Zakres możliwości dokumentowania dowodami wewnętrznymi zakupu od ludności puszek aluminiowych i złomu (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana S. przedstawione we wniosku z dnia 21 lutego 2009r. (data wpływu do tut. Biura ? 25 lutego 2009r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości dokumentowania dowodami wewnętrznymi zakupu od ludności:

• puszek aluminiowych ? jest nieprawidłowe,
• złomu stalowego (złomu metali żelaznych) ? jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 25 lutego 2009r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości dokumentowania dowodami wewnętrznymi zakupu od ludności puszek aluminiowych i złomu stalowego (złomu metali żelaznych).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi skup surowców wtórnych. Często do skupu przynoszone są puszki po napojach, wykonane z aluminium. Puszki te przynoszone są przez dzieci, czyli osoby niepełnoletnie, z którymi nie można zawierać umowy cywilno-prawnej (umowy kupna-sprzedaży). W rozporządzeniu z dnia 26 sierpnia 2003r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów ( Dz.U. z 2003r. nr 152, poz. 1475) w rozdziale 2 § 14 pkt 2, ustawodawca dopuścił księgowanie zakupu odpadów poużytkowych stanowiących surowce wtórne na podstawie dowodów wewnętrznych. Jednakże wyłączeniu podlega złom metali nieżelaznych.

W związku z tym wnioskodawca ma wątpliwość czy puszki aluminiowe po napojach należy klasyfikować jako złom metali nieżelaznych i wówczas można je skupować jedynie na podstawie umów kupna sprzedaży, czy należy je klasyfikować jako odpad poużytkowy tzw. odpad opakowaniowy i wówczas, czy można je księgować na podstawie dowodów wewnętrznych.

Ponadto wnioskodawca wskazuje, że w przepisach ochrony środowiska puszki aluminiowe są klasyfikowane jako odpad opakowaniowy pod pozycją kodu odpadu 15014. Jego zdaniem bardzo kłopotliwe jest traktowanie przedmiotowych puszek jako złomu metali nieżelaznych, ponieważ dyskwalifikuje to kupowanie puszek od dzieci.

Elementy stanu faktycznego zawarto również w części G., poz. 56 wniosku, gdzie wskazano, iż występują puszki wykonane z aluminium jak i z żelaza.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy skup puszek aluminiowych można księgować na podstawie dowodów wewnętrznych...

Czy skup złomu stalowego można księgować na podstawie dowodów wewnętrznych...

Zdaniem wnioskodawcy, złom stalowy można księgować na podstawie dowodów wewnętrznych, natomiast puszki po napojach powinno się traktować jako odpad opakowaniowy poużytkowy, nie zaś jako złom metali nieżelaznych.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 24a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000r. nr 14 poz. 176 ze zm.) osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej ?księgą? z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Zasady i sposób prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów oraz szczegółowe warunki jakie musi spełniać dokument aby mógł stanowić podstawę do dokonania wpisu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów określają przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.).

Stosownie do treści § 12 ust. 3 powołanego rozporządzenia, dowodami księgowymi są:

1. faktury VAT, w szczególności faktury VAT marża, faktury VAT RR, faktury VAT MP, dokumenty celne, rachunki oraz faktury korygujące i noty korygujące, zwane dalej 'fakturami', odpowiadające warunkom określonym w odrębnych przepisach, lub
2. inne dowody, wymienione w § 13 i 14, stwierdzające fakt dokonania operacji gospodarczej zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem i zawierające co najmniej:
   1. wiarygodne określenie wystawcy lub wskazanie stron (nazwę i adresy) uczestniczących w operacji gospodarczej, której dowód dotyczy,
   2. datę wystawienia dowodu oraz datę lub okres dokonania operacji gospodarczej, której dowód dotyczy, z tym że jeżeli data dokonania operacji gospodarczej odpowiada dacie wystawienia dowodu, wystarcza podanie jednej daty,
   3. przedmiot operacji gospodarczej i jego wartość oraz ilościowe określenie, jeżeli przedmiot operacji jest wymierny w jednostkach naturalnych,
   4. podpisy osób uprawnionych do prawidłowego udokumentowania operacji gospodarczych
   
   - oznaczone numerem lub w inny sposób umożliwiający powiązanie dowodu z zapisami księgowymi dokonanymi na jego podstawie.
   
   

Zgodnie z § 14 ust. 1 ww. rozporządzenia, na udokumentowanie zapisów w księdze, dotyczących niektórych kosztów (wydatków) mogą być sporządzone dokumenty zaopatrzone w datę i podpisy osób, które bezpośrednio dokonały wydatków (dowody wewnętrzne), określające przy zakupie: nazwę towaru oraz ilość, cenę jednostkową i wartość, a w innych przypadkach - przedmiot operacji gospodarczych i wysokość kosztu (wydatku). Przepisy rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów w § 14 ust. 2 wymieniają enumeratywnie przypadki, w których poniesione koszty uzyskania przychodów mogą być udokumentowane dowodami wewnętrznymi.

Z brzmienia ww. przepisu wynika zatem, iż katalog zdarzeń gospodarczych mogących zostać udokumentowany dowodami wewnętrznymi jest zamknięty. W myśl § 14 ust. 2 pkt 6 ww. rozporządzenia, dowodami wewnętrznymi można udokumentować m.in. zakup od ludności odpadów poużytkowych, stanowiących surowce wtórne, z wyłączeniem zakupu (skupu) metali nieżelaznych oraz przeznaczonych na złom samochodów i ich części składowych. Przy czym, pod pojęciem ludności, należy rozumieć osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej. Osoby te nie mają bowiem możliwości wystawienia faktury. Dlatego też, podatnik dokonując zakupu od tych osób, dokumentuje go dowodem wewnętrznym.

Pojęcie odpadów zostało natomiast zdefiniowane w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001r. o odpadach (t.j. Dz. U. z 2007r. nr 39, poz. 251 ze zm.), w myśl którego odpady oznaczają każdą substancję lub przedmiot należący do jednej z kategorii, określonych w załączniku nr 1 do ustawy, których posiadacz pozbywa się, zamierza pozbyć się lub do ich pozbycia się jest obowiązany.

W załączniku Nr 1 do ww. ustawy o odpadach zostały wymienione kategorie odpadów, w tym w szczególności:

• Q1 ? pozostałości z produkcji lub konsumpcji, niewymienione w pozostałych kategoriach,
• Q5 ? substancje lub przedmioty zanieczyszczone lub zabrudzone w wyniku planowanych działań (np. pozostałości z czyszczenia, materiały z opakowań ? odpady opakowaniowe, pojemniki, itp.).
• Q6 ? przedmioty lub ich części nienadające się do użytku (np. usunięte baterie, zużyte katalizatory itp.),
• Q14 ? substancje lub przedmioty, dla których posiadacz nie znajduje już dalszego zastosowania (np. odpady z rolnictwa, gospodarstw domowych, odpady biurowe, z placówek handlowych, sklepów itp.).
  
  

Odpad opakowaniowy stanowią wszystkie opakowania, w tym opakowania wielokrotnego użytku wycofane z ponownego użycia, stanowiące odpady w rozumieniu przepisów o odpadach, z wyjątkiem odpadów powstających w procesie produkcji opakowań (art. 3 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 11 maja 2001r. o opakowaniach i odpadach opakowaniowych - Dz. U. nr 63 poz. 638 ze zm.).

Mając na uwadze cytowane wyżej przepisy oraz przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, stwierdzić należy, iż zarówno puszki aluminiowe jak i puszki wykonane ze złomu stalowego (złomu metali żelaznych) stanowią odpad opakowaniowy poużytkowy. Zważywszy zatem, iż odpad ten stanowi surowiec wtórny, dopuszczalnym jest dokumentowanie jego zakupu (skupu) od ludności za pomocą dowodów wewnętrznych, z wyłączeniem jednak zakupu puszek wykonanych z aluminium (i innym metali nieżelaznych), co bezpośrednio wynika z treści cyt powyżej § 14 ust. 2 pkt 6 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Mając powyższe na względzie, stanowisko wnioskodawcy w zakresie możliwości dokumentowania dowodami wewnętrznymi zakupu od ludności, a więc osób nieprowadzących działalności gospodarczej puszek aluminiowych będących odpadem poużytkowym, stanowiącym surowiec wtórny, wykonany z metali nieżelaznych należało uznać za nieprawidłowe.

Natomiast stanowisko, dotyczące możliwości dokumentowania dowodami wewnętrznymi zakupu od ludności złomu stalowego (złomu metali żelaznych, w tym puszek żelaznych, będącego odpadem poużytkowym, a zatem surowcem wtórnym (z wyłączeniem zakupu przeznaczonych na złom samochodów i ich części składowych) uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.