Dot. momentu uzyskania przychodu z tytułu zawarcia umowy o świadczenie usług promocji

UZASADNIENIE

W dniu 20 grudnia 2011 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu uzyskania przychodu z tytułu zawarcia umowy o świadczenie usług promocji.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług gastronomicznych. W dniu 25 lipca 2011 r. podpisał umowę o stałej współpracy polegającej na świadczeniu usług promocji i reklamy produktów przez okres 5 lat. Umowa zobowiązuje do sprzedaży produktów, właściwego ich reklamowania i prezentowania oraz powstrzymywania się od sprzedaży konkurencyjnych produktów. W przypadku nie wywiązywania się z umowy kontrahent zastrzegł sobie prawo do zwrotu wypłaconego wynagrodzenia w części pozostałej do pełnej realizacji umowy. Wynagrodzenie z tytułu świadczenia usług za cały okres objęty umową zostało zapłacone w całości z góry i udokumentowane FV.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w opisanej sytuacji obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych powstaje każdego miesiąca trwania umowy w odniesieniu do 1/60 łącznej wartości umownego wynagrodzenia netto...

Zdaniem Wnioskodawcy, obowiązek podatkowy powstaje na koniec każdego miesiąca trwania umowy tj. 1/60 w części. Do przychodów z działalności gospodarczej zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt l nie zalicza się pobranych wpłat na poczet usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych. W ustawie zostało użyte określenie 'które zostaną wykonane', a zatem ustawodawca posłużył się tu czasem przyszłym, co świadczyłoby, że pobrana wpłata na poczet usług staje się przychodem z działalności gospodarczej dopiero z chwilą wykonania usługi. W związku z powyższym pobrane wpłaty, bez względu na ich wysokość nie podlegają wykazaniu po stronie przychodów w całości na dzień otrzymania tylko są rozliczane sukcesywnie w miarę wykonywania usługi.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie natomiast z art. 14 ust. 1c ww. ustawy, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 1e, 1h i 1i, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.
   
   

Przepis ten wprowadza ogólną zasadę decydującą o dacie powstania przychodu. Powstanie przychodu następuje w dniu zaistnienia ww. zdarzeń, a jeżeli wystąpią one po dniu wystawienia faktury, czy po dniu dokonania zapłaty należności, o momencie powstania przychodu decydują te dni, a nie fakt zaistnienia konkretnego zdarzenia.

Zgodnie natomiast z art. 14 ust. 1e ww. ustawy, jeżeli strony ustalą, iż usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku. W tym miejscu należy podkreślić, że przepisy podatkowe nie definiują pojęcia usług ciągłych. Do usług o charakterze ciągłym można bowiem zaliczyć wszelkie usługi świadczone stale, nieprzerwanie i w dłuższym okresie czasu albo bezterminowo, rozliczane okresowo, nie rzadziej niż raz w roku.

Jednocześnie przepisem art. 14 ust. 3 pkt 1 tej ustawy, ustawodawca wyłączył z przychodów pobrane wpłaty lub zarachowane należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych, a także otrzymane lub zwrócone pożyczki i kredyty, z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek.

Istotą usług o charakterze ciągłym jest stałe i powtarzalne zachowanie się osoby zobowiązanej do ich świadczenia zgodnie z treścią umowy i w okresie, na jaki została ona zawarta. Cechuje je brak możliwości precyzyjnego wyodrębnienia etapów, w jakich są realizowane, tzn. nie sposób dokładnie określić, kiedy część takiej usługi zostaje wykonana.

Do usług ciągłych bez wątpienia można zaliczyć usługi najmu, dzierżawy, wywozu nieczystości, dostawy energii elektrycznej, usługi biur rachunkowych, stałej obsługi prawnej czy doradczej, itp. Natomiast w sytuacji jednorazowego zawarcia umowy, rozliczonej również jednorazowo, a więc bez wyznaczenia poszczególnych okresów rozliczeniowych nie można mówić o ?usługach ciągłych?.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w dniu 25 lipca 2011 r.

Wnioskodawca zawarł umowę o świadczeniu usług promocji i reklamy produktów na czas określony tj. 5 lat (60 miesięcy), która zobowiązuje go do sprzedaży produktów, właściwego ich reklamowania i prezentowania oraz powstrzymywania się od sprzedaży konkurencyjnych produktów. Wynagrodzenie z tytułu świadczenia ww. usług za cały okres objęty umową zostało mu zapłacone w całości z góry i zostało udokumentowane fakturą VAT.

Powyższe usługi są więc usługami świadczonymi przez czas określony, za które z góry pobierana jest opłata stanowiąca 100% wartości łącznego wynagrodzenia. Z wniosku nie wynika przy tym, iż strony umowy ustaliły w niej jakiekolwiek okresy rozliczeniowe. Nie jest to więc ?usługa ciągła?, w konsekwencji czego przychód należny z tej umowy powinien być określany na zasadach ogólnych, wynikających z art. 14 ust. 1c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zapłata z góry za wykonanie usługi w następnych okresach sprawozdawczych, mająca ostateczny i definitywny charakter, związana z uregulowaniem całej należności przed wykonaniem usługi, nie może być potraktowana, jako nieuznana za przychody podatkowe wpłata na poczet usług, które będą wykonane w następnych okresach sprawozdawczych (art. 14 ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zauważyć przy tym należy, iż przepisy podatkowe nie przewidują możliwości proporcjonalnego rozliczania przychodów podatkowych. Podstawą do takiego rozliczenia nie może być art. 14 ust. 3 pkt 1 ustawy, w świetle którego do przychodów nie zalicza się pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet m.in. usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych. W oparciu o ten przepis nie dokonuje się bowiem proporcjonalnego rozliczenia przychodów, lecz wykluczenia z tych przychodów m.in. zaliczek (przedpłat).

Powyższe oznacza, że w przedstawionym stanie faktycznym zastosowanie znajdzie cyt. powyżej art. 14 ust. 1c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w świetle którego, przychód z zawartej przez Wnioskodawcę umowy powstanie w dacie wystawienia faktury lub otrzymania należności z tej umowy wynikających, w zależności od tego co nastąpiło wcześniej.

W sytuacji przedterminowego rozwiązania umowy i dokonania zwrotu części wynagrodzenia zaliczonego uprzednio do przychodów podatkowych, Wnioskodawca zobowiązany będzie do dokonania stosownej korekty tych przychodów.

Mając powyższe na względzie, przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawcy w ww. zakresie należało uznać na nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.