ustalenie wartości początkowej samochodu, o którym mowa we wniosku, stanowiącego środek trwały (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 października 2011 r. (data wpływu do tut. Biura 19 października 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej samochodu stanowiącego środek trwały w prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej ? jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 października 2011 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej samochodu stanowiącego środek trwały w prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca, jako osoba fizyczna prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą. Zdarzenia gospodarcze związane z tą działalnością ewidencjonuje w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Prywatnie zakupił samochód osobowy, który w dacie zakupu był uszkodzony, o czym świadczy dokumentacja dołączona do faktury zakupu. Samochód został naprawiony przez Wnioskodawcę przy użyciu własnej pracy oraz części zakupionych m.in. na giełdzie. Na naprawę oraz zakup części nie posiada dokumentów, gdyż naprawy dokonywał prywatnie, co nie wymagało pobierania dokumentów. Istotnym, Jego zdaniem jest również fakt, że naprawa takiego samochodu w autoryzowanej stacji obsługi wyniosłaby znacznie więcej niż naprawa ?własnymi? metodami.

Po naprawie ww. samochód był przez jakiś czas wykorzystywany przez Wnioskodawcę na potrzeby prywatne. Następnie samochód ten, jako środek trwały został wprowadzony do prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej.

Wnioskodawca, wprowadzając ww. środek trwały do ewidencji środków trwałych musi ustalić podstawę do naliczania odpisów amortyzacyjnych. W związku z niską ceną zakupu i wysokimi kosztami naprawy, do amortyzacji tego samochodu Wnioskodawca zamierza przyjąć realną wartość ? cenę rynkową na dzień wprowadzenia samochodu do ewidencji środków trwałych, ponieważ amortyzacja od zaniżonej wartości nabycia w związku z uszkodzeniem pojazdu nie będzie właściwa.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w opisanej sytuacji, jako podstawę dokonywania odpisów amortyzacyjnych, można przyjąć wartość początkową środka trwałego w wysokości wynikającej z wyceny dokonanej z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu oraz stanu i stopnia ich zużycia...

Zdaniem Wnioskodawcy, ze względu na fakt, że w związku z dokonanymi remontami wartość nabycia nie odzwierciedla wartości rynkowej pojazdu w dacie wprowadzenia go do ewidencji środków trwałych, Wnioskodawca może ustalić wartość rynkową pojazdu z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu oraz stanu i stopnia ich zużycia i od tak ustalonej wartości początkowej środka trwałego dokonywać odpisów amortyzacyjnych i zaliczać je do kosztów uzyskania przychodów.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do postanowień art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23 powołanej ustawy.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ww. ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Z powyższego wynika, iż określony składnik majątku podatnika może zostać zaliczony do środków trwałych, jeżeli łącznie zostaną spełnione następujące warunki:

• stanowi on własność lub współwłasność podatnika,
• został nabyty lub wytworzony we własnym zakresie,
• jest kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania,
• przewidywany okres jego używania na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej jest dłuższy niż rok (decyzja w tym względzie należy do podatnika),
• jest wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo został oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu, o której mowa w art. 23b ww. ustawy.
  
  

Podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych stanowi wartość początkowa środków trwałych ustalona zgodnie z zasadami określonymi w art. 22g ww. ustawy.

W myśl art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, która jest zróżnicowana m.in. z uwagi na sposób nabycia, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia.

Za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku. (art. 22g ust. 3 ww. ustawy).

Jeżeli nie można ustalić ceny nabycia środków trwałych lub ich części nabytych przez podatników przed dniem założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu, o których mowa w art. 22n, to stosownie do treści art. 22g ust. 8 ww. ustawy, wartość początkową tych środków przyjmuje się w wysokości wynikającej z wyceny dokonanej przez podatnika, z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu oraz stanu i stopnia ich zużycia.

Powyższy przepis przewiduje wprawdzie możliwość ustalenia wartości początkowej zakupionego (odpłatnie nabytego) środka trwałego na podstawie wyceny dokonanej przez podatnika, ale tylko w przypadku, gdy nie można ustalić jego ceny nabycia.

Jak wynika z treści złożonego wniosku, Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą. Prywatnie zakupił samochód osobowy, który w dacie zakupu był uszkodzony, o czym świadczy dokumentacja dołączona do faktury zakupu. Samochód został naprawiony przez Wnioskodawcę przy użyciu własnej pracy oraz części zakupionych m.in. na giełdzie. Na naprawę oraz zakup części nie posiada dokumentów, gdyż naprawy dokonywał prywatnie, co nie wymagało pobierania dokumentów. Po naprawie ww. samochód był przez jakiś czas wykorzystywany przez Wnioskodawcę na potrzeby prywatne. Następnie samochód ten, jako środek trwały został wprowadzony do prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej.

Z powyższego wynika zatem, iż w przedmiotowej sprawie nie mamy do czynienia z sytuacją, w której ustalenie ceny nabycia środka trwałego (samochodu osobowego) nie jest możliwe, ponieważ Wnioskodawca posiada fakturę dokumentującą zakup ww. samochodu osobowego i określającą cenę jego zakupu. Z tej też przyczyny cena zakupu tego samochodu jest wartością znaną, co wyklucza możliwość zastosowania art. 22g ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednakże z uwagi na fakt, iż zakupiony samochód był uszkodzony, Wnioskodawca musiał ponieść nakłady związane z przystosowaniem tego samochodu do użytkowania.

Mając powyższe na względzie, stwierdzić należy, iż wartość początkową wskazanego we wniosku samochodu, należy ustalić zgodnie z treścią w art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, w powiązaniu z art. 22g ust. 3 ww. ustawy, tj. wg ceny nabycia wynikającej z posiadanej przez Wnioskodawcę faktury. Cenę tą Wnioskodawca mógłby powiększyć o wydatki poniesione (do dnia oddania środka trwałego do użytkowania) na naprawę samochodu, o ile byłby w stanie je udokumentować.

Nadmienić przy tym należy, iż doświadczenie życiowe wskazuje, że nabywcy części samochodowych (nabywanych także na giełdzie) są zainteresowani pozyskaniem dowodów sprzedaży, chociażby dla potrzeb ich reklamacji, czy zwrotu. Natomiast wartość własnej pracy podatnika nie może stanowić kosztu podatkowego.

Od ustalonej w powyższy sposób wartości początkowej, Wnioskodawca może dokonywać odpisów amortyzacyjnych i zaliczać je do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Ponadto warto podkreślić, iż w przypadku gdy od dnia zakupu lub od dnia przystosowania środka trwałego do używania do dnia przekazania go na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej upłynie określony przedział czasowy, to wartość tego środka trwałego wyrażona w cenie nabycia nawet powiększona o koszty związane z przystosowaniem go do używania, nie odpowiada co do zasady aktualnej na moment wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wartości rynkowej środka trwałego. Nie jest to jednak przesłanką, aby móc ustalić wartość początkową samochodu w sposób wskazany w art. 22g ust. 8 ww. ustawy, tj. dopuszczający wycenę dokonaną przez podatnika z uwzględnieniem cen rynkowych. Ten szczególny sposób ustalenia wartości początkowej może mieć jedyne zastosowanie w sytuacji, gdy faktycznie ustalenie ceny nabycia nie jest możliwe, co w przedmiotowej sprawie nie miało miejsca.

Z uwagi na powyższe, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.