możliwość zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodu z tytułu świadczenia usług architektonicznych (...)

możliwość zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodu z tytułu świadczenia usług architektonicznych na rzecz spółki komandytowej, której Wnioskodawczyni będzie wspólnikiem

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 01 czerwca 2011r. (data wpływu do tut. Biura 19 lipca 2011r.), uzupełnionym w dniu 29 września 2011r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodu przy ustalaniu dochodu uzyskanego z tytułu świadczenia usług architektonicznych na rzecz spółki komandytowej, której Wnioskodawczyni będzie wspólnikiem ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 lipca 2011r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodu przy ustalaniu dochodu uzyskanego z tytułu świadczenia usług architektonicznych na rzecz spółki komandytowej, której Wnioskodawczyni będzie wspólnikiem. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 14 września 2011r. Znak IBPBII/1/415-668/11/BJ, IBPBII/1/415-797/11/BJ wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 29 września 2011r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni wykonuje zawód architekta, jest dyplomowanym magistrem inżynierem architektem, absolwentem politechniki. Prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Prace na rzecz zleceniodawców wykonywane są jako usługi firmowe, rozliczane fakturami VAT a nie jako prace twórcze, koncepcyjne, artystyczne i autorskie. Obecnie zamierza rozpocząć prowadzenie działalności gospodarczej w ramach nowo utworzonej (wraz z mężem) spółki komandytowej. W spółce komandytowej Wnioskodawczyni będzie komandytariuszem. Pełniąc zadania komandytariusza Wnioskodawczyni będzie zajmowała się sprawami zarządzania spółką, gdzie czynności zarządzania nie obejmują działalności projektowej ? pracy autorskiej.

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z dnia 28 września 2011r. wskazano m.in., iż:

  • Wnioskodawczyni będzie świadczyć usługi zarówno na rzecz opisanej we wniosku spółki komandytowej, jak również podmiotów trzecich, polegające na odpłatnym udostępnianiu projektów do wykorzystania bez zbywania praw autorskich,
  • w wyniku wykonywania usług, na życzenie klienta, może dojść do zbycia praw autorskich do projektów architektonicznych objętych ochroną,
  • całość świadczonych usług będzie następować w ramach prowadzonej przez Wnioskodawczynię jednoosobowo pozarolniczej działalności gospodarczej,
  • wniosek dotyczy wyłącznie prawa do stosowania 50% kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni, wykonując zawód twórczy, polegający na autorskim projektowaniu architektonicznym, może w oparciu o umowę o dzieło świadczyć usługi na rzecz spółki komandytowej, w której jest komandytariuszem, z zastosowaniem 50% kosztów uzyskania przychodów, jakie do osiągnięcia przychodów może stosować jako twórca...

(pytanie to oznaczono we wniosku Nr 1)

Zdaniem Wnioskodawczyni, w zaprezentowanym zdarzeniu przyszłym przepisy prawa pozwalają na stosowanie 50% kosztów uzyskania przychodów do osiągniętego przez Nią przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), odrębnymi źródłami przychodów są określone w pkt 3 i 7 tego przepisu:

  • pozarolnicza działalność gospodarcza oraz
  • kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a)-c).

W myśl art. 5a ust. 6 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

  1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
  2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
  3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

-prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Aby zatem przychód uzyskany z prowadzonej działalności mógł być uznany za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, działalność ta musi spełniać następujące przesłanki:

  • musi być działalnością zarobkową;
  • musi być działalnością wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową, działalnością polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż lub działalnością polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych;
  • musi być działalnością prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły;
  • działalność ta nie może polegać na wykonywaniu czynności, o których mowa jest w art. 5b ust. 1 ww. ustawy;
  • przychody z niej uzyskane nie mogą być zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2, 4-9 tej ustawy.

Z powyższego wynika, iż jeżeli ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych zalicza określony przychód do innego źródła niż pozarolnicza działalność gospodarcza, przychód ten stanowi przychód z tego źródła, a nie przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, niezależnie od tego czy zdarzenie, które powoduje powstanie tego przychodu ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Stosownie natomiast do art. 18 ww. ustawy, za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Odrębnymi przepisami, o których mowa w ww. art. 18 są m.in. przepisy ustawy z dnia 04 lutego 1994r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz. U. z 2006r. Nr 90, poz. 631 z późn. zm.). W myśl art. 1 ust. 1 ww. ustawy, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne (art. 1 ust. 2 pkt 6 ww. ustawy). Utwór jest przedmiotem prawa autorskiego od chwili ustalenia, chociażby miał postać nieukończoną (art. 1 ust. 3 ww. ustawy). Ochrona przysługuje twórcy niezależnie od spełnienia jakichkolwiek formalności (art. 1 ust. 4 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy, prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej. Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, twórcy przysługuje wyłączne prawo do korzystania z utworu i rozporządzania nim na wszystkich polach eksploatacji oraz do wynagrodzenia za korzystanie z utworu (art. 17 ww. ustawy).

Stosownie natomiast do treści art. 41 ust. ww. ustawy, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej:

  1. autorskie prawa majątkowe mogą przejść na inne osoby w drodze dziedziczenia lub na podstawie umowy;
  2. nabywca autorskich praw majątkowych może przenieść je na inne osoby, chyba że umowa stanowi inaczej.

Umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub umowa o korzystanie z utworu, zwana dalej 'licencją', obejmuje pola eksploatacji wyraźnie w niej wymienione (art. 41 ust. 2 ww. ustawy). Jeżeli umowa nie stanowi inaczej, nabycie od twórcy egzemplarza projektu architektonicznego lub architektoniczno-urbanistycznego obejmuje prawo zastosowania go tylko do jednej budowy (art. 61 ww. ustawy). W myśl art. 43 ust. 1 ww. ustawy, jeżeli z umowy nie wynika, że przeniesienie autorskich praw majątkowych lub udzielenie licencji nastąpiło nieodpłatnie, twórcy przysługuje prawo do wynagrodzenia.

Z powyższych przepisów wynika, iż stworzone przez architekta projekty architektoniczne stanowią przedmiot ochrony prawa autorskiego (utwór). Ich twórca może udostępniać prawo do korzystania ze stworzonego utworu innemu podmiotowi oraz przenieść na niego autorskie prawa majątkowe do tego utworu. Przy czym, przychód uzyskany z tego tytułu będzie stanowić zawsze przychód z praw majątkowych, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 7 w zw. z art. 18 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a nie przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W myśl art. 22 ust. 9 pkt 3 ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami określa się w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Przy czym, jeżeli podatnik udowodni, że koszty uzyskania przychodów były wyższe niż wynikające z zastosowania normy procentowej określonej w ust. 9 pkt 1-4 i pkt 6, koszty uzyskania przyjmuje się w wysokości kosztów faktycznie poniesionych (art. 22 ust. 10 ww. ustawy).

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawczyni prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą, a także zamierza utworzyć wraz z mężem spółkę komandytową. Jako architekt z wykształcenia, wykonujący zawód twórczy polegający na autorskim projektowaniu architektonicznym, Wnioskodawczyni w ramach prowadzonej samodzielnie działalności gospodarczej zamierza świadczyć usługi na rzecz ww. spółki komandytowej.

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, iż przychody uzyskane ze świadczenia wskazanych we wniosku usług architektonicznych, jako przychody uzyskane ze źródła przychodów prawa majątkowe, Wnioskodawczyni będzie mogła pomniejszyć o 50% koszty uzyskania tych przychodów, chyba że udowodni, iż poniesione przez nią koszty były wyższe. Bez znaczenia pozostaje przy tym fakt, iż odbiorcą świadczonych przez Wnioskodawczynię usług będzie spółka komandytowa, której wspólnikiem będzie Wnioskodawczyni. Spółka komandytowa, jako osobowa spółka prawa handlowego, może bowiem stanowić odrębny od wspólników podmiot praw i obowiązków. Zgodnie bowiem z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 ze zm. ? określanej w dalszej części skrótem ?K.s.h.?), spółka osobowa to spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo- akcyjna. W myśl natomiast art. 8 § 1 K.s.h., spółka osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, iż w zakresie pytania wymienionego we wniosku jako drugie zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31 ? 511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika