Dotyczy zasad odliczania kosztów uzyskania przychodów ze stosunku pracy.
Dotyczy zasad odliczania kosztów uzyskania przychodów ze stosunku pracy.
Konsekwencją niedotrzymania przez zakład pracy terminu płatności wynagrodzenia z przyczyn niezależnych od pracownika (np. zatory płatnicze, zmiany terminu płatności) jest nieuwzględnienie w trakcie roku za miesiące, w których pracownik świadczył pracę a nie otrzymał wynagrodzenia, kosztów uzyskania przychodów. Natomiast przy obliczaniu podatku za cały rok podatkowy, czy też sporządzaniu informacji PIT 11, zakład pracy zobowiązany jest uwzględnić przysługujące pracownikowi koszty uzyskania za każdy miesiąc świadczenia pracy, bez względu na to czy zakład pracy wywiązał się ze swego obowiązku wypłaty wynagrodzenia w terminie.
Natomiast w przypadku, gdy wypłata wynagrodzenia za dany miesiąc następuje w miesiącu następnym (np. do 10 dnia miesiąca następnego), przy czym nie wynika to z niedopełnienia obowiązków płatnika, lecz z przyjętego przez zakład pracy regulaminu wynagradzania, przy rocznym rozliczeniu podatku lub sporządzeniu informacji PIT 11, należy uwzględnić koszty uzyskania odpowiadające przychodom faktycznie postawionym do dyspozycji pracownika w danym roku podatkowym. W sytuacji, gdy pracownik ze względu na przyjęty system wypłaty wynagrodzeń otrzymał pobory za 11 miesięcy, tzn. Za miesiąc grudzień wyplata nastąpiła w styczniu następnego roku, zakład pracy wykazuje w deklaracjach PIT 40 lub PIT 11 koszty uzyskania przychodów za 11 miesięcy (od lutego do grudnia) tj. za te miesiące danego roku, w których powstał przychód (zostało wypłacone wynagrodzenie), od którego płatnik pobrał zaliczki na podatek wykazywane w deklaracjach PIT 4.