Jaka jest możliwość zaliczenia do kosztów podatkowych wydatków na zaniechaną inwestycję?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 25 października 2011 r. (data wpływu do tut. Biura 31 października 2011 r.), uzupełnionym w dniach 13 i 17 stycznia 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków poniesionych na zakup wskazanego we wniosku a wyburzonego budynku - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 października 2011 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków poniesionych na zakup wskazanego we wniosku a wyburzonego budynku. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 3 stycznia 2012 r. Znak: IBPBI/1/415-1115/11/WRz, IBPBI/1/415-1116/11/WRz, wezwano do jego uzupełnienia, co nastąpiło w dniach 13 i 17 stycznia 2012 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie handlu detalicznego. W 2010 r. zakupił budynek (użytkowany ponad 40 lat) wraz z działką (akt notarialny) w celu używania w działalności gospodarczej. Przez poprzedniego właściciela budynek był wynajmowany na działalność handlowo - usługową. Zakup sfinansował częściowo ze środków własnych, częściowo kredytem bankowym. Budynek nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych, ponieważ był w złym stanie technicznym. Ponieważ planowany remont okazał się nieopłacalny, Wnioskodawca podjął decyzję o rozbiórce i postawieniu na tym miejscu nowego budynku przeznaczonego także na działalność handlowo-usługową. Rozbiórki dokonano w 2010 r., a budowę planowano prowadzić w latach 2011-2012. Niestety, w związku z niekorzystnymi zmianami ekonomicznymi - (kryzys) oraz pogarszającą się sytuacją finansową ? Wnioskodawca rozważa rezygnację z budowy. Wnioskodawca prowadzi księgi handlowe. Grunt znajdujący się pod budynkiem został wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych i zgodnie z przepisami nie jest amortyzowany. Zakup budynku jest zaksięgowany na koncie środki trwałe w budowie. Na tym koncie są też księgowane płacone odsetki od kredytu. W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z dnia 13 stycznia 2012 r. wskazano ponadto, iż nieruchomość gruntowa jest wynajmowana na powierzchnię reklamową (pod ekspozycję tablicy reklamowej niebędącej własnością Wnioskodawcy). Wnioskodawca, nie zamierza sprzedawać ww. nieruchomości gruntowej, ze względu na oczekiwany wzrost jej wartości (nieruchomość jest położona przy drodze prowadzącej do budowanego przejścia granicznego).

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy po podjęciu decyzji o rezygnacji z budowy (zaniechanie inwestycji) Wnioskodawca może ująć (jednorazowo) jako koszt uzyskania przychodów wydatki poniesione na zakup wyburzonego budynku... (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej może jednorazowo zaliczyć wydatki poniesione na nabycie wybużonego budynku, ponieważ wydatki te zwiększałyby wartośc początkową nowego obiektu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51 poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.
  
  

Generalnie przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie poniesione racjonalnie uzasadnione wydatki, poza enumeratywnie wskazanymi w ustawie, związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Mogą to być więc koszty bezpośrednio lub pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami lub zachowaniem źródła przychodu.

Należy przy tym podkreślić, iż obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu każdorazowo spoczywa na podatniku.

Zgodnie z art. 22 ust. 5e ww. ustawy, koszty zaniechanych inwestycji są potrącalne w dacie zbycia inwestycji lub ich likwidacji. Przy czym, w myśl art. 5a pkt 1 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o inwestycjach - oznacza to środki trwałe w budowie w rozumieniu ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223, Nr 157, poz. 1241 i Nr 165, poz. 1316), zwanej dalej 'ustawą o rachunkowości';

Stosownie natomiast do treści art. 3 ust. 1 pkt 16 ww. ustawy o rachunkowości, ilekroć w ustawie jest mowa o środkach trwałych w budowie - rozumie się przez to zaliczane do aktywów trwałych środki trwałe w okresie ich budowy, montażu lub ulepszenia już istniejącego środka trwałego.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika m.in., iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie handlu detalicznego. W 2010 r. zakupił budynek wraz z działką na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Zakup został sfinansowany częściowo ze środków własnych, a częściowo kredytem bankowym. Budynek nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych, ponieważ był w złym stanie technicznym. Ponieważ planowany remont budynku okazał się nieopłacalny, Wnioskodawca podjął decyzję o jego rozbiórce i wybudowaniu na jego miejscu nowego budynku także przeznaczonego na działalność handlowo-usługową. Rozbiórki dokonano w 2010 r., a budowę planowano prowadzić w latach 2011-2012. Niestety, w związku z niekorzystnymi zmianami ekonomicznymi (kryzys) oraz pogarszającą się sytuacją finansową Wnioskodawca rozważa rezygnację z budowy. Wnioskodawca prowadzi księgi handlowe. Grunt pod budynkiem został wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych i zgodnie z przepisami nie jest amortyzowany. Zakup budynku jest ujęty na koncie środki trwałe w budowie. Na tym koncie są też księgowane płacone odsetki od kredytu. Nieruchomość gruntowa jest wynajmowana na powierzchnię reklamową (pod ekspozycję tablicy reklamowej niebędącej własnością Wnioskodawcy). Wnioskodawca, nie zamierza sprzedawać ww. nieruchomości gruntowej, ze względu na oczekiwany wzrost jej wartości.

Mając na względzie przytoczone powyżej przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, iż ustawodawca pozwala rozliczyć w kosztach podatkowych koszty inwestycji, która nie została przez podatnika dokończona, nie żądając spełnienia jakiś dodatkowych warunków lub określonych powodów. Niewątpliwie jednak podatnik rozliczający w kosztach podatkowych wydatki poniesione na taką inwestycję powinien być w stanie wykazać, że podejmując ją zakładał jej związek z uzyskiwaniem przychodów lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów. Jest to podstawowy warunek aby zaliczyć wydatek do kosztów uzyskania przychodów, na postawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jak wynika przy tym z cyt. powyżej art. 22 ust. 5e ww. ustawy, aby uznać będące przedmiotem wniosku wydatki za koszty zaniechanych inwestycji, musi dojść do zbycia inwestycji lub jej likwidacji. Przy czym, zlikwidowanie inwestycji należy rozumieć dosłownie, jako fizyczną likwidację inwestycji (np. rozbiórkę, zniszczenie, wyburzenie, itp.).

W związku z powyższym stwierdzić należy, iż jeżeli budynek, o którym mowa we wniosku, a wydatki na którego nabycie ujęto na koncie środki trwałe w budowie, został faktycznie zlikwidowany (wyburzony), a decyzja Wnioskodawcy o rezygnacji z budowy na jego miejscu nowego budynku jest ostateczna, to poniesione nakłady inwestycyjne, związane z nabyciem tego budynku, można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, iż w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 2 i 3 wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Referencje

IBPBI/1/415-1116/11/WRz, interpretacja indywidualna