Czy naliczona amortyzacja powinna być w całości kosztem uzyskania przychodów, czy tylko w części (...)

Czy naliczona amortyzacja powinna być w całości kosztem uzyskania przychodów, czy tylko w części sfinansowanej przez podatnika?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 17 stycznia 2012r. (data wpływu do tut. Biura 30 stycznia 2012r.), uzupełnionym w dniach 10 kwietnia i 11 maja 2012r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od wartości początkowej wskazanego we wniosku środka trwałego (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) ? jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 stycznia 2012r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, m.in. w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od wartości początkowej wskazanego we wniosku środka trwałego. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismami z dnia 26 marca 2012r. Znak: IBPBI/1/415-111/12/ZK i z dnia 26 kwietnia 2012r. Znak: IBPBI/1/415-478/12/ZK wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniach 10 kwietnia i 11 maja 2012r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 05 lipca 2011r. Wnioskodawczyni otrzymała decyzję z Agencji Rozwoju Regionalnego S.A., o umorzeniu 100% kwoty udzielonej pożyczki na usuwanie skutków powodzi. Kwota umorzonej pożyczki jest przychodem zwolnionym z podatku dochodowego. Za udzieloną pożyczkę została częściowo sfinansowana odbudowa całkowicie zniszczonego w wyniku powodzi budynku sklepu. Po odbudowie budynku inwestycja została rozliczona i ustalona została wartość budynku, zgodnie z art. 22g ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Budynek jest środkiem trwałym i znajduje się w ewidencji środków trwałych.

Od tak naliczonej wartości budynku naliczana jest amortyzacja. Za udzieloną ww. pożyczkę zostały zakupione również towary i wyposażenie.

W uzupełnieniu wniosku (data wpływu do tut. Biura 10 kwietnia 2012r.) wskazano, iż:

  • przedmiotem prowadzonej działalności jest handel odzieżą i obuwiem,
  • odnośnie udzielenia i umorzenia pożyczki Wnioskodawczyni załączyła kserokopię decyzji o umorzeniu 100% kwoty udzielonej pożyczki, w której wskazany jest podmiot udzielający pożyczkę oraz podstawa prawna jej umorzenia,
  • podstawę prawną zwolnienia z podatku dochodowego stanowi ustawa o wspieraniu przedsiębiorców dotkniętych skutkami powodzi z 2010r. (Dz. U. nr 148, poz. 992),
  • Wnioskodawczyni prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów,
  • koszty ewidencjonuje tzw. metodą uproszczoną.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy naliczona amortyzacja powinna być w całości kosztem uzyskania przychodów, czy tylko w części sfinansowanej przez Wnioskodawczynię?

(pytanie oznaczone we wniosku nr 1)

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacja powinna być kosztem podatkowym w części sfinansowanej przez Wnioskodawczynię.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 361 ze zm.), za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 6 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej jest również wartość umorzonych lub przedawnionych zobowiązań, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 6, w tym z tytułu zaciągniętych kredytów (pożyczek), z wyjątkiem umorzonych pożyczek z Funduszu Pracy. Przy czym, stosownie do treści art. 14 ust. 3 pkt 6 ww. ustawy, do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2 nie zalicza się kwoty stanowiącej równowartość umorzonych zobowiązań, w tym także umorzonych pożyczek (kredytów), jeżeli umorzenie zobowiązań jest związane z postępowaniem upadłościowym z możliwością zawarcia układu w rozumieniu przepisów prawa upadłościowego i naprawczego.

Sam fakt otrzymania pożyczki jest obojętny podatkowo, gdyż pożyczka z samej swojej istoty podlega zwrotowi. Zgodnie bowiem z art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Skutki podatkowe powoduje dopiero umorzenie pożyczki. Z cyt. wyżej przepisów wynika, iż co do zasady każda umorzona pożyczka, za wyjątkiem pożyczek z Funduszu Pracy oraz pożyczek, których umorzenie jest związane z postępowaniem upadłościowym, z możliwością zawarcia układu w rozumieniu przepisów prawa upadłościowego i naprawczego, stanowi przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, mający wpływ na podstawę opodatkowania.

Jednakże w myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 12 sierpnia 2010r. o wspieraniu przedsiębiorców dotkniętych skutkami powodzi z 2010r. (Dz. U. Nr 148, poz. 992), zwalnia się od podatku dochodowego kwoty umorzonych pożyczek przyznanych przedsiębiorcom, o których mowa w art. 1, a więc przedsiębiorcom, w rozumieniu art. 4 ustawy z dnia 2 lipca 2004r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2007r. Nr 155, poz. 1095, ze zm.), którzy ponieśli szkodę w wyniku powodzi z 2010r., z wyłączeniem przedsiębiorców wykonujących działalność wytwórczą w rolnictwie w zakresie upraw rolnych oraz chowu i hodowli zwierząt, ogrodnictwa, warzywnictwa, leśnictwa i rybactwa śródlądowego, w trybie i na zasadach określonych ustawą.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. a) i b) ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

  1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
  2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części,

? wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

W myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zauważyć jednak należy, iż w myśl art. 23 ust. 1 pkt 45 tej ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 22a-22o, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika m.in., iż Wnioskodawczyni prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie handlu odzieżą i obuwiem. Wnioskodawczyni otrzymała z Agencji Rozwoju Regionalnego S.A. pożyczkę na usuwanie skutków powodzi. Ze środków otrzymanej pożyczki została częściowo sfinansowana odbudowa całkowicie zniszczonego w wyniku powodzi budynku sklepu. Odbudowany budynek jest środkiem trwałym, ujętym w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Od wartości początkowej tego składnika majątku naliczana jest amortyzacja. W dniu 05 lipca 2011r. Wnioskodawczyni otrzymała decyzję z Agencji Rozwoju Regionalnego S.A., o umorzeniu 100% kwoty udzielonej pożyczki. Kwota umorzonej pożyczki jest przychodem zwolnionym z opodatkowania podatkiem dochodowym, na podstawie przepisów ustawy z dnia 12 sierpnia 2010r. o wspieraniu przedsiębiorców dotkniętych skutkami powodzi z 2010r. (Dz. U. Nr 148, poz. 992).

Mając na względzie powyższe stwierdzić należy, iż na gruncie przedmiotowej sprawy w odniesieniu do Wnioskodawczyni nie znajduje zastosowania cyt. art. 23 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Umorzenie pożyczki i jej uznanie za przychód podatkowy, nie ma bowiem wpływu na możliwość amortyzacji środka trwałego, którego odbudowa została częściowo sfinansowana z umorzonej pożyczki, gdyż umorzenie to nie stanowi formy zwrotu wydatków inwestycyjnych. W związku z powyższym odpisy amortyzacyjne dokonywane od całej wartości początkowej wskazanego we wniosku środka trwałego a wiec również tej części jego wartości początkowej, która sfinansowana została ze środków pochodzących z umorzonej pożyczki, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawczynię pozarolniczej działalności gospodarczej.

W świetle powołanych przepisów i w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, stanowisko Wnioskodawczyni wskazujące, iż kosztem podatkowym powinny być wyłącznie odpisy amortyzacje dokonywane od części wartości początkowej środka trwałego przez Nią sfinansowanej, jest zatem nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmieniać należy, iż w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 2 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Do wniosku dołączono dokumenty źródłowe. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów, nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny, jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem podanym we wniosku.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika