Czy umorzona po śmierci pracownika pożyczka stanowi przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem (...)

Czy umorzona po śmierci pracownika pożyczka stanowi przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Urzędu Miasta, przedstawione we wniosku z dnia 04 lipca 2008r. (data wpływu do tut. Biura ? 14 lipca 2008r.), uzupełnionym w dniu 08 września 2008r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych umorzenia pożyczki z Zakładowego Funduszu Mieszkaniowego zmarłemu pracownikowi - jest prawidłowe.

Porady prawne

UZASADNIENIE

W dniu 14 lipca 2008r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych umorzenia pożyczki z Zakładowego Funduszu Mieszkaniowego zmarłemu pracownikowi.
Z uwagi na braki formalne wniosku pismem z dnia 06 sierpnia 2008r. Znak: IBPB2/415-1261/08/MK wezwano wnioskodawcę do jego uzupełnienia. W dniu 08 września 2008r. wpłynęło do tut. Biura uzupełnienie ww. wniosku.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W maju 2008r. zmarła pracownica Gospodarstwa Pomocniczego przy Urzędzie Miasta, która korzystała z Funduszu Socjalnego obsługiwanego i finansowanego przez Urząd Miasta. Zmarłej pracownicy umorzono pożyczkę z Zakładowego Funduszu Mieszkaniowego o czym pisemnie powiadomiono Wydział Budżetu i Finansów oraz męża zmarłej pracownicy. Według regulaminu Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych pożyczka może być umorzona w całości lub części wobec:

  1. zmarłych pożyczkobiorców,
  2. pożyczkobiorców znajdujących się w szczególnie trudnej sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej.

W wymienionym regulaminie brak zapisu o obowiązku spłaty rat pożyczki przez żyjącego współmałżonka.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy prawidłowym rozwiązaniem jest, aby umorzoną pożyczkę:

  1. doliczyć do dochodu i wykazać w PIT ? 11 zmarłej pracownicy...
  2. doliczyć do dochodu żyjącemu małżonkowi, jeżeli tak, to czy naszym obowiązkiem jest również pobranie zaliczki na podatek dochodowy...
  3. nie doliczać i nie wykazywać jej w PIT-11 żadnemu z małżonków...

Zdaniem wnioskodawcy, nie powinno się doliczać i wykazywać umorzonej pożyczki w PIT-11 żadnemu z małżonków.
Według interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w imieniu Ministra Finansów z dnia 17 stycznia 2008r. sygn. ILPB2/415-247/07-2/MK w przypadku umorzenia pożyczki, która została udzielona zmarłemu pracownikowi, wartość tego świadczenia nie jest dziedziczonym prawem majątkowym ze stosunku pracy i nie przechodzi na małżonka czy innych spadkobierców zmarłego pracownika, wobec czego nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych ani podatkiem od spadków i darowizn, ale pod warunkiem, że żadne zapisy (np. umowa pożyczki) nie precyzują obowiązku uregulowania niespłaconych rat pożyczki przez współmałżonka, a udzielona pożyczka umarzana jest zmarłemu pracownikowi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
Jak wynika z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), prawa i obowiązki zmarłego przechodzą z chwilą śmierci na spadkobierców. Z kolei w myśl art. 720 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.
Co do zasady, pożyczki udzielane pracownikowi przez zakład pracy z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych nie stanowią przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Przychodem takim jest jednak umorzona kwota pożyczki (jako nieodpłatne lub częściowo odpłatne świadczenie) za życia pracownika (pożyczkobiorcy). W przypadku pracowników kwota powyższa stanowi przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowany na analogicznych zasadach jak pozostałe przychody z tego źródła.Zgodnie bowiem z art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.
Jeżeli umorzenie pożyczki następuje po śmierci pożyczkobiorcy (pracownika), a regulamin Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych lub umowa o udzielenie pożyczki nie precyzują obowiązku regulowania niespłaconych rat pożyczki przez współmałżonka, wówczas pracodawca nie jest obowiązany do odprowadzenia podatku z tego tytułu i sporządzenia informacji o wysokości umorzonej pożyczki, ponieważ po stronie małżonka, w związku z umorzeniem pożyczki zmarłego pracownika, nie powstanie przychód, a w konsekwencji obowiązek podatkowy w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż wnioskodawca umorzył zmarłej pracownicy pożyczkę z Zakładowego Funduszu Mieszkaniowego. Wynika również, że według regulaminu Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych pożyczka może być umorzona w całości lub części wobec:

  1. zmarłych pracowników,
  2. pożyczkobiorców znajdujących się w szczególnie trudnej sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej.

Ponadto w regulaminie tym brak zapisu o obowiązku spłaty rat pożyczki przez żyjącego współmałżonka.
W świetle powyższego, wnioskodawca nie ma obowiązku doliczyć wartości pożyczki umorzonej zmarłej pracownicy do jej przychodu, jak również wykazać jej jako przychód żyjącego męża, ponieważ po stronie tych osób nie powstał przychód.
Tym samym, wnioskodawca nie jest również obowiązany do pobrania z tego tytułu zaliczki na podatek oraz do wystawienia tym osobom jakichkolwiek informacji.
Umorzenie pożyczki (po śmierci pożyczkobiorcy) nie spowoduje także zwiększenia masy spadkowej po zmarłym i tym samym nie spowoduje zwiększenia podstawy opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wobec powyższego stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.


Referencje

ILPB2/415-247/07-2/MK, interpretacja indywidualna

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika