługi księgowe, zakup niezbędnego do funkcjonowania biura wyposażenia i materiałów, zatrudnienia personelu itp. Tut. Organ podatkowy zauważa, iż jeżeli zagraniczne przedstawicielstwo polskiego podatnika nie stanowi zakładu zgodnie z treścią stosownej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania koszty związane z jego funkcjonowaniem winny być rozliczane zgodnie z polskimi regulacjami podatkowymi. Z punktu widzenia polskich przepisów podatkowych bez znaczenia jest gdzie wydatek został poniesiony i do jakiej części podatnika (przedstawicielstwo) jest przypisany, generalnie jest to okoliczność, która nie ma wpływu na sposób udokumentowania wydatku oraz sposób rozliczenia z fiskusem.
Odnosząc się w pierwszej kolejności do kosztów zatrudnienia personelu tut. Organ podatkowy zauważa, iż wydatki ponoszone przez osobę prawną na rzecz pracowników, z nielicznymi wyjątkami określonymi w art. 16 ust. 1 pkt 30, pkt 45, pkt 59, pkt 57 i 57a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowią koszt uzyskania przychodów. Można bowiem w przypadku tych wydatków wskazać na istnienie związku pomiędzy ich poniesieniem, a działalnością osoby prawnej. Przy czym na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 57 ustawy z dnia 15.02.1992r. świadczenia związane ze stosunkiem pracy stanowią koszt uzyskania przychodów w momencie wypłaty lub postawienia do dyspozycji pracownika. Ta sama zasada obowiązuje w przypadku należności z tytułu wykonywania usług na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło wymienionych w art. 13 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z kolei składki ZUS w części finansowanej przez płatnika składek, składki na fundusz pracy oraz fundusz gwarantowanych świadczeń pracowniczych na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 57a oraz art. 16 ust. 7d ustawy z dnia 15.02.1992r. są kosztem uzyskania przychodów w momencie opłacenia.
Z kolei wydatki poniesione na wyposażenie biura mogą być przez Spółkę zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów w momencie poniesienia, jeżeli wydatki te nie zostały poniesione na nabycie (wytworzenie) środków trwałych. W przeciwnym bowiem wypadku kosztem uzyskania przychodu są odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowej środków trwałych zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Stosownie do art. 16a ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992r. za środki trwałe podlegające amortyzacji uznaje się, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, maszyny, urządzenia i środki transportu, inne przedmioty - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1. Ponadto stosownie do art. 16a ust. 2 ustawy z dnia 15.02.1992r. amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidywanego okresu używania, przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, oraz budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie, zwane także środkami trwałymi.
Odnosząc się natomiast do czynszu najmu oraz wydatków z tytułu usług księgowych tut. Organ podatkowy zauważa, iż ww. wydatki nie zostały wymienione w negatywnym katalogu zawartym w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zatem, w ocenie tut. Organu podatkowego, wydatki z powyższego tytułu mogą być uznane za stanowiące koszt uzyskania przychodu, pod warunkiem, że wydatki te były racjonalne co do zasady i co do wielkości, a ponadto, zostały prawidłowo udokumentowane. Co do zasady ww. wydatki są kosztem w momencie poniesienia, przy czym stosownie do przepisu art. 15 ust. 4d ustawy z dnia 15.02.1992r. jeżeli koszty pośrednie dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, należy koszty te rozliczyć proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.