Spełnienie kryteriów umożliwiających dokonanie jednorazowej amortyzacji zakupionych środków (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki komandytowej, przedstawione we wniosku z dnia 27 listopada 2009 r. (data wpływu do tut. Biura 2 grudnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości dokonania jednorazowej amortyzacji zakupionych środków trwałych ? jest nieprawidłowe.

UZADADNIENIE

W dniu 2 grudnia 2009 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości dokonania jednorazowej amortyzacji zakupionych środków trwałych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka komandytowa, której udziałowcami są dwie osoby fizyczne i jedna osoba prawna rozpoczęła w 2008 roku prowadzenie działalności gospodarczej. Jeden ze wspólników tej Spółki ? osoba fizyczna prowadziła w tym czasie od roku 1998 jednoosobowo działalność gospodarczą. Spółka komandytowa w roku rozpoczęcia działalności dokonała zakupu środków trwałych i korzystała z prawa do jednorazowej amortyzacji zarówno na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (art. 16k ust. 7), jak i przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (art. 22k ust. 7), w pełni wykorzystując limit 50.000 euro. Spółka komandytowa nie jest podatnikiem podatku dochodowego. Podatnikami odpowiedniego podatku dochodowego są jej wspólnicy. W oparciu o dane liczbowe wynikające z ksiąg rachunkowych prowadzonych przez Spółkę komandytową, przekazywane są informacje dla wspólników spółki m.in. o ich udziałach w kosztach podatkowych wg proporcji przyjętych dla podziału zysku Spółki. Tak więc w 2008 roku każdy ze wspólników Spółki komandytowej partycypował proporcjonalnie do posiadanych udziałów m.in. w kosztach uzyskania przychodów wynikających z zastosowania jednorazowej amortyzacji środków trwałych zakupionych i ewidencjonowanych przez Spółkę, a zaliczanych do grupy 3-8 Klasyfikacji Środków trwałych z wyjątkiem samochodów osobowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka komandytowa rozpoczynająca prowadzenie działalności gospodarczej w 2008 roku, mogła skorzystać z prawa do jednorazowej amortyzacji środków trwałych, w sytuacji, gdy jeden ze wspólników prowadził w tym czasie od 1998 roku samodzielnie działalność gospodarczą...

Zdaniem Wnioskodawcy, w Spółce komandytowej można było dokonywać w 2008 roku jednorazowych odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczanych do grupy 3-8 Klasyfikacji Środków Trwałych z wyłączeniem samochodów osobowych, gdyż Spółka jest odrębną działalnością gospodarczą, a art. 22k ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 16k ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wprowadza zakaz stosowania ust. 7 w obu ustawach, ale w sytuacji odwrotnej, czyli gdyby w poprzednich dwóch latach prowadził działalność gospodarczą jako wspólnik spółki niemającej osobowości prawnej, a w roku 2008 rozpoczął działalność samodzielnie.

Spółka komandytowa ma obowiązek prowadzić księgi rachunkowe. To Spółka dokonuje zakupów środków trwałych i dokonuje odpisów amortyzacyjnych. W związku z powyższym limit łącznej wartości odpisów amortyzacyjnych w wysokości 50.000,00 euro odnosi się do Spółki.

Reasumując zdaniem Wnioskodawcy, Spółka komandytowa, pomimo faktu, iż jeden z jej wspólników w roku rozpoczęcia działalności Spółki prowadził już samodzielnie działalność gospodarczą, miała prawo do dokonania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego dot. zakupionych środków trwałych, na podstawie przepisów art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 16k ust. 7 ustawy o podatku dochodowego od osób prawnych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do postanowień art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Natomiast zgodnie z art. 22k ust. 7 ww. ustawy, podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

Przepis powyższy nie ma zastosowania do podatnika rozpoczynającego prowadzenie działalności gospodarczej, który w roku rozpoczęcia tej działalności, a także w okresie dwóch lat, licząc od końca roku poprzedzającego rok jej rozpoczęcia, prowadził działalność gospodarczą samodzielnie lub jako wspólnik spółki niemającej osobowości prawnej lub działalność taką prowadził małżonek tej osoby, jeżeli między małżonkami istniała w tym czasie wspólność majątkowa (art. 22k ust. 11 ww. ustawy).

Zatem z możliwości jednorazowej amortyzacji mogą skorzystać:

• mali podatnicy lub
• podatnicy, którzy rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej.

Jednakże dla skorzystania z jednorazowej amortyzacji na podstawie ww. przepisów istotne jest kto nabywa środki trwałe, prowadzi ich ewidencję i dokonuje odpisów amortyzacyjnych.

Zgodnie z art. 24a ww. ustawy, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej ?księgą?, z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a ? 22o.

Spółka komandytowa, w świetle przepisów ustawy z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości (t.j. Dz. U. z 2002r. nr 76, poz. 694 ze zm.), jest zobowiązana do prowadzenia ksiąg rachunkowych. Zgodnie bowiem z art. 2 ust. 1 pkt 1 tej ustawy (w brzmieniu obowiązującym w 2008 roku), przepisy ustawy o rachunkowości, zwanej dalej 'ustawą', stosuje się, z zastrzeżeniem ust. 3, do mających siedzibę lub miejsce sprawowania zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, spółek handlowych (osobowych i kapitałowych, w tym również w organizacji) oraz spółek cywilnych, z zastrzeżeniem pkt 2, a także innych osób prawnych, z wyjątkiem Skarbu Państwa i Narodowego Banku Polskiego.

Z powyższego wynika zatem, iż zarówno przychody, jak i koszty podatkowe ewidencjonowane są przez podmioty prowadzące działalność gospodarczą, dlatego też kryteria umożliwiające dokonywanie jednorazowo odpisów amortyzacyjnych, na podstawie art. 22k ust. 7 ww. ustawy, należy badać w stosunku do każdego podmiotu, który tego odpisu chce dokonać. W przedmiotowej sprawie podmiotem tym jest Spółka komandytowa, a nie jej wspólnicy.

Skoro odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od składników majątku, które dany podmiot (w tym przypadku spółka komandytowa) uznał za środki trwałe, to nie jest możliwe różnicowanie zasad dokonywania odpisów amortyzacyjnych od danego środka trwałego w stosunku do poszczególnych wspólników spółki. Zatem wyłączenie zawarte w art. 22k ust. 11 ww. ustawy dotyczy spółki, a nie poszczególnych jej wspólników.

Ponadto z treści art. 22k ust. 11 ww. ustawy, jednoznacznie wynika, iż art. 22k ust. 7 tej ustawy, nie ma zastosowania do podatników rozpoczynających prowadzenie działalności gospodarczej, m.in. którzy w okresie dwóch lat, licząc od końca roku poprzedzającego rok jej rozpoczęcia, prowadzili działalność gospodarczą nie tylko jako wspólnicy spółki niemającej osobowości prawnej, ale również działalność tą prowadzili samodzielnie.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Spółka komandytowa powstała w 2008 roku i w tym też roku dokonała jednorazowych odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji Środków Trwałych, jako podmiot ?rozpoczynający prowadzenie działalności gospodarczej?. Jednakże jeden ze wspólników tej Spółki w roku rozpoczęcia jej działalności prowadził (od 1998 r.) również samodzielnie pozarolniczą działalność gospodarczą.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż w 2008 r. Spółka jako podmiot ?rozpoczynający prowadzenie działalności gospodarczej?, wypełniła przesłanki określone w art. 22k ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wykluczające możliwość skorzystania z tzw. jednorazowej amortyzacji.

W świetle przedstawionych wyżej przepisów stwierdzić należy, iż w 2008 r. Spółka, nie miała prawa do skorzystania z jednorazowej amortyzacji środków trwałych.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zważywszy na fakt, iż wnioskodawcą jest Spółka Komandytowa niniejsza interpretacja stosownie do postanowień m. in. art. 14k Ordynacji podatkowej jest wiążąca tylko dla tego podmiotu co oznacza, iż nie wywołuje bezpośrednio skutków dla wspólników tej Spółki.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.