Sposób amortyzowania sieci kabli światłowodowych

9.5.2012

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 stycznia 2012r. (data wpływu do tut. Biura 01 lutego 2012r.), uzupełnionym w dniach 04 i 10 kwietnia 2012r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

możliwości uznania sieci kabli światłowodowych za odrębny środek trwały ? jest prawidłowe,
możliwości uznania instalacji budynkowych za inwestycję w obcym środku trwałym ? jest prawidłowe,
ustalenia stawi amortyzacyjnej właściwej do amortyzowania ww. sieci kabli światłowodowych oraz instalacji budynkowych ? jest nieprawidłowe,
możliwości dokonania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od wartości początkowej instalacji budynkowej (nie przekraczającej kwoty 3.500 zł), stanowiącego koszt podatkowy ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 01 lutego 2012 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie możliwości uznania sieci kabli światłowodowych za odrębny środek trwały, instalacji budynkowych za inwestycję w obcym środku trwałym oraz sposobu ich amortyzowania. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem

z dnia 30 marca 2012 r. Znak: IBPBI/1/415-125/12/KB, IBPBI/1/415-126/12/KB, IBPBI/1/415-127/12/KB, IBPBI/1/415-128/12/KB, IBPBI/1/415-129/12/KB, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło dniach 04 i 10 kwietnia 2012 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi firmę telekomunikacyjną. W ramach prowadzonej działalności dostarcza abonentom Internet i telewizję kablową (PKWiU 61.10.30.0, 61.10.49.0, 61.10.51.0, 61.10.52.0). Dla świadczenia powyższych usług powstanie sieć z elementami aktywnymi i pasywnymi oraz instalacje budynkowe. Prze elementy aktywne należy rozumieć wszelkie urządzenia zasilane zewnętrznie energią elektryczną. Elementami pasywnymi będą wszelkie urządzenia mogące prawidłowo wykonywać swoje zadania bez zasilania energią z zewnątrz. Do elementów aktywnych zaliczane będą urządzenia nadawcze (Stacja Czołowa Telewizji Kablowej SCTVK, Centrum Dystrybucji Sygnału Internetowego CDSI), elementy przekaźnikowe sieci (jak switche, routery), urządzenia odbiorcze (aktywne rozdzielniki, odbiorniki sygnału telewizyjnego, odbiorniki sygnału internetowego, odbiorniki sygnału radiowego), które będą przekazywać sygnał do abonentów. Stacja Czołowa Telewizji Kablowej złożona będzie z odbiorników naziemnych (wraz z antenami naziemnymi), odbiorników satelitarnych (wraz z antenami satelitarnymi), odbiorników światłowodowych (wszystkie odbiorniki zaopatrzone będą w dekodery), switchy, modulatorów, nadajników optycznych zakończonych pompami optycznymi. Urządzenia te, będą posiadać serwery, którymi będą sterowane oraz urządzenia zasilające. Sygnał odbierany będzie przez aktywne urządzenia przekaźnikowe i odbiorcze sygnału telewizyjnego przetwarzające sygnał optyczny na elektryczny. Wszystkie wymienione wyżej urządzenia, będą stanowić funkcjonalną całość, umożliwiając przekazywanie sygnału telewizyjnego. Wszystkie te urządzenia są budowane na bazie mikroprocesorów.

Centrum Dystrybucji Sygnału Internetowego, złożone będzie z urządzeń aktywnych, stanowiących połączenia z zewnętrznymi węzłami sieci internet (światowymi, krajowymi i regionalnymi). Wszystkie te urządzenia posiadać będą zaawansowane układy mikroprocesorowe, które będą konfigurowane oraz sterowane za pomocą innych systemów komputerowych. CDSI będzie miało za zadanie przetwarzanie sygnału z zewnętrznych źródeł oraz przygotowanie go do dalszej transmisji. Sygnał będzie odbierany przez aktywne urządzenia optyczne. Zarówno elementy nadawcze, jak i odbiorcze, stanowić będą funkcjonalną całość niezbędną do przekazywania sygnału internetowego. Będzie również niewielka grupa abonentów odbierająca sygnał internetowy za pomocą urządzeń radiowych. Elementami pasywnymi są światłowodowe linie kablowe oraz sieci rozdzielcze wraz z rurami i studzienkami od optycznych węzłów rozdzielczych SCTVK i CDSI do optycznych węzłów rozdzielczych w budynkach, instalacje budynkowe rozprowadzające sygnał od optycznych węzłów rozdzielczych w budynkach przez korytarze, strychy i piwnice do skrzynek rozdzielczych abonenckich na poszczególnych klatkach.

Po podpisaniu umowy z konkretnym abonentem, instalowane będą natynkowe kable przyłącza abonenckiego, doprowadzające sygnał telewizyjny i/lub internetowy od skrzynki abonenckiej do urządzenia abonenckiego w lokalu. Koszt tych operacji, będzie częścią usług końcowych (czyli dostarczania sygnału internetowego, telewizyjnego) u tego konkretnego abonenta, a zapłata jest wkalkulowana w abonament świadczonej usługi.

Z uzupełnienia wniosku, ujętego w piśmie z dnia 05 kwietnia 2012r., wynika, iż:

Wnioskodawca prowadzi ewidencję księgową w postaci podatkowej księgi przychodów i rozchodów,
koszty uzyskania przychodu są ewidencjonowane w tej księdze zgodnie z art. 22 ust. 5 ? 5c w związku z art. 22 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
do ewidencji środków trwałych zostaną przyjęte m.in.:
- Sieć, tj. elementy pasywne w postaci kabli światłowodowych, bądź to we własnych rurach osłonowych, bądź w dzierżawionej kanalizacji technicznej, sklasyfikowana wg KŚT w rodzaju 211,
- Instalacje budynkowe, tj. wszystkie elementy instalacji od budynkowych węzłów odbioru sygnału internetowego lub telewizyjnego do rozdzielczej skrzynki abonenckiej, środkiem trwałym jest instalacja w obrębie jednej nieruchomości, sklasyfikowane jako inwestycje w obcych środkach trwałych.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania:

Czy w opisanej sytuacji należy sklasyfikować:

element pasywny sieci jako kolejny środek trały i w jakiej stawce go amortyzować,
instalacje budynkowe jako inwestycje w obcym środku trwałym?

(pytania oznaczone we wniosku nr 1c i 1d)

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z otrzymaną przez Niego interpretacją GUS, sieci telekomunikacyjne podziemne i naziemne (również światłowodowe) klasyfikuje się według KŚT w grupie 2 rodzaj 211 ?Rurociągi sieci rozdzielczej oraz linie telekomunikacyjne i elektroenergetyczne, rozdzielcze?. Zatem elementy pasywne w postaci sieci kabli światłowodowych (ułożonych bądź to we własnych rurach osłonowych, bądź w dzierżawionej kanalizacji teletechnicznej), jest kolejnym samoistnym środkiem trwałym służącym do przesyłania tak sygnału radiowego, jak i telewizyjnego. Zgodnie z przytoczoną interpretacją GUS sieć tę należałoby sklasyfikować jako rodzaj 211 i zgodnie z pozycją 2 Załącznika Nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz amortyzować stawką 4,5% bez możliwości jej podwyższenia. Natomiast, jak stwierdził GUS w ww. interpretacji, ?instalacje wykonane z kabla teleinformatycznego zamontowanego na ścianach (w korytkach) wewnątrz każdego z budynków wraz z elementami zabezpieczającymi dostęp osób niepowołanych oraz zapewniających estetyczny wygląd instalacji, stanowią wyposażenie danego budynku i nie mogą stanowić oddzielnego obiektu inwentarzowego?. Wnioskodawca uważa zatem, że instalacja budynkowa, począwszy od węzłów budynkowych odbioru sygnału internetowego, albo telewizyjnego do rozdzielczej skrzynki abonenckiej, jest inwestycją w obcym środku trwałym i powinna być amortyzowana zgodnie z art. 22j ust. 4 pkt 1 ww. ustawy, stawką nie niższą niż 10%. Jeżeli jednak nakłady na instalację budynkową w danym budynku nie przekroczą 3.500 zł można je amortyzować jednorazowo zgodnie z art. 22f ust. 3 ww. ustawy.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy. Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
musi być należycie udokumentowany.

Generalnie należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku.

Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, iż konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań, braku nadzoru lub sprzecznych z prawem działań podatnika. Przy czym, kosztem uzyskania przychodu mogą być, co do zasady, jedynie wydatki faktycznie poniesione przez podatnika, tzn. takie, przy poniesieniu których nastąpił uszczerbek w jego majątku.

W myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
maszyny, urządzenia i środki transportu,
inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi (art. 22a ust. 1 ww. ustawy).

Z powyższego przepisu wynika, iż aby dany składnik majątku mógł zostać uznany za środek trwały musi on spełniać łącznie następujące przesłanki:

stanowić własność lub współwłasność podatnika,
zostać przez niego nabyty lub wytworzony we własnym zakresie,
musi być kompletny i zdatny do użytku,
musi być wykorzystywany przez podatnika na potrzeby prowadzonej przez niego pozarolniczej działalności gospodarczej lub oddany w najem, dzierżawę lub leasing (tzw. leasing operacyjny),
przewidywany okres jego używalności w prowadzonej przez podatnika działalności musi być dłuższy niż rok.

Dopiero po spełnieniu łącznie wszystkich ww. przesłanek określony składnik majątku spełnia definicję środka trwałego. W związku z powyższym, w przypadku gdy maszyna, bądź urządzenie składa się z mniejszych urządzeń lub w sytuacji, gdy dla prawidłowego funkcjonowania dana maszyna, lub urządzenie wymaga zainstalowania dodatkowych urządzeń, co do zasady mamy do czynienia z jednym środkiem trwałym w rozumieniu cyt. art. 22a ust. 1 ww. ustawy, chyba że odrębne przepisy stanowią inaczej.

W myśl natomiast art. 22a ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 22c, niezależnie od przewidywanego okresu używania przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej "inwestycjami w obcych środkach trwałych", zwane także środkami trwałymi.

Przepisy prawa podatkowego nie definiują wprost, co należy rozumieć przez inwestycje w obcych środkach trwałych, ale definiują pojęcie inwestycji. Zgodnie z art. 5a pkt 1 ww. ustawy, inwestycje to środki trwałe w budowie w rozumieniu ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz. U. z 2009r. nr 152, poz. 1223 ze zm.). Środki trwałe w budowie to zaliczane do aktywów trwałych środki trwałe w okresie ich budowy, montażu lub ulepszenia już istniejącego środka trwałego (art. 3 ust. 1 pkt 16 ww. ustawy o rachunkowości).

Biorąc pod uwagę te definicje można stwierdzić, że inwestycje w obcych środkach trwałych to ogół działań (nakładów) podatnika odnoszących się do niestanowiącego jego własności środka trwałego, które zmierzają do jego ulepszenia, tzn. polegają na jego przebudowie, rozbudowie, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji lub polegają na stworzeniu składnika majątku mającego cechy środka trwałego. Przy czym, podejmując inwestycję w obcym środku trwałym podatnik powinien dysponować zezwoleniem uzyskanym od właściciela ulepszanego środka trwałego.

Z powyższych przepisów wynika zatem, iż ponoszenie nakładów na obcy środek trwały, które mają przystosować go do pełnienia nowej funkcji (w tym także do możliwości odbioru w budynku sygnału internetowego), stanowią inwestycję w obcym środku trwałym. Wydatki poniesione na ten cel podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów pośrednio, poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane od jej wartości początkowej. Zauważyć jednak należy, iż aby nakłady ponoszone na obcy środek trwały mogły zostać uznane przez za inwestycję w obcym środku trwałym, ten obcy środek powinien być używany przez podatnika ponoszącego ww. nakłady w prowadzonej przez niego działalności.

Kwalifikacji środka trwałego do określonej grupy Klasyfikacji Środków Trwałych dokonuje sam podatnik na podstawie przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2010r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (Dz. U. Nr 242, poz. 1622), będącego rozporządzeniem wykonawczym do ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz. U. Nr 88, poz. 439 ze zm.). Rozporządzenie to, określa także w szczegółowy sposób co mieści się w określonym grupowaniu KŚT oraz co należy uznać za części składowe poszczególnych środków trwałych. Zatem także to przepisy tego rozporządzenia decydują o tym, czy dany składnik majątku stanowi odrębnych środek trwały w rozumieniu art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czy też, jako część składowa obcego środka trwałego, stanowią inwestycję w obcym środku trwałym. Zauważyć jednak należy, iż zarówno przepisy ww. ustawy o statystyce publicznej, jak i wydanego w celu jej wykonania rozporządzenia, nie są przepisami prawa podatkowego, a w konsekwencji, zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, nie mogą być przedmiotem niniejszej interpretacji.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług telekomunikacyjnych, w ramach której dostarcza abonentom internet oraz telewizję kablową.

W ramach tej działalności będzie budował światłowodowe linie kablowe oraz sieci rozdzielcze wraz z rurami i studzienkami do węzłów rozdzielczych, a także instalacje budynkowe rozprowadzające sygnał od optycznych węzłów rozdzielczych w budynkach przez korytarze, strychy i piwnice do skrzynek rozdzielczych abonenckich na poszczególnych klatkach. Zgodnie z posiadaną przez Wnioskodawcę interpretacją Głównego Urzędu Statystycznego, opisane przez niego sieci, z wyłączeniem instalacji wykonywanych w budynkach, stanowią odrębne środki trwałe, zaś części sieci instalowane wewnątrz budynków stanowią wyposażenie tych budynków (ich część składową) i nie mogą stanowić odrębnego obiektu inwentarzowego w rozumieniu przepisów rozporządzenia w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż jeżeli stworzone przez Wnioskodawcę sieci światłowodowe, stanowiące jeden obiekt inwentarzowy w rozumieniu Klasyfikacji Środków Trwałych, będą spełniać wszystkie kryteria wymienione w art. 22a ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (w szczególności będą kompletne i zdatne do użytku), to w momencie przekazania ich do używania w prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej, należy ująć je w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, jako odrębny środek trwały. Natomiast te elementy sieci, które w myśl przepisów ww. rozporządzenia, będą stanowiły element składowy budynku, tj. obcego środka trwałego, w momencie przekazania ich do używania należy uznać za inwestycję w obcym środku trwałym.

Z uwagi na powyższe, stanowisko przedstawione we wniosku w zakresie dotyczącym możliwości uznania sieci kabli światłowodowych za odrębny środek trwały a instalacji budynkowych za inwestycję w obcym środku trwałym, z powyższym zastrzeżeniem, należało uznać za prawidłowe.

Odnosząc się natomiast do kwestii sposobu amortyzowania ww. składników majątku stwierdzić należy, iż zgodnie z art. 22g ust. 1 ww. ustawy, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

W myśl art. 22i ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1.

Stosownie do art. 22 ust. 2 pkt 2 i 3 ww. ustawy, podatnicy mogą podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki podwyższać:

dla maszyn, urządzeń i środków transportu, z wyjątkiem morskiego taboru pływającego, używanych bardziej intensywnie w stosunku do warunków przeciętnych albo wymagających szczególnej sprawności technicznej - przy zastosowaniu w tym okresie współczynników nie wyższych niż 1,4;
dla maszyn i urządzeń zaliczonych do grupy 4-6 i 8 Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) wydanej na podstawie odrębnych przepisów, zwanej dalej "Klasyfikacją", poddanych szybkiemu postępowi technicznemu - przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 2,0.

Wyjaśnienia dotyczące warunków używania budynków i budowli, określenia szczególnej sprawności technicznej maszyn, urządzeń i środków transportu oraz maszyn i urządzeń poddanych szybkiemu postępowi technicznemu, o których mowa w ust. 2, zawarte są w objaśnieniach do Wykazu stawek amortyzacyjnych (art. 22i ust. 7 ww. ustawy).

Zgodnie z Wykazem rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącym Załącznik Nr 1 do ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, środki trwałe sklasyfikowane w rodzaju 211 Klasyfikacji Środków Trwałych należy amortyzować stawką 10%. Przy czym, zgodnie z pkt 3 Objaśnień do Wykazu stawek amortyzacyjnych, przez maszyny, urządzenia i środki transportu wymagające szczególnej sprawności technicznej, o których mowa w art. 22i ust. 2 pkt 2 ustawy, rozumie się te obiekty, które używane są w pracy na trzy zmiany, mimo że nie działają ze swej istoty w ruchu ciągłym, używane w warunkach terenowych, w warunkach leśnych, pod ziemią lub innych wskazujących na bardziej intensywne zużycie. Przez maszyny i urządzenia grupy 4-6 i 8 Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT), poddanych szybkiemu postępowi technicznemu, o których mowa w art. 22i ust. 2 pkt 3 ustawy, rozumie się maszyny, urządzenia i aparaturę, w których zastosowane są układy mikroprocesorowe lub systemy komputerowe, spełniające założone funkcje dzięki wykorzystaniu w nich najnowszych zdobyczy techniki, a także pozostałą aparaturę naukowo-badawczą i doświadczalno-produkcyjną (pkt 4 ww. Objaśnień).

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej będzie posiadał środek trwały (sieć stworzoną z kabli światłowodowych) sklasyfikowany w rodzaju 211 KŚT.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, iż do amortyzacji tego środka trwałego należy stosować stawkę amortyzacyjną w wysokości nie wyższej niż 10%. Brak jest przy tym podstaw do podwyższania tej stawki amortyzacyjnej, zgodnie z cyt. art. 22i ust. 3 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z wniosku nie wynika bowiem, by ww. środek trwały spełniał kryteria do podwyższenia tej stawki, o których mowa w Objaśnieniach do Wykazu stawek amortyzacyjnych.

Z uwagi na powyższe, stanowisko przedstawione we wniosku, iż ww. sieć należy amortyzować stawką 4,5% bez możliwości jej podwyższenia należało uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się natomiast do kwestii ustalenia stawki amortyzacyjnej właściwej do amortyzowania wskazanej we wniosku inwestycji w obcym środku trwałym, tj. sieci teleinformatycznej instalowanej w budynkach, stwierdzić należy, iż zgodnie z art. 22j ust. 4 pkt 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla przyjętych do używania inwestycji w obcych środkach trwałych, z tym że dla inwestycji w obcych budynkach (lokalach) lub budowlach - okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat. Powyższe oznacza, iż maksymalna stawka amortyzacyjna, przy zastosowaniu której można amortyzować inwestycje w obcych budynkach, wynosi 10%.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż wytworzonej przez Wnioskodawcę sieci, stanowiące w rozumieniu Klasyfikacji Środków Trwałych części składowe (wyposażenie) obcych budynków, jako inwestycje w obcych środkach trwałych, Wnioskodawca będzie mógł amortyzować przy zastosowaniu stawki amortyzacyjnej w maksymalnej wysokości 10%.

Z uwagi na powyższe, stanowisko przedstawione we wniosku, iż ww. inwestycję w obcym środku trwałym należy amortyzować stawką ?nie niższą niż 10%? należało uznać za nieprawidłowe.

Wskazać natomiast należy, iż w przypadku gdy wartość tej inwestycji będzie równa bądź niższa niż 3.500 zł, Wnioskodawca będzie uprawniony do dokonania jej amortyzacji jednorazowo. Zgodnie bowiem z art. 22f ust. 3 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 22h-22m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3.500 zł. W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3 500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 22h-22m albo jednorazowo - w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym. W tym też zakresie przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, iż w pozostałym zakresie objętym treścią wniosku, w szczególności w zakresie oceny prawidłowości dokonanej przez Wnioskodawcę klasyfikacji wskazanych we wniosku składników majątku w oparciu o przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2010r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (Dz. U. Nr 242, poz. 1622), zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44 ? 101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.