w zakresie możliwości złożenia korekt zeznań podatkowych za lata 2005-2010

w zakresie możliwości złożenia korekt zeznań podatkowych za lata 2005-2010

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 listopada 2011r. (data wpływu do tut. Biura 5 grudnia 2011r.), uzupełnionym w dniu 14 lutego 2012r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie możliwości złożenia korekt zeznań podatkowych za lata 2005-2010 ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 grudnia 2011r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie możliwości złożenia korekt zeznań podatkowych za lata 2005-2010. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 31 stycznia 2012r. Znak: IBPBI/1/415-1246/11/BK wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 14 lutego 2012r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług remontowo-budowlanych w Polsce i w Holandii. Za lata 2005 ? 2010 holenderski organ podatkowy przeprowadził u Wnioskodawcy kontrolę podatkową, w związku z czym za ww. okres zapłacił On w Holandii podatek od wykonywanych tam usług budowlanych. Wcześniej od przychodów uzyskanych z tytułu prac wykonywanych w Holandii uiścił podatek dochodowy, który jest opłacany w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z dnia 10 lutego 2012r., wskazano, iż:

  • w okresie, którego dotyczy wniosek, tj. w latach 2005-2010, na terytorium Holandii Wnioskodawca posiadał biuro, w którym mieściła się siedziba jego firmy oraz magazyn, w którym przechowywał potrzebny sprzęt typu ubijarka do kostki, młoty, kilofy, tam również w razie potrzeby przygotowywał część prac, itp.
  • Wnioskodawca podpisał kontrakty na wykonanie usług budowlanych z firmą holenderską,
  • Wnioskodawca posiada faktyczne miejsce zamieszkania w Polsce, gdzie ma dom, w którym mieszka wraz z żoną i dziećmi,
  • w każdym ze wskazanych lat Wnioskodawca przebywał na terytorium Holandii powyżej 200 dni w roku,
  • za wskazany okres, oprócz przychodów uzyskiwanych w Holandii, w czasie, gdy Wnioskodawca przebywał w Polsce, świadczył w Polsce usługi budowlane, z których osiągnął przychód, potwierdzony wystawieniem polskim kontrahentom faktur sprzedaży,
  • Wnioskodawca prowadził jedną ewidencję przychodów, w której ujmował zarówno przychody uzyskiwane w Polsce jak również przychody uzyskiwane w Holandii,
  • po kontroli przeprowadzonej w Holandii przez tamtejszy organ podatkowy, Wnioskodawca został zobowiązany do opłacenia podatku w Holandii za usługi wykonywane w Holandii, na podstawie wystawionych przez jego firmę faktur,
  • za ww. okres (lata 2005-2010) Wnioskodawca zapłacił już podatek w Polsce, naliczając z prowadzonej przez siebie ewidencji przychodów podatek zarówno od faktur wystawianych w Polsce jak i w Holandii. Wnioskodawca rozliczał w obowiązujących terminach (do 20-go dnia następnego miesiąca) ryczałt wg stawki 5,5% oraz składał PIT-28 za każdy rok podatkowy. Po kontroli przeprowadzonej w Holandii zapłacił On (po raz drugi, w 2010r.) podatek za lata 2005-2010 do urzędu skarbowego w Holandii.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy mogę odzyskać w Polsce podatek zapłacony w Holandii na podstawie Konwencji między Rzeczpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu podpisanej w Warszawie dnia 13 lutego 2002r....

Zdaniem Wnioskodawcy, ponieważ Polskę i Holandię wiąże umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, może za lata 2005 ? 2010 złożyć korekty PIT-28 i odzyskać zapłacony w Polsce podatek dochodowy uiszczany w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych uzyskanych z tytułu prac wykonanych na terenie Holandii.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie zauważyć należy, iż zgodnie z art. 87 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz.U. Nr 78, poz. 483), źródłami powszechnie obowiązującego prawa Rzeczypospolitej Polskiej są: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia. Przy czym stosownie do treści art. 91 ust. 2 Konstytucji, umowa międzynarodowa ratyfikowana za uprzednią zgodą wyrażoną w ustawie ma pierwszeństwo przed ustawą, jeżeli ustawy tej nie da się pogodzić z umową. Oznacza, to m.in., iż w sytuacji, dotyczącej opodatkowania dochodów osiąganych przez osoby fizyczne ze źródeł przychodów położonych za granicą, gdy Polska zawarła z określonym krajem umowę międzynarodową dotyczącą unikania podwójnego opodatkowania uzyskanych dochodów, a obowiązujące w tym zakresie przepisy krajowego prawa podatkowego nie zawierają odesłania do tej umowy, to postanowienia umowy mają pierwszeństwo przed ustawą określającą zakres opodatkowania podatkiem dochodowym.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisanej w Warszawie dnia 13 lutego 2002r. (Dz. U. z 2003r. nr 216 poz. 2120) określenie 'osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie' oznacza osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, miejsce zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również to Państwo, każdą jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże określenie to nie obejmuje osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie, w zakresie dochodu osiąganego tylko ze źródeł w tym Państwie.

W świetle powyższego przepisu, w celu ustalenia miejsca (państwa) opodatkowania dochodów uzyskanych przez Wnioskodawcę w Holandii istotne jest zatem ustalenie kraju Jego rezydencji, jako kraju w którym podatnik w latach 2005-2010 posiadał nieograniczony obowiązek podatkowy. Należy przy tym mieć na względzie, iż jak wynika z wniosku w Holandii Wnioskodawca przebywał dłużej niż 183 dni w poszczególnych latach podatkowych, jednakże w Polsce posiadał On w ww. latach miejsce faktycznego zamieszkania, gdyż tu ma dom, w którym mieszka wraz z rodziną. W wymienionych latach także w Polsce Wnioskodawca świadczył usługi w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W myśl art. 4 ust. 2 Konwencji, jeżeli, stosownie do postanowień ustępu 1, osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status określa się według następujących zasad:

  1. osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to uważa się, że ma ona miejsce zamieszkania w tym Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);
  2. jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się, że ma ona miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym zwykle przebywa;
  3. jeżeli osoba przebywa zazwyczaj w obu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to uważa się, że ma ona miejsce zamieszkania w tym Państwie, którego jest obywatelem;
  4. jeżeli osoba jest obywatelem obydwu Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, to właściwe organy Umawiających się Państw rozstrzygną tę kwestię w drodze wzajemnego porozumienia.

Z powyższego wynika, iż definicja ?miejsca zamieszkania? odnosi się bezpośrednio do określenia ?miejsca zamieszkania? przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2006r. (t.j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm.), mającego zastosowanie również w przypadku osób fizycznych opodatkowujących osiągane z prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej przychody w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, o którym mowa w ustawie z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U. Nr 144, poz. 930), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). Natomiast osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy) (art. 3 ust. 2a cyt. ustawy w ww. brzmieniu). W przepisach polskiego prawa podatkowego obowiązujących do dnia 31 grudnia 2006 r., pojęcie ?miejsca zamieszkania? nie zostało zdefiniowane. Definicja miejsca zamieszkania znajduje się w art. 25 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93, z późn. zm.). Zgodnie z tym przepisem, miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. Warunek przebywania w danym miejscu ma charakter obiektywny i nie ma problemów dowodowych w wykazaniu, że dana osoba przebywa lub nie w danej miejscowości. Zamiar stałego pobytu w danej miejscowości ma natomiast charakter subiektywny, ponieważ odnosi się do woli danej osoby. Istnieją kryteria obiektywizujące zamiar stałego pobytu. Uznaje się na przykład, że podatnik wykazuje zamiar stałego pobytu w danej miejscowości, jeżeli miejscowość ta stanowi dla niego centrum jego życiowej działalności, ocenianej w aspekcie jego powiązań osobistych i gospodarczych.

Na mocy nowelizacji wprowadzonej ustawą z dnia z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 217, poz. 1588) ww. art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uzyskał nowe brzmienie zgodnie z którym osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). W myśl natomiast art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w znowelizowanym brzmieniu, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

  1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
  2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Przy czym zgodnie z art. 4a ww. ustawy, przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Przenosząc powyższe uregulowania prawne na grunt sprawy będącej przedmiotem wniosku, stwierdzić należy, iż niezależnie od długości okresu, w jakim Wnioskodawca przebywał w latach 2005 ? 2010 na terytorium Holandii, mając ściślejsze powiązania rodzinne i gospodarcze w Polsce a więc ośrodek interesów życiowych, (bowiem w Polsce posiadał on rodzinę, dom i prowadził również działalność gospodarczą), posiadał On w Polsce również miejsce zamieszkania dla celów podatkowych (a więc podlegał nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu).

Zgodnie z art. 7 ust. 1 Konwencji, zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w drugim Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Stosownie bowiem do treści art. 7 ust. 2 Konwencji, jeżeli przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa wykonuje działalność w drugim Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład, to, z zastrzeżeniem ustępu 3, w każdym Umawiającym się Państwie należy przypisać temu zakładowi takie zyski, które mógłby on osiągnąć, gdyby wykonywał taką samą lub podobną działalność w takich samych lub podobnych warunkach jako samodzielne przedsiębiorstwo i był całkowicie niezależny w stosunkach z przedsiębiorstwem, którego jest zakładem.

Przychody (dochody) uzyskiwane ze świadczenia w ramach prowadzonej działalności gospodarczej usług na terytorium Holandii podlegają zatem opodatkowaniu w Polsce chyba, że działalność gospodarcza na terytorium Holandii prowadzona jest przez położony tam ?zakład?, przez który zgodnie z art. 5 ust. 1 i 2 Konwencji należy rozumieć, stałą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność gospodarcza przedsiębiorstwa, a w szczególności:

  1. miejsce zarządu,
  2. filię,
  3. biuro,
  4. fabrykę,
  5. warsztat i
  6. kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu ziemnego, kamieniołom albo inne miejsce wydobywania zasobów naturalnych.

Plac budowy lub prace budowlane albo instalacyjne stanowią zakład tylko wtedy, gdy trwałą one dłużej niż dwanaście miesięcy (art. 5 ust. 3 Konwencji).

Z przedstawionego we wniosku i jego uzupełnieniu stanu faktycznego wynika m.in., iż w latach 2005-2010 Wnioskodawca świadczył na terytorium Holandii usługi budowlane. Czynności te wykonywał w ramach zawartych kontraktów. W okresie tym w Holandii Wnioskodawca posiadał biuro stanowiące jego siedzibę oraz magazyn, w którym przechowywał potrzebny sprzęt i w razie potrzeby przygotowywał część prac.

Powyższe oznacza, iż na terytorium Holandii Wnioskodawca posiadał zakład w rozumieniu ww. art. 5 Konwencji. W konsekwencji przychód Wnioskodawcy uzyskany ze świadczenia w ramach prowadzonej działalności gospodarczej usług na terytorium Holandii, w takim zakresie w jakim może być przypisany temu zakładowi podlegał opodatkowaniu zarówno w Holandii jak i w państwie miejsca jego zamieszkania (rezydencji), czyli w Polsce.

W celu uniknięcia podwójnego opodatkowania ww. przychodów osiągniętych na terytorium Holandii w latach 2005 -2010 należy zastosować metodę określoną w art. 23 ust. 5 Konwencji, w świetle której w odniesieniu do osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce podwójnego opodatkowania unikać się będzie w następujący sposób:

  1. Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami niniejszej konwencji może być opodatkowany w Niderlandach, to Rzeczpospolita Polska zezwoli na odliczenie od podatku od dochodu tej osoby kwoty równej podatkowi od dochodu zapłaconemu w Niderlandach. Jednakże takie odliczenie nie może przekroczyć tej części podatku od dochodu, jaka została obliczona przed dokonaniem odliczenia i która odpowiada tej części dochodu, która może być opodatkowana w Niderlandach,
  2. Jeżeli zgodnie z jakimkolwiek postanowieniem niniejszej konwencji dochód osiągnięty przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce jest zwolniony z opodatkowania w Polsce, to jednak Polska przy obliczaniu kwoty podatku od pozostałego dochodu takiej osoby może wziąć pod uwagę zwolniony od podatku dochód.

Przyjęcie w konwencji tej metody unikania podwójnego opodatkowania, oznacza, iż przychód (dochód) osiągnięty w Holandii z pozarolniczej działalności gospodarczej prowadzonej przez położony tam zakład, nie podlega zwolnieniu od opodatkowania w Polsce. Jednocześnie podlega on opodatkowaniu zarówno w Holandii jak i w Polsce jednakże na mocy przepisów ustawy podatkowej podatek zapłacony za granicą może, co do zasady, zostać odliczony od podatku zapłaconego w Polsce.

Stosownie bowiem do treści art. 12 ust. 12 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od osób fizycznych, dodanego art. 4 ust. 3 lit. c ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 209, poz. 1316), przepisy art. 27 ust. 8-9a ustawy o podatku dochodowym stosuje się odpowiednio do podatników opodatkowanych w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. Powyższy przepis znajduje zastosowanie do przychodów osiągniętych od 1 stycznia 2009r. Nie oznacza to jednak, iż do przychodów uzyskanych w latach 2005 ? 2008 powyższa metoda nie ma również zastosowania. Przyjmuje się bowiem, jak wskazano na wstępie, zasadność stosowania w powyższym przypadku zasad wynikających z umowy międzynarodowej.

Wskazać przy tym należy, iż w myśl art. 27 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, osiąga również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody określonej w ust. 8, lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochody te łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym. Przepisy art. 11 ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio.

Reasumując, skoro za lata 2005-2010 Wnioskodawca zapłacił w Holandii podatek dochodowy z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej tam za pośrednictwem zakładu, to podatek ten podlega odliczeniu od podatku zapłaconego w Polsce na zasadach wynikających z cyt. art. 27 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W tym też zakresie Wnioskodawca może złożyć korekty zeznań podatkowych złożonych za powyższe lata podatkowe. W myśl bowiem art. 81 § 1 Ordynacji podatkowej, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Przy czym, skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty (art. 81 § 2 Ordynacji podatkowej).

Nadmienić jednakże należy, iż w myśl art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej, zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku. Jeżeli zatem w sprawie będącej przedmiotem wniosku nie wystąpiły przesłanki wynikające z przepisów prawa, wyłączające powyższą zasadę, to z dniem 31 grudnia 2011r. nastąpiło przedawnienie zobowiązań podatkowych w podatku dochodowym od osób fizycznych również uiszczanym w formach zryczałtowanych (ryczałt od przychodów ewidencjonowanych) dotyczących przychodów (dochodów) uzyskanych w 2005 roku. Oznacza to tym samym, iż złożona korekta zeznania PIT-28 za rok 2005 nie będzie rodzić skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Do wniosku dołączono dokumenty źródłowe. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretację w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t.j. Dz.U. z 2012r. poz. 270).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika