Czy do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć diety ora ryczałty za noclegi za czas podróży (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 4 grudnia 2009 r. (data wpływu do tut. Biura 7 grudnia 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej :

• wartości diet za czas podróży służbowych oraz wydatków z tytułu noclegów - jest prawidłowe,
• ryczałtów za noclegi ? jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 7 grudnia 2009 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wartości diet za czas podróży służbowych oraz wydatków z tytułu noclegów, bądź ryczałtów za noclegi.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, polegającą na świadczeniu usług transportowych na terenie Unii Europejskiej. Praca ta ma charakter ciągły i wiąże się ze znacznym zwiększeniem kosztów utrzymania. Składają się na to wydatki na wyżywienie placówkach gastronomicznych, jak również koszty noclegów w hotelach, schroniskach młodzieżowych, oraz innych miejscach dostępnych w podróży ciężkim zestawem drogowym. Jako przedsiębiorca zarejestrowany jest dla potrzeb prowadzenia działalności w ewidencji działalności gospodarczej, prowadzonej przez Prezydenta Miasta. Siedzibą przedsiębiorstwa Wnioskodawcy jest miejsce jego zamieszkania.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przedsiębiorca prowadzący działalność gospodarczą polegającą na osobistym świadczeniu usług transportowych na terenie Unii Europejskiej, może zaliczać do kosztów uzyskania przychodu wartości diet w wysokości przysługującej pracownikom z tytułu podróży służbowych, jak również kosztów noclegu, a w braku rachunku za hotel - kwoty 25% ryczałtu za noclegi...

Zdaniem Wnioskodawcy, może zaliczać te wydatki do kosztów, gdyż pozwalają na to przepisy prawa. Są to koszty faktycznie ponoszone i służą osiągnięciu przychodu. Przedsiębiorca prowadzący działalność za granicą w sposób ciągły nie może być traktowany gorzej, niż ten, który wyjeżdża okazjonalnie, gdyż naruszałoby to zasadę równości obywateli wobec prawa.

Na potwierdzenie swojego stanowiska, Wnioskodawca powołał wyroki:

• WSA w Lublinie z dnia 17 stycznia 2007 r.,
• WSA w Gliwicach z dnia 30 stycznia 2008 r.,
• WSA w Warszawie z dnia 30 kwietnia 2008 r.
• NSA z dnia 26 lipca 2007 r., Sygn. akt ll FSK 942/06,
• NSA z dnia 29 sierpnia 2008 r., Sygn. akt ll FSK 812,
  
  

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
• musi być należycie udokumentowany.
  
  

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 52 ww. ustawy, nie uznaje się za koszt uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących - w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra.

Powyższe oznacza, że osoby prowadzące działalność gospodarczą mają prawo zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodów wartość diet związanych z własnymi podróżami służbowymi do wysokości nieprzekraczającej wysokości diet określonych dla wskazanej grupy pracowników w rozporządzeniach Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002r.:

• w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990 ze zm.) oraz
• w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991 ze zm.).
  
  

Z treści wniosku wynika, że przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest świadczenie usług transportowych na terenie Unii Europejskiej. Siedzibą przedsiębiorstwa jest miejsce zamieszkania Wnioskodawcy.

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, iż jeżeli usługi świadczone przez Wnioskodawcę, wykonywane są w ramach odbywanych przez niego krajowych i zagranicznych podróży służbowych, to może On zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wartości diet za czas tych podróży, do wysokości wskazanej w ww. rozporządzeniach.

Wskazać przy tym należy, iż pojecie ?podróży służbowej? unormowane jest w przepisach prawa pracy, tj. w art. 775 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t.j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.), a w konsekwencji rozstrzygnięcie kwestii, czy podróże jakie Wnioskodawca odbywa są podróżami służbowymi, nie leży w kompetencji organów podatkowych.

Kosztami uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej mogą być również stosownie udokumentowane wydatki (spełniające wymogi cytowanego wyżej art. 22 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), z tytułu noclegów, poniesione w trakcie odbywanych przez niego podróży służbowych.

W powyższym zakresie przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Odnosząc się natomiast do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, ryczałtu za noclegi, w przypadku braku posiadania przez Wnioskodawcę faktur (rachunków) potwierdzających wysokość faktycznie poniesionych przez niego wydatków z tytułu noclegów, zauważyć należy, iż obowiązujące przepisy nie przewidują takiej możliwości. Do przedsiębiorców nie mają bowiem, co do zasady zastosowania przepisy ww. rozporządzeń Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. Przewidziane tymi przepisami należności z tytułu podróży służbowych, w tym ?ryczałty za noclegi? nie przysługują, przedsiębiorcom a jedynie pracownikom, wobec czego nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Możliwość uznania za koszty uzyskania przychodów wartości diet w wysokości określonej dla pracowników jest w tym zakresie wyjątkiem, wynikającym z analizowanego uprzednio przepisu art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji należy stwierdzić, iż w przedstawionym stanie faktycznym brak jest podstaw prawnych do zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej ryczałtów za noclegi, naliczonych w związku z wyjazdami w celu wykonania usług transportowych przez właściciela firmy transportowej.

Z tej przyczyny przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawcy w ww. zakresie jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.