ustalenie stawki amortyzacyjnej właściwej do amortyzowania Stacji Czołowej Telewizji Kablowej

9.5.2012

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 stycznia 2012r. (data wpływu do tut. Biura 01 lutego 2012r.), uzupełnionym w dniach 04 i 10 kwietnia 2012r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia stawki amortyzacyjnej właściwej do amortyzowania Stacji Czołowej Telewizji Kablowej oraz możliwości jej podwyższenia ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 01 lutego 2012 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie ustalenia stawki amortyzacyjnej właściwej do amortyzowania Stacji Czołowej Telewizji Kablowej oraz możliwości jej podwyższenia. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 30 marca 2012 r. Znak: IBPBI/1/415-125/12/KB, IBPBI/1/415-126/12/KB, IBPBI/1/415-127/12/KB, IBPBI/1/415-128/12/KB, IBPBI/1/415-129/12/KB, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło dniach 04 i 10 kwietnia 2012 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi firmę telekomunikacyjną. W ramach prowadzonej działalności dostarcza abonentom Internet i telewizję kablową (PKWiU 61.10.30.0, 61.10.49.0, 61.10.51.0, 61.10.52.0). Dla świadczenia powyższych usług powstanie sieć z elementami aktywnymi i pasywnymi oraz instalacje budynkowe. Prze elementy aktywne należy rozumieć wszelkie urządzenia zasilane zewnętrznie energią elektryczną. Elementami pasywnymi będą wszelkie urządzenia mogące prawidłowo wykonywać swoje zadania bez zasilania energią z zewnątrz. Do elementów aktywnych zaliczane będą urządzenia nadawcze (Stacja Czołowa Telewizji Kablowej SCTVK, Centrum Dystrybucji Sygnału Internetowego CDSI), elementy przekaźnikowe sieci (jak switche, routery), urządzenia odbiorcze (aktywne rozdzielniki, odbiorniki sygnału telewizyjnego, odbiorniki sygnału internetowego, odbiorniki sygnału radiowego), które będą przekazywać sygnał do abonentów. Stacja Czołowa Telewizji Kablowej złożona będzie z odbiorników naziemnych (wraz z antenami naziemnymi), odbiorników satelitarnych (wraz z antenami satelitarnymi), odbiorników światłowodowych (wszystkie odbiorniki zaopatrzone będą w dekodery), switchy, modulatorów, nadajników optycznych zakończonych pompami optycznymi. Urządzenia te, będą posiadać serwery, którymi będą sterowane oraz urządzenia zasilające. Sygnał odbierany będzie przez aktywne urządzenia przekaźnikowe i odbiorcze sygnału telewizyjnego przetwarzające sygnał optyczny na elektryczny. Wszystkie wymienione wyżej urządzenia, będą stanowić funkcjonalną całość, umożliwiając przekazywanie sygnału telewizyjnego. Wszystkie te urządzenia są budowane na bazie mikroprocesorów.

Centrum Dystrybucji Sygnału Internetowego, złożone będzie z urządzeń aktywnych, stanowiących połączenia z zewnętrznymi węzłami sieci internet (światowymi, krajowymi i regionalnymi). Wszystkie te urządzenia posiadać będą zaawansowane układy mikroprocesorowe, które będą konfigurowane oraz sterowane za pomocą innych systemów komputerowych. CDSI będzie miało za zadanie przetwarzanie sygnału z zewnętrznych źródeł oraz przygotowanie go do dalszej transmisji. Sygnał będzie odbierany przez aktywne urządzenia optyczne. Zarówno elementy nadawcze, jak i odbiorcze, stanowić będą funkcjonalną całość niezbędną do przekazywania sygnału internetowego. Będzie również niewielka grupa abonentów odbierająca sygnał internetowy za pomocą urządzeń radiowych. Elementami pasywnymi są światłowodowe linie kablowe oraz sieci rozdzielcze wraz z rurami i studzienkami od optycznych węzłów rozdzielczych SCTVK i CDSI do optycznych węzłów rozdzielczych w budynkach, instalacje budynkowe rozprowadzające sygnał od optycznych węzłów rozdzielczych w budynkach przez korytarze, strychy i piwnice do skrzynek rozdzielczych abonenckich na poszczególnych klatkach.

Po podpisaniu umowy z konkretnym abonentem, instalowane będą natynkowe kable przyłącza abonenckiego, doprowadzające sygnał telewizyjny i/lub internetowy od skrzynki abonenckiej do urządzenia abonenckiego w lokalu. Koszt tych operacji, będzie częścią usług końcowych (czyli dostarczania sygnału internetowego, telewizyjnego) u tego konkretnego abonenta, a zapłata jest wkalkulowana w abonament świadczonej usługi.

Z uzupełnienia wniosku, ujętego w piśmie z dnia 05 kwietnia 2012r., wynika, iż:

Wnioskodawca prowadzi ewidencję księgową w postaci podatkowej księgi przychodów i rozchodów,
koszty uzyskania przychodu są ewidencjonowane w tej księdze zgodnie z art. 22 ust. 5 ? 5c w związku z art. 22 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
do ewidencji środków trwałych zostanie przyjęta m.in. Stacja Czołowa Telewizji Kablowej, złożona z odbiorników naziemnych (wraz z antenami naziemnymi), odbiorników satelitarnych (wraz z antenami satelitarnymi), odbiorników światłowodowych, dekoderów, switchy, modulatorów, nadajników optycznych, urządzeń zasilających, aktywnych urządzeń przekaźnikowych i odbiorczych sygnału telewizyjnego, część urządzeń sterowana serwerami stanowiącymi również element Stacji Czołowej, sklasyfikowana w rodzaju 629 KST.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy w opisanej sytuacji należy sklasyfikować element aktywny sieci złożony ze Stacji Czołowej Telewizji Kablowej wraz z urządzeniami przekaźnikowymi i odbiornikami, jako jeden środek trwały i w jakiej stawce go amortyzować...

(pytanie oznaczone we wniosku nr 1a)

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z otrzymaną przez Niego interpretacją Głównego Urzędu Statystycznego, urządzenia aktywne sieci komputerowych, telewizji cyfrowej służące do transmitowania różnego rodzaju danych (słów, danych, obrazów itp.) za pomocą przewodów, umożliwiające komunikację pomiędzy poszczególnymi elementami składowymi sieci, urządzenia radiowe służące do przekazywania danych pomiędzy użytkownikami końcowymi sieci teleinformatycznej, a siecią, urządzenia umożliwiające odbiór telewizji itp.

, klasyfikuje się zgodnie z KŚT w grupie 6, podgrupie 62 ?Urządzenia dla radiofonii i telewizji, urządzenia dla telefonii i telegrafii?. Stacja Czołowa Telewizji Kablowej wraz z aktywnymi elementami sieci służy do komunikacji między poszczególnymi elementami składowymi sieci i jest funkcjonalną całością. Bez któregokolwiek z jej elementów sygnał telewizyjny nie mógłby zostać dostarczony do odbiorcy końcowego. Jest to zatem kompletny i zdatny do użytku środek trwały, sklasyfikowany zgodnie z interpretacją GUS w grupie 6, podgrupie 62 i zgodnie z pozycją 6 Załącznika Nr 1 od ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych może być amortyzowana stawką 10%. Ponieważ urządzenia te starzeją się technologicznie niezwykle szybko (ze względu na występujące w tych urządzeniach mikroprocesory), co powoduje konieczność częstej wymiany urządzeń na nowsze, stawka amortyzacji powinna zostać podwyższona współczynnikiem 2, zgodnie z art. 22i ust. 2 pkt 3 ww. ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy. Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
musi być należycie udokumentowany.

Generalnie należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, iż konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań, braku nadzoru lub sprzecznych z prawem działań podatnika. Przy czym, kosztem uzyskania przychodu mogą być, co do zasady, jedynie wydatki faktycznie poniesione przez podatnika, tzn. takie, przy poniesieniu których nastąpił uszczerbek w jego majątku.

W myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
maszyny, urządzenia i środki transportu,
inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi (art. 22a ust. 1 ww. ustawy).

Z powyższego przepisu wynika, iż aby dany składnik majątku mógł zostać uznany za środek trwały musi on spełniać łącznie następujące przesłanki:

stanowić własność lub współwłasność podatnika,
zostać przez niego nabyty lub wytworzony we własnym zakresie,
musi być kompletny i zdatny do użytku,
musi być wykorzystywany przez podatnika na potrzeby prowadzonej przez niego pozarolniczej działalności gospodarczej lub oddany w najem, dzierżawę lub leasing (tzw. leasing operacyjny),
przewidywany okres jego używalności w prowadzonej przez podatnika działalności musi być dłuższy niż rok.

Dopiero po spełnieniu łącznie wszystkich ww. przesłanek określony składnik majątku spełnia definicję środka trwałego. W związku z powyższym, w przypadku gdy maszyna, bądź urządzenie składa się z mniejszych urządzeń lub w sytuacji, gdy dla prawidłowego funkcjonowania dana maszyna, lub urządzenie wymaga zainstalowania dodatkowych urządzeń, co do zasady mamy do czynienia z jednym środkiem trwałym w rozumieniu cyt. art. 22a ust. 1 ww. ustawy, chyba że odrębne przepisy stanowią inaczej. Odrębnymi przepisami, które wpływają na sposób klasyfikacji danego składnika majątku do środków trwałych jest rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2010r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (Dz. U. Nr 242, poz. 1622), będące rozporządzeniem wykonawczym do ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz. U. Nr 88, poz. 439 ze zm.). Kwalifikacji środka trwałego do określonej grupy Klasyfikacji Środków Trwałych dokonuje sam podatnik na podstawie ww. rozporządzenia. Rozporządzenie to określa także w szczegółowy sposób co mieści się w określonym grupowaniu KŚT oraz co należy uznać za części składowe poszczególnych środków trwałych. Zauważyć jednak należy, iż zarówno przepisy ww. ustawy o statystyce publicznej, jak i wydanego w celu jej wykonania rozporządzenia, nie są przepisami prawa podatkowego, a w konsekwencji, zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, nie mogą być przedmiotem niniejszej interpretacji.

Zgodnie z art. 22i ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1.

Podatnicy mogą podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla maszyn i urządzeń zaliczonych do grupy 4-6 i 8 Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) wydanej na podstawie odrębnych przepisów, zwanej dalej 'Klasyfikacją', poddanych szybkiemu postępowi technicznemu podwyższać przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 2,0 (art. 22i ust.

2 pkt 3 ww. ustawy). Podatnicy mogą podwyższać stawki dla środków trwałych wymienionych w ust. 2 pkt 3 bądź rezygnować z ich stosowania począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego (art. 22i ust. 4 ww. ustawy). Wyjaśnienia dotyczące warunków używania budynków i budowli, określenia szczególnej sprawności technicznej maszyn, urządzeń i środków transportu oraz maszyn i urządzeń poddanych szybkiemu postępowi technicznemu, o których mowa w ust. 2, zawarte są w objaśnieniach do Wykazu stawek amortyzacyjnych (art. 22i ust. 7 ww. ustawy).

Zgodnie z Wykazem rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącym Załącznik Nr 1 do ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, środki trwałe sklasyfikowane w grupie 6 Klasyfikacji Środków trwałych ?Urządzenia techniczne? (za wyjątkiem środków trwałych wymienionych enumeratywnie w ww. Wykazie) należy amortyzować stawką 10%.

Przy czym, zgodnie z pkt 4 Objaśnień do Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych, przez maszyny i urządzenia grupy 4-6 i 8 Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT), poddane szybkiemu postępowi technicznemu, o których mowa w art. 22i ust. 2 pkt 3 ustawy, rozumie się maszyny, urządzenia i aparaturę, w których zastosowane są układy mikroprocesorowe lub systemy komputerowe, spełniające założone funkcje dzięki wykorzystaniu w nich najnowszych zdobyczy techniki, a także pozostałą aparaturę naukowo-badawczą i doświadczalno-produkcyjną.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług telekomunikacyjnych, w ramach której dostarcza abonentom internet oraz telewizję kablową. Do celów prowadzonej działalności powstanie Stacja Czołowa Telewizji Kablowej, złożona z mniejszych urządzeń technicznych (odbiorników naziemnych i satelitarnych, anten, switchów, modulatorów, nadajników optycznych itp.). Urządzenia te stanowią funkcjonalną całość, umożliwiając przekazywanie sygnału telewizyjnego i są budowane na bazie mikroprocesorów. Zgodnie z posiadaną przez Wnioskodawcę interpretacją Głównego Urzędu Statystycznego, ww. Stacja stanowi jeden środek trwały sklasyfikowany w grupie 6, rodzaj 629 Klasyfikacji Środków Trwałych.

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, iż jeżeli w istocie wskazana we wniosku Stacja Czołowa Telewizji Kablowej będzie spełniała wszystkie kryteria uznania jej za środek trwały, o których mowa w cyt. art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, sklasyfikowany w rodzaju 629 KŚT, to do amortyzacji tego środka trwałego należy stosować stawkę amortyzacyjną w wysokości 10%. Przy czym, z uwagi na fakt, iż Stacja ta składa się z urządzeń budowanych na bazie mikroprocesorów, ww. stawkę można podwyższyć o współczynnik nie wyższy niż 2,0.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, iż w pozostałym zakresie objętym treścią wniosku, w szczególności w zakresie oceny prawidłowości dokonanej przez Wnioskodawcę klasyfikacji wskazanych we wniosku składników majątku w oparciu o przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2010r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (Dz. U. Nr 242, poz. 1622), zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44 ? 101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.