Czy poniesione wydatki na noclegi, przejazdy (np. bilety kolejowe, paliwo), a także wartość diet nie (...)

Czy poniesione wydatki na noclegi, przejazdy (np. bilety kolejowe, paliwo), a także wartość diet nie przekraczająca wartości diety ustalonej odrębnymi przepisami dla pracowników, stanowią koszty uzyskania przychodów w prowadzonej przeze mnie działalności gospodarczej ?

Naczelnik Urzędu Skarbowego Łódź-Polesie, działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4, art. 217 § 1 i § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu Pana wniosku z dnia 24.06.2007r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie uznania za koszty uzyskania przychodów ze źródła jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, wydatków z tytułu wyjazdów służbowych właściciela firmy - zgodnie z przepisami ustawy z dnia 26 lipca 1991r.o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) uznaje za prawidłowe stanowisko przedstawione w złożonym przez Pana wniosku z dnia 24.06.2007r. (data doręczenia do tutejszego organu podatkowego:27.06.2007r.).


Pismem z dnia 24.06.2007r. (data doręczenia do tutejszego organu podatkowego: 27.06.2007r.), zwrócił się Pan do tutejszego organu podatkowego z wnioskiem dotyczącym udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) w sprawie uznania za koszty uzyskania przychodów ze źródła jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, wydatków z tytułu wyjazdów służbowych właściciela firmy.
Z przedstawionego przez Pana stanu faktycznego wynika, że prowadzi Pan działalność gospodarczą, która obejmuje m.in.:


  • doradztwo w zakresie sprzętu komputerowego (PKD - 72.10.Z),
  • działalność edycyjną w zakresie oprogramowania (PKD - 72.21.Z.),
  • pozostałą działalność w zakresie oprogramowania (PKD - 72.22.Z),
  • przetwarzanie danych (PKD -72.30.Z.),
  • działalność związaną z bazami danych (PKD - 72.40.Z),
  • konserwację i naprawę maszyn biurowych, księgujących i sprzętu komputerowego (PKD - 72.50.Z.),
  • pozostałą działalność związaną z informatyką (PKD - 72.60.Z.).


Mieszka Pan w Łodzi i w tym mieście znajduje się również siedziba Pana firmy.
W zaświadczeniu o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej, jako miejsce wykonywania działalności gospodarczej została podana Łódź, ul........
Prowadząc pozarolniczą działalność gospodarczą przyjmuje Pan zlecenia z obszaru całego kraju.Są to zlecenia uzgadniane ustnie, pisemnie lub w drodze zawieranych umów z kontrahentami.
W celu wykonania umów zlecenia jest Pan zmuszony do wyjazdów służbowych (również kilkudniowych) w ramach których ponosi Pan koszty noclegów, a także wyższe koszty utrzymania.
Na tle powyższych okoliczności faktycznych, zwrócił się Pan do Naczelnika Urzędu Skarbowego Łódź-Polesie z prośbą o udzielenie odpowiedzi na poniższe pytanie:


  • Czy poniesione wydatki na noclegi, przejazdy (np. bilety kolejowe, paliwo), a także wartość diet nie przekraczająca wartości diety ustalonej odrębnymi przepisami dla pracowników, stanowią koszty uzyskania przychodów w prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej?


Przedstawiając własne stanowisko w sprawie stwierdził Pan, że zgodnie z zasadą wyrażona w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), przedsiębiorca prowadzący działalność gospodarczą może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.


W Pana ocenie, w/w wyjazdy mają związek z przychodami uzyskiwanymi z pozarolniczej działalności gospodarczej. Jest to związek pośredni lub bezpośredni.
Pierwszy występuje wtedy, gdy wyjazd jest związany z prowadzeniem negocjacji i podpisywaniem (uzgadnianiem) umów lub zleceń, drugi, gdy rzeczywiście zlecenie jest wykonywane.
Niezależnie od rodzaju związku kosztów z przychodami,obydwa rodzaje kosztów, tj. bezpośrednie i pośrednie należy zaliczyć do kosztów związanych z uzyskiwaniem przychodów.
Nawet jeżeli nie dochodzi do zawarcia kontraktu, to poniesione w tym celu koszty, są kosztami uzyskania przychodów (wyrok NSA z dnia 18.12.1996r. syg. akt I SA/Po 832/96).
Reasumując, stwierdził Pan, że kosztami przedsiębiorcy są koszty ponoszone na przejazdy, noclegi, spotkania z kontrahentami, itp.
Nadmienił Pan, że wyżej powołana ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych pozwala również na zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów, wartość diet z tytułu podróży służbowych.
Wynika to z przepisu art. 23 ust. 1 pkt 52, który zawiera stwierdzenie, że osoba prowadząca działalność nie może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wartości diety w części przekraczającej wartość diety przysługującej pracownikowi.
W związku z powyższym wartość diety, nie przekraczająca wartości diety należnej pracownikowi, może stanowić koszt uzyskania przychodu.
Zauważył Pan,że pojęcie ,,podróży służbowej' nie zostało zdefiniowane w prawie podatkowym, dlatego też należy się odwołać się do rozumienia tego pojęcia według definicji zawartej w słowniku języka polskiego.
Powołując się na w/w słownik stwierdził Pan, że słowo ,,podróż' oznacza przebywanie drogi do odległego miejsca, zaś przymiotnik ,,służbowy' oznacza, że podróż jest odbywana w związku ze sprawami służbowymi.
W przypadku przedsiębiorcy oznacza to odbywanie podróży w związku z wykonywaniem działalności gospodarczej.
Każdy zatem wyjazd poza siedzibę w celu prowadzenia działalności gospodarczej oznacza,że przedsiębiorca jest w podróży służbowej.
Jedynym warunkiem koniecznym do uznania wyjazdu przedsiębiorcy za podróż służbową jest istnienie związku z prowadzoną działalnością gospodarczą.
Prawidłowość takiego toku rozumowania potwierdza także § 14 ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.).
Zgodnie z treścią tego przepisu, dowody wewnętrzne dotyczące wartości diet z tytułu podróży służbowej osób prowadzących działalność powinny zawierać, imię i nazwisko, cel podróży, nazwę miejscowości docelowej, liczbę godzin i dni przebywania w podróży, stawkę i wartość przysługujących diet.
Zarówno w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak również w rozporządzeniach wykonawczych nie zostały wskazane żadne dodatkowe warunki dotyczące podróży służbowej przedsiębiorcy, które wskazywałyby, kiedy podróż taka jest służbowa, a kiedy nie.
Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowych została potwierdzona w orzecznictwie sądów administracyjnych.
Zgodnie z wyrokiem NSA z dnia 15.09.2005r. (sygn. akt FSK 2175/04) osoby prowadzące działalność gospodarczą z tytułu odbywania podróży służbowych nie mogą rozliczyć w kosztach uzyskania przychodu kosztów faktycznie poniesionych z tytułu zwiększonych wydatków na koszty utrzymania, lecz mogą się rozliczyć tylko swoistym ,,ryczałtem' - wartością diet za czas podróży służbowej przysługującą pracownikom.Sąd wskazał, że z przepisu art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, iż ustawodawca wyłącza z kosztów wartość diet z tytułu podroży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą, ale tylko w części przekraczającej wysokość diet przysługując pracownikom.


Oznacza to, że osobom tym przysługuje prawo uwzględnienia w kosztach uzyskania przychodów wartości diet za czas podróży służbowych w ramach zakreślonego limitu, tj. w wysokości diet przysługujących pracownikom.
Na powyższy wyrok powołał się również WSA w Warszawie (sygn. akt III SA/WA 120/07), stwierdzając, że diety za czas podróży służbowych można zaliczyć do kosztów.
Sąd wywiódł, iż podróżą służbową jest każda podróż osoby prowadzącej działalność gospodarczą, która pozostaje w związku z tą działalnością i ma na celu osiągnięcie przychodu.
Z kolei WSA w Łodzi w wyroku z dnia 18.10.2006r. (sygn. akt I SA/Łd 912/06) wskazał, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależnia zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów diet z tytułu podroży służbowych od rodzaju prowadzonej działalności.
Przedstawiona argumentacja w/w sądów znalazła potwierdzenie w piśmie nr US I -1/415-3/2007/RB z dnia 21.02.2007r. Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego Łódź-Górna oraz w piśmie nr PB I -2/4150/IN-01/07/US Sieradz/MB z dnia 15.03.2007r. Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi.
Konkludując, stwierdził Pan, że wydatki na noclegi, przejazdy (np. bilety kolejowe, paliwo), a także wartość diet nie przekraczająca wartości diety ustalonej odrębnymi przepisami dla pracowników, stanowią koszty uzyskania przychodów w prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej.
Naczelnik Urzędu Skarbowego Łódź-Polesie, po sprawdzeniu, że zostały spełnione warunki określone w art. 14a § 1 i § 2 wyżej powołanej ustawy Ordynacja podatkowa,udziela poniższej interpretacji.
Pojęcie kosztów uzyskania przychodów definiuje przepis art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), który stanowi, że ,,kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ..........' w/w ustawy.
Przepisy art. 23 wyżej powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mają charakter szczególny i w związku z tym nie mogą podlegać wykładni rozszerzającej, a w szczególności nie można ich interpretować przy zastosowaniu wnioskowań prawniczych (a contrario, per analogiam).
Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów,zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.
W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim,jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.
Należy jednak pamiętać o tym, iż wykazanie związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczność,że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów obciąża podatnika.
Zgodnie z obowiązującą w prawie cywilnym zasadą ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z tego faktu wywodzi skutki prawne - art. 6 ustawy z dnia 23.04.1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964r. Nr 16, poz. 93 ze zm.).
W przedstawionym przez Pana stanie faktycznym istotne jest wyjaśnienie, co należy rozumieć pod pojęciem podróży służbowej.Ustawa z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) nie definiuje pojęcia podróży służbowej, dlatego też należy przyjąć znaczenie tego pojęcia, wynikające z przepisów ustawy z dnia 26.

06.1974r. Kodeks pracy (Dz. U. z 1998r. Nr 21, poz. 94 ze zm.).
Zgodnie art. 77(5) § 1 w/w ustawy Kodeks pracy, pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy, przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową.
Przepis § 3 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19.12.2002r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. z 2002r. Nr 236, poz. 1990 ze zm.) stanowi, że z tytułu podróży, odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę, pracownikowi przysługują diety oraz zwrot kosztów:
1. przejazdów;
2. noclegów;
3. dojazdów środkami komunikacji miejscowej;
4. innych udokumentowanych wydatków, określonych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.
Z kolei art. 27 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 2 lipca 2004r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2004r. Nr 173, poz. 1807 ze zm.) stanowi, że przedsiębiorca (wnioskodawca) we wniosku o dokonanie wpisu do ewidencji podaje (między innymi) oznaczenie miejsca zamieszkania i adresu, adres do doręczeń przedsiębiorcy oraz adres, pod którym jest wykonywana działalność gospodarcza, a jeżeli przedsiębiorca wykonuje działalność poza miejscem zamieszkania - adres głównego miejsca wykonywania działalności i oddziału, jeżeli został utworzony.
Te same dane podlegają wpisowi do ewidencji (art. 30 ust. 1 pkt 3 wyżej powołanej ustawy o swobodzie działalności gospodarczej).Z powyższej ustawy jednoznacznie wynika, że to sam przedsiębiorca podaje miejsce wykonywania działalności gospodarczej.
W związku z powyższym nie można utożsamiać miejsca wykonywania działalności z miejscem wykonywania czynności składających się na taką działalność.
Pojęcia te należy rozróżniać.
Miejsce wykonywania działalności gospodarczej jest jedno (będzie to miejsce określone we wpisie do ewidencji), zaś czynności wykonywane w ramach działalności gospodarczej, mogą być wykonywane w różnych miejscach na terytorium kraju.
Dlatego też, bezpośrednie wykonywanie przez Pana, jako przedsiębiorcę zadań w różnych miejscach na terytorium kraju należy uznać za podróż służbową.
W odniesieniu do osób prowadzących działalność gospodarczą, nie mają jednak zastosowania przepisy w/w rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju, bowiem przepisy te dotyczą pracowników, a osoba prowadząca działalność gospodarczą nie jest pracownikiem w rozumieniu wyżej powołanej ustawy Kodeks pracy.
Zatem wydatki związane ze służbowymi wyjazdami właściciela firmy zaliczane są do kosztów uzyskania przychodów na zasadach określonych w art. 22 ust. 1 i art. 23 ust. 1 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tzn. jeżeli zostały one poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów i nie zostały wyszczególnione jako nie stanowiące takich kosztów.
W związku z powyższym, właściciel firmy ponoszący wydatki z tytułu własnych wyjazdów służbowych, może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów :
1. Koszty przejazdu samochodem
a) stanowiącym środek trwały - w tej sytuacji kosztem będą wszelkie wydatki dotyczące tego pojazdu poniesione w czasie podróży, tj. zakup paliwa, opłaty za parking, mycie samochodu, naprawa itp., w wysokości faktycznie poniesionej - poniesione wydatki muszą być przy tym udokumentowane fakturami VAT lub rachunkami.


b) nie wprowadzonym do ewidencji środków trwałych - kosztem będą również wszelkie wydatki dotyczące tego pojazdu poniesione w czasie podróży,ale tylko do wysokości kwoty będącej iloczynem ilości przejechanych kilometrów i obowiązującej stawki za 1 kilometr przebiegu, właściwej dla danego pojazdu.
Ograniczenie to wynika z przepisu art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Poniesione wydatki również muszą być udokumentowane, natomiast faktyczny przebieg pojazdu ustala się na podstawie zapisów w prowadzonej przez podatnika ewidencji przebiegu pojazdu.
Trzeba przy tym pamiętać, że rozliczenie takie jest zawsze dokonywane narastająco,tzn. w każdym miesiącu analizuje się ilość przejechanych kilometrów jak również wysokość poniesionych wydatków, od początku roku do końca okresu, za który dokonywane jest rozliczenie.
2. Koszty przejazdu innym środkiem transportu
W tym przypadku kosztem uzyskania przychodu jest cena biletu za przejazd określonym środkiem lokomocji.Obowiązujące przepisy podatkowe nie wprowadzają przy tym żadnych ograniczeń co do rodzaju i klasy środków transportu, którymi podatnik odbył podróż.
Poniesione na ten cel wydatki muszą być udokumentowane biletami.
Istotne jest przy tym,że właścicielowi firmy nie przysługuje ryczałt na pokrycie kosztów dojazdów komunikacji miejscowej. Możliwość jego stosowania wynika bowiem z przepisów wyżej powołanego rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19.12.2002r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju, które jak wspomniano wyżej, nie maja zastosowania do osoby nie będącej pracownikiem w rozumieniu przepisów ustawy Kodeks pracy.
Właściciel firmy może natomiast zaliczyć do kosztów, wydatki faktycznie poniesione na takie dojazdy, np. taksówką, na podstawie posiadanego rachunku za taką usługę.
3. Koszty noclegu
Kosztem uzyskania przychodu są wydatki faktycznie poniesione udokumentowane fakturami VAT lub rachunkami. W przypadku gdy właściciel firmy nie korzysta z hotelu (motelu, zajazdu) lecz nocuje np. u rodziny, nie może zaliczyć do kosztów ryczałtu za nocleg, który przysługuje tylko pracownikom.
4. Koszt wyżywienia
Koszty wyżywienia właściciela firmy w czasie odbywania służbowego wyjazdu nie są kosztem uzyskania przychodu nawet jeżeli udokumentowane są fakturami VAT czy też rachunkami.
Zgodnie z przepisem art. 23 ust. 1 pkt 52 w/w ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów: wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących - w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra (vide: wyżej powołane rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19.12.2002r.).
Z powyższego przepisu wynika, że osoby prowadzące działalność gospodarczą z tytułu odbywania podróży służbowej nie mogą rozliczyć w kosztach uzyskania przychodów kosztów faktycznie poniesionych z tytułu zwiększonych wydatków na koszty utrzymania, lecz mogą się rozliczyć tylko swoistym ,,ryczałtem' - wartością diet za czas podróży służbowej przysługującą pracownikom.
Jest to przy tym jedyny ryczałt, jaki właściciel firmy może zaliczyć do kosztów związanych z wyjazdem służbowym.
5. Inne wydatki
Jak wcześniej wspomniano, właściciel firmy może zaliczyć do kosztów wydatki związane z wyjazdem służbowym, poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, pod warunkiem ich udokumentowania.

Trudno wyliczyć jakie to mogą być wydatki, są one bowiem uzależnione od okoliczności dotyczących konkretnej podróży.
Ponieważ w swoim wniosku z dnia 24.06.2007r. użył Pan sformułowania o treści ,,Reasumując, kosztami przedsiębiorcy są koszty ponoszone na przejazdy, noclegi, spotkania z kontrahentami, itp.' nie precyzując o jakie koszty chodzi w przypadku ,,spotkań z kontrahentami', Naczelnik Urzędu Skarbowego Łódź-Polesie zauważa, że z dniem 01.01.2007r. uległ zmianie przepis art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), który do dnia 31.12.2006r. zawierał ograniczenia w zakresie kosztów reprezentacji i reklamy niepublicznej.
Zgodnie z nowym brzmieniem przepisu art. 23 ust. 1 pkt 23 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów: kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne,zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.
W związku z powyższym od dnia 01.01.2007r. nie ma ograniczenia co do zaliczania do kosztów wydatków na reklamę niepubliczną, jednakże w zamian za to, podatnicy stracili możliwość zaliczania do kosztów uzyskania przychodów jakichkolwiek wydatków reprezentacyjnych.
Konkludując, stwierdzić należy, że w opisanym stanie faktycznym, poniesione przez Pana w trakcie podróży służbowej, wydatki na noclegi i przejazdy będą stanowiły na podstawie przepisów art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) koszty uzyskania przychodów ze źródła jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.
Do kosztów tych będzie Pan mógł również zaliczyć na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wartość diet, w kwotach nie przekraczających wysokości diet przysługujących pracownikom, określonej w przepisach rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19.12.2002r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. z 2002r. Nr 236, poz. 1990 ze zm.).
Mając powyższe na uwadze postanowiono jak w sentencji.
Zgodnie z art. 14a § 1 wyżej wymienionej ustawy - Ordynacja podatkowa niniejsze postanowienie zawiera interpretację co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego dla opisanego przez Pana w przedmiotowym wniosku stanu faktycznego i w stanie prawnym obowiązującym w roku 2007.
Niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy,wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia na podstawie art. 14b § 1 i § 2 w/w ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika