Czy do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć diety za czas długotrwałych podróży służbowej (...)

Czy do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć diety za czas długotrwałych podróży służbowej właściciela firmy usługowej ?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 14 grudnia 2011 r. (data wpływu do tut. Biura 20 grudnia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wartości diet za czas podróży służbowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 grudnia 2011 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wartości diet za czas podróży służbowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, opodatkowaną ?podatkiem liniowym?. Rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Świadczy usługi określone w klasyfikacji PKD pod symbolem 62.01.Z - tj. ?działalność związana z oprogramowaniem?. Za wykonane usługi wystawia faktury VAT, ponieważ jest jednocześnie czynnym podatnikiem tego podatku. Z wykształcenia jest informatykiem z dyplomem ukończenia wyższych studiów. W ramach prowadzonej działalności, podpisał z polską firmą outsourcingową kontrakt na wykonanie usługi informatycznej, tj. na wykonanie projektu dla kontrahenta zagranicznego z siedzibą we Francji. Prawidłowe i sumienne wywiązanie się z umowy wymaga stałej obecności Wnioskodawcy w miejscu wykonywania usługi. Ze względu na charakter umowy, zobowiązujący do pełnej dyspozycyjności, Wnioskodawca zmuszony jest do przebywania w miejscu wykonywania podpisanego kontraktu w sposób praktycznie nieprzerwany. W okresie wykonywanej dla kontrahenta usługi. Wnioskodawca mógł pozwolić sobie na krótkie przyjazdy do Polski w ramach małych przerw urlopowych lub świątecznych.

Specyfika kontraktu wymaga od niego korzystania z infrastruktury klienta, udziału w codziennych spotkaniach roboczych, kontaktu e-mailowego i telefonicznego z innymi wykonawcami, zdawania codziennych raportów koordynatorowi prac, szkolenia pracowników oraz zapewnienia pomocy technicznej w razie potrzeb. Wywiązanie się z podpisanej umowy byłoby wręcz niemożliwe, gdyby musiał wykonywać ją zdalnie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle obowiązujących przepisów prawa podatkowego przysługuje mi prawo do zaliczenia w koszty uzyskania przychodu wartość diet z tytułu podróży służbowej w części nie przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom określoną w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra...

Zdaniem Wnioskodawcy, mając na uwadze definicję podroży służbowej ( wykonywanie zadania służbowego poza miejscowością , w której znajduje się siedziba zakładu) zadania wykonywane przez niego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej realizowane są poza miejscowością, w której znajduje się siedziba Jego firmy. Jak twierdzi Wnioskodawca przysługuje mu zatem prawo do uznania za koszt uzyskania przychodu wartość diet z tytułu podróży służbowej osób prowadzących działalność gospodarczą w części nie przekraczającej wysokości diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra. Wnioskodawca podkreśla że kraj, w którym aktualnie wykonuje usługę, nie jest Jego centrum życiowym i tamtejszy pobyt, pomimo iż od kilku miesięcy nieprzerwany nadal ma charakter tymczasowy. Jego ?centrum życiowe? jest w Polsce, tutaj posiada mieszkanie własnościowe, opłaca czynsz za ww. lokal, rachunki za media i co najważniejsze tutaj płaci podatki. Zapłaty za wystawione faktury realizowane są na rachunek bankowy banku mającego siedzibę w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

  • musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  • nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
  • musi być należycie udokumentowany.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 52 ww. ustawy, nie uznaje się za koszt uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących - w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra.

Powyższe oznacza, że osoby prowadzące działalność gospodarczą mają prawo zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodów, wartość diet związanych z własnymi podróżami służbowymi do wysokości nieprzekraczającej wysokości diet określonych dla wskazanej grupy pracowników, w przypadku podróży zagranicznych, w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991 ze zm.).

Z treści wniosku wynika m.in., że Wnioskodawca świadczy usługi określone wg PKD pod symbolem 62.01.Z - ?działalność związana z oprogramowaniem?. Za wykonane usługi wystawia faktury VAT, ponieważ jest jednocześnie czynnym podatnikiem tego podatku. Z wykształcenia jest informatykiem z dyplomem ukończenia wyższych studiów. W ramach prowadzonej działalności, podpisał z polską firmą outsourcingową, kontrakt na wykonanie usługi informatycznej, tj. na wykonanie projektu dla kontrahenta zagranicznego z siedzibą we Francji. Prawidłowe i sumienne wywiązanie się z umowy wymaga stałej obecności Wnioskodawcy w miejscu wykonywania usługi. Ze względu na charakter umowy zobowiązujący do pełnej dyspozycyjności, Wnioskodawca zmuszony jest do przebywania w miejscu wykonywania podpisanego kontraktu w sposób praktycznie nieprzerwany.

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, iż jeżeli usługi, o których mowa we wniosku, wykonywane są przez Wnioskodawcę w ramach odbywanych przez niego zagranicznych podróży służbowych, to do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej może On zaliczać wartości diet za czas tych podróży, do wysokości wskazanej w ww. rozporządzeniu.

Wyjaśnić przy tym należy, iż pojęcie ?podróży służbowej? oraz to jak długo może trwać podróż służbowa, unormowane jest w przepisach prawa pracy, tj. w art. 775 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t.j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.) oraz w przepisach wykonawczych do tej ustawy, a w konsekwencji rozstrzygnięcie kwestii, czy długotrwałe wyjazdy Wnioskodawcy do Francji, są podróżami służbowymi, nie leży w kompetencji organów podatkowych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika