1. Czy przedmiotowe kancelarie prawne z uwagi, na to że świadczą usługi na rzecz polskiej Spółki (...)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 15 września 2014 r. (data wpływu do tut. Biura 18 września 2014 r.), uzupełnionym 8 i 15 grudnia 2014 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie obowiązku poboru zryczałtowanego podatku od wypłat wynagrodzenia podmiotom zagranicznym z tytułu zakupu usług prawnych oraz sporządzenia informacji o dokonanych wypłatach i pobranym podatku IFT-1/IFT-1R ? jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 września 2014 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie obowiązku poboru zryczałtowanego podatku od wypłat wynagrodzenia podmiotom zagranicznym z tytułu zakupu usług prawnych oraz sporządzenia informacji o dokonanych wypłatach i pobranym podatku IFT-1/IFT-1R. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 4 grudnia 2014 r. Znak: IBPBI/2/423-1129/14/BG, IBPBI/1/415-1071/14/ESZ, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniach 8 i 15 grudnia 2014 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca - spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą na terenie Rzeczpospolitej Polskiej prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży materiałów eksploatacyjnych i urządzeń do realizacji usług fotograficznych. Spółka dokonuje sprzedaży również poza granicami kraju, głównie dla klientów z Czech, Węgier lub Słowacji. W celu egzekwowania nieuregulowanych należności od klientów zagranicznych Spółka korzysta z usług zagranicznych kancelarii prawnych, posiadających siedziby w zależności od potrzeby - na terenie kraju siedziby dłużnika. Przedmiotowe usługi nabywane są od różnych podmiotów tj. od osób prawnych, osób fizycznych, jak również spółek, w których dochód opodatkowany jest na poziomie wspólników. Usługi świadczone przez zagraniczne kancelarie prawne polegają w szczególności na doradztwie prawnym, sporządzaniu wezwań do zapłaty, ewentualnym negocjowaniu z dłużnymi klientami warunków spłaty długów, sporządzaniu i wnoszeniu pozwów do zagranicznych sądów przeciwko zagranicznym dłużnikom, reprezentowaniu Spółki na rozprawach, a po uzyskaniu pozytywnych wyroków sądów, w razie potrzeby - pomocy w ich egzekwowaniu.

Usługi prawne świadczone przez kancelarie zagraniczne są w całości wykonywane i wykorzystywane przez Spółkę poza granicami Polski. Za wykonaną usługę Spółka wypłaca kancelariom ustalone umownie wynagrodzenie.

Istotne elementy stanu faktycznego zawarto również w części H poz. 70 wniosku, gdzie wskazano, że kancelarie nie prowadzą działalności gospodarczej na terenie Polski.

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 9 grudnia 2014 r. Wnioskodawca wskazał, m.in., że nie posiada certyfikatów rezydencji osób fizycznych świadczących na jego rzecz usługi samodzielnie lub w ramach spółek osobowych, w których dochód opodatkowany jest na poziomie wspólników.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy przedmiotowe kancelarie prawne z uwagi, na to że świadczą usługi na rzecz polskiej Spółki podlegają na terenie Polski ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym, o którym mowa w art. 3 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.)?
2. Czy Spółka ma obowiązek pobierać od wypłacanego, dla kancelarii świadczących poza granicami Polski na jej rzecz usługi, wynagrodzenia - zryczałtowany podatek dochodowy, o którym mowa art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym czy powinna sporządzać informacje o dokonanych wypłatach i pobranym podatku IFT-1/IFT-1R?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do podmiotów (kancelarii prawnych) posiadających siedzibę (miejsce zamieszkania) lub zarząd poza terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, świadczących faktycznie swe usługi w całości poza terytorium RP nie powstaje ograniczony obowiązek podatkowy na podstawie art. 3 ust 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361, z póżn. zm.). Kontrahenci (kancelarie prawne) nie są w ogóle objęci w Polsce obowiązkiem podatkowym. Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma on obowiązku pobierać zryczałtowanego podatku od wynagrodzenia wypłacanego dla kancelarii za świadczone poza granicami RP usługi prawne. Spółka nie będzie tym samym zobowiązana do wystawiania informacji IFT-1/IFT-1R. Wskazać należy, iż zakres podmiotowy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest ściśle związany z instytucją ograniczonego i nieograniczonego obowiązku podatkowego. Powstanie obowiązku podatkowego wyznacza, bądź siedziba (miejsce zamieszkania) lub zarząd usytuowany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (zasada rezydencji), bądź też osiąganie dochodów na tym terytorium (zasada źródła). Zasada ograniczonego obowiązku podatkowego wynika z zasady źródła, która wiąże się z opodatkowaniem dochodu powstałego na terytorium państwa polskiego bez względu na miejsce (kraj), w którym podatnik ma swoją siedzibę (miejsce zamieszkania) lub zarząd.

Podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby (miejsca zamieszkania) lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Stosownie do art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych, na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników z ograniczonym obowiązkiem podatkowym, przychodów z tytułu świadczenia usług prawnych oraz świadczeń o podobnym charakterze ustala się w wysokości 20% przychodów.

Przepisy te stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują na rzecz podatników z ograniczonym obowiązkiem podatkowym na terytorium Polski wypłat należności z tytułów wymienionych, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

W przedstawionym stanie faktycznym, kancelarie prawne świadczą/wykonują na rzecz Spółki swoje usługi w całości poza terytorium Polski, w państwie w którym mają swoje siedziby, tam też mają miejsce wszelkie czynności podejmowane w ramach obsługi prawnej Spółki. Usługi te są zarówno wykonywane w państwie siedziby danej kancelarii, jak również wykorzystywane przez Spółkę w tym państwie. Efekt wykonywania usług przez zagraniczne kancelarie wykorzystywane są poza granicami Polski, ponadto kancelarie te nie prowadzą działalności gospodarczej na terenie Polski. W opinii Wnioskodawcy, miejscem osiągnięcia dochodu jest miejsce, w którym dokonują się czynności generujące dochód, a nie miejsce, z którego pochodzi płatność. Niewykonywanie czynności generujących dochód na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej prowadzi do wniosku o braku ograniczonego obowiązku podatkowego nierezydenta z tytułu osiągniętych dochodów, choćby dochody te wynikały z umowy z polskim podmiotem i przezeń były wypłacane. Zrównanie pojęcia dochodu osiąganego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z pojęciem dochodu otrzymywanego z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, prowadzi w istocie do rozszerzenia kręgu podmiotów objętych obowiązkiem podatkowym, co jest niedopuszczalne w świetle art. 217 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. Konstytucja Rzeczpospolitej Polskiej.

Z tej też przyczyny, przychód (dochód) z tytułu świadczenia przedmiotowych usług prawniczych nie jest i nie zostanie osiągnięty przez kancelarie prawne na terytorium Polski. W związku z tym nie podlega on opodatkowaniu w Polsce, a na Spółce dokonującej wypłaty wynagrodzenia na rzecz zagranicznych kancelarii nie ciąży obowiązek pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego, a tym samym nie ciąży na niej obowiązek sporządzania informacji o dokonanych wypłatach i pobranym podatku IFT-1/IFT-1R.

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał:

1. wyroki:
1. NSA z 4 lipca 2014 r. sygn. akt II FSK 2200/11,
   
2. WSA w Warszawie z 16 lipca 2014 r. sygn. akt III SA/Wa 430/14,
   
3. WSA w Krakowie z 17 lipca 2014 r. sygn. akt I SA/Kr 865/14,
2. interpretacje indywidualne wydane przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 18 grudnia 2013 r. Znak: IBPBI/2/423-1215/13/BG oraz z 9 stycznia 2014 r. Znak: IBPBI/2/423-1325/13/BG.
   
   

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 2b ww. ustawy, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1. pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia,
2. działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia,
3. działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
4. położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości, w tym ze sprzedaży takiej nieruchomości.
   
   

W myśl art. 4a cyt. ustawy, powołane wyżej przepisy art. 3 ust. 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Na podkreślenie zasługuje fakt, że katalog dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, o którym mowa w powoływanym przepisie art. 3 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest katalogiem zamkniętym. Tak więc ustawodawca dopuszcza istnienie także innych dochodów, które należy uznać za osiągnięte na terytorium Polski. W przepisie tym przewidziano opodatkowanie oparte na zasadzie źródła. Jeżeli źródło przychodów nierezydenta znajduje się na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej, to Rzeczpospolita Polska ma prawo opodatkować dochody uzyskane z tego źródła na zasadach obowiązujących w tym państwie (ograniczony obowiązek podatkowy).

Za dochody uzyskane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uznaje się również dochody pochodzące od polskiego płatnika, wypłacone osobie, która usługi określone w umowie zawartej pomiędzy stronami wykonuje za granicą.

Zasady opodatkowania w Polsce przychodów uzyskanych przez nierezydentów reguluje m.in. art. 41 ust. 4 i art. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 41 ust. 4 ww. ustawy, płatnicy, o których mowa w ust. 1 (tj. osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej), są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13 i 14 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5 oraz 10.

Stosownie do art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów z tytułu świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń podobnym charakterze - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20 % przychodu.

Zgodnie z art. 29 ust. 2 ww. ustawy, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji. W myśl natomiast art. 29 ust. 3 ww. ustawy, przepisów ust. 1 nie stosuje się, jeżeli przychody, o których mowa w ust. 1, są uzyskane przez podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, prowadzącego pozarolniczą działalność gospodarczą poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład, pod warunkiem że podatnik posiada zaświadczenie o istnieniu zagranicznego zakładu, wydane przez właściwy organ podatkowy państwa, w którym ma on miejsce zamieszkania, albo przez właściwy organ podatkowy państwa, w którym ten zagraniczny zakład jest położony.

Zgodnie z art. 5a pkt 21 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o certyfikacie rezydencji oznacza to zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika. Zastosowanie przepisów właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania jest możliwe pod warunkiem uzyskania przez płatnika certyfikatu rezydencji podatnika, potwierdzającego miejsce jego zamieszkania.

Certyfikat rezydencji stanowi środek dowodowy posiadania rezydencji podatkowej w określonym kraju, czego potwierdzenie umożliwia płatnikowi, zastosowanie postanowień stosownej umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Posiadanie certyfikatu rezydencji podatnika upoważnia płatnika do zastosowania stawki podatku wynikającej z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej przez Polskę, zamiast stosowania stawki określonej w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych lub niepobrania podatku zgodnie z odpowiednim przepisem umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej przez Polskę. Zatem, w sytuacji kiedy Wnioskodawca nie posiada aktualnego certyfikatu rezydencji tej osoby, ma on obowiązek stosowania przepisów prawa krajowego.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży materiałów eksploatacyjnych i urządzeń do realizacji usług fotograficznych. Spółka dokonuje sprzedaży również poza granicami kraju, głównie dla klientów z Czech, Węgier lub Słowacji. W celu egzekwowania nieuregulowanych należności od klientów zagranicznych Spółka korzysta z usług zagranicznych kancelarii prawnych, posiadających siedziby w zależności od potrzeby - na terenie kraju siedziby dłużnika. Przedmiotowe usługi nabywane są od różnych podmiotów tj. od osób prawnych, osób fizycznych, jak również spółek, w których dochód opodatkowany jest na poziomie wspólników. Usługi świadczone przez zagraniczne kancelarie prawne polegają w szczególności na doradztwie prawnym, sporządzaniu wezwań do zapłaty, ewentualnym negocjowaniu z dłużnymi klientami warunków spłaty długów, sporządzaniu i wnoszeniu pozwów do zagranicznych sądów przeciwko zagranicznym dłużnikom, reprezentowaniu Spółki na rozprawach, a po uzyskaniu pozytywnych wyroków sądów, w razie potrzeby - pomocy w ich egzekwowaniu. Usługi prawne świadczone przez kancelarie zagraniczne są w całości wykonywane i wykorzystywane przez Spółkę poza granicami Polski. Kancelarie te nie prowadzą na terytorium Polski działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie posiada certyfikatów rezydencji osób fizycznych świadczących na rzecz Wnioskodawcy usługi (samodzielnie lub w ramach spółek osobowych), w których dochód opodatkowany jest na poziomie wspólników.

Analizując możliwość zastosowania w sprawie uregulowań zawartych w art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy, należy w pierwszej kolejności wskazać, że ustawodawca nie uzależnił opodatkowania należności wymienionych w tym przepisie od faktu, czy są one ?fizycznie? wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, ale wskazał, że opodatkowaniu podlegają przychody uzyskane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Kluczowe znaczenie ma zatem interpretacja pojęcia ?przychody uzyskane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej?.

Wyjaśnić należy, że pod pojęciem ?dochody (przychody) osiągnięte na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej? należy rozumieć zarówno dochody (przychody) osiągane z podejmowania działań, w tym np. z wynajmu lub sprzedaży nieruchomości położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jak i dochody (przychody) uzyskiwane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osobę mającą ograniczony obowiązek podatkowy np. dochód z tytułu wykonywania usługi za granicą przez tę osobę na rzecz podmiotu polskiego. Stąd terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest miejscem wypłaty wynagrodzenia, które stanowi dochód podatnika. W dobie rozwijających się form współpracy między przedsiębiorstwami usługi niematerialne mogą być coraz częściej świadczone bez fizycznej obecności podatnika na terytorium państwa źródła. W tej sytuacji miejsce wypłaty stanowi jedno z kryteriów oceny miejsca położenia źródła przychodów.

Podkreślić należy, że większość państw nakłada podatki nie tylko na osoby, które mają personalne związki z danym państwem, ale także nakłada je na dochód i kapitał, w przypadku występowania gospodarczego związku dochodu lub kapitału z danym państwem. Innymi słowy, opodatkowaniu w danym państwie podlegają nie tylko wszelkie dochody lub kapitały osób będących rezydentami tego państwa, ale także opodatkowaniu podlega dochód lub kapitał osiągnięty przez nierezydentów, jeżeli jego źródło lub miejsce położenia (situs) znajduje się w tym państwie (por. H. Hamaekers, K. Holmes, J. Głuchowski, T. Kardach, W. Nykiel, Wprowadzenie do międzynarodowego prawa podatkowego, LexisNexis, 2006).

Na osobie objętej ograniczonym obowiązkiem podatkowym ciąży nieskonkretyzowana powinność poniesienia świadczenia pieniężnego (podatku dochodowego) w związku z osiąganiem dochodów na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Ograniczony obowiązek podatkowy ma charakter ograniczony o tyle, że nieskonkretyzowana powinność poniesienia świadczenia pieniężnego łączy się z osiągnięciem dochodów, lecz tylko z określonego źródła bądź powstających w określonym miejscu (por. A. Bartosiewicz, R. Kubacki, PIT. Komentarz, Lex, 2010, wyd. II).

Powołując się zatem na przytoczone tezy z piśmiennictwa, stwierdzić należy, że wynagrodzenie wypłacane podmiotom zagranicznym, przez polskiego płatnika za wykonanie usług fizycznie poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest dochodem, którego źródło znajduje się w Polsce, albowiem występuje gospodarczy związek tego dochodu z terytorium Polski. Dochód ten został zatem osiągnięty na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Przedmiotowe wynagrodzenie z tytułu świadczenia usług prawnych wypłacone przez Wnioskodawcę na rzecz Kontrahentów mieści się w kategorii należności z tytułów wymienionych w wyżej cytowanym art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z tej też przyczyny na mocy art. 41 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, na Wnioskodawcy ? jako płatniku, który dokonuje wypłat tych należności, a który nie posiada certyfikatów rezydencji osób fizycznych (prowadzących działalność gospodarczą samodzielnie lub w formie spółek osobowych w których dochód opodatkowany jest na poziomie wspólników) ciążą obowiązki płatnika. Przy czym, skoro jak wynika z wniosku Kancelarie świadczące na rzecz Wnioskodawcy usługi prawne nie prowadzą na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej działalności gospodarczej, to nie znajdują do nich zastosowania przepisy art. 29 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 41 ust. 2a i 2b tej ustawy, dot. sytuacji świadczenia usług za pośrednictwem znajdującego się w Polsce zakładu.

Mając powyższe na uwadze, od wypłat dokonywanych na rzecz kontrahentów za usługi, Wnioskodawca jest zobowiązany do potrącenia podatku u źródła, o którym mowa w art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że wypłaty dokonywane na rzecz zagranicznych kontrahentów nie są dochodami uzyskanymi na terytorium Polski ponieważ usługi są wykonywane poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wynagrodzenie wypłacane podmiotom zagranicznym jest, jak wskazano powyżej, dochodem, którego źródło znajduje się w Polsce, bowiem występuje gospodarczy związek tego dochodu z terytorium Polski. Dochód ten został osiągnięty na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Odnosząc się natomiast do kwestii obowiązku przekazania kontrahentom (osobom fizycznym prowadzącym pozarolniczą działalność w formie kancelarii prawnych) informacji IFT-1/IFT-1R wskazać należy, że zgodnie z art. 42 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 2a, oraz urzędom skarbowym, którymi kierują naczelnicy urzędów skarbowych właściwi w sprawach opodatkowania osób zagranicznych ? imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru (IFT-1/IFT-1R), również gdy płatnik w roku podatkowym sporządzał i przekazywał informacje w trybie przewidzianym w ust. 4.

Informacje, o których mowa w ust. 2 pkt 2, sporządzają i przekazują również podmioty, o których mowa w art. 41, gdy na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub ustawy nie są obowiązane do poboru podatku, o którym mowa w art. 29-30a. Przepisy ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio (art. 42 ust. 6 ww. ustawy).

W konsekwencji informacja IFT-1/IFT-1R obejmuje przychody (dochody), o których mowa w art. 29-30a ustawy uzyskiwane przez osoby podlegające w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Mając na uwadze powyższe, przychody (dochody) z tytułu wykonywania usług prawnych uzyskane przez kontrahentów (osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą samodzielnie oraz w formie spółek osobowych, w których działalność opodatkowana jest na poziomie wspólników) nie posiadających na terytorium RP miejsca zamieszkania, a których certyfikatów rezydencji Wnioskodawca nie posiada, należy zaliczać do przychodów (dochodów) osiąganych na terytorium RP. Wobec powyższego Wnioskodawca jest zobowiązany do pobrania i odprowadzenia podatku dochodowego od wypłacanych należności z ww. tytułów w wysokości 20% przychodu oraz do sporządzenia informacji IFT-1/IFT-1R.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać z nieprawidłowe.

Jednocześnie wskazać należy, że wydając niniejszą interpretację indywidualną tut. Organ zapoznał się z powołanymi przez Wnioskodawcę interpretacjami oraz orzeczeniami. Jednak z przyczyn szczegółowo wskazanych w niniejszej interpretacji tut. Organ nie podziela przedstawionego w nich stanowiska. Co bardziej istotne, większość z powołanych rozstrzygnięć (wyroków i interpretacji indywidualnych) nie potwierdza stanowiska Wnioskodawcy, bowiem zostały one wydane na gruncie odmiennych stanów faktycznych niż przedstawiony w złożonym wniosku oraz w indywidualnych sprawach podmiotów, które o jej wydanie wystąpiły; w związku z czym nie są one wiążące w sprawie będącej przedmiotem złożonego przez Wnioskodawcę wniosku.

Zauważyć także należy, że stanowisko tut. Organu znajduje potwierdzenie w najnowszej linii orzeczniczej sądów administracyjnych tj. np.:

• wyrokach Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 5 września 2014 r., sygn. akt. I SA/Kr 866/14 i sygn. akt. I SA/Kr 867/14,
• wyrokach Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 18 kwietnia 2012 r., sygn. akt. I SA/Łd 326/12, sygn. akt. I SA/Łd 327/12, sygn. akt. I SA/Łd 328/12,
• wyrokach Naczelnego Sądu Administracyjnego z 21 sierpnia 2014 r. sygn. akt II FSK 2120/12, sygn. akt II FSK 2121/12, sygn. akt II FSK 2122/12.
  
  

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.