możliwość zaliczenia wypłaconego odszkodowania do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana B. przedstawione we wniosku z dnia 9 lutego 2009r. (data wpływu do tut. Biura ? 19 luty 2009r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia wypłaconego byłemu pracownikowi odszkodowania do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej ? jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 lutego 2009r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia wypłaconego byłemu pracownikowi odszkodowania do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Na mocy wyroku Sądu Rejonowego zasądzono na rzecz byłego pracownika wnioskodawcy odszkodowanie za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę w wysokości 3 miesięcznego wynagrodzenia brutto liczonego jak ekwiwalent za urlop wypoczynkowy. Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia Sąd powołał art. 45 par. 1 oraz art. 47(1) Kodeksu pracy. Odszkodowanie to zostało wypłacone.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wypłacone odszkodowanie stanowi koszt uzyskania przychodu z działalności gospodarczej...

Zdaniem wnioskodawcy wypłacone odszkodowanie stanowi koszt uzyskania przychodu, o którym mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: ustawa pdof). Przepis ten stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. W art. 23 zawierającym katalog wydatków, które nie stanowią kosztu uzyskania przychodu opisane odszkodowania nie zostały wymienione, a co za tym idzie dla zaliczenia w ciężar kosztów wspomnianego odszkodowania wystarczy spełnienie przesłanki określonej w art. 22 ust 1 ustawy pdof. Wydatek ten nie był wydatkiem w celu osiągnięcia przychodu lecz należy go traktować jako wydatek w celu zachowania, zabezpieczenia źródła przychodów. Zdaniem wnioskodawcy, gdyby umowa została rozwiązana w sposób zgodny z prawem również musiałby ponosić wydatki na wynagrodzenia pracownika, ponadto zakończenie postępowania sądowego na tym etapie zaoszczędziło mu wydatków na koszty postępowania i zastępstwa procesowego. W ten sposób zrealizowała się przesłanka zabezpieczenia źródła przychodów, gdyż dalsze prowadzenie procesu i postępowanie odwoławcze nie przyniosłoby, w ocenie prawników wnioskodawcy, zadawalającego efektu.

Wypłacone odszkodowanie należy traktować jak wypłatę należnego i zaległego wynagrodzenia, które nie jest nazywane wynagrodzeniem, ponieważ stosunek pracy ustał.

Ograniczanie wydatków jest działaniem służącym ochronie i zabezpieczeniu źródła przychodów jakim jest działalność gospodarcza. Gdyby postępowanie przed sądami trwało dalej spowodowałoby to jedynie wzrost kosztów nie dając żadnej pewności na pomyślne zakończenie postępowania dlatego też zgoda na wypłatę odszkodowania zrealizowana przez zaniechanie odwołania się od wyroku Sądu Rejonowego uznać należy za działanie mające na celu ochronę źródła przychodów, a co za tym idzie wypłacone odszkodowanie stanowi koszt uzyskania przychodu.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. W przytoczonym wyżej przepisie ustawodawca nie wskazuje enumeratywnie jakie kategorie wydatków mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów.

Wskazuje jedynie, iż aby określony wydatek mógł zostać uznany za koszt uzyskania przychodu:

• musi pozostawać w związku przyczynowo ? skutkowym z osiąganymi przychodami, bądź też służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów,
• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• musi być należycie udokumentowany.
  
  

Z powyższego wynika, iż nie każdy wydatek związany z prowadzoną działalnością gospodarczą, to wydatek poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania (zabezpieczenia) źródła przychodów.

W takim bowiem przypadku ziścić się musi ogólny warunek zaliczania wydatków do kosztów uzyskania przychodów, czyli poniesienie kosztu musi nastąpić w celu uzyskania przychodu bądź też zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób, gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła.

Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż odszkodowanie zostało wypłacone pracownikowi na mocy wyroku sądowego za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę. Nie można tutaj mówić o ponoszeniu takiego wydatku w celu osiągnięcia przychodu lub zabezpieczenia (zachowania) źródła przychodów, chociaż wynika z zobowiązania wobec byłego pracownika. Wypłata odszkodowania, chociaż związana z prowadzoną działalnością ? nie ma na celu osiągania przychodów. Celem zapłaty odszkodowania jest w istocie zwolnienie z zobowiązania. Odszkodowanie nie przynosi żadnego przychodu. W złożonym wniosku nie wykazano również, iż nieuiszczenie odszkodowania pozbawiłoby wnioskodawcę możliwości uzyskiwania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym wskazane we wniosku wydatki nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej.

Odnosząc się natomiast do argumentacji wnioskodawcy, iż wypłacone pracownikowi odszkodowanie jest swoistym ekwiwalentem należnego i zaległego wynagrodzenia, należy stwierdzić, iż nie można tutaj postawić znaku równości. W okresie wypowiedzenia pracownik świadczyłby pracę i wówczas wydatek w postaci poniesionego wynagrodzenia stanowiłby koszt poniesiony w celu uzyskania przychodów.

W związku z powyższym stanowisko wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.