Czy ustalając cenę usługi polegającej na udostępnieniu samochodu służbowego dla celów prywatnych, (...)

UZASADNIENIE

W dniu 06 października 2008r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych ustalenia ceny usługi odpłatnego udostępnienia pracownikowi samochodu służbowego do celów prywatnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Przedmiotem działania Spółki jest odprowadzanie i oczyszczanie ścieków oraz produkcja i sprzedaż energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych. Spółka zawarła z zatrudnionym na podstawie umowy o pracę prezesem zarządu, umowę o świadczeniu usługi polegającej na możliwości odpłatnego używania przez prezesa samochodu służbowego do celów prywatnych, a prezes został zobligowany do prowadzenia ewidencji przejechanych kilometrów w celach prywatnych. Limit kilometrów ulega zmniejszeniu za każdy dzień nieobecności prezesa w pracy. W każdym miesiącu Spółka obciąża prezesa zarządu opłatą za używanie samochodu służbowego do celów prywatnych, wystawiając fakturę VAT. Podstawą do wystawienia faktury jest liczba kilometrów przejechanych w danym miesiącu w celach prywatnych pomnożona przez aktualną stawkę za 1 kilometr przebiegu samochodu osobowego, ogłaszaną na podstawie Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy (Dz. U. z 2002r. Nr 27, poz. 271 z późń. zm.). Zgodnie z umową, Spółka ponosi wszystkie koszty związane z eksploatacją samochodu służbowego, w szczególności koszty ubezpieczenia, przeglądów, napraw, koszty paliwa. W przypadku wykorzystywania samochodu służbowego do wyjazdów urlopowych, koszty paliwa ponosi prezes zarządu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy ustalając cenę usługi polegającej na udostępnieniu samochodu służbowego dla celów prywatnych, spółka może posłużyć się iloczynem faktycznie przejechanych kilometrów dla celów prywatnych i stawką za 1 kilometr przebiegu samochodu osobowego, ogłaszaną na podstawie Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy (Dz. U. z 2002r. Nr 27, poz. 271 z późń. zm.)...

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż ustalając cenę usługi polegającej na udostępnieniu samochodu służbowego dla celów prywatnych może posłużyć się iloczynem ilości faktycznie przejechanych kilometrów i stawką wynikającą z ww. rozporządzenia. Skoro stawka za 1 kilometr przebiegu pojazdu, ogłaszana przez Ministra Infrastruktury, rekompensuje koszty poniesione przez pracownika z tytułu używania pojazdu stanowiącego własność pracownika, dla potrzeb zakładu pracy, analogicznie zasadnym jest przyjęcie ww. stawki do obliczenia kosztów eksploatacji samochodu służbowego do celów prywatnych.

Ponadto usługa polegająca na odpłatnym oddaniu pracownikowi do używania samochodu służbowego do celów prywatnych nie jest nieodpłatnym świadczeniem wynikającym ze stosunku pracy. Nie można też zakwalifikować tej usługi jako świadczenia w naturze, gdyż jest to świadczenie odpłatne. Wartość tego świadczenia nie będzie więc stanowiła przychodu ze stosunku pracy. W tej sytuacji, Spółka nie ma obowiązku stosować przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, w szczególności art. 11 ust. 2a oraz art. 12 ust. 2; określających sposób ustalania wartości nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń w naturze, traktowanych jako wynagrodzenie ze stosunku pracy i stanowiących podstawę opodatkowania. Podstawą używania samochodu służbowego do celów prywatnych jest bowiem umowa odpłatna, której stronami są Spółka i prezes zarządu. Strony umowy cywilnoprawnej mogą dowolnie kształtować umowy pomiędzy sobą, a więc również i wynagrodzenie za świadczenia wynikające z takich umów.

W świetle powyższych argumentacji, zdaniem Spółki, jeśli świadczenie nie spełnia znamion wynikającego ze stosunku pracy świadczenia nieodpłatnego lub świadczenia w naturze, Spółka nie ma obowiązku kierowania się przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie ustalenia ceny za świadczoną pracownikowi usługę. W związku z tym może posłużyć się stawką za 1 kilometr przebiegu samochodu osobowego ogłaszanego na podstawie ww. rozporządzenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do postanowień art. 12 ust. 1 ww. ustawy przychodem ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że wnioskodawca świadczy odpłatnie na rzecz prezesa zarządu usługę polegającą na możliwości używania samochodu służbowego w celach prywatnych. Ustalając cenę ww. usługi Spółka posługuje się ustalonym przez siebie limitem kilometrów i stawką wynikającą z rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy, obligując jednocześnie świadczeniobiorcę do prowadzenia ewidencji przejechanych kilometrów.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że nieodpłatne świadczenie otrzymane od pracodawcy w formie używania samochodu służbowego do celów prywatnych stanowi po stronie pracownika przychód podlegający opodatkowaniu. Jeśli jednak pracownik zostanie obciążony kosztami ww. świadczenia nie będzie to świadczenie nieodpłatne skutkujące powstaniem przychodu.

Użyczenie pracownikowi samochodu służbowego do celów prywatnych jest świadczeniem usług, a o odpłatnym charakterze tej czynności świadczy fakt, iż rozliczenie z pracownikiem następować będzie na podstawie wystawionej faktury.

W przedstawionym stanie faktycznym mamy do czynienia z usługą polegającą na odpłatnym oddaniu pracownikowi do używania samochodu służbowego do celów prywatnych, tym samym ww. usługa nie jest nieodpłatnym świadczeniem wynikającym ze stosunku pracy.

Przy zawieraniu wskazanego porozumienia mamy do czynienia z umową cywilno-prawną, która w dowolny sposób może kształtować warunki sprzedaży, w tym cenę za jaką wykonywana jest usługa; tutaj usługa udostępnienia samochodu osobowego dla celów osobistych. W związku z tym ustalając cenę ww. usługi Spółka może posłużyć się ustalonym przez siebie limitem kilometrów i stawką wynikającą z rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy.

W związku z powyższym można uznać stanowisko wnioskodawcy za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.