możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 23 lutego 2009r. (data wpływu do tut. Biura ? 02 marca 2009r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków poniesionych na zamieszczenie ogłoszeń, do publikacji których wnioskodawca został zobligowany przez sąd ? jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 02 marca 2009r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków poniesionych na zamieszczenie ogłoszeń, do publikacji których wnioskodawca został zobligowany przez sąd.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca produkował blachodachówki oznaczone marką, do której używania nie miał prawa, co ostatecznie stwierdzone zostało wyrokiem sądu apelacyjnego. W wyroku sądowym został zobowiązany do zamieszczenia reklam zawierających przeprosiny skierowane do podmiotu, którego marka została użyta, a adresowane do odbiorców i potencjalnych odbiorców programów. Ogłoszenia zostały zamieszczone i zawierały informacje także o zainteresowanym. W chwili zamieszczania ogłoszeń i ponoszenia tego kosztu nie tylko nie produkował już spornego wyrobu i nie osiągał z tego tytułu przychodów z działalności, ale całkowicie zmienił jej przedmiot, a zeznania podatkowe za rok (lata), w których osiągał przychód z opisanej produkcji zostały już złożone. Ogłoszenia zostały zamieszczone i opłacone w roku 2008. Przychody ze sprzedaży przypadały na lata 2000 do 2003.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w omówionym przypadku mają zastosowanie przepisy art. 22 ust. 5a i nast. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem wnioskodawcy nakłady na wymienione ogłoszenia prasowe stanowią koszt uzyskania przychodów ze sprzedaży towarów oznaczonych sporną marką i są potrącane w roku ich poniesienia, z uwagi na treść art. 22 ust. 5a i nast. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wg niego koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:

1. sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzenia takiego sprawozdania, albo
2. złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego

- są potrącane w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, jednakże koszty te, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w poprzedni (ust. 5a pkt 1 albo pkt 2), są potrącane w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane jest zeznanie.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Aby zatem dany wydatek mógł zostać zakwalifikowany do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu;
• nie może być wymieniony w art. 23 w/w ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów;
• musi być należycie udokumentowany.
  
  

Generalnie należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, iż konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób, gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż wnioskodawca prowadził pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie produkcji blachodachówki oznaczonej marką, do używania której nie miał prawa. Stwierdzone zostało to prawomocnym wyrokiem sądu, na mocy którego, wnioskodawca został zobowiązany do zamieszczenia ogłoszeń informujących o zaistniałej sytuacji. W chwili ich zamieszczania nadal prowadził pozarolniczą działalność gospodarczą, jednakże w zupełnie innym zakresie. Nie produkował już spornego wyrobu oraz nie uzyskiwał przychodów z jego produkcji i sprzedaży. Mając na względzie cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, iż wydatki poniesione na zamieszczenie przedmiotowych ogłoszeń nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej. Obowiązek ich poniesienia był bowiem konsekwencją bezprawnego działania wnioskodawcy (nieuprawnionego posługiwania się marką produktu). Wydatki te nie zostały zatem poniesione ani w celu osiągnięcia, ani zabezpieczenia bądź zachowania źródła przychodów. Nie spełniają zatem podstawowej przesłanki uznania ich za koszt uzyskania przychodu.

Z uwagi na powyższe przedstawione we wniosku stanowisko należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25 ? 366 Kielce, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.