możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Jawnej, przedstawione we wniosku z dnia 25 września 2008r. (data wpływu do tut. Biura ?03 października 2008r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej strat w środkach obrotowych spowodowanych przez nieuczciwego przedstawiciela handlowego ? jest prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

W dniu 03 października 2008r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej strat w środkach obrotowych spowodowanych przez nieuczciwego przedstawiciela handlowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wspólnicy Spółki Jawnej (hurtowni) prowadzą działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży hurtowej wyrobów tytoniowych oraz chemii gospodarczej. Towar można zakupić w 5 punktach sprzedaży lub jest dostarczany klientom za pośrednictwem przedstawicieli handlowych. Każdy przedstawiciel otrzymuje samochód dostawczy, w którym przechowuje towary handlowe, za które ponosi odpowiedzialność materialną.

Jeden z przedstawicieli handlowych w 2003 roku przywłaszczył mienie hurtowni tj. towary handlowe, wystawiając faktury na nieistniejące podmioty z odroczonym terminem płatności, na podmioty istniejące, którym towarów nie wydawał (Spółka odprowadziła zarówno podatek VAT, jak i podatek dochodowy do urzędu od ww. transakcji). Pracownik ten pobierał również zapłaty za towary z terminem płatności, potwierdzając odbiór zapłaty od kontrahentów, które następnie nie wpłacał do kasy firmy, ale zatrzymywał dla siebie. Kradzież miała miejsce w 2003 roku. Stratę ustalono na ok. 50.000 zł. Nadmienia się, że jako zabezpieczenie płatności pracownik przed dokonaniem kradzieży złożył wnioskodawcy weksel in blanco wraz z deklaracją wekslową, poręczony własnoręcznymi podpisami przez jego matkę oraz drugą osobę z rodziny.

Spółka po wykryciu kradzieży i oszustw, których dopełnił się pracownik, rozwiązała z nim umowę o pracę w trybie dyscyplinarnym, sprawę skierowała do sądu oraz wytoczyła postępowanie egzekucyjne. Wobec braku spłaty zadłużenia bezpośrednio przez skazanego byłego pracownika, komornik zajął świadczenie matki dłużnika, z którego potrącane są nieznaczne kwoty na poczet skradzionych towarów. W związku z niemożnością od 2003 roku odzyskania w znacznej mierze skradzionego mienia, gdyż dłużnik wyjechał za granicę, nie uregulował powstałego zobowiązania względem Spółki oraz wobec mało skutecznej egzekucji, wnioskodawca poniósł stratę dotkliwie uszczuplającą majątek firmy oraz pogarszającą jego płynność finansową. Nadmienia się, iż postanowieniem z miesiąca października 2006r. Sąd Rejonowy zarządził wobec skazanego wykonanie kary pozbawienia wolności.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z przeprowadzonym postępowaniem karnym oraz bezskuteczną egzekucją z majątku skazanego stratę w wartości netto z tytułu niewpłaconych do kasy firmy zapłat za faktury z odroczonym terminem płatności można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w myśl art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem wnioskodawcy z ogólnej definicji kosztu podatkowego wyrażonej w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że podatnik ma możliwość ujęcia w podatkowych kosztach wszelkich kosztów, pod warunkiem, że zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w negatywnym katalogu kosztów zawartym w art. 23 ustawy. Stratę w postaci skradzionej gotówki przez nieuczciwego pracownika można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, ponieważ hurtownia dołożyła wszelkich starań w celu odzyskania skradzionego mienia przez pracownika. Możliwość ściągnięcia wierzytelności z renty matki jest bardzo słaba i w znikomy sposób pokrywa od 2004 roku stratę spowodowaną kradzieżą towarów, natomiast utracone utargi są do tej pory niezwrócone w żadnej formie. Bezskuteczna jak do tej pory jest również egzekucja w stosunku do drugiej osoby podpisanej na wekslu z rodziny skazanego. Dodatkowo przeprowadzone postępowanie w myśl kodeksu karnego potwierdza nieściągalność wierzytelności z tytułu zawłaszczonych pieniędzy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zakwalifikowany do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być ponoszony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu;
• nie może być wymieniony w art. 23 w/w ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów;
• musi być należycie udokumentowany.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka poniosła stratę w majątku obrotowym (towarach handlowych, środkach pieniężnych) w wyniku oszustw dokonanych przez pracownika.

• strata musi być związana z całokształtem prowadzonej działalności,
• jej powstanie musi być spowodowane działaniem niezawinionym przez podatnika,
• musi być właściwie udokumentowana,
• podatnik winien podjąć właściwe działania zabezpieczające przed powstaniem tejże straty.

W sytuacji gdy strata w środkach pieniężnych lub towarach spowodowana jest przywłaszczeniem (kradzieżą) dokonaną przez pracownika, pracodawca ma możliwość dochodzenia naprawienia wyrządzonej szkody na drodze cywilnej. W przypadku rezygnacji z tej możliwości nie przysługuje mu prawo zaliczenia poniesionej straty do kosztów uzyskania przychodów.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka poniosła stratę wynikającą z nieuczciwości swojego pracownika. Podjęła także działania mające na celu odzyskanie utraconych środków pieniężnych. Jednakże egzekucja z majątku byłego pracownika ? dłużnika oraz z majątków poręczycieli weksla okazała się mało skuteczna, a wobec dłużnika wnioskodawcy Sąd zarządził wykonanie kary pozbawienia wolności.

Mając na względzie cytowane wyżej przepisy stwierdzić należy, iż, jeżeli Spółka dochowała należytej staranności w nadzorze nad nieuczciwym pracownikiem i potrafi to w sposób bezsporny udowodnić, to w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej stratę powstałą w wyniku kradzieży towarów handlowych oraz gotówki przez pracownika.

Pamiętać jednak należy, iż zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów podlegać może jedynie ta część poniesionej straty (utraconej gotówki oraz wartości utraconych towarów), której nie uda się wnioskodawcy odzyskać w toku prowadzonego postępowania egzekucyjnego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zważywszy na fakt, iż jak wynika z wniosku wnioskodawcą jest Spółka Jawna, niniejsza interpretacja, stosownie do postanowień m. in. art. 14k Ordynacji podatkowej, jest wiążąca tylko dla tego podmiotu co oznacza, iż nie wywołuje bezpośrednio skutków dla wspólników tej Spółki.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie ul. Rakowicka 10, 31 ? 511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.