1.Czy środki otrzymane przez Spółkę od Zarządcy Rozliczeń na pokrycie kosztów osieroconych będą (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 29 maja 2008 r. (data wpływu do tut. Biura 06 czerwca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego m.in. dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwolnienia z opodatkowania otrzymanych środków od Zarządcy Rozliczeń (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2) ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 06 czerwca 2008 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwolnienia z opodatkowania otrzymanych środków od Zarządcy Rozliczeń.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Rozwiązanie KDT

1. Wytwórcy energii elektrycznej osiągali dotychczas przychody według cen wynikających z długoterminowych umów sprzedaży mocy i energii elektrycznej (były to tzw. KDT - kontrakty długoterminowe). Z dniem 4 sierpnia 2007 r. weszła w życie ustawa o rozwiązaniu KDT. Zgodnie z art. 1 tej ustawy, reguluje ona zasady pokrywania kosztów powstałych u wytwórców energii w związku z przedterminowym rozwiązaniem umów długoterminowych sprzedaży mocy i energii elektrycznej.Zgodnie z art. 3-6 ustawy o rozwiązaniu KDT, istnieje możliwość rozwiązania długoterminowych kontraktów na dostawę energii zawartych uprzednio przez wytwórców energii elektrycznej. Rozwiązanie KDT oznacza dla wytwórców energii elektrycznej, iż będą oni osiągali przychody na rynku konkurencyjnym, a nie według korzystnych cen wynikających z dotychczasowych umów długoterminowych.W przypadku rozwiązania umowy długoterminowej, zgodnie z ustawą o rozwiązaniu KDT, wytwórcy otrzymują rekompensatę - środki na pokrycie tzw. kosztów osieroconych (art. 6 ustawy o rozwiązaniu KDT). Na podstawie art. 2 pkt 12 ustawy o rozwiązaniu KDT, koszty osierocone są to poniesione przez wytwórców nakłady inwestycyjne na majątek związany z wytwarzaniem energii elektrycznej, które - w związku z przedterminowym rozwiązaniem KDT - nie zostaną pokryte przychodami uzyskanymi ze sprzedaży wytworzonej energii elektrycznej, rezerw mocy i usług systemowych na rynku konkurencyjnym. Uchwalając ustawę o rozwiązaniu KDT, ustawodawca podjął więc decyzję o zrekompensowaniu przedsiębiorstwom energetycznym tych kosztów.
2. Dla celów zarządzania rekompensatami oraz ich wypłaty wytwórcom powołana została spółka celowa - Zarządca Rozliczeń S.A. (dalej: Zarządca Rozliczeń). Zgodnie z art. 22 ustawy o rozwiązaniu KDT, Zarządca Rozliczeń wypłaca wytwórcy środki na pokrycie kosztów osieroconych w formie zaliczki na poczet tych kosztów za dany rok. Zaliczki wypłaca się w czterech równych ratach w danym roku (kwartalnie), w terminie do 5 dnia miesiąca następującego po upływie kwartału, za który rata ma być wypłacana.Wypłacone na poczet kosztów osieroconych zaliczki podlegają rozliczeniu rocznemu w drodze tzw. korekty. Do dnia 31 lipca danego roku Prezes Urzędu Regulacji Energetyki ustala wysokość korekty za rok poprzedni oraz do dnia 31 sierpnia roku następującego po zakończeniu okresu korygowania ustala on korektę końcową kosztów osieroconych (art. 30 i art. 31 ustawy o rozwiązaniu KDT). W przypadku, gdy wartość korekty jest dodatnia, zgodnie z art. 34 ustawy o rozwiązaniu KDT, Zarządca Rozliczeń wypłaca wytwórcy kwotę nadwyżki środków wynikająca z korekty. W przypadku, gdy wartość korekty jest ujemna, wytwórca zwraca kwotę korekty rocznej kosztów osieroconych na rzecz Zarządcy Rozliczeń.
3. < Przepis art. 42 ustawy o rozwiązaniu KDT reguluje niektóre zasady podatkowego traktowania otrzymywanych przez wytwórców środków na pokrycie kosztów osieroconych dla celów podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: podatek CIT) oraz podatku od towarów i usług (dalej: podatek VAT). Jak wynika z uzasadnienia do projektu ustawy o rozwiązaniu KDT, przepisy w art. 42 tej ustawy mają na celu zapewnienie neutralności podatkowej w związku z otrzymaną przez wytwórców pomocą publiczną.
   
   

Działalność Spółki

1. Spółka jest wytwórcą energii elektrycznej, który w ramach swojej podstawowej działalności wykorzystuje nowoczesne rozwiązania techniczne. Eksploatowana przez Spółkę elektrociepłownia - jako pierwsza tego typu inwestycja w Polsce - stanowi układ kombinowany gazowo-parowy, opalany gazem ziemnym wysokometanowym. Produkcja energii elektrycznej jest przeprowadzana w skojarzeniu z produkcją energii cieplnej, przy zastosowaniu kogeneracji, tj. technologii pozwalającej na równoczesne wytwarzanie energii elektrycznej poprzez spalanie gazu oraz energii cieplnej poprzez odzyskiwanie i wykorzystanie ciepła ze spalin (produktu ubocznego spalania gazu).Zasadniczą działalnością Spółki jest wytwarzanie energii elektrycznej. Jednakże z uwagi na zastosowane rozwiązania techniczne, które pozwalają na maksymalizację wykorzystania produktów spalania gazu w procesie wytwarzania energii elektrycznej, Spółka produkuje również energię cieplną. Produkcja energii cieplnej ma jednak charakter towarzyszący i pomocniczy do produkcji energii elektrycznej, o czym może świadczyć m.in. fakt, że łączne przychody Spółki aż w ok. 89% pochodzą z produkcji energii elektrycznej, natomiast tylko w 11% z produkcji energii cieplnej.
2. Mając na względzie specyfikę układu wytwarzania, majątek produkcyjny Spółki może być podzielony na trzy grupy:
   1) majątek produkcyjny służący wyłącznie wytwarzaniu energii elektrycznej,
   2) majątek produkcyjny związany jednocześnie z wytwarzaniem energii elektrycznej i ciepła (ze względu na nierozerwalne sprzężenie tych procesów), oraz
   3) majątek produkcyjny służący tylko i wyłącznie do produkcji ciepła.
   Środki trwałe, które są wykorzystywane wyłącznie do produkcji energii elektrycznej to np. turbiny gazowe i agregaty prądotwórcze.
   Środki trwałe, bez których wytwarzanie energii elektrycznej nie byłoby możliwe, ale które uczestniczą również w wytwarzaniu energii cieplnej to np. układ pary niskoprężnej, układ wody zasilającej, kocioł parowy odzysknicowy. Urządzenia pracujące w skojarzeniu tworzą jeden nierozerwalny układ. Wyłączenie któregokolwiek z urządzeń spowodowałoby zaburzenie, bądź też zatrzymanie produkcji zarówno energii elektrycznej, jak i cieplnej.Natomiast w grupie środków trwałych wykorzystywanych wyłącznie do produkcji ciepła znajdują się np. kotły parowe pomocnicze, układ wody zasilającej kotłów pomocniczych włącznie z pompami wody zasilającej.

   Jest to odrębny układ zamknięty, niepowiązany i niezależny od urządzeń pracujących w kogeneracji. Jego funkcją jest utrzymanie produkcji energii cieplnej w sytuacji, gdy z różnych przyczyn energia elektryczna nie jest wytwarzana.W odniesieniu do produkcyjnych składników majątkowych pracujących w skojarzeniu (tj. służących zarówno do wytwarzania energii elektrycznej, jak i cieplnej), dla celów sporządzania kalkulacji kosztów uzasadnionych do Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki (dalej: Prezes URE) i zatwierdzania taryfy na ciepło, Spółka dokonuje jednoznacznego określenia, w jakiej części są one używane dla celów produkcji energii elektrycznej, a w jakiej do produkcji energii cieplnej. Odbywa się to przy zastosowaniu wskaźnika obliczanego jako iloraz ilości energii chemicznej wprowadzonej do układu w postaci paliwa, a ilością energii elektrycznej wygenerowaną w ?cyklu prostym' oraz energii elektrycznej zagospodarowanej w części konwencjonalnej. Przykładowo, układ pary niskoprężnej jest przypisany do wytwarzania energii cieplnej wskaźnikiem 17%, a w 83% do wytwarzania energii elektrycznej. W oparciu o ten wskaźnik dokonywany jest m.in. podział kosztów amortyzacji środków trwałych należących do Spółki do celów kalkulacji taryf na energię i ciepło. Podział ten - zatwierdzony przez Prezesa URE - pozwala na jednoznaczne wskazanie, czy dany składnik majątkowy jest związany z wytwarzaniem energii elektrycznej, energii cieplnej, czy też obu tych energii jednocześnie.

3. Natomiast posiadany przez Spółkę majątek nieprodukcyjny obejmuje szereg środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych niezbędnych dla prowadzenia przez Spółkę działalności w zakresie produkcji energii elektrycznej i cieplnej. Majątek ten nie jest wykorzystywany bezpośrednio w procesie produkcji energii elektrycznej, tym niemniej jest on z tym procesem ściśle związany. Dotyczy to przykładowo środków trwałych służących do przesyłu energii elektrycznej (tj. sieci przesyłowe, transformatory, rozdzielnie), bez których wytworzona energia elektryczna nie mogłaby zostać wprowadzona do systemu energetycznego i sprzedana.Grupa ta obejmuje również takie składniki majątku, jak budynek elektrociepłowni, pozostałe budynki produkcyjne, budynki administracyjne, sprzęt komputerowy, wyposażenie biur, wyposażenie warsztatowe, środki transportu itp. Budynek elektrociepłowni oraz pozostałe budynki produkcyjne chronią urządzenia w nim się znajdujące i zabezpieczają je przed czynnikami, które mogłyby spowodować ich awaryjność i obniżyć zakładaną żywotność. Bez budynków produkcyjnych cały układ technologiczny nie funkcjonowałby prawidłowo. Zaplecze administracyjne jest stworzone po to, aby wspomagać proces wytwarzania energii elektrycznej i cieplnej. Bez urządzeń biurowych nie byłoby możliwe zarządzanie przedsiębiorstwem, planowanie gospodarki remontowej oraz odpowiednie, wymagane przepisami prawa, udokumentowanie sprzedaży energii elektrycznej i cieplnej.
4. Spółka podkreśla, że jej działalność obejmuje tylko i wyłącznie produkcję energii elektrycznej i cieplnej. Spółka nie prowadzi żadnej innej działalności gospodarczej.Spółka - jako producent energii elektrycznej - w dniu 28 grudnia 2007 r. zawarła umowę rozwiązującą długoterminową umowę na dostawę energii elektrycznej z PGE Polską Grupą Energetyczną S.A. W związku z powyższym, począwszy od sierpnia 2008 r. Spółka będzie otrzymywać środki na pokrycie kosztów osieroconych.
   
   

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

1. Czy środki otrzymane przez Spółkę od Zarządcy Rozliczeń na pokrycie kosztów osieroconych będą zwolnione z opodatkowania podatkiem CIT - do wysokości sumy wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych związanych z wytwarzaniem energii elektrycznej, pomniejszonej o odpisy amortyzacyjne dokonane zgodnie z art. 16a-16m ustawy o CIT, ustalanej na dzień otrzymania poszczególnych zaliczek na pokrycie kosztów osieroconych oraz kwot korekty rocznej i końcowej...
2. Jak należy ustalić moment, od którego wartość zaliczek i korekt podlega zaliczeniu do przychodów podatkowych...
3. W jaki sposób wyliczyć kwotę przychodu podatkowego za okres, w którym wartość skumulowanych zaliczek i korekt przekroczyła aktualną wartość podatkową netto składników majątkowych... (Pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)
   
   

Zdaniem wnioskodawcy na podstawie art. 42 ust. 1 ustawy o rozwiązaniu KDT, środki otrzymane przez wytwórcę od Zarządcy Rozliczeń na pokrycie kosztów osieroconych uważa się za zwrot wydatków związanych z otrzymaniem, nabyciem lub wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych związanych z wytwarzaniem energii elektrycznej, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16a-16m ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 54 poz. 654 ze zm.- określanej skrótami ustawy o CIT) - - w kwocie nieprzekraczaiacei sumy wartości początkowej przedmiotowych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych pomniejszonej o odpisy amortyzacyjne dokonane zgodnie z art. 16a-16m ustawy o CIT, ustalanej na dzień otrzymania poszczególnych zaliczek.

Jednocześnie, na gruncie ustawy o CIT (art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy o CIT) dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków związanych z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16a-16m ustawy o CIT, są wolne od podatku CIT.W świetle powyższego, Spółka stoi na stanowisku, iż otrzymane przez nią środki będą zwolnione z opodatkowania CIT do momentu, w którym ich łączna wartość nie będzie przekraczała sumy wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych związanych z wytwarzaniem energii elektrycznej pomniejszonej o odpisy amortyzacyjne dokonane zgodnie z art. 16a-16m ustawy o CIT (dalej: aktualna wartość podatkowa netto ŚT i WNiP), ustalanej na dzień otrzymania poszczególnych zaliczek na pokrycie kosztów osieroconych oraz kwot korekty rocznej i końcowej.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika jednocześnie, że od momentu, w którym skumulowana wartość rekompensat przekroczy aktualną wartość podatkową netto składników majątkowych wykorzystywanych przez Spółkę do wytwarzania energii elektrycznej, zaliczki będą stanowiły - w momencie ich faktycznego otrzymania - przychody Spółki podlegające opodatkowaniu podatkiem CIT.

2. W opinii Spółki, art. 42 ust. 1 ustawy o rozwiązaniu KDT wskazuje, że w celu określenia, od którego momentu otrzymywane zaliczki stanowią przychody podatkowe należy porównać

• łączną kwotę otrzymanych środków na pokrycie kosztów osieroconych (skumulowaną wartość zaliczek oraz korekt, włącznie z otrzymywaną w danym momencie zaliczką)
• z aktualna wartością podatkową netto ŚT i WNiP ustaloną na pierwszy dzień miesiąca, w którym Spółka otrzymała zaliczkę na pokrycie kosztów osieroconych.

  
  
  

Przykładowo, jeśli zaliczka została otrzymana 5 lipca 2008 r., to trzeba ją porównać z aktualną wartością podatkową netto ŚT i WNiP wyliczoną na dzień 1 lipca 2008 r. (ponieważ do 5 lipca odpis amortyzacyjny za lipiec 2008 r. nie został jeszcze dokonany).

3. Z art. 41 ust. 1 ustawy o rozwiązaniu KDT wynika, iż wartość otrzymanych zaliczek i korekt w kwocie przekraczającej aktualną wartość podatkową netto ŚT i WNiP nie będzie mogła być uznana za zwrot wydatków związanych z otrzymaniem, nabyciem lub wytworzeniem we własnym zakresie tych składników majątku. Powyższa kwota otrzymanych zaliczek i korekt będzie zatem stanowiła przychód podatkowy, gdyż nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia od CIT na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy o CIT.Przepisy ustawy o rozwiązaniu KDT nie regulują wprost kwestii ustalenia kwoty przychodu z tytułu otrzymanej zaliczki na poczet kosztów osieroconych lub korekty w pierwszym okresie, w którym skumulowana wartość zaliczek i korekt przekroczy aktualną wartość podatkową netto ŚT i WNiP.

Zdaniem Spółki, w tym zakresie pomocna może być interpretacja art. 42 ust. 2 ustawy o rozwiązaniu KDT, który wskazuje, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od tej części wartości składników majątkowych związanych z wytwarzaniem energii elektrycznej, która odpowiada kwocie otrzymanych przez wytwórcę zaliczek (korekt). Celem przepisu art. 42 ust. 2 ustawy o rozwiązaniu KDT jest doprowadzenie do sytuacji, w której kwota rekompensat korzystająca ze zwolnienia od CIT (na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy o CIT, w związku z art. 42 ust. 1 ustawy o rozwiązaniu KDT) jest równoważona odpowiednim wyłączeniem z kosztów podatkowych odpisów amortyzacyjnych od ŚT oraz WNiP.

Tylko wówczas zapewniona jest bowiem neutralność podatkowa zaliczek i korekt - otrzymane kwoty są wolne od CIT, zaś odpisy amortyzacyjne od ŚT oraz WNiP nie stanowią kosztu podatkowego, od wartości, która została zwrócona w formie rekompensat (należy wskazać, że zapewnienie neutralności podatkowej rekompensat zostało wskazane w uzasadnieniu jako cel art. 42 ustawy o rozwiązaniu KDT). Dopiero w zakresie, w jakim otrzymane zaliczki i korekty nie mogą być zrównoważone odpisami amortyzacyjnymi niestanowiącymi kosztów uzyskania przychodów, rekompensaty należy zaliczyć do przychodów podatkowych.

4. Analiza art. 42 ust. 1 i 2 ustawy o rozwiązaniu KDT prowadzi zatem do wniosku, że kwota zaliczek i korekt musi być w pierwszej kolejności rozliczona poprzez amortyzację składników majątkowych.

Z chwilą gdy skumulowana wartość zaliczek i korekt przekroczy aktualną wartość podatkową netto ŚT oraz WNiP, zgodnie z art. 42 ust. 2 ustawy o rozwiązaniu KDT, cała kwota dokonywanych następnie odpisów amortyzacyjnych od składników majątkowych związanych z wytwarzaniem energii elektrycznej nie będzie stanowić kosztów uzyskania przychodów dla celów CIT. Jednocześnie, kolejne rekompensaty będą stanowiły przychód podatkowy, gdyż w myśl art. 41 ust. 1 ustawy o rozwiązaniu KDT nie będą uważane za zwrot wydatków związanych z otrzymaniem, nabyciem lub wytworzeniem ŚT oraz WNiP (nie będą mogły być zwolnione od CIT na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy o CIT).

W rezultacie, w pierwszym okresie, w którym skumulowana wartość zaliczek i korekt przekroczy aktualną wartość podatkową netto ŚT oraz WNiP, otrzymana rekompensata będzie:

• korzystała ze zwolnienia w kwocie odpowiadającej odpisom amortyzacyjnym podlegającym wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów w całym okresie amortyzacji ŚT i WNiP, które nie zostały jeszcze rozliczone z otrzymanymi uprzednio rekompensatami,
• podlegała opodatkowaniu CIT w części, w jakiej nie będzie mogła zostać rozliczona z odpisami amortyzacyjnymi
  
  

Natomiast kolejne rekompensaty będą stanowić w całości przychód podatkowy Spółki.Opisany powyżej sposób przeprowadzenia rozliczeń zapewnia neutralność podatkową rekompensat, a zatem realizuje cel art. 42 ustawy o rozwiązaniu KDT.

Reasumując, w opinii Spółki, cel art. 42 ustawy o rozwiązaniu KDT zostanie osiągnięty, jeżeli:

1. w okresach, w których skumulowana wartość zaliczek i korekt nie przekracza aktualnej wartości podatkowej netto ŚT i WNiP, otrzymywane przez Spółkę zaliczki (korekty) będą korzystały ze zwolnienia od CIT na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy o CIT,
2. w pierwszym okresie, w którym skumulowana wartość zaliczek i korekt przekroczy aktualną wartość podatkową netto ŚT i WNiP, kwota przychodu podatkowego zostanie wyliczona w następujący sposób:
   a. Spółka określi pozostający okres amortyzacji podatkowej poszczególnych ŚT lub WNiP (tj. okres, w którym dojdzie do zrównania łącznej sumy odpisów z wartością początkową składników majątkowych),
   b. Spółka ustali łączną wartość odpisów amortyzacyjnych, która w pozostałym okresie amortyzacji (z pkt a) stanowiłaby koszty podatkowe, przy uwzględnieniu części niestanowiących kosztów dla celów CIT wyliczonych na moment otrzymania poprzednich zaliczek (korekt),
   c. Spółka obliczy, jaka kwota otrzymanej aktualnie zaliczki (korekty) może zostać rozliczona z odpisami amortyzacyjnymi przypadającymi na pozostały okres, które stanowiłyby koszty podatkowe (kwota wyliczona w pkt b),
   d. otrzymana rekompensata (zaliczka lub korekta) w części odpowiadająca kwocie obliczonej w pkt c) będzie korzystała ze zwolnienia od CIT, zaś nadwyżka kwoty zaliczki (korekty) będzie stanowić przychód podatkowy Spółki,
   
3. każda następna zaliczka będzie stanowiła dla Spółki w całości przychód podatkowy.
   
   

Przykład obrazujący opisany powyżej sposób kalkulacji kwoty zaliczek, które powinny zostać zaliczone do przychodów podatkowych zawiera tabela przedstawiona w części dotyczącej pytania 3 (kolumna 3 i 4) - Spółka wnosi, aby w tym zakresie tabela ta była wzięta pod uwagę przy ocenie prawidłowości stanowiska jej odnośnie pyt. 2.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.