Dot. momentu uzyskania przychodu z tytułu zawarcia umowy o świadczenie usług promocji

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 07 listopada 2011 r. (data wpływu do tut. Biura 08 listopada 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu uzyskania przychodu z tytułu zawarcia umowy o świadczenie usług promocji ? jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 08 listopada 2011 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu uzyskania przychodu z tytułu zawarcia umowy o świadczenie usług promocji.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Firma Wnioskodawcy zajmuje się naprawą samochodów. W marcu 2011 roku Wnioskodawca podpisał z producentem olejów samochodowych, 'Umowę o świadczenie usług promocji'. Z paragrafu pierwszego umowy wynika, że firma Wnioskodawcy prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem jest m.in. nabywanie olejów i innych produktów smarnych celem ich dalszej odsprzedaży. Z paragrafu drugiego umowy wynika natomiast, że firma Wnioskodawcy zobowiązuje się do świadczenia usług promocji w trakcie sprzedaży produktów producenta to jest do:

• umieszczenia na zajmowanych budynkach reklamy produktów, znaku towarowego producenta,
• prowadzenia wśród klientów bezpośredniej promocji produktów, udzielania rzetelnych informacji,
• umieszczania w samochodach oznaczeń zastosowanych produktów.
  
  

Z paragrafu trzeciego umowy wynika, że jednym z podstawowych kryteriów wywiązania się przez firmę Wnioskodawcy z obowiązków objętych umową, obok należytego oznakowania, jest określenie minimalnych ilości produktów producenta, które będą systematycznie nabywane w celu ich dalszej odsprzedaży. Zgodnie z umową, uznaje się, że firma Wnioskodawcy wywiąże się z obowiązku zakupu jeśli zakupi w ciągu pięciu lat 10.000 litrów produktów, przy czym dla każdego roku przypisano 2000 litrów. W paragrafie czwartym umowy ustalono wynagrodzenie łączne z tytułu świadczenia usług promocji i reklamy produktów za cały okres objęty umową na kwotę 25.000 zł netto. Wynagrodzenie za dany rok kalendarzowy odpowiadać będzie iloczynowi wynagrodzeń za każdy miesiąc i ilości miesięcy trwania umowy w danym roku kalendarzowym. Ustalono wypłatę zaliczki w wysokości 90% sumy łącznego wynagrodzenia wypłacaną w terminie 30 dni od daty zawarcia niniejszej umowy, a pozostałe 10% będzie wypłacone w terminie 30 dni od daty upływu okresu na jaki umowa została zawarta. W paragrafie szóstym umowy określono okres obowiązywania umowy na 60 miesięcy. Producent może wypowiedzieć umowę z miesięcznym terminem wypowiedzenia, gdy w danym kwartale ilość zakupionych produktów przez firmę Wnioskodawcy jest mniejsza niż 80% minimalnej wielkości zakupów, przypadającej proporcjonalnie na dany kwartał kalendarzowy. W paragrafie siódmym postanowiono, że jeżeli w danym roku kalendarzowym obowiązywania umowy firma Wnioskodawcy nabędzie produkty w ilości mniejszej niż określona w paragrafie trzecim, będzie On zobowiązany do zapłaty kary umownej. Paragraf ósmy umowy dotyczy zachowania poufności umowy.

W związku z realizacją umowy w dniu 18 sierpnia 2011 r. wpłynęła na konto Wnioskodawcy zaliczka w kwocie 27.675,00 zł. W tym samym dniu została wystawiona faktura Vat na kwotę brutto 27.675 zł (Vat 5.175 zł).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Kiedy powstanie przychód do opodatkowania w związku z zawarciem ww. umowy, przy założeniu spełnienia warunków zakupu produktów w ilościach i terminach określonych przez producenta...

Zdaniem Wnioskodawcy, mamy tu do czynienia z usługą promocji i reklamy, przychód do opodatkowania powstanie po zakończeniu umowy, to jest po 60 miesiącach. Według art. 14 ust. 1c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za datę powstania przychodu związanego z działalnością gospodarczą, uważa się, iż zastrzeżeniem ust. 1e, 1h i 1i dzień wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień wystawienia faktury albo uregulowania należności.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie natomiast z art. 14 ust. 1c ww. ustawy, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 1e, 1h i 1i, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.
   
   

Zatem przychód powstaje, co do zasady, w dniu wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi. Jeżeli jednak przed tym dniem zostanie wystawiona faktura albo zostanie uregulowana należność, to przychód powstanie odpowiednio wcześniej. Przytoczony powyżej przepis należy traktować jako generalną zasadę określającą moment powstania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych. Wyjątek od tak skonstruowanej zasady wprowadza art. 14 ust. 1e, 1h oraz 1i powołanej ustawy.

W myśl art. 14 ust. 1e ww. ustawy, jeżeli strony ustalą, że usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku.

Przepis ten ma zastosowanie w przypadku usług o charakterze ciągłym, gdy strony uzgodnią, że regulowanie wzajemnych należności i zobowiązań między stronami będzie obejmować kolejne wyodrębnione umownie okresy świadczenia tych usług w czasie trwania umowy. W sytuacji, gdy postanowienia umowy, która jest wykonywana stale, w dłuższym ? określonym bądź nieokreślonym czasie, przewidują, iż wynagrodzenie wypłacane będzie w okresach rozliczeniowych (miesięcznych, kwartalnych, rocznych), to przychód z tytułu usług wykonywanych w ramach tej umowy powstaje zawsze w ostatnim dniu okresu wskazanego w umowie (lub na fakturze) jako okres rozliczeniowy.

Należy ponadto zauważyć, że przepisy podatkowe nie definiują pojęcia usług ciągłych. Istotną okolicznością w tym wypadku świadczącą o momencie powstania przychodu jest określenie w łączącej strony umowie lub na wystawionej fakturze, jakiego okresu dotyczy czynność będąca jej przedmiotem. Wynika z tego, że określenie okresu rozliczeniowego pozostaje wyłącznie w gestii stron, które łączy stosunek cywilnoprawny.

Z kolei zgodnie z art. 14 ust. 1i ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku otrzymania przychodu z działalności gospodarczej, do którego nie stosuje się ust. 1c, 1e i 1h, za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty.

Jednocześnie w myśl art. 14 ust. 3 pkt 1 ww. ustawy, do przychodów o których mowa w ust. 1 i 2, tj. przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, nie zalicza się pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych (...). Regulacja zawarta w tym przepisie stanowi odstępstwo od ogólnych reguł ustalania przychodu z działalności gospodarczej, a warunkiem jego zastosowania jest uznanie, że otrzymane lub należne kwoty mają charakter zaliczek (przedpłat) na poczet towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych.

Według ?Popularnego słownika języka polskiego? (pod red. prof. Bogusława Dunaja, Wydawnictwo Wilga) - ?przedpłata? oznacza określoną sumę pieniędzy, stanowiącą część ceny towaru lub usługi, wypłaconą z góry w celu uzyskania gwarancji zakupu lub wykonania usługi w określonym terminie. Z kolei ?zaliczka? to część pieniędzy wpłaconych lub wypłaconych na poczet czegoś.

Należy jednak zwrócić uwagę, że nie zawsze wcześniejsze otrzymanie należności (przed ostatecznym wykonaniem usługi) oznacza zaliczkę lub przedpłatę, która nie powoduje powstania przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej. O kwalifikacji otrzymanej zapłaty jako przychodu lub jako przedpłaty (zaliczki) decyduje charakter tej zapłaty. Przysporzenie uważane za przychód podatkowy musi mieć charakter definitywny (ostateczny), podczas gdy przedpłata, zaliczka nie mają takiego charakteru ze względu na każdorazową możliwość ich zwrotu przed terminem wykonania usług, na poczet których zostały wpłacone. Fakt, że dana wpłata stanowi zaliczkę (przedpłatę) na poczet konkretnej usługi, która zostanie wykonana w następnym okresie sprawozdawczym, musi zatem wynikać z postanowień zawartej umowy i powinien znaleźć odzwierciedlenie w treści dokumentacji.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca zawarł ?Umowę o świadczenie usług promocji? na czas określony tj. 60 miesięcy, która zobowiązuje go do sprzedaży produktów określonej marki, właściwego ich reklamowania i prezentowania poprzez umieszczanie na zajmowanych budynkach reklamy produktów, znaku towarowego producenta, prowadzenia wśród klientów bezpośredniej promocji produktów, udzielania rzetelnych informacji, umieszczania w samochodach oznaczeń zastosowanych produktów. Umowa ta zobowiązuje również Wnioskodawcę do zakupu określonej ilości produktów od producenta (w określonych w umowie przedziałach czasowych). W sierpniu 2011 r. Wnioskodawca otrzymał częściową zapłatę z tyt. zawartej umowy, w kwocie stanowiącej 90% sumy łącznego wynagrodzenia i wystawił fakturę VAT; pozostała część tj. 10% zostanie mu wypłacona w terminie 30 dni od daty upływu okresu na jaki umowa została zawarta.

Zatem, mając na uwadze treść opisanej we wniosku umowy uznać należy, iż w przedmiotowej sprawie nie znajduje zastosowania art. 14 ust. 1e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem warunkiem zastosowania tej regulacji prawnej jest ustalenie przez Strony umowy okresów rozliczeniowych. Natomiast z treści wniosku nie wynika, iż strony umowy ustaliły w niej jakiekolwiek okresy rozliczeniowe.

W przedmiotowej sprawie nie będzie miał również zastosowania omawiany powyżej przepis art. 14 ust. 3 pkt 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem zapłata części wynagrodzenia mająca ostateczny i definitywny charakter, związana z uregulowaniem 90% należności w toku wykonania usługi, nie może być potraktowana, jako nieuznana za przychody podatkowe wpłata na poczet usług, które będą wykonane w następnych okresach sprawozdawczych.

Powyższe oznacza, że w przedstawionym stanie faktycznym zastosowanie znajdzie cyt. powyżej art. 14 ust. 1c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w świetle którego, przychód z zawartej przez Wnioskodawcę umowy powstanie w dacie otrzymania należności z tej umowy wynikających.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku, iż przychód do opodatkowania powstanie po zakończeniu umowy, tj. po 60 miesiącach, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.