Czy Spółka prawidłowo dokonała kwalifikacji podatkowych różnic kursowych powstałych przy rozliczeniu (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 29 października 2007 r. (data wpływu do tut. Biura 09 listopada 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia podatkowych różnic kursowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 09 listopada 2007 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia podatkowych różnic kursowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka zleciła otwarcie akredytywy na rzecz kontrahenta zagranicznego. Płatności w ramach akredytywy były regulowane w Euro przez bank prowadzący akredytywę. Faktury od kontrahenta zagranicznego były wystawione w Euro. Akredytywa zabezpieczyła zapłatę za zakupiony przez Spółkę środek trwały ? urządzenie do cięcia plazmowego. Na pokrycie wypłat z akredytywy Spółka zaciągnęła kredyt złotówkowy. Spłata kredytu wraz z odsetkami następowała w walucie polskiej ? PLN. W momencie kiedy bank dokonał zapłaty w Euro za faktury kontrahentowi włoskiemu, równocześnie powiadomił Spółkę o obciążeniu jej kredytem złotówkowym stanowiącym równowartość dokonanych przez siebie zapłat w Euro. Przy wycenie zapłaty za zobowiązania spółka zastosowała kurs wyliczony poprzez podzielenie wartości uruchomionej transzy kredytu PLN przez wartość zapłaty w Euro na rzecz kontrahenta zagranicznego. Różnice kursowe powstałe po zapłacie zobowiązań Spółki w ramach akredytywy zostały rozliczone następująco:

• różnice kursowe powstałe do momentu oddania do używania środka trwałego zostały zaliczone do jego wartości początkowej i podlegają amortyzacji podatkowej,
• różnice kursowe powstałe po oddaniu do używania środka trwałego zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.
  
  

W związku z powyższym zadano następująca pytanie:

Czy Spółka prawidłowo dokonała kwalifikacji podatkowych różnic kursowych powstałych przy rozliczeniu zapłat zobowiązań wobec kontrahenta zagranicznego w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w stanie obowiązującym do 31.12.2006 r....

Zdaniem wnioskodawcy różnice kursowe powstałe w momencie zapłaty zobowiązań wobec kontrahenta zagranicznego należy ująć w kosztach podatkowych:

• różnice kursowe powstałe do momentu oddania do używania środka trwałego powinny być zaliczone do jego wartości początkowej i rozliczane w ramach amortyzacji,
• różnice kursowe powstałe po oddaniu środka trwałego do używania powinny być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.
  
  

Zastosowana wycena spłat zobowiązań spełnia warunki zawarte w art. 15 ust. 1a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54 poz. 654 ze zm.)

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Sposób ustalania różnic kursowych (podatkowych) powstałych w trakcie działalności gospodarczej w związku z kosztami ponoszonymi w walutach obcych reguluje art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.). Zgodnie z tym przepisem, wstanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2006 r., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursów średnich ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski z dnia poniesienia kosztu. Jeżeli koszty wyrażone są w walutach obcych, a między dniem ich zarachowania i dniem zapłaty występują różne kursy walut, koszty te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu sprzedaży walut z dnia zapłaty, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał ponoszący koszt, oraz z zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zarachowania kosztów. Podatnik nabywa prawo do obniżenia lub podwyższenia kosztów uzyskania przychodu o różnice wynikające z różnych kursów walut, ogłoszonych przez NBP i bank, z którego usług korzysta ponosząc koszt w dniu zapłaty zobowiązania. Ponoszenie kosztów w walutach obcych oraz istnienie różnych kursów walut pomiędzy datą faktycznego poniesienia kosztu, a datą jego zarachowania jest warunkiem uznania różnic kursowych za podatkowy koszt uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 1 w/w ustawy za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych, z uwzględnienie ust. 2-14, uważa się w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia. Art. 16g ust. 3 dodaje ponadto, iż za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania (...). Zgodnie z art. 16g ust. 5 ww. ustawy cenę nabycia, o której mowa w ust. 3, koryguje się o różnice kursowe, naliczone do dnia przekazania do używania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej. Tak ustalona wartość początkowa jest podstawą do naliczania odpisów amortyzacyjnych, podlegających na podstawie art. 15 ust. 6 ww. ustawy zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów. A zatem powstałe do czasu oddania środka trwałego do użytkowania różnice kursowe, wynikające z poniesionych wydatków w walutach obcych, będą korygowały koszt nabycia środka trwałego i podlegają amortyzacji, natomiast różnice kursowe powstałe po oddaniu środka trwałego do używania będą zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).
Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.