Wątpliwości Podatnika budzi, w którym okresie rozliczeniowym należy ująć uiszczoną opłatę za (...)

Wątpliwości Podatnika budzi, w którym okresie rozliczeniowym należy ująć uiszczoną opłatę za przyznanie uprawnień do emisji do powietrza gazów cieplarnianych.

Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku, działając na podstawie art. 14a §1 i §4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), po rozpatrzeniu wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), w sprawie moment zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie uprawnień do emisji do powietrza gazów cieplarnianych

Porady prawne

stwierdza, że stanowisko przedstawione w tym wniosku jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

UZASADNIENIE

Spółce jako jednostce prowadzącej instalacje do spalania paliw przyznane zostały uprawnienia do emisji do powietrza dwutlenku węgla, zgodnie z ustawą z dnia 22 grudnia 2004 r. o handlu uprawnieniami do emisji do powietrza gazów cieplarnianych i innych substancji (Dz. U. Nr 281, poz. 2784). Krajowy Plan rozdziału Uprawnień został określony w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 27 grudnia 2005 r. (Dz. U. Nr 264, poz. 2206). Na mocy tego rozporządzenia Spółce przyznano 2.339.400 Uprawnień o kodach E1, M1.2 i O2 na okres 3 lat, tj. średniorocznie 779.800 Uprawnień.

Uprawnienie emisyjne jest zbywalnym prawem majątkowym, indywidualnie oznaczonym numerem w Krajowym Rejestrze Uprawnień do Emisji. Uprawnienia zachowują ważność na pełen okres rozliczeniowy. Pierwsze Uprawnienia obejmują trzyletni okres rozliczeniowy (2005-2007), kolejne okresy są pięcioletnie. Ustawa określa, że przyznane Uprawnienia do emisji na dany rok okresu rozliczeniowego mogą być: wykorzystane na własne potrzeby odpowiadające rzeczywistej emisji danej substancji do powietrza, sprzedawane, wykorzystane w następnych latach okresu rozliczeniowego lub w następnym okresie rozliczeniowym.

Spółka uiściła do Krajowego Rejestru Uprawnień do Emisji opłatę w wysokości 450 zł za pierwszy wpis. Opłata została wniesiona na wyodrębniony rachunek bankowy Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej. Ponadto za przyznanie Uprawnień Spółka w 2006 r. uiściła w dwóch ratach, tj. w styczniu i sierpniu opłatę w wysokości równej iloczynowi liczby uprawnień do emisji przyznanych na pierwszy rok okresu rozliczeniowego i stawki 0,22 zł za 1/tonę, tj. kwotę 171.556 zł. Wartość rynkowa uprawnień jest wyższa od uiszczonej opłaty. Uprawnienia będą wykorzystywane przez Spółkę natomiast nadwyżka będzie podlegała sprzedaży.

Wątpliwości Podatnika budzi, w którym okresie rozliczeniowym należy ująć uiszczoną opłatę za przyznanie uprawnień do emisji do powietrza gazów cieplarnianych.

Zdaniem Podatnika poszczególne raty opłaty powinny być przypisane do kosztów uzyskania przychodów, w okresie w którym faktycznie zostały poniesione.

Na tle zaprezentowanego we wniosku stanu faktycznego Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku stwierdza, co następuje:

Jak stanowi art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 22.

12.2004 r. o handlu uprawnieniami do emisji do powietrza gazów cieplarnianych i innych substancji (Dz. U. Nr 281, poz. 2784) prowadzący instalację, któremu przyznano uprawnienia do emisji, uiszcza opłatę w wysokości równej iloczynowi liczby uprawnień do emisji przyznanych na pierwszy rok okresu rozliczeniowego i, obowiązującej w roku poprzednim, jednostkowej stawki opłaty za wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza, dotyczącej substancji objętej uprawnieniem do emisji, pomnożonej przez tysiąc. Jednostkowej stawki opłaty nie mnoży się przez tysiąc w przypadku gdy dotyczy ona dwutlenku węgla (CO2) i metanu (CH4).

Jednostkowa stawka opłaty za wprowadzanie dwutlenku węgla do powietrza obowiązująca w roku poprzednim, o której mowa w art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 22.12.2004 r. o handlu uprawnieniami do emisji do powietrza gazów cieplarnianych i innych substancji, wynikała z poz. 23 tabeli stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14.12.2004 r. w sprawie opłat za korzystanie ze środowiska (Dz. U. Nr 279, poz. 2758) i wynosiła 0,22 zł.

Z kolei średnioroczna liczba uprawnień do emisji dwutlenku węgla na lata 2005-2007 dla poszczególnych podmiotów prowadzących instalacje została określona w tabeli Nr 2, stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27.12.2005 r. w sprawie przyjęcia Krajowego Planu Podziału Uprawnień do emisji dwutlenku węgla na lata 2005-2007 oraz wykazu instalacji czasowo wykluczonych ze wspólnotowego sytemu handlu uprawnieniami do emisji w okresie od dnia 1 stycznia 2005 do 31 grudnia 2007 r. (Dz. U. Nr 264, poz. 2206).

Zgodnie z art. 25 ust. 4 ustawy o handlu uprawnieniami do emisji do powierza gazów cieplarnianych i innych substancji do przedmiotowej opłaty stosuje się przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa.

Jak stanowi art. 25 ust. 5 ustawy o handlu uprawnieniami do emisji do powietrza gazów cieplarnianych i innych substancji opłatę, o której mowa w art. 25 ust. 1, wnosi się na wyodrębniony rachunek bankowy Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej.

Jak wynika z art. 25 ust. 3 ustawy o handlu uprawnieniami do emisji do powierza gazów cieplarnianych i innych substancji opłatę, o której mowa w art. 25 ust. 1 należało uiścić: 50% w terminie 30 dni od dnia wejścia w życie rozporządzenia w sprawie przyjęcia Krajowego Planu Rozdziału Uprawnień do emisji, tj. do 30 stycznia 2006 r. oraz 50% w terminie 7 miesięcy od dnia wejścia w życie ww. rozporządzenia, tj. do 31 lipca 2006 r.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o handlu uprawnieniami do emisji do powietrza gazów cieplarnianych i innych substancji przyznane dla instalacji uprawnienia do emisji na dany rok okresu rozliczeniowego mogą być: wykorzystane na własne potrzeby prowadzącego instalację, odpowiadające rzeczywistej emisji danej substancji do powietrza; sprzedawane; wykorzystane w następnych latach okresu rozliczeniowego lub w następnym okresie rozliczeniowym.

Jak stanowi art. 28 ust. 2 i 3 ustawy o handlu uprawnieniami do emisji do powietrza gazów cieplarnianych i innych substancji jeżeli prowadzący instalację, dla której były przyznane uprawnienia do emisji, na koniec okresu rozliczeniowego posiada niewykorzystane uprawnienia do emisji, za zgodą organu właściwego do wydania zezwolenia i po zasięgnięciu opinii Krajowego Administratora może je przenieść w całości albo w części na następny okres rozliczeniowy. W przypadku nieuzyskania zgody, o której mowa w ust. 2, niewykorzystane uprawnienia do emisji ulegają umorzeniu.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Na podstawie powołanego przepisu kosztami uzyskania przychodów są poniesione wydatki, po wyłączeniu tych, których ustawodawca nie zezwala zakwalifikować jako koszty, o ile pozostają one w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą mającą na celu osiągnięcie przychodu. Przepis art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992 r. nie określa terminu kiedy ? dla ustalenia podlegającego opodatkowaniu dochodu ? można potrącić koszty od przychodu. Kwestie związane z przypisaniem kosztów do właściwego okresu podatkowego reguluje art. 15 ust. 4 ustawy z dnia 15.02.1992 r.

Zgodnie z tym przepisem koszty uzyskania przychodów są potrącalne tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczą, tj. są potrącalne także koszty uzyskania poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, lecz dotyczące przychodów roku podatkowego oraz określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania, które zostały zarachowane, chociaż ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego, chyba że ich zarachowanie nie było możliwe; w tym przypadku są one potrącalne w roku, w którym zostały poniesione.

Dla ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, Podatnik powinien rozpoznać sposób powiązania kosztów z przychodami. Koszty podatkowe ponoszone przez podmiot gospodarczy podlegają podziałowi na koszty bezpośrednie i pośrednie. Koszty bezpośrednie obejmują wydatki, które są ściśle (bezpośrednio) związane z konkretnymi przychodami, jakie osiąga podmiot gospodarczy. Natomiast do kosztów pośrednich zalicza się wydatki, które nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje ich uzyskanie.

W ocenie tut. Organu podatkowego opłaty z tytułu nabycia uprawnień do emisji do powietrza gazów cieplarnianych w kwocie 171.556 zł poniesionej przez Podatnika w dwóch ratach w styczniu i sierpniu 2006 r. nie można bezpośrednio powiązać z określonymi przychodami. Zatem w ocenie tut. Organu podatkowego opłata, o której mowa w art. 25 ust. 1 ustawy o handlu uprawnieniami do emisji, jako opłata o charakterze administracyjnym, związana pośrednio z uzyskiwanymi przychodami stanowi koszt podatkowy w dacie faktycznego poniesienia, tj. zapłaty.

Reasumując w ocenie tut. Organu podatkowego prawidłowe jest stanowisko Podatnika, iż poszczególne raty opłaty, o której mowa w art. 25 ust. 1 ustawy o handlu uprawnieniami do emisji do powietrza gazów cieplarnianych i innych substancji powinny być przypisane do kosztów uzyskania przychodów, w okresie w którym faktycznie zostały poniesione.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika