zaliczenie do kosztów uzyskania przychodu kwot wynikających z otrzymanej faktury dokumentującej wykonanie (...)

zaliczenie do kosztów uzyskania przychodu kwot wynikających z otrzymanej faktury dokumentującej wykonanie fikcyjnych usług

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 01 lutego 2011r. (data wpływu do tut. Biura 07 lutego 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej kwot wynikających z otrzymanej faktury dokumentującej wykonanie fikcyjnych usług ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 07 lutego 2011r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej m.in. podatku m.in. dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej kwot wynikających z otrzymanej faktury dokumentującej wykonanie fikcyjnych usług.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 20 czerwca 2009r. (sobota) Wnioskodawczyni zawarła w swoim sklepie umowę z przedstawicielem firmy na dzierżawę terminala do sprzedaży kart telefonicznych, niezapoznawszy się wcześniej z jej treścią. Przedstawiciel się spieszył, a z jego słów wynikały same korzyści i perspektywy wspaniale ułatwionej współpracy. Po podpisaniu umowy przedstawiciel zabrał oba egzemplarze umowy do podpisu. Terminal miał być uaktywniony w poniedziałek, po dokonaniu przez Wnioskodawczynię przedpłaty na sprzedaż telekodów. Ten sam przedstawiciel dzwonił w poniedziałek aby włączyć terminal do sieci i zrobić przedpłatę. Wtedy został poinformowany, że Wnioskodawczyni odesłała terminal przesyłką wartościową wraz z wyjaśnieniem swojej rezygnacji. To samo wyjaśnienie Wnioskodawczyni wysłała też faksem i listem poleconym. Wobec powyższego, Wnioskodawczyni uważa, że w porę i skutecznie wycofała się z umowy, która w tym czasie była podpisana jednostronnie. Tym samym, zdaniem Wnioskodawczyni, nie powinna była po ośmiu miesiącach otrzymać faktury za fikcyjne usługi, które nie miały miejsca. Wnioskodawczyni nie może bowiem uznać się kosztem za dzierżawę terminala przez sześć miesięcy, skoro go zwróciła w pierwszy dzień roboczy po jego zostawieniu, a także zaliczyć w koszty uzyskania przychodu opłaty za przesyłanie danych, zważywszy iż nawet nie włączyła terminala do sieci.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej kwoty wynikające z fikcyjnej faktury VAT dot. wymienionych w niej a nie wykonanych usług...(pytanie oznaczone we wniosku nr 1)

Zdaniem Wnioskodawczyni, z faktury wynika, że przez 6 miesięcy używała terminal i dokonywana była transmisja danych, podczas gdy faktycznie nie włączyła nawet terminala do prądu, nie korzystała z usługi i nie osiągnęła z tego tytułu żadnych dochodów. Wobec powyższego uważa, że wprowadzenie tej faktury do firmy byłoby fikcyjnym kosztem. Zapłacenie lub też niezapłacenie tej faktury wiąże się ściśle z podatkiem VAT i podatkiem dochodowym i chcąc uniknąć problemów w tych kwestiach, Wnioskodawczyni uważa, że nie może wykazywać kosztów, których nie było i usług, z których nie korzystała.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

  • musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  • nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
  • musi być należycie udokumentowany.

Generalnie należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, iż konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań, braku nadzoru lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób, gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą.

W ramach tej działalności podpisała umowę na dzierżawę terminala do sprzedaży kart telefonicznych (telekodów), z której zrezygnowała następnego dnia, a terminal odesłała do właściciela. Po ośmiu miesiącach Wnioskodawczyni otrzymała fakturę VAT za 6 miesięcy używania terminala oraz dokonywanie transmisji danych. Faktura ta została, jak twierdzi Wnioskodawczyni, wystawiona za fikcyjne usługi, bowiem terminal nigdy nie został podłączony do sieci, a następnego dnia po podpisaniu umowy został odesłany do właściciela wraz z oświadczeniem o rezygnacji z umowy. Wnioskodawczyni nie dokonała także za jego pośrednictwem żadnej transmisji danych.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, iż kwota wynikająca ze wskazanej we wniosku faktury nie może stanowić kosztów uzyskania przychodu prowadzonej przez Wnioskodawczynię pozarolniczej działalności gospodarczej. Jak wskazano bowiem we wniosku dokumentuje ona zdarzenia fikcyjne, które nigdy nie miały miejsca. Wnioskodawczyni nie poniosła zatem wydatku, który związany byłby z uzyskaniem przez Nią przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów, jakim jest prowadzona pozarolnicza działalność gospodarcza.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Do wniosku Wnioskodawczyni dołączyła kserokopie dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawczynię i jej stanowiskiem.

Nadmienia się, iż w zakresie podatku od towarów i usług zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31 ? 511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika