Czy opłaty ustalone w umowie dzierżawy, ponoszone przez korzystającego (Wnioskodawcę) w podstawowym (...)

UZASADNIENIE

W dniu 1 września 2008r. do Pierwszego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Sosnowcu wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia opłat z tytułu umowy leasingu do kosztów uzyskania przychodów. Pismem z dnia 09 września 2008r. Znak: PSUS/SO-P/0801/781/08/AS/106240 Naczelnik Pierwszego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Sosnowcu przekazał przedmiotowy wniosek do tut. Biura, celem załatwienia zgodnie z właściwością. Wniosek ten wpłynął do tut. Biura w dniu 15 września 2008r. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 07 listopada 2008r. wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełniony wniosek wpłynął w dniu 24 listopada 2008r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka zawarła aneks do umowy dzierżawy, w ramach której został jej wydany 2 kwietnia 2008r. do dzierżawy samochód osobowy w rozumieniu art. 4a pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Umowa dzierżawy zawarta jest na okres 36 miesięcy, wartość netto samochodu objętego w/w umową wynosi 199 747,54 zł; VAT 43 944,46; wartość brutto 243 692,00 zł, natomiast suma opłat ustalonych w umowie wynosi 226 488 zł, tj. 36 miesięcy x 4108 + 78 600 zł ? cena po której Spółka ma prawo nabyć przedmiot umowy po zakończeniu podstawowego okresu tej umowy. W/w umowę mimo pierwotnej nazwy ?umowa dzierżawy?, Wnioskodawca traktuje dla celów podatku dochodowego jako leasing operacyjny, co wynika z art. 17a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, na podstawie którego za umowę leasingu uważa się umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej ?finansującym? oddaje do odpłatnego używania albo do używania i pobierania pożytków, na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej ?korzystającym? podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty. Wynika to także z art. 17l ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym do opodatkowania stron umowy zawartej na czas nieoznaczony lub na czas oznaczony, lecz niespełniającej warunków określonych dla umowy leasingu, stosuje się przepisy odpowiednie dla umów najmu i dzierżawy. W związku z tym, iż umowa nazwana przez strony umową dzierżawy spełnia kryteria art. 17b ust. 1 ww. ustawy, określone w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych dla umowy leasingu operacyjnego, Spółka nie prowadzi ewidencji przebiegu pojazdu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy opłaty ustalone w umowie dzierżawy, ponoszone przez korzystającego (Wnioskodawcę) w podstawowym okresie umowy stanowią koszt uzyskania przychodów dla korzystającego...

Zdaniem Spółki, opłaty ustalone w umowie dzierżawy ponoszone przez Spółkę w podstawowym okresie umowy stanowią koszt uzyskania przychodów dla Spółki, ponieważ zostały spełnione warunki określone w art. 17b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 54 poz. 654 ze zm.). Warunek pierwszy, że umowa ma być zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji jest spełniony, ponieważ normatywny okres amortyzacji wynosi 5 lat, czyli umowa leasingu powinna być zawarta na okres min. 2 lat (20% stawka x 40% = 2 lata), ten okres jest krótszy od określonego okresu w umowie tj. 3 lat. Warunek drugi jest również spełniony, ponieważ suma opłat ustalonych w umowie wynosi 226 488,36 zł (36 x 4108 zł + 78 600 zł, z uwzględnieniem art. 17j ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) i jest większa od wartości początkowej środka trwałego (wartości określonej zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 1 w związku z art. 16g ust. 3) tj. wartości wynoszącej 199 747,54 zł (art. 86 ust. 4 pkt 7 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług Dz. U. z 2004r. Nr 54 poz. 535 ze zm.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy. Z powyższego wynika, że wszystkie poniesione koszty, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami lub służą zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodów. Zgodnie z art. 17a pkt 1 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przez umowę leasingu rozumie się umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana ?finansującym? oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej ?korzystającym? podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty.

Na podstawie art. 17b ust. 1 w/w ustawy opłaty ustalone w umowie leasingu (zwanej potocznie umową leasingu operacyjnego), ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2, jeżeli umowa ta spełnia następujące warunki:

1. została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 10 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości, oraz
2. suma ustalonych w niej opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.

W myśl art. 17b ust. 2 w/w ustawy jeżeli finansujący w dniu zawarcia umowy leasingu korzysta ze zwolnień w podatku dochodowym przysługujących na podstawie:

1. art. 6,
2. przepisów o specjalnych strefach ekonomicznych,
3. art. 23 i 37 ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem zagranicznym (Dz. U. z 1997 r. Nr 26, poz. 143 ze zm.)

- do umowy tej stosuje się zasady opodatkowania określone w art. 17f-17h.

Jeżeli więc zawarto umowę leasingu spełniającą wymienione wyżej warunki, to ponoszone na jej podstawie opłaty stanowią przychód finansującego i odpowiednio koszt uzyskania przychodów korzystającego.

Reasumując stwierdzić należy, iż stanowisko Spółki, zgodnie z którym przysługuje jej prawo do zaliczenia w koszty uzyskania przychodów opłat ustalonych w umowie leasingu ponoszonych w podstawowym okresie umowy, jest prawidłowe pod warunkiem, że przedmiotowa umowa spełnia wszystkie wymogi wynikające z art. 17b ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.