Skoro decyzje 'wymiarowe?? organów obu instancji zawierające określenie wysokości zaległości, zostały (...)

29.10.2004

Skoro decyzje 'wymiarowe?? organów obu instancji zawierające określenie wysokości zaległości, zostały wyeliminowane z obrotu prawnego wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 11 lutego 2004r. sygn. akt SA/Sz 817/02, to decyzja określająca wysokość odsetek stała się bezprzedmiotowa. Z tej przyczyny nie można stwierdzić, iż Sąd uchylając te decyzję naruszył powołany przepis art. 53 Ordynacji podatkowej.

Wyrokiem z 18 lutego 2004 r. sygn. akt SA/Sz 829/02 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie uchylił decyzję Izby Skarbowej w Szczecinie z 12 marca 2002 r. Nr PP.1.36-820/11/2002 oraz poprzedzającą j ą decyzję Inspektora Kontroli Skarbowej z Urzędu Kontroli Skarbowej w Szczecinie z 28 grudnia 2001 r. Nr UKS-DO-11/1/32/0645/2001/1298/K-3 w przedmiocie odsetek od zaległości podatkowych sp. z o.o. T z K w podatku od towarów i usług za listopad 1999 r.

Powodem uchylenia decyzji było, co wynikało z uzasadnienia wyroku, uchylenie przez ten Sąd wyrokiem z 11 lutego 2004 r. sygn. akt SA./Sz 817/02 decyzji wskazanych organów, określających Spółce wysokość zaległości w podatku od towarów i usług za listopad 1999 r. Zgodnie bowiem z art. 53 § l Ordynacji podatkowej odsetki są nierozerwalnie związane z istnieniem zaległości podatkowej. Skoro decyzje określające zaległość podatkową zostały uchylone odpadła podstawa do naliczenia odsetek i powstała sytuacja, w której decyzja odsetkowa musiała być potraktowana jako naruszająca prawo materialne. W skardze kasacyjnej od opisanego wyroku Dyrektor Izby Skarbowej w Szczecinie wniósł o jego uchylenie w całości i oddalenie skargi oraz zasądzenie kosztów postępowania kasacyjnego, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm prawem przepisanych ewentualnie o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Szczecinie.

Autor skargi wskazał na naruszenie prawa materialnego polegającego na błędnym przyjęciu, że w sprawie ma zastosowanie przepis art. 7 ust. l pkt 5 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, a nie przepis art. 2 ust. 3 pkt b tej ustawy w zw. z art. 53 Ordynacji podatkowej. Uzasadniając zarzut podniósł, iż wobec złożenia skargi kasacyjnej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 11 lutego 2004 r. sygn. akt SA/Sz 817/02 dotyczącego decyzji wymiarowej, koniecznym i uzasadnionym stało się wywiedzenie skargi kasacyjnej od wyroku dotyczącego decyzji 'odsetkowej??, albowiem nie może ostać się orzeczenie w przedmiocie odsetek od zaległości podatkowych w sytuacji, gdy zaskarżone jest orzeczenie w przedmiocie podatku od towarów i usług za listopad 1999 r.

Odpowiadając na skargę kasacyjna Spółka T wniosła o oddalenie skargi jako, że zaskarżone orzeczenie odpowiadało prawu.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, iż skarga kasacyjna Dyrektora Izby Skarbowej w Szczecinie na uwzględnienie nie zasługiwała.

Zgodnie z art. 174 pkt l ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) skargę kasacyjną można oprzeć na naruszeniu przez Sąd prawa materialnego przez jego błędną wykładnię lub niewłaściwe . zastosowanie. Na tę podstawę kasacji wskazał autor skargi w rozpoznawanej sprawie. Tyle tylko, że zgodnie z art. 176 Prawa o postępowaniu ... skarga kasacyjna powinna czynić zadość wymaganiom przepisanym dla pisma w postępowaniu sądowym oraz zawierać oznaczenie zaskarżonego orzeczenia ze wskazaniem czy jest ono zaskarżone w całości, czy w części, przytoczenie podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienie, wniosek o uchylenie lub zmianę orzeczenia z oznaczeniem zakresu żądanego uchylenia lub zmiany.

Skarga kasacyjna Dyrektora Izby Skarbowej w Szczecinie nie czyni zadość tym wymaganiom. Nie zawiera bowiem uzasadnienia podstaw kasacji. Nie wskazuje na czym polegała błędna wykładnia (i) lub niewłaściwe zastosowanie przez Sąd wskazanych przepisów prawa materialnego. Nie precyzuje też, który spośród przepisów zawartych w art. 53 Ordynacji podatkowej został naruszony.

Wojewódzki Sąd Administracyjny oceniał zgodność z prawem 'odrębnej?? decyzji Izby Skarbowej w Szczecinie określającej Spółce T odsetki za zwłokę od zaległości podatkowej w podatku od towarów i usług za listopad 1999 r., której wysokość określona została inna decyzją. Powołane w skardze kasacyjnej przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym , a to jej art. 7 ust. l pkt 5 i art. 2 ust. 3 pkt b nie miały wpływu na sposób i wysokość ustalenia odsetek, w ogóle nie pozostawały w związku z ocenianą decyzją.

Natomiast wskazany przez autora skargi art. 53 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.) w § l stanowił, że od zaległości podatkowych, z zastrzeżeniem art. 54, naliczane są odsetki za zwłokę.

Ze wskazanych powodów Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), orzekł jak w wyroku.