Czy wnioskodawca może złożyć korektę zeznania podatkowego PIT-36 za 2007r. i zrezygnować z odliczenia (...)

Czy wnioskodawca może złożyć korektę zeznania podatkowego PIT-36 za 2007r. i zrezygnować z odliczenia podatku zapłaconego za granicą (w Holandii) ? zgodnie z art. 27, ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana K. przedstawione we wniosku z dnia 01 października 2008r. (data wpływu do tut. Biura ? 06 października 2008r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania dochodów z pracy najemnej na terytorium Holandii - jest nieprawidłowe.

Porady prawne

UZASADNIENIE

W dniu 06 października 2008r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania dochodów z pracy najemnej na terytorium Holandii.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest studentem. W 2007r. pracował w czasie wakacji (dwa miesiące) w Holandii. W Polsce nie uzyskał żadnych dochodów. Rozliczył się w zeznaniu PIT-36 z uzyskanych tam przychodów ze stosunku pracy i zgodnie z przysługującym mu prawem odliczył od podatku kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w Holandii (zgodnie z zasadą określoną w art. 27 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Ponieważ wnioskodawca spodziewa się zwrotu całej kwoty podatku zapłaconego w Holandii (stosowane tam zasady rozliczeń podatkowych powodują, że nie można przewidzieć, kiedy to nastąpi), chciałby zrezygnować z możliwości odliczenia zapłaconego tam podatku, aby nie doliczać otrzymanego podatku w rozliczeniach za lata późniejsze. Jeżeli złoży taką korektę do dnia 06 lutego 2009r., to kwota podatku wykazanego do zapłaty zostanie mu umorzona (na podstawie ustawy z dnia 25 lipca 2008r. o szczególnych rozwiązaniach dla podatników uzyskujących niektóre przychody poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej Dz. U. Nr 143, poz. 894). Wnioskodawca zamierza w poz. 6 wniosku PIT-AZ wpisać kwotę faktycznie zapłaconego podatku za 2007r. w dniu złożenia wniosku tj. ?zero? jeśli otrzyma zwrot lub kwotę zaliczki. W przeciwnym wypadku kwotę otrzymanego zwrotu podatku będzie musiał doliczyć do podatku w roku, w którym otrzyma zwrot ? art. 45 ust. 3a pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wnioskodawca może złożyć korektę zeznania i zrezygnować z odliczenia podatku zapłaconego za granicą ? zgodnie z art. 27 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem wnioskodawcy w obecnej sytuacji składanie wniosku o abolicję jest bezcelowe, ponieważ kwota podatku zapłaconego za granicą w całości pokrywa obliczony podatek w Polsce, stąd nie powstaje podatek do zapłaty. Jednak w momencie, gdy otrzyma zwrot podatku będzie musiał całą wcześniej odliczoną kwotę podatku wpłacić. Tylko korekta daje mu możliwość ubiegania się o abolicję, ponieważ po złożeniu korekty podatek należny wynikający z zeznania zostanie umorzony zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o szczególnych rozwiązaniach dla podatników uzyskujących niektóre przychody poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Doliczenie podatku w roku otrzymania zwrotu nie daje w chwili obecnej możliwości uniknięcia wpłaty tej kwoty podatku. Wnioskodawca uważa, że założeniem powstania ww. ustawy nie było uzyskanie pieniędzy ze zwrotów wcześniej odliczonych podatków w zeznaniach podatników, lecz równe potraktowanie osób pracujących za granicą bez względu na treść umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania między poszczególnymi krajami. Zdaniem wnioskodawcy nie odliczając podatku zapłaconego za granicą będzie mógł skorzystać z abolicji i nie doliczać podatku w przyszłości.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 4a cytowanej ustawy przepisy te stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 Konwencji z dnia 13 lutego 2002r. między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 2003r. Nr 216, poz. 2120) uposażenia, płace i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje z pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca najemna wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca najemna jest tak wykonywana, to otrzymywane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Natomiast w myśl art. 15 ust. 2 Konwencji bez względu na ww. postanowienia wynagrodzenie, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje za pracę najemną, wykonywaną w drugim Umawiającym się Państwie, podlega opodatkowaniu tylko w pierwszym Państwie, jeżeli:

  1. odbiorca przebywa w drugim Państwie przez okres lub okresy nieprzekraczające łącznie 183 dni podczas dwunastomiesięcznego okresu rozpoczynającego się lub kończącego w danym roku podatkowym i
  2. wynagrodzenie jest wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w drugim Państwie, i
  3. wynagrodzenie nie jest ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada w drugim Państwie.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że wnioskodawca ma miejsce zamieszkania w Polsce. W Holandii pracował jedynie w okresie wakacji. Zatem przesłanki wynikające z art. 15 ust. 2 Konwencji nie zostały spełnione.

W związku z powyższym stwierdzić należy, iż wynagrodzenia wnioskodawcy z tytułu pracy w Holandii podlegają opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 15 ust. 1 Konwencji, a zatem mogą być opodatkowane w obu państwach.

W tej sytuacji w Polsce w celu uniknięcia podwójnego opodatkowania będzie miała zastosowanie zgodnie z art. 23 ust. 5 powołanej Konwencji ? metoda proporcjonalnego odliczenia.

Uzyskane dochody będą zatem podlegać opodatkowaniu w Polsce na zasadach określonych w art. 27 ust. 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z tym przepisem jeżeli podatnik, który ma miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, osiąga również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania stanowi o zastosowaniu metody odliczenia proporcjonalnego, dochody te łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym (metoda proporcjonalnego odliczenia).

Ze złożonego wniosku wynika, że dochody uzyskane z tytułu pracy w Holandii zostały wykazane w zeznaniu PIT-36 za 2007r. i opodatkowane zgodnie z zasadą określoną w art. 27 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przy czym, zgodnie z powyższą zasadą, dokonano odliczenia podatku zapłaconego w Holandii.

Podkreślić należy, iż przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie dają prawa wyboru odliczenia podatku zapłaconego za granicą. Podatnik jest bowiem zobowiązany do obliczenia w zeznaniu rocznym podatku dochodowego za dany rok zgodnie z obowiązującymi przepisami, a to oznacza, że w przedmiotowej sytuacji winien odliczyć należny podatek zgodnie z zasadą określoną w cytowanym art. 27 ust. 9 tej ustawy.

Podatek dochodowy wynikający z zeznania jest podatkiem należnym od dochodów podatnika uzyskanych w roku podatkowym, chyba że właściwy organ podatkowy lub właściwy organ kontroli skarbowej wyda decyzję, w której określi inną wysokość podatku ? art. 45 ust. 6 powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z powyższego uregulowania wynika, że jeżeli wykazany w zeznaniu rocznym podatek będzie obliczony z pominięciem obowiązujących przepisów ? organ podatkowy (lub organ kontroli skarbowej) wyda stosowną decyzję, w której określi prawidłową wysokość podatku.

Zgodnie z art. 1 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 25 lipca 2008r. o szczególnych rozwiązaniach dla podatników uzyskujących niektóre przychody poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2008r. Nr 143, poz. 894) ilekroć w ustawie jest mowa o zeznaniu podatkowym - rozumie się przez to zeznanie (korektę zeznania), w którym obliczono należny podatek za rok podatkowy objęty wnioskiem, o którym mowa w art. 3 ust. 1, zgodnie z obowiązującymi w tym roku przepisami prawa podatkowego.

Natomiast w myśl art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o szczególnych rozwiązaniach dla podatników uzyskujących niektóre przychody poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej organ podatkowy, na wniosek podatnika, sporządzony według ustalonego wzoru umarza zaległość podatkową w podatku dochodowym od osób fizycznych, powstałą za dany rok podatkowy, którego dotyczy wniosek, w wysokości stanowiącej różnicę między podatkiem należnym wynikającym z zeznania podatkowego albo z decyzji określającej wysokość zobowiązania podatkowego, a kwotą odpowiadającą podatkowi obliczonemu za ten rok podatkowy przy zastosowaniu do przychodów z pracy zasad określonych w art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym (umorzenie zaległości).

Stosownie zaś do treści art. 4 ust. 1 pkt 2 tejże ustawy podatnik jest obowiązany dołączyć do wniosku, o którym mowa w art. 3 ust. 1 zeznanie podatkowe za rok podatkowy, którego dotyczy wniosek - w przypadku, gdy wniosek dotyczy umorzenia zaległości.

Jak z powyższego wynika wniosek o umorzenie zaległości podatnik składa m.in. w przypadku, gdy złożył zeznanie podatkowe (korektę zeznania) za rok objęty wnioskiem, ale nie zapłacił podatku należnego. Przy czym, jak wyżej wskazano, zeznanie (korekta zeznania) winno wykazywać należny podatek za rok podatkowy objęty wnioskiem, obliczony zgodnie z obowiązującymi w tym roku przepisami podatkowymi.

Podsumowując, w przedstawionej we wniosku sytuacji nie ma podstaw do złożenia korekty zeznania, w której podatnik wykazałby podatek dochodowy od osób fizycznych bez uwzględnienia zasad jego obliczania, określonych w art. 27 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Taka korekta spowodowałaby bowiem, iż podatek należny za dany rok podatkowy zostałby obliczony z pominięciem obowiązujących przepisów.

Podkreślić jednocześnie należy, że istotnie jak twierdzi podatnik ? zgodnie z treścią art. 45 ust. 3 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - zwrócony podatek z zagranicy podlega doliczeniu. To jednakże nie oznacza, że podatnik ma prawo do dowolnego ustalania należnego podatku, bez zachowania reguł nałożonych obowiązującymi regulacjami prawnymi.

Powyższe oznacza, że w przedmiotowej sprawie stanowisko wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika