w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia w 2 lutego 2010 r. (data wpływu do tut. Biura 5 lutego 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej utraconego wadium - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 lutego 2010 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej utraconego wadium.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W roku 2008 zamieszczono ogłoszenie o sprzedaży ruchomości przez syndyka masy upadłościowej Przedsiębiorstwa, w drodze przetargu ofertowego.

Warunkiem przystąpienia do przetargu było uiszczenie wadium, które Wnioskodawca uiścił. Jak się później okazało było to fikcyjne ogłoszenie i do przetargu, ani do zakupu towarów do prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej nie doszło. O zaistniałym fakcie poinformowano Prokuraturę, która, po przeprowadzeniu śledztwa, umorzyła postępowanie z powodu nie wykrycia sprawcy tego wyłudzenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle przepisów art. 22 i art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, taką stratę podatnik może zakwalifikować do kosztów uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej działalności handlowej...

Zdaniem Wnioskodawcy, wpłata wadium, którego dokonał i jego utrata jest kosztem uzyskania przychodu, ponieważ wadium jako element przetargu nie jest ani zadatkiem ani przedpłatą, ani zaliczką, co za tym idzie wpłata ta powinna być kosztem uzyskania przychodu.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam co następuje:

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51 poz. 307), kosztami uzyskania przychodu, są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem dany wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
• musi być należycie udokumentowany.
  
  

Powyższe oznacza, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Wydatki muszą być zatem związane z wykonywaną działalnością gospodarczą i poniesione w celu uzyskania przychodów z tej działalności i nie mogą być wymienione w katalogu wydatków nie uznawanych za taki koszt. Niespełnienie którejkolwiek z wyżej wskazanych przesłanek wyklucza możliwość zaliczenia wydatku w ciężar kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób, gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Wydatki związane z zapłaceniem przez przedsiębiorcę wadium w związku z przystąpieniem do przetargu, które następnie zostało utracone, nie zostały ujęte w katalogu zawartym w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów.

Nie stanowi to jednak wystarczającej przesłanki do zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów. Dla uzyskania takiego statusu konieczne jest również zaistnienie związku przyczynowego między poniesionym wydatkiem, a celem jakim jest osiągnięcie przychodu lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów.

Zauważyć przy tym należy, iż to na podatniku spoczywa ciężar wykazania związku przyczynowego pomiędzy ponoszonymi wydatkami, a osiąganymi przychodami oraz okoliczności, iż ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wysokość osiągniętych przychodów, bądź na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Wykazanie takiego związku jest warunkiem koniecznym dla uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu.

Na gruncie przedmiotowej sprawy istotnym jest ustalenie czy Wnioskodawca przed wpłaceniem wadium dochował należytej staranności i podjął niezbędne działania świadczące o należytym zabezpieczeniu jego interesów.

Zauważyć należy, iż co do zasady, upadłość podmiotów gospodarczych jest konsekwencją niewywiązywania się przez te podmioty ze zobowiązań wobec kontrahentów. Pozyskanie informacji o wiarygodności takich podmiotów, jak i o syndyku masy upadłości, który w toku postępowania upadłościowego, w drodze przetargu zbywa określone składniki tych podmiotów leży zatem w interesie składającego w ramach przetargu ofertę jeszcze przed przystąpieniem do tego przetargu.

Nadmienić należy również, iż informacja o postawieniu podmiotów w stan upadłości jest ogólnodostępna. Zgodnie bowiem z art. 53 ust. 1 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. prawo upadłościowe i naprawcze (w brzmieniu obowiązującym w 2008 r.: Dz. U. nr 60 poz. 535 ze zm.), postanowienie o ogłoszeniu upadłości podaje się niezwłocznie do publicznej wiadomości przez obwieszczenie w Monitorze Sądowym i Gospodarczym oraz opublikowanie w dzienniku o zasięgu lokalnym. Nie ma zatem przeszkód formalnych do ustalenia, ani czy określony podmiot istnieje, ani czy wobec podmiotu prowadzone było postępowanie upadłościowe, jak również, kto jest syndykiem masy upadłości oraz czy i jakie składniki majątku zbywane są w toku postępowania upadłościowego.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że w roku 2008 zamieszczono ogłoszenie o sprzedaży ruchomości przez syndyka masy upadłościowej Przedsiębiorstwa, w drodze przetargu ofertowego. Warunkiem przystąpienia do przetargu było uiszczenie wadium, które Wnioskodawca uiścił. Jak się później okazało było to fikcyjne ogłoszenie i do przetargu, ani do zakupu towarów do prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej nie doszło. O zaistniałym fakcie Wnioskodawca poinformował Prokuraturę, która, po przeprowadzeniu śledztwa, umorzyła postępowanie z powodu nie wykrycia sprawcy tego wyłudzenia.

Mając powyższe na względzie, stwierdzić należy, iż samo złożenie doniesienia do prokuratury, po wpłacie wadium i powzięciu informacji, że ogłoszenie o przetargu było fikcyjne, nie stanowi przesłanki wystarczającej, do uznania, iż Wnioskodawca dochował należytej staranności dokonując wpłaty wadium w związku z zamiarem przystąpienia do ogłoszonego w prasie przetargu. Z wniosku nie wynika również, jaki wpływ na osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenia źródła przychodów wywarło zapłacenie ww. wadium. Oznacza to, iż wydatek na zapłacenie wadium nie spełnia podstawowej przesłanki wynikającej z wyżej powołanego art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc nie został poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, w związku z czym nie może stanowić kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

Mając powyższe na względzie stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.