Jakie kategorie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Spółka powinna uwzględniać (...)

Jakie kategorie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Spółka powinna uwzględniać przy kalkulacji wartości limitu zwolnienia z podatku CIT dla kosztów osieroconych oraz przy alokacji otrzymanych rekompensat do poszczególnych składników majątku? (Pytanie oznaczone we wniosku Nr 5)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 29 maja 2008 r. (data wpływu do tut. Biura 06 czerwca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego m.in. dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia kategorii środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych przy kalkulacji wartości limitu zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych (pytanie oznaczone we wniosku Nr 5) ? jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 06 czerwca 2008 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia kategorii środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych przy kalkulacji wartości limitu zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Rozwiązanie KDT

1.
Wytwórcy energii elektrycznej osiągali dotychczas przychody według cen wynikających z długoterminowych umów sprzedaży mocy i energii elektrycznej (były to tzw. KDT - kontrakty długoterminowe). Z dniem 4 sierpnia 2007 r. weszła w życie ustawa o rozwiązaniu KDT. Zgodnie z art. 1 tej ustawy, reguluje ona zasady pokrywania kosztów powstałych u wytwórców energii w związku z przedterminowym rozwiązaniem umów długoterminowych sprzedaży mocy i energii elektrycznej.
Zgodnie z art. 3-6 ustawy o rozwiązaniu KDT, istnieje możliwość rozwiązania długoterminowych kontraktów na dostawę energii zawartych uprzednio przez wytwórców energii elektrycznej. Rozwiązanie KDT oznacza dla wytwórców energii elektrycznej, iż będą oni osiągali przychody na rynku konkurencyjnym, a nie według korzystnych cen wynikających z dotychczasowych umów długoterminowych.
W przypadku rozwiązania umowy długoterminowej, zgodnie z ustawą o rozwiązaniu KDT, wytwórcy otrzymują rekompensatę - środki na pokrycie tzw. kosztów osieroconych (art. 6 ustawy o rozwiązaniu KDT). Na podstawie art. 2 pkt 12 ustawy o rozwiązaniu KDT, koszty osierocone są to poniesione przez wytwórców nakłady inwestycyjne na majątek związany z wytwarzaniem energii elektrycznej, które - w związku z przedterminowym rozwiązaniem KDT - nie zostaną pokryte przychodami uzyskanymi ze sprzedaży wytworzonej energii elektrycznej, rezerw mocy i usług systemowych na rynku konkurencyjnym. Uchwalając ustawę o rozwiązaniu KDT, ustawodawca podjął więc decyzję o zrekompensowaniu przedsiębiorstwom energetycznym tych kosztów.

2.
Dla celów zarządzania rekompensatami oraz ich wypłaty wytwórcom powołana została spółka celowa - Zarządca Rozliczeń S.A. (dalej: Zarządca Rozliczeń). Zgodnie z art. 22 ustawy o rozwiązaniu KDT, Zarządca Rozliczeń wypłaca wytwórcy środki na pokrycie kosztów osieroconych w formie zaliczki na poczet tych kosztów za dany rok. Zaliczki wypłaca się w czterech równych ratach w danym roku (kwartalnie), w terminie do 5 dnia miesiąca następującego po upływie kwartału, za który rata ma być wypłacana.
Wypłacone na poczet kosztów osieroconych zaliczki podlegają rozliczeniu rocznemu w drodze tzw. korekty. Do dnia 31 lipca danego roku Prezes Urzędu Regulacji Energetyki ustala wysokość korekty za rok poprzedni oraz do dnia 31 sierpnia roku następującego po zakończeniu okresu korygowania ustala on korektę końcową kosztów osieroconych (art. 30 i art. 31 ustawy o rozwiązaniu KDT). W przypadku, gdy wartość korekty jest dodatnia, zgodnie z art. 34 ustawy o rozwiązaniu KDT, Zarządca Rozliczeń wypłaca wytwórcy kwotę nadwyżki środków wynikająca z korekty. W przypadku, gdy wartość korekty jest ujemna, wytwórca zwraca kwotę korekty rocznej kosztów osieroconych na rzecz Zarządcy Rozliczeń.

3.
Przepis art. 42 ustawy o rozwiązaniu KDT reguluje niektóre zasady podatkowego traktowania otrzymywanych przez wytwórców środków na pokrycie kosztów osieroconych dla celów podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: podatek CIT) oraz podatku od towarów i usług (dalej: podatek VAT). Jak wynika z uzasadnienia do projektu ustawy o rozwiązaniu KDT, przepisy w art. 42 tej ustawy mają na celu zapewnienie neutralności podatkowej w związku z otrzymaną przez wytwórców pomocą publiczna.

Działalność Spółki

1.
Spółka jest wytwórcą energii elektrycznej, który w ramach swojej podstawowej działalności wykorzystuje nowoczesne rozwiązania techniczne. Eksploatowana przez Spółkę elektrociepłownia - jako pierwsza tego typu inwestycją w Polsce - stanowi układ kombinowany gazowo-parowy, opalany gazem ziemnym wysokometanowym. Produkcja energii elektrycznej jest przeprowadzana w skojarzeniu z produkcją energii cieplnej, przy zastosowaniu kogeneracji, tj. technologii pozwalającej na równoczesne wytwarzanie energii elektrycznej poprzez spalanie gazu oraz energii cieplnej poprzez odzyskiwanie i wykorzystanie ciepła ze spalin (produktu ubocznego spalania gazu).
Zasadniczą działalnością Spółki jest wytwarzanie energii elektrycznej. Jednakże z uwagi na zastosowane rozwiązania techniczne, które pozwalają na maksymalizację wykorzystania produktów spalania gazu w procesie wytwarzania energii elektrycznej, Spółka produkuje również energię cieplną. Produkcja energii cieplnej ma jednak charakter towarzyszący i pomocniczy do produkcji energii elektrycznej, o czym może świadczyć m.in. fakt, że łączne przychody Spółki aż w ok. 89% pochodzą z produkcji energii elektrycznej, natomiast tylko w 11% z produkcji energii cieplnej.

2.
Mając na względzie specyfikę układu wytwarzania, majątek produkcyjny Spółki może być podzielony na trzy grupy:

  1. majątek produkcyjny służący wyłącznie wytwarzaniu energii elektrycznej,
  2. majątek produkcyjny związany jednocześnie z wytwarzaniem energii elektrycznej i ciepła (ze względu na nierozerwalne sprzężenie tych procesów), oraz
  3. majątek produkcyjny służący tylko i wyłącznie do produkcji ciepła.

Środki trwałe, które są wykorzystywane wyłącznie do produkcji energii elektrycznej to np. turbiny gazowe i agregaty prądotwórcze.Środki trwałe, bez których wytwarzanie energii elektrycznej nie byłoby możliwe, ale które uczestniczą również w wytwarzaniu energii cieplnej to np. układ pary niskoprężnej, układ wody zasilającej, kocioł parowy odzysknicowy. Urządzenia pracujące w skojarzeniu tworzą jeden nierozerwalny układ. Wyłączenie któregokolwiek z urządzeń spowodowałoby zaburzenie, bądź też zatrzymanie produkcji zarówno energii elektrycznej, jak i cieplnej.


Natomiast w grupie środków trwałych wykorzystywanych wyłącznie do produkcji ciepła znajdują się np. kotły parowe pomocnicze, układ wody zasilającej kotłów pomocniczych włącznie z pompami wody zasilającej. Jest to odrębny układ zamknięty, niepowiązany i niezależny od urządzeń pracujących w kogeneracji. Jego funkcją jest utrzymanie produkcji energii cieplnej w sytuacji, gdy z różnych przyczyn energia elektryczna nie jest wytwarzana.W odniesieniu do produkcyjnych składników majątkowych pracujących w skojarzeniu (tj. służących zarówno do wytwarzania energii elektrycznej, jak i cieplnej), dla celów sporządzania kalkulacji kosztów uzasadnionych do Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki (dalej: Prezes URE) i zatwierdzania taryfy na ciepło, Spółka dokonuje jednoznacznego określenia, w jakiej części są one używane dla celów produkcji energii elektrycznej, a w jakiej do produkcji energii cieplnej. Odbywa się to przy zastosowaniu wskaźnika obliczanego jako iloraz ilości energii chemicznej wprowadzonej do układu w postaci paliwa, a ilością energii elektrycznej wygenerowaną w ?cyklu prostym' oraz energii elektrycznej zagospodarowanej w części konwencjonalnej. Przykładowo, układ pary niskoprężnej jest przypisany do wytwarzania energii cieplnej wskaźnikiem 17%, a w 83% do wytwarzania energii elektrycznej. W oparciu o ten wskaźnik dokonywany jest m.in. podział kosztów amortyzacji środków trwałych należących do Spółki do celów kalkulacji taryf na energię i ciepło. Podział ten - zatwierdzony przez Prezesa URE - pozwala na jednoznaczne wskazanie, czy dany składnik majątkowy jest związany z wytwarzaniem energii elektrycznej, energii cieplnej, czy też obu tych energii jednocześnie.

3.
Natomiast posiadany przez Spółkę majątek nieprodukcyjny obejmuje szereg środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych niezbędnych dla prowadzenia przez Spółkę działalności w zakresie produkcji energii elektrycznej i cieplnej. Majątek ten nie jest wykorzystywany bezpośrednio w procesie produkcji energii elektrycznej, tym niemniej jest on z tym procesem ściśle związany. Dotyczy to przykładowo środków trwałych służących do przesyłu energii elektrycznej (tj. sieci przesyłowe, transformatory, rozdzielnie), bez których wytworzona energia elektryczna nie mogłaby zostać wprowadzona do systemu energetycznego i sprzedana.
Grupa ta obejmuje również takie składniki majątku, jak budynek elektrociepłowni, pozostałe budynki produkcyjne, budynki administracyjne, sprzęt komputerowy, wyposażenie biur, wyposażenie warsztatowe, środki transportu itp. Budynek elektrociepłowni oraz pozostałe budynki produkcyjne chronią urządzenia w nim się znajdujące i zabezpieczają je przed czynnikami, które mogłyby spowodować ich awaryjność i obniżyć zakładaną żywotność. Bez budynków produkcyjnych cały układ technologiczny nie funkcjonowałby prawidłowo. Zaplecze administracyjne jest stworzone po to, aby wspomagać proces wytwarzania energii elektrycznej i cieplnej. Bez urządzeń biurowych nie byłoby możliwe zarządzanie przedsiębiorstwem, planowanie gospodarki remontowej oraz odpowiednie, wymagane przepisami prawa, udokumentowanie sprzedaży energii elektrycznej i cieplnej.

4.
Spółka pragnie podkreślić, że jej działalność obejmuje tylko i wyłącznie produkcję energii elektrycznej i cieplnej. Spółka nie prowadzi żadnej innej działalności gospodarczej.
Spółka - jako producent energii elektrycznej - w dniu 28 grudnia 2007 r. zawarła umowę rozwiązującą długoterminową umowę na dostawę energii elektrycznej z PGE Polską Grupą Energetyczną S.A. W związku z powyższym, począwszy od sierpnia 2008 r. Spółka będzie otrzymywać środki na pokrycie kosztów osieroconych.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Jakie kategorie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Spółka powinna uwzględniać przy kalkulacji wartości limitu zwolnienia z podatku CIT dla kosztów osieroconych oraz przy alokacji otrzymanych rekompensat do poszczególnych składników majątku... (Pytanie oznaczone we wniosku Nr 5)

Zdaniem wnioskodawcy

1.
Jak Spółka wskazała w stanie faktycznym, mając na uwadze specyfikę produkcji w gospodarce skojarzonej opartej na kombinowanym bloku gazowo-parowym, Spółka posiada zarówno majątek produkcyjny służący wyłącznie i ściśle produkcji energii elektrycznej, jak i majątek służący jednocześnie wytwarzaniu energii elektrycznej i ciepła (ze względu na nierozerwalne sprzężenie tych procesów). Ponadto, Spółka posiada majątek niewykorzystywany ściśle w procesie produkcji energii elektrycznej i cieplnej, który jednak służy prowadzeniu działalności gospodarczej w tym zakresie (tj. np. sieci przesyłowe, transformatory, rozdzielnie, budynki, sprzęt komputerowy, wyposażenie biur, wyposażenie warsztatowe, środki transportu itp.).

2.
Zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy o rozwiązaniu KDT, środki otrzymane przez wytwórcę od Zarządcy Rozliczeń na pokrycie kosztów osieroconych uważa się za zwrot wydatków związanych z otrzymaniem, nabyciem lub wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych związanych z wytwarzaniem energii elektrycznej, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16a-16m ustawy o CIT.
Należy zauważyć, iż na gruncie art. 42 ustawy o rozwiązaniu KDT, nie został sprecyzowany termin ?środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne związane z wytwarzaniem energii elektrycznej'. W konsekwencji należy rozważyć, jakie grupy składników majątku należącego do Spółki można potraktować jako środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne związane z wytwarzaniem energii elektrycznej, o których mowa w ustawie o rozwiązaniu KDT.

W opinii Spółki, do grupy tej należy zaliczyć:

  1. składniki majątku produkcyjnego wyłącznie i bezpośrednio wykorzystywane w procesie produkcji energii elektrycznej (np. turbozespoły gazowe i parowe, agregaty prądotwórcze, układ pary wysokoprężnej, zbiorniki wody surowej i zdemineralizowanej, chłodnia wentylatorowe wody chłodzącej, system nastawni),
  2. składniki produkcyjne służące wspólnie do wytwarzania energii elektrycznej i energii cieplnej (np. układ pary średnioprężnej i niskoprężnej, układ wody zasilającej, kotły parowe odzysknicowe, układ sprężonego powietrza), których udział w procesie produkcji energii elektrycznej jest niezbędny, lecz z uwagi na technologię stosowana przez Spółkę uczestniczą one w pewnym zakresie również w produkcji energii cieplnej,
  3. pozostały majątek nieprodukcyjny związany m.in. z przesyłem energii (sieci przesyłowe, transformatory, zespoły rozdzielni), jak i majątek administracyjny, tj. budynki, sprzęt komputerowy, samochody.

Grupa ta nie powinna natomiast obejmować tych środków trwałych, które służą w pełni wytwarzaniu energii cieplnej, gdyż nie spełniają one przesłanki określonej w ustawie o rozwiązaniu KDT.

3.
Zdaniem Spółki, składniki majątku wymienione w grupie pierwszej bez wątpienia stanowią środki trwałe i wartości niematerialne i prawne związane z wytwarzaniem energii elektrycznej - są to bowiem składniki wykorzystywane ściśle i wyłącznie do produkcji energii elektrycznej.



4.
W opinii Spółki, do środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych związanych z wytwarzaniem energii elektrycznej należy zaliczyć również te wymienione w grupie drugiej, czyli składniki służące jednocześnie do wytwarzania energii elektrycznej i energii cieplnej. Mając bowiem na uwadze specyfikę procesu produkcji energii elektrycznej w skojarzeniu w elektrociepłowni należącej do Spółki, są to środki trwałe, bez których wytwarzanie energii elektrycznej nie byłoby możliwe. Z założenia bowiem technologia produkcyjna stosowana przez Spółkę zakłada, że efektem ubocznym produkcji energii elektrycznej jest produkcja energii cieplnej.
Odłączenie urządzeń służących do produkcji ciepła z całego układu pracującego w skojarzeniu skutkowałoby brakiem możliwości produkowania energii elektrycznej. Wynika to z technologii stosowanej w elektrociepłowni Spółki. Układ skojarzony należący do Spółki oparty na bloku gazowo-parowym nie jest standardowym rozwiązaniem stosowanym przez elektrociepłownie w Polsce. Większość elektrociepłowni posiada odrębne bloki do produkcji energii elektrycznej i odrębne bloki do produkcji energii cieplnej. Technologia stosowana w Spółce opiera się natomiast na zintegrowanym bloku gazowo-parowym. Wszystkie urządzenia pracujące w kogeneracji służą jednocześnie produkcji energii elektrycznej, oraz energii cieplnej, będącej produktem ubocznym wytwarzania tej pierwszej.
Jednocześnie, Spółka pragnie podkreślić, że w jej opinii, brak jest podstaw do twierdzenia, że ustawa o rozwiązaniu KDT odnosi się do składników majątkowych związanych tylko i wyłącznie z wytwarzaniem energii elektrycznej, gdyż taka zawężająca interpretacja nie znajduje potwierdzenia w brzmieniu przepisów analizowanej ustawy. Ustawa o rozwiązaniu KDT wymaga jedynie, aby dany składnik był wykorzystywany do produkcji energii elektrycznej. Składniki wymienione w grupie drugiej wypełniają tę przesłankę, o czym świadczy m.in. ich przypisanie do produkcji energii elektrycznej dokonywane dla potrzeb taryfowych, które jest zatwierdzane przez Prezesa URE.

5.
Ponadto, zdaniem Spółki, definicję majątku ?związanego z wytwarzaniem energii elektrycznej' wypełnia również majątek Spółki opisany w grupie trzeciej, czyli majątek nieprodukcyjny. Majątek przesyłowy umożliwia wprowadzenie wytworzonej energii elektrycznej do systemu energetycznego, a co za tym idzie umożliwia jej sprzedaż przez Spółkę. Bez tego majątku nie byłoby możliwe wytwarzanie energii przez Spółkę.
Majątek, który nie jest majątkiem bezpośrednio produkcyjnym obejmuje również budynki elektrociepłowni, w których znajdują się urządzenia produkcyjne służące wytwarzaniu energii elektrycznej i cieplnej. Charakterystyka techniczna tych urządzeń wymaga ochrony ich przed wpływem środowiska zewnętrznego. Bez tych budynków urządzenia nie mogłyby funkcjonować prawidłowo, a więc i te budynki wypełniają przesłankę związku z wytwarzaniem energii elektrycznej.
Spółka posiada również budynek administracyjny oraz szereg środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych służących bieżącej administracyjno-finansowej obsłudze działalności prowadzonej przez Spółkę. Biorąc bowiem pod uwagę fakt, że Spółka nie prowadzi żadnej innej działalności gospodarczej poza produkcją energii elektrycznej i cieplnej, majątek ten jest niezbędny dla prawidłowego funkcjonowania tej działalności.

6.
Spółka pragnie podkreślić, że wszystkie kategorie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wymienione w grupach od 1 do 3 są wykorzystywane w działalności podstawowej ENS, tj. w procesie wytwarzania energii elektrycznej, czyli spełniają przesłankę wskazaną art. 42 ust. 1 ustawy o rozwiązaniu KDT.
Podsumowując, ustawa o rozwiązaniu KDT nie ogranicza rozliczenia rekompensat do wartości środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych związanych wyłącznie z wytwarzaniem energii elektrycznej. Nie wymaga również, aby majątek ten był wykorzystywany bezpośrednio w produkcji tej energii.

Należy zatem przyjąć, że kalkulując wartość limitu zwolnienia z CIT dla środków otrzymanych na pokrycie kosztów osieroconych oraz dokonując alokacji otrzymanych rekompensat do poszczególnych ŚT oraz WNiP, Spółka powinna wziąć pod uwagę wszystkie ŚT oraz WNiP związane z wytwarzaniem energii, czyli:

  • zarówno te służące wyłącznie do produkcji energii elektrycznej (grupa pierwsza),
  • składniki służące jednocześnie wytwarzaniu energii elektrycznej i ciepła (grupa druga),
  • jak i majątek nieprodukcyjny służący tej działalności (grupa trzecia).

Z kalkulacji powinny być natomiast wyłączone te składniki majątkowe, które są związane wyłącznie z produkcją energii cieplnej.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy z dnia 29 czerwca 2007 r. o zasadach pokrywania kosztów powstałych u wytwórców w związku z przedterminowym rozwiązaniem umów długoterminowych sprzedaży mocy i energii elektrycznej (Dz. U. Nr 130, poz. 905) zwanej dalej ustawą KDT, środki otrzymane przez wytwórcę od Zarządcy Rozliczeń S.A. na pokrycie kosztów osieroconych uznaje się za zwrot wydatków związanych z otrzymaniem, nabyciem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych związanych z wytwarzaniem energii elektrycznej, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych, zgodne z art. 16a-16m ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) określanej w dalszej części skrótem ?ustawa o pdop? ? w kwocie nieprzekraczającej sumy wartości początkowej tych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych pomniejszonej o odpisy amortyzacyjne dokonane zgodnie z art. 16a-16m ustawy o pdop, ustalanej na dzień otrzymania poszczególnych zaliczek na pokrycie kosztów osieroconych oraz kwot korekty rocznej i końcowej zgodnie z art. 34 ust. 1.

Za środki trwałe i wartości niematerialne i prawne dla celów określania kosztów osieroconych należy uznawać te środki trwałe i wartości niematerialne i prawne, które są bezpośrednio związane z wytwarzaniem energii elektrycznej. Dla celów określania kosztów osieroconych nie powinny więc być brane pod uwagę te środki trwałe i wartości niematerialne i prawne, które nie są bezpośrednio związane z wytwarzaniem energii elektrycznej lecz służą funkcjonowaniu podatnika (np. budynki biurowe, programy komputerowe służące celom administracyjno-biurowym, itp.). Pogląd taki znajduje uzasadnienie w przepisach art. 2 pkt 2 i 12 ustawy o KDT, definiujących jednostkę wytwórczą energii elektrycznej oraz koszty osierocone.

W świetle powyższych przepisów, stanowisko podatnika jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika