W zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej (...)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku, który wpłynął do tut. Biura 16 września 2014 r., uzupełnionym w dniach 18 i 19 grudnia 2014 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wskazanych we wniosku wydatków ? jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 września 2014 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wskazanych we wniosku wydatków. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 2 grudnia 2014 r. Znak: IBPP1/443-915/14/AZb, IBPBI/1/415-1061/14/SK, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniach 18 i 19 grudnia 2014 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Od 10 kwietnia 2014 r. Wnioskodawczyni prowadzi (w swoim budynku mieszkalnym) jednoosobową działalność gospodarczą polegającą na oferowaniu noclegów turystycznych i miejsc krótkotrwałego zakwaterowania, sklasyfikowaną zgodnie z PKD pod symbolem 55.20.Z. Uzyskane dochody opodatkowuje na tzw. ?zasadach ogólnych?; jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Ww. budynek będzie po odbiorze w 66,23% wykorzystywany przez Wnioskodawczynię na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Ww. budynek Wnioskodawczyni rozpoczęła budować w 2011 r. na bazie starego budynku. Rozbudowa i przebudowa nastąpiła przed rozpoczęciem prowadzenia działalności gospodarczej i przed uzyskaniem statusu czynnego podatnika VAT. Dokonane zakupy towarów i usług potrzebnych do budowy udokumentowane są fakturami i rachunkami. Nakłady poniesione po 10 kwietnia 2014 r. są wykazywane w deklaracji VAT-7K w pozycji ?nabycie towarów i usług zaliczanych do środków trwałych? w części wykorzystywanej pod działalność (66,23%). Inwestycja nie została jeszcze zakończona; nadal trwają prace wykończeniowe, budynek nie posiada jeszcze odbioru budowlanego. Wykończonych jest parę pokoi, które Wnioskodawczyni wynajmuje i z tego tytułu uzyskuje przychody z działalności gospodarczej. Kredyt na budowę domu Wnioskodawczyni wzięła wraz z synami i partnerką jednego z nich. Od części faktur przeznaczonych na budowę domu został odliczony podatek VAT w ramach zwrotu niektórych poniesionych wydatków na budownictwo mieszkaniowe (VZM- załącznik 1).

W uzupełnieniu wniosku, w piśmie ujętym z 17 grudnia 2014 r., Wnioskodawczyni wskazała m.in., że:

• Wnioskodawczyni odziedziczyła budynek w spadku po rodzicach w 2007 r.,
• przed podjęciem decyzji o jego rozbudowie i przebudowie budynek służył celom mieszkaniowym rodziny Wnioskodawczyni,
• inwestycja polegająca na rozbudowie i przebudowie budynku mieszkalnego była podjęta w celu zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych Wnioskodawczyni i jej synów,
• mieszkalny charakter budynku wynika z faktu, że część budynku Wnioskodawczyni wykorzystuje na prywatne mieszkanie (mieszka i jest tam zameldowana),
• pozwolenie na rozbudowę i przebudowę Wnioskodawca uzyskała 13 maja 2010 r.; dotyczyło ono budynku mieszkalnego jednorodzinnego; pozwolenie nie określało sposobu wykorzystania budynku, ani nie wskazywało powierzchni użytkowej do celów mieszkalnych, czy na cele działalności gospodarczej,
• wskaźnik wykorzystania budynku został obliczony w następujący sposób: całkowita powierzchnia 770 m² (100%), powierzchnia wykorzystywana na cele mieszkaniowe prywatne 260 m² (33,77%), powierzchnia wykorzystana na cele działalności gospodarczej 510 m² (66,23%). Sposób wykorzystania budynku nie wynika z dokumentów (po odbiorze budynku taki metraż będzie zgłoszony do odprowadzenia podatku od nieruchomości),
• w chwili nabywania towarów i usług związanych z realizacją inwestycji Wnioskodawczyni zamierzała budynek wykorzystywać do celów mieszkaniowych prywatnych jednak w późniejszym terminie zdecydowała że będzie również wykorzystywany do celów związanych z działalnością gospodarczą polegającą na wynajmie pokoi gościnnych ? krótkotrwałe zakwaterowanie,
• inwestycję Wnioskodawczyni rozpoczęła 18 sierpnia 2011 r.; nadal trwają prace wykończeniowe, budynek nie został jeszcze odebrany,
• wynajem wykończonych pokoi rozpoczął się 10 kwietnia 2014 r., a pierwszy przychód Wnioskodawczyni uzyskała w dniu 29 kwietnia 2014 r., pokoje są wynajmowane w ramach działalności gospodarczej, znajdują się w części budynku przeznaczonego do działalności i nie stanowią całości tej części budynku przeznaczonego pod działalność (pozostają jeszcze pokoje, które nadal są jeszcze wykańczane),
• wszystkie faktury na zakup towarów i usług związanych z realizacją inwestycji zostały wystawione na Wnioskodawczynię,
• budynek zostanie zaliczony do środków trwałych w momencie odbioru w części przynależnej pod działalność gospodarczą, tj. w 66,23%,
• Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą od dnia 10 kwietnia 2014 r.,
• budynek o którym mowa we wniosku jest wyłącznie własnością Wnioskodawczyni,
• kredyt został zaciągnięty 9 sierpnia 2011 r. w celu rozbudowy i przebudowy budynku mieszkalnego,
• kredyt nie został zaciągnięty w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, ale jest wykorzystywany w części 66,23 % na inwestycję związaną z prowadzoną działalnością,
• kredyt został zaciągnięty wspólnie z synami Wnioskodawczyni i partnerką jednego z nich z powodu niewystarczającej zdolności kredytowej Wnioskodawczyni.
  
  

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy odsetki od kredytu w części 66,23% w trakcie trwania inwestycji będą ją podwyższać, a w momencie jej amortyzacji będą kosztem uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej? (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)

Zdaniem Wnioskodawczyni, w myśl art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy. Art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a) ww. ustawy, wskazuje, że do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się wydatków poniesionych na zaciągnięcie kredytu, z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tego kredytu. Odsetki będą w części wynoszącej 66,23% zaliczane do inwestycji w myśl art. 23 ust. 1 pkt 33 do momentu zamknięcia inwestycji, a później bezpośrednio w koszty uzyskania przychodu.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam co następuje.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem określony wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
• musi być należycie udokumentowany.
  
  

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, że konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań, braku nadzoru lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów w sposób gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Podkreślić przy tym należy, że ciężar wykazania związku przyczynowo-skutkowego kosztu z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Zgodnie z przepisem art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów) (?). W myśl art. 23 ust. 1 pkt 32 ww. ustawy, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów naliczone, lecz nie zapłacone albo umorzone odsetki od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów). Artykuł 23 ust. 1 pkt 33 ww. ustawy stanowi z kolei, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.

Z powyższych przepisów wynika, że warunkiem uznania za koszt uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej odsetek od kredytu jest istnienie związku przyczynowo-skutkowego między zaciągniętym kredytem, a przychodem z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 22 ust. 1 ww. ustawy oraz fakt ich zapłacenia. Ponadto wydatki te nie mogą zwiększać kosztów inwestycji. Zauważyć przy tym należy, że przepisy ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależniają możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów, wydatków poniesionych na spłatę odsetek od kredytów (pożyczek) przeznaczonych na sfinansowanie kosztów prowadzonej działalności gospodarczej, od klasyfikacji, czy nazwy kredytów stosowanych przez instytucje finansowe, jak również od rodzaju zaciągniętego kredytu. Decydujące znaczenie dla ustalenia możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ma więc faktyczne przeznaczenie kredytu, a nie treść umowy zawartej z bankiem. Wskazać przy tym należy, że w przypadku kredytów zaciągniętych przed rozpoczęciem działalności gospodarczej należy dodatkowo rozważyć, czy zaciągnięcie tych kredytów bezpośrednio poprzedzało rozpoczęcie działalności gospodarczej, a pozyskane środki w istocie zostały przeznaczone na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej (np. na nabycie składników majątkowych, które podatnik ma zamiar wykorzystywać w ramach prowadzonej działalności gospodarczej).

Z przedstawionego we wniosku oraz jego uzupełnieniu opisu zdarzenia przyszłego wynika m.in., że Wnioskodawczyni od 10 kwietnia 2014 r. prowadzi działalność gospodarczą polegającą na oferowaniu noclegów turystycznych i miejsc krótkotrwałego zakwaterowania. Na długo przed rozpoczęciem prowadzenia działalności gospodarczej, tj. 9 sierpnia 2011 r. Wnioskodawczyni wraz z synami oraz partnerką jednego z nich zaciągnęła kredyt w celu rozbudowy i przebudowy budynku mieszkalnego, stanowiącego własność Wnioskodawczyni. Ww. prace miały na celu zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych Wnioskodawczyni oraz jej synów. Przedmiotowy budynek po oddaniu go do użytkowania będzie stanowił środek trwały w prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej i będzie w tej działalności wykorzystywany w 66,23%.

Mając na względzie, że odsetki od kredytu, o którym mowa we wniosku, nie stanowią odsetek, o których mowa w cyt. przepisach art. 23 ww. ustawy, a więc wydatków, co do zasady, wyłączonych z kosztów podatkowych, stwierdzić należy, że możliwość zaliczenia wydatków z tego tytułu do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej uzależniona jest od spełnienia przesłanek ogólnych wynikających z art. 22 ust. 1 tej ustawy.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy oraz przedstawiony we wniosku oraz jego uzupełnieniu opis zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, iż skoro:

• Wnioskodawczyni 10 kwietnia 2014 r. rozpoczęła prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie oferowaniu miejsc noclegowych i krótkotrwałego zakwaterowania,
• kredyt o którym mowa we wniosku został zaciągnięty w dniu 9 sierpnia 2011 r., a więc na długo przed rozpoczęciem prowadzenia ww. działalności gospodarczej,
• kredyt został zaciągnięty na przebudowę i rozbudowę domu mieszkalnego, w głównej mierze w celu zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych Wnioskodawczyni oraz jej synów,

stwierdzić należy, że przedmiotowe wydatki nie spełniają przesłanek, o których mowa w cyt. wyżej art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przedmiotowy kredyt nie został bowiem zaciągnięty w ramach, ani na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Również jego spłata jest niezależna od tego, czy Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w zakresie oferowaniu miejsc noclegowych, bowiem gdyby tej działalności nie prowadziła i tak byłaby obowiązana do spłaty kredytu. Brak jest tym samym związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesieniem wydatków na spłatę odsetek od tego kredytu, a uzyskiwaniem przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej.

Mając na względzie powyższe, stwierdzić należy, że wskazane we wniosku wydatki związane z zapłatą odsetek od kredytu nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej.

W świetle powołanych przepisów i w odniesieniu do przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, stanowisko Wnioskodawczyni uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Do wniosku dołączono dokumenty źródłowe. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Nadmienić należy, że zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 1 wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.