Czy w razie sprzedaży darowanego lokalu niemieszkalnego, nieumorzona część wartości początkowej (...)

Czy w razie sprzedaży darowanego lokalu niemieszkalnego, nieumorzona część wartości początkowej środka trwałego (przedmiotowej nieruchomości), wyksięgowanego w momencie sprzedaży, będzie stanowić koszt uzyskania przychodu i czy dochód (lub stratę) ze zbycia ww. nieruchomości należy ustalić w oparciu o art. 24 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako różnicę między przychodem z odpłatnego zbycia a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1 tej ustawy, dokonanych od tego środka?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 11 czerwca 2014 r. (data wpływu do tut. Biura 16 czerwca 2014 r.), uzupełnionym 29 sierpnia i 2 września 2014 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie:

  • możliwości ustalenia dochodu ze sprzedaży wskazanego we wniosku lokalu niemieszkalnego nabytego w drodze darowizny, uznanego za środek trwały w prowadzonej działalności gospodarczej w oparciu o przepis art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ? jest prawidłowe,
  • możliwości uznania niezamortyzowanej wartości początkowej ww. lokalu za koszt uzyskania przychodu z jego odpłatnego zbycia ? jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 czerwca 2014 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, m.in. w zakresie sposobu ustalenia dochodu ze sprzedaży wskazanego we wniosku składnika majątku. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 25 sierpnia 2014 r. Znak: IBPBI/1/415-713/14/ZK wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 29 sierpnia i 2 września 2014 r.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Od dnia 1 czerwca 2014 r. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną na ?zasadach ogólnych?. Zdarzenia gospodarcze związane z tą działalnością ewidencjonuje w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Jest zarejestrowanym podatnikiem VAT. W 2011 r. otrzymał od swojej żony lokal niemieszkalny stanowiący odrębną nieruchomość wraz udziałem w nieruchomości wspólnej. Aktualnie małżonkowie są po rozwodzie. W momencie otrzymania darowizny nie prowadził działalności, ani nie był podatnikiem VAT. Darowany lokal niemieszkalny Wnioskodawca wprowadził do ewidencji środków trwałych w swojej firmie według wartości rynkowej, jednak nie wyższej niż wynikająca z umowy darowizny i zamierza go amortyzować. W przyszłości, gdy zajdzie taka potrzeba, nie wyklucza zbycia darowanej nieruchomości.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 29 sierpnia 2014 r., wskazano, że:

  • przedmiotem prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej jest wynajem,
  • lokal niemieszkalny nie był objęty współwłasnością majątkową małżeńską,
  • lokal początkowo (po jego nabyciu w 2011 r.) nie był wykorzystywany, a później po rozpoczęciu działalności gospodarczej był wynajmowany (stanowi środek trwały podlegający amortyzacji),
  • lokal był amortyzowany od rozpoczęcia działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę,
  • lokal został wprowadzony do ewidencji środków trwałych niezwłocznie po rozpoczęciu działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy w razie sprzedaży darowanego lokalu niemieszkalnego, nieumorzona część wartości początkowej środka trwałego (przedmiotowej nieruchomości), wyksięgowanego w momencie sprzedaży, będzie stanowić koszt uzyskania przychodu i czy dochód (lub stratę) ze zbycia ww. nieruchomości należy ustalić w oparciu o art. 24 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako różnicę między przychodem z odpłatnego zbycia a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1 tej ustawy, dokonanych od tego środka?

Zdaniem Wnioskodawcy, wartość środka trwałego pomniejszona o dokonane odpisy amortyzacyjne będzie stanowiła koszt uzyskania przychodów, zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten ma zastosowanie w przypadku odpłatnego zbycia składnika majątku związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a z taką sytuacją mamy do czynienia w przedmiotowym stanie faktycznym (winno być zdarzeniu przyszłym). Przychód zostanie osiągnięty ze sprzedaży środka trwałego, związanego z wykonywaną działalnością gospodarczą, ujętego w ewidencji środków trwałych, a wiec będzie przychodem z działalności gospodarczej, zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie miał tu zastosowania przepis art. 22 ust. 6d ww. ustawy, zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości nabytych w drodze spadku, darowizny lub inny nieodpłatny sposób, są udokumentowane nakłady zwiększające wartość rzeczy, ponieważ przepis ten dotyczy sytuacji opisanej w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, gdy zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej. W myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zasady ustalania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej zostały określone w art. 14 tej ustawy, który w ust. 1 stanowi, że za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej, są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

  1. środkami trwałymi,
  2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1.500 zł,
  3. wartościami niematerialnymi i prawnymi

-ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.


Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części - wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Jak wynika z powyższego przepisu niezamortyzowana wartość środka trwałego stanowi koszt uzyskania przychodów przy określeniu dochodu z odpłatnego zbycia składnika majątku.

Na podstawie art. 24 ust. 2 pkt 1 zdanie drugie ww. ustawy, dochodem z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej, jest przychód z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. b), a w pozostałych przypadkach dochodem lub stratą jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od tych środków i wartości.

Mając na uwadze przedstawione informacje oraz powołane przepisy prawa należy uznać, że w przypadku sprzedaży otrzymanej w formie darowizny nieruchomości dochodem z odpłatnego zbycia jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia, a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych dokonanych od tego środka trwałego. Reasumując, kosztem uzyskania przychodu w przypadku sprzedaży środka trwałego nabytego w formie darowizny jest niezamortyzowana wartość tego środka trwałego.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam co następuje.

W myśl art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie do art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących środkami trwałymi, ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (?); przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

W myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż grunty lub prawa wieczystego użytkowania gruntów środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części - wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika m.in., że Wnioskodawca od 1 czerwca 2014 r. prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie wynajmu. W 2011 r. otrzymał w drodze umowy darowizny od żony lokal niemieszkalny stanowiący odrębną nieruchomość wraz udziałem w nieruchomości wspólnej. Darowany lokal niemieszkalny wynajmowany w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej Wnioskodawca wprowadził do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. W przyszłości nie wyklucza zbycia darowanego lokalu.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że skoro ww. lokal niemieszkalny (środek trwały) został nabyty nieodpłatnie, a więc Wnioskodawca nie poniósł wydatków na jego nabycie (a innych wydatków związanych z jego otrzymaniem we wniosku nie wskazano), to co do zasady na gruncie niniejszej sprawy przepis art. 23 ust. 1 nie będzie miał zastosowania.

Stosownie jednak do treści art. 24 ust. 2 (zdanie drugie) i pkt 1 ww. ustawy, dochodem z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, jest przychód z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. b, a w pozostałych przypadkach dochodem lub stratą jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem pkt 2, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od tych środków i wartości.

Przepis powyższy określając sposób ustalania dochodu z odpłatnego zbycia m.in. środków trwałych (również nabytych nieodpłatnie) nie posługuje się kategorią kosztów podatkowych, lecz wskazuje na konieczność uwzględnienia w tej mierze wyłącznie trzech wartości:

  • przychodu z odpłatnego zbycia,
  • wartości początkowej środka trwałego,
  • sumy odpisów amortyzacyjnych.

Wprawdzie przychód z odpłatnego zbycia środków trwałych pomniejszony o dochód z tego zbycia, ustalony w sposób określony w omawianym przepisie odpowiada nieumorzonej wartości początkowej tego środka trwałego, nie oznacza to jednak, że wartość tą można potraktować za koszt uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia składnika majątku prowadzonej działalności gospodarczej. Możliwości takiej nie przewidują bowiem przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Na przeszkodzie stoi przepis art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy.

Powyższe nie oznacza jednak, że zbywając ww. środek trwały tj. lokal niemieszkalny, Wnioskodawca nie może ustalić dochodu z jego zbycia w sposób określony w art. 24 ust. 2 zdanie 2 i pkt 1 ww. ustawy, jako różnicy między uzyskanym przychodem, a wartością początkową wskazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (?) powiększoną o sumę dokonanych odpisów amortyzacyjnych (co w istocie odpowiada nieumorzonej wartości początkowej środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej). Powyższy przepis, nie przewiduje możliwości uwzględnienia niezamortyzowanej wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, jako kosztu uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia składnika majątku stanowiącego środek trwały bądź wartość niematerialną i prawną w prowadzonej działalności gospodarczej.

W świetle powołanych przepisów i w odniesieniu do przedstawionego zdarzenia przyszłego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie:

  • możliwości ustalenia dochodu ze sprzedaży wskazanego we wniosku lokalu niemieszkalnego nabytego w drodze darowizny, uznanego za środek trwały w prowadzonej działalności gospodarczej w oparciu o przepis art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ? jest prawidłowe,
  • możliwości uznania niezamortyzowanej wartości początkowej ww. lokalu za koszt uzyskania przychodu z jego odpłatnego zbycia ? jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić należy, że w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej wskazanego we wniosku składnika majątku oraz możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od jego wartości początkowej, a także skutków podatkowych jakie dla darczyńcy powstały w wyniku dokonania darowizny, wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Zaznaczyć także należy, że uprawniony organ podatkowy może w toku ewentualnego postępowania podatkowego zweryfikować, czy wskazany we wniosku składnik majątku (lokal niemieszkalny) spełnia kryteria podatkowe do uznania go za środek trwały.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika