Skutki podatkowe zawarcia umowy dzierżawy, bądź leasingu wskazanych we wniosku praw majątkowych (licencji)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 25 lutego 2013 r. (data wpływu do tut. Biura 28 lutego 2013 r.), uzupełnionym w dniu 15 maja 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy dzierżawy, bądź leasingu wskazanych we wniosku praw majątkowych (licencji) ?jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 lutego 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy dzierżawy, bądź leasingu wskazanych we wniosku praw majątkowych (licencji). Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 30 kwietnia 2013 r. Znak: IBPBI/1/415-242/13/KB wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 15 maja 2013 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca planuje zawrzeć z innym podmiotem (dalej zwanym ?Dostawcą") umowę dzierżawy praw majątkowych, tj. umowę, o której mowa w art. 693 w zw. z art. 709 Kodeksu cywilnego (dalej zwanym ?KC?). Dostawcą byłaby spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Polsce, prowadząca działalność gospodarczą na terytorium Polski i podlegająca nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

Przedmiotem ewentualnej przyszłej umowy dzierżawy miałyby być prawa majątkowe w postaci uprawnień licencyjnych. Uprawnienia te przysługiwać będą Dostawcy na mocy uprzednio zawartej w tym celu przez Dostawcę z podmiotem trzecim, będącym dysponentem majątkowych praw autorskich do oprogramowania (dalej zwanym ?Producentem"), umowy licencyjnej, upoważniającej Dostawcę m.in. do wydzierżawienia objętych taką licencją uprawnień licencyjnych na rzecz podmiotów trzecich (np. na rzecz Wnioskodawcy). Przyznając Dostawcy prawo dzierżawienia uprawnień wynikających z licencji, w treści umowy licencyjnej Producent wyraźnie wyklucza możliwość udzielenia przez Dostawcę dalszych licencji (sublicencji) na rzecz osób trzecich. Dostawca nie byłby więc uprawniony do udzielenia sublicencji na rzecz Wnioskodawcy, a jedynie do wydzierżawienia posiadanych uprawnień. Dostawca zamierza skorzystać z takiego uprawnienia zawierając z Wnioskodawcą przedmiotową dla niniejszego wniosku umowę dzierżawy uprawnień licencyjnych. Umowa dzierżawy, której dotyczy wniosek, miałaby zostać zawarta pomiędzy Wnioskodawcą, jako dzierżawcą określonych praw majątkowych, a Dostawcą, jako wydzierżawiającym posiadane (udzielone przez Producenta) uprawnienia licencyjne.

Poprzez fakt zawarcia z Dostawcą umowy dzierżawy i zgodnie z jej planowaną treścią:

• Wnioskodawca uzyskałby możliwość legalnego korzystania z oprogramowania komputerowego, jako dzierżawca odpowiednich praw majątkowych (uprawnień licencyjnych), bez konieczności zawierania w tym celu umowy licencyjnej lub sublicencyjnej (czego wyraźnie zakazuje Dostawcy umowa zawarta z Producentem),
• Dostawca formalnie pozostałby stroną umowy licencyjnej wiążącej go z Producentem, jednak przez fakt odpłatnego wydzierżawienia swoich uprawnień Wnioskodawcy, przez czas obowiązywania przedmiotowej umowy dzierżawy, utraciłby na rzecz Wnioskodawcy możliwość wykorzystywania oprogramowania dla własnych potrzeb (analogicznie jak to ma miejsce w przypadku dzierżawy gruntów lub rzeczy ruchomych).
  
  

Planowana przez Wnioskodawcę i będąca przedmiotem niniejszego wniosku umowa dzierżawy uprawnień licencyjnych:

• zostałaby zawarta na czas oznaczony przekraczający 40% normatywnego okresu amortyzacji wartości niematerialnej i prawnej w postaci licencji na oprogramowanie,
• miałaby mieć charakter odpłatny,
• Wnioskodawca na podstawie tejże umowy zobowiązany byłby do wnoszenia na rzecz Dostawcy odpowiednich miesięcznych opłat przez cały okres jej obowiązywania,
• określona w umowie łączna suma takich opłat (pomniejszona o należny podatek od towarów i usług), odpowiadałaby co najmniej wartości początkowej licencji na oprogramowanie ustalonej przez Dostawcę.
• odpisów amortyzacyjnych w zakresie wartości niematerialnej i prawnej w postaci licencji na przedmiotowe oprogramowanie dokonywałby Dostawca, jako licencjobiorca wydzierżawianego oprogramowania, oddający Wnioskodawcy przedmiot licencji (oprogramowanie) wraz posiadanymi uprawnieniami do używania w ramach i na podstawie zawartej z Wnioskodawcą umowy dzierżawy.
  
  

Jednocześnie nie zaistniałaby żadna z sytuacji szczególnych, wskazanych w art. 23b ust. 2 i 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z póżn. zm. ? winno być t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm., dalej zwana również ?Ustawa o PIT?).

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z dnia 13 maja 2013 r., wskazano, iż:

• Wnioskodawca jest podmiotem, który prowadzi indywidualnie pozarolniczą działalność gospodarczą, w ramach czasowych objętych opisem zdarzenia przyszłego nie planuje zaprzestania prowadzenia tej działalności, ani prowadzenia działalności gospodarczej w innej formie lub w inny sposób niż to ma miejsce aktualnie (np. jako wspólnik spółki osobowej),
• przedmiotem prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej jest zasadniczo działalność usługowa związana z administracją biura (PKD 82.11.Z - Działalność usługowa związana z administracyjną obsługą biura),
• w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej Wnioskodawca ma zamiar zawrzeć opisaną we wniosku umowę dzierżawy oprogramowania komputerowego, z którego zamierza korzystać w celu świadczenia usług objętych przedmiotem prowadzonej działalności gospodarczej,
• Wnioskodawca opodatkowuje dochody z prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej tzw. podatkiem liniowym 19% (na podstawie art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych),
• przedmiotowa umowa zostanie zawarta w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Oprogramowanie ma ścisły związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i ma służyć prowadzeniu przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej w zakresie objętym zgłoszeniem do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej,
• oprogramowanie będące przedmiotem wniosku będzie ściśle związane z uzyskiwaniem przez Wnioskodawcę przychodów w ramach prowadzonej przez Niego pozarolniczej działalności gospodarczej. Wnioskodawca będzie wykorzystywał oprogramowanie wewnętrznie, w celu informatycznego wspomagania prowadzenia i realizacji procesów gospodarczych, w tym np. zbierania i przetwarzania danych związanych ze świadczonymi usługami oraz ponoszonymi kosztami, m.in. w celu ewidencji i raportowania takich danych dla celów późniejszych rozliczeń ze swoimi klientami. Tym samym korzystanie przez Wnioskodawcę z oprogramowania będzie miało bezpośredni związek zarówno z uzyskiwaniem, jak i z zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów,
• na Wnioskodawcę nie zostaną przeniesione jakiekolwiek prawa autorskie do oprogramowania. Wnioskodawca nie nabędzie w szczególności jakichkolwiek praw do dysponowania oprogramowaniem na rzecz innych podmiotów. Zawierając umowę dzierżawy praw majątkowych z Dostawcą (w ocenie Wnioskodawcy stanowiącej umowę tzw. leasingu operacyjnego WNiP, w rozumieniu art. 23b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), uzyskuje jedynie możliwość legalnego korzystania z oprogramowania komputerowego na potrzeby własnej działalności gospodarczej. Pomiędzy Dostawcą a Wnioskodawcą nie jest w tym przypadku zawierana umowa licencyjna, a korzystanie przez Wnioskodawcę następuje na podstawie umowy dzierżawy (leasingu) i wyłącznie w ramach uprawnień przysługujących Dostawcy, które Dostawca zachowuje przez cały okres dzierżawy, w szczególności nie przenosi ich na Wnioskodawcę. Umowa dzierżawy nie powoduje powstania żadnych dodatkowych uprawnień.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1.Czy w sytuacji, w której:

• Wnioskodawca na warunkach określonych w opisie zdarzenia przyszłego, zawrze z innym podmiotem (Dostawcą, będącym spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Polsce, prowadzącą działalność gospodarczą na terytorium Polski i podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w zakresie podatku dochodowego), umowę dzierżawy uprawnień licencyjnych (dzierżawa praw majątkowych w rozumieniu art. 693 w zw. z art. 709 Kodeksu cywilnego),
• Dostawca uprzednio nabędzie uprawnienia licencyjne mające stanowić przedmiot dzierżawy na rzecz Wnioskodawcy w ramach zawartej w tym celu z dysponentem praw autorskich (Producentem) umowy licencyjnej,
• umowa licencyjna zawarta przez Dostawcę z Producentem nie będzie zezwalać Dostawcy na udzielenie Wnioskodawcy sublicencji jednak zawierać będzie zgodę Producenta na wydzierżawienie Wnioskodawcy całości objętych licencją uprawnień (bez zawierania w tym celu przez Wnioskodawcę umowy licencyjnej lub sublicencyjnej),

Wnioskodawca będzie również (tj. niezależnie od wystąpienia takiego obowiązku po stronie Dostawcy) zobowiązany do rozpoznania w związku z zawarciem takiej umowy dzierżawy praw majątkowych (uprawnień licencyjnych), odrębnych od pierwotnej licencji rozpoznanej po stronie Dostawcy, wartości niematerialnych i prawnych w rozumieniu art. 22b Ustawy o PIT)?

2.Czy w sytuacji i na warunkach określonych przez Wnioskodawcę w opisie zdarzenia przyszłego:

• zawarta przez Wnioskodawcę z Dostawcą umowa dzierżawy praw majątkowych w postaci uprawnień licencyjnych zostałaby zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji wartości niematerialnej i prawnej licencji na oprogramowanie, oraz
• suma ustalonych w takiej umowie opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiadałaby co najmniej wartości początkowej licencji na oprogramowanie ustalonej przez Dostawcę dla wartości niematerialnej i prawnej w postaci licencji udzielonej dostawcy przez Producenta, oraz
• Dostawca wydzierżawiający Wnioskodawcy prawa majątkowe (uprawnienia licencyjne) sam dokonywałby odpisów amortyzacyjnych, oraz
• nie zaistniałaby jednocześnie żadna z sytuacji wskazanych w art. 23b ust. 2 i 3 ustawy o PIT,

Wnioskodawca będzie uprawniony do stosowania w odniesieniu do wnoszonych na rzecz Licencjodawcy opłat przepisu art. 23b ust. 1 Ustawy o PIT, tj. bieżącego zaliczania wnoszonych na rzecz Dostawcy miesięcznych opłat w koszty uzyskania przychodów?

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku, gdy nie byłby licencjobiorcą lub sublicencjobiorcą, lecz byłby jedynie dzierżawcą praw majątkowych w postaci przysługujących Dostawcy i nie przenoszonych na Niego uprawnień wynikających z umowy licencji zawartej uprzednio przez Dostawcę z uprawnionym Producentem, brak byłoby podstaw prawnych uzasadniających obowiązek, a nawet możliwość rozpoznania po Jego stronie podlegających amortyzacji wartości niematerialnych i prawnych (dalej zwanych ?WNiP") w rozumieniu art. 22b Ustawy o PIT, w szczególności w postaci licencji na oprogramowanie.

Zgodnie bowiem z przepisem art. 22b cyt. Ustawy o PIT, wartością niematerialną i prawną są wyłącznie następujące nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania rodzaje praw majątkowych:

1. spółdzielcze własnościowe prawo do lokału mieszkalnego,
   
2. spółdzielcze prawo do lokału użytkowego,
   
3. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
   
4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
   
5. licencje,
   
6. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117, z późn. zm.),
   
7. wartość stanowiąca równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)
   

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1 (...). Ponadto zgodnie z treścią ust. 2 cyt. przepisu, wartość niematerialną i prawną stanowią także niezależnie od przewidywanego okresu używania:

1. wartość firmy, jeżeli wartość ta powstała w wyniku nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w drodze:
   
   1. kupna,
      
   2. przyjęcia do odpłatnego korzystania, a odpisów amortyzacyjnych, zgodnie z przepisami rozdziału 4a, dokonuje korzystający,
2. koszty prac rozwojowych zakończonych wynikiem pozytywnym, który może być wykorzystany na potrzeby działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:
   
   1. produkt lub technologia wytwarzania są ściśle ustalone, a dotyczące ich koszty prac rozwojowych wiarygodnie określone, oraz
      
   2. techniczna przydatność produktu lub technologii została przez podatnika odpowiednio udokumentowana i na tej podstawie podatnik podjął decyzję o wytwarzaniu tych produktów lub stosowaniu technologii, oraz
      
   3. z dokumentacji dotyczącej prac rozwojowych wynika, że koszty prac rozwojowych zostaną pokryte spodziewanymi przychodami ze sprzedaży tych produktów lub zastosowania technologii,
3. składniki majątku, wymienione w ust. 1, niestanowiące własności lub współwłasności podatnika, wykorzystywane przez niego na potrzeby związane z prowadzoną działalnością na podstawie umowy określonej w art. 23a pkt 1, zawartej z właścicielem lub współwłaścicielami albo uprawnionymi do korzystania z tych wartości - jeżeli zgodnie z przepisami rozdziału 4a odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający.

Zdaniem Wnioskodawcy, przedmiotową umowę dzierżawy należy odróżnić od umowy licencyjnej (sublicencyjnej), która charakteryzuje się m.in. tym, że w wyniku jej zawarcia na rzecz licencjobiorcy (sublicencjobiorcy) powstają całkiem nowe, nie istniejące wcześniej uprawnienia. W przedmiotowym przypadku Wnioskodawca nie nabywałby wiec licencji na oprogramowanie komputerowe. Licencja taka udzielona przez Producenta bowiem w dalszym ciągu i przez cały okres trwania dzierżawy byłaby tylko jedna i przysługiwałaby przez cały okres jej ewentualnej dzierżawy wyłącznie Dostawcy, który nota bene zobowiązany byłby rozpoznać ją u siebie jako własną WNiP.

Uprawnienia Wnioskodawcy wynikające z zawartej z Dostawcą umowy dzierżawy uprawnień licencyjnych nie dałyby się więc tym samym zakwalifikować do żadnej z kategorii praw majątkowych, wskazanych w katalogu zawartym w art. 22b ust. 1 pkt 1 - 7 Ustawy o PIT. Powyższe przepisy ustawy zawierają bowiem zamknięty katalog podlegających amortyzacji wartości niematerialnych i prawnych. Wszelkie inne prawa i uprawnienia, przede wszystkim z uwagi na wyjątkowy charakter instytucji podatkowo-prawnej, jaką są szczególne zasady opodatkowania WNiP nakazujący m.in. jej ścisłą, w tym nierozszerzającą wykładnię, nie mogą stanowić wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji. W przyjętym modelu biznesowym, Wnioskodawca bowiem jest jedynie dzierżawcą przysługujących Dostawcy praw majątkowych - korzysta z nich zatem nie na podstawie własnego uprawnienia udzielonego Mu przez dysponenta praw (Producenta), lecz wyłącznie na podstawie i w ramach uprawnień Dostawcy. Dodatkowo umowa dzierżawy uprawnień licencyjnych (w przeciwieństwie np. do licencji, czy sublicencji) nie tworzy po stronie dzierżawcy (Wnioskodawcy) żadnych dodatkowych, ani szerszych niż wskazane w pierwotnej licencji udzielonej przez Producenta, uprawnień do korzystania z przedmiotu takiej licencji, w tym przypadku z chronionego prawem autorskim oprogramowania komputerowego.

W ocenie Wnioskodawcy, co szerzej uzasadniono w uzasadnieniu stanowiska Wnioskodawcy w zakresie Pytania 2, umowa dzierżawy uprawnień licencyjnych spełniałaby w takim przypadku wymagania stawiane przepisami prawa podatkowego umowie leasingu wartości niematerialnych i prawnych (art. 23a pkt 1 Ustawy o PIT).

Jednocześnie jednak nie spełniłby się w tym przypadku określony przepisem art. 22b ust. 2 pkt 3 Ustawy o PIT warunek, nakazujący rozpoznanie po stronie Wnioskodawcy podlegających amortyzacji wartości niematerialnych i prawnych, gdyż - jak to przedstawiono w ramach opisu zdarzenia przyszłego - zgodnie z odzwierciedloną w umowie wolą stron oraz przepisami rozdziału 4a Ustawy o PIT odpisów amortyzacyjnych w takim przypadku dokonywałby Dostawca.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym powyżej, hipotetycznym zdarzeniu przyszłym będzie uprawniony do stosowania w odniesieniu do wnoszonych na rzecz Licencjodawcy opłat przepisu art. 23b ust. 1 Ustawy o PIT, poprzez bieżące zaliczanie wnoszonych na rzecz Dostawcy opłat w koszty uzyskania przychodów.

W pierwszej kolejności Wnioskodawca wskazał, że w Jego ocenie, ewentualna umowa dzierżawy uprawnień licencyjnych spełniać będzie przesłanki uznania ją za umowę leasingu wartości niematerialnych i prawnych w rozumieniu art. 23a pkt 1 Ustawy o PIT, a przedmiotem takiej umowy leasingu byłaby w tym przypadku licencja na oprogramowanie komputerowe, udzielona uprzednio Dostawcy przez Producenta.

Zgodnie bowiem z przepisem art. 23a pkt 1 Ustawy o PIT, przez ?umowę leasingu" rozumie się umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej ?finansującym?, oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej ?korzystającym?, podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty.

Pojęcie umowy leasingu na gruncie prawa podatkowego jest wiec istotnie szersze niż na gruncie przepisów KC i mimo, że nie da się zakwalifikować umowy dzierżawy uprawnień licencyjnych, jako umowy leasingu w rozumieniu nadanym przepisami KC (zgodnie z tymi przepisami taka umowa może dotyczyć wyłącznie rzeczy ruchomych), to jednocześnie - jak zresztą wynika wprost z powołanej wyżej definicji -prawo podatkowe nie tylko dopuszcza ale wręcz wprost przewiduje taką możliwość. W ocenie Wnioskodawcy, konstrukcja oraz prawnopodatkowe skutki związane z leasingiem WNiP obejmuje również przedmiotowy przypadek.

Zgodnie z treścią art. 693 KC, przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz. Z kolei przepis art. 709 KC stanowi, że przepisy o dzierżawie rzeczy stosuje się odpowiednio do dzierżawy praw.

W ramach opisanego przyszłego stanu faktycznego, Dostawca zamierza wydzierżawić użytkownikowi końcowemu prawa wynikające z umowy licencyjnej w zakresie i na warunkach określanych w umowie, natomiast Wnioskodawca zobowiązany byłby do uiszczania na rzecz Dostawcy z tego tytułu miesięcznego czynszu, na zasadach opisanych postanowieniami umownymi.

Dopuszczalność zawarcia takiej umowy dzierżawy uprawnień prawnoautorskich została potwierdzona przez orzecznictwo Sądu Najwyższego, zgodnie z którym ?unormowanie w prawie autorskim umów odnoszących się do praw autorskich nie wyłącza stosowania przepisów kodeksu cywilnego, w tym także jego części szczególnej.

W przedmiotowym przypadku Dostawca zamierza umożliwić Wnioskodawcy korzystanie z jego własnych (tj. Dostawcy) uprawnień licencyjnych, wynikających z zawartej wcześniej w tym celu z Producentem odpowiedniej umowy licencyjnej. Tym samym, jak wskazywano powyżej, poprzez zawarcie umowy dzierżawy licencji, po stronie Wnioskodawcy nie powstałyby w tym przypadku żadne nowe uprawnienia względem uprawnionego Producenta, a wszystkie prawa przyznane Mu na podstawie umowy dzierżawy zawartej z Dostawcą mieściłyby się w ramach uprawnień przyznanych uprzednio Dostawcy przez uprawnionego Producenta (tj. nie mogłyby poza nie wykraczać, a ewentualne wykroczenie stanowiłoby naruszenie praw autorskich Producenta).

Nie ulega ponadto wątpliwości, że po stronie Dostawcy licencja nabyta od Producenta (uprawnienia), niezależnie od faktu jej późniejszego wydzierżawienia Wnioskodawcy stanowiłaby określone w art. 22b Ustawy o PIT podlegające amortyzacji wartości niematerialne i prawne. Dostawca zobowiązany były więc do rozpoznania u siebie takiej WNiP i dokonywania amortyzacji, mimo że po zawarciu umowy dzierżawy uprawnień licencyjnych, pozostając jednocześnie formalnym licencjobiorcą, efektywnie nie mógłby - z punktu widzenia prawa autorskiego - samodzielnie korzystać z objętego licencją oprogramowania.

Wobec powyższego, w ocenie Wnioskodawcy umowa dzierżawy spełniałaby przesłanki uznania jej za umowę leasingu w rozumieniu art. 23a pkt 1 Ustawy o PIT, stanowiłaby bowiem umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej ?finansującym", oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej ?korzystającym", podlegające amortyzacji (...) wartości niematerialne i prawne.

W konsekwencji wskazanej wyżej kwalifikacji podatkowej umowy, która miałaby zostać zawarta pomiędzy Wnioskodawcą a Dostawcą (tj. jako umowy leasingu wartości niematerialnych i prawnych w rozumieniu art. 23a pkt 1 Ustawy o PIT) oraz biorąc pod uwagę następujące, dotyczące samej treści takiej umowy dzierżawy uprawnień, dodatkowe okoliczności wskazane w opisie przyszłego, hipotetycznego stanu prawnego, tj. okoliczności, że:

• zawarta przez Wnioskodawcę umowa dzierżawy uprawnień licencyjnych zostałaby zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji wartości niematerialnej i prawnej licencji na oprogramowanie, oraz
• suma ustalonych w takiej umowie opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiadałaby co najmniej wartości początkowej licencji na oprogramowanie ustalonej przez Dostawcę, oraz
• Dostawca wydzierżawiający Wnioskodawcy prawa majątkowe (uprawnienia licencyjne) sam dokonywałby odpisów amortyzacyjnych oraz
• nie zaistniałaby żadna z sytuacji wskazanych w art. 23b ust. 2 i 3 ustawy o PIT,

Wnioskodawca byłby uprawniony do stosowania w odniesieniu do wnoszonych na rzecz Licencjodawcy opłat przepisu art. 23b ust. l ustawy o PIT poprzez bieżące zaliczanie wnoszonych na rzecz Dostawcy opłat w koszty uzyskania przychodów, bez konieczności rozpoznania w tym przypadku wartości niematerialnych i prawnych oraz dokonywania amortyzacji wydatków (opłat) związanych z dzierżawą uprawnień.

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał:

• interpretacje indywidualnie z dnia 26 listopada 2010 r., Znak: IBPBI/2/423-1146/10/JD oraz z dnia 28 stycznia 2011 r., Znak: IBPBI/2/423-1549/10/MO,
• wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 21 maja 2009 r., sygn. akt I SA/Rz 249/09,
• postanowienie SN z dnia 26 stycznia 2011 r., sygn. akt IV CSK 274/10,
• komentarz E. Trapie, Umowy o eksploatację utworów w prawie polskim, Warszawa 2010, s. 20 i nast.,
• komentarz K. Zaradkiewicz w: K. Pietrzykowski (red.), Kodeks cywilny. Komentarz, tom 1, wyd. VI, Warszawa 2011 (Komentarz do art. 693 k.c. i art. 709),
• komentarz A. Lichorowicz w: J. Panowicz-Lipska (red.), Prawo zobowiązań - część szczegółowa. System prawa prywatnego, tom 8, Warszawa 2011, str. 193-194 i cyt. tam literatura.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić należy, iż w zakresie dotyczącym skutków podatkowych zawarcia wskazanych we wniosku umów powstających po stronie Dostawcy praw majątkowych, o których mowa we wniosku zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31 ? 511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.