możliwość uznania kwoty zapłaconej żonie przy podziale majątku za wartość firmy podlegającą (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 03 kwietnia 2011r. (data wpływu do tut. Biura 11 kwietnia 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości uznania kwoty zapłaconej żonie przy podziale majątku za wartość firmy podlegającą amortyzacji ? jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 kwietnia 2011r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości uznania kwoty zapłaconej żonie przy podziale majątku za wartość firmy podlegającą amortyzacji.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca dnia 09 lutego 2009r. na podstawie aktu notarialnego dokonał podziału majątku wspólnego. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji wyrobów cukierniczych, w związku z czym, w skład majątku wspólnego małżonków wchodziło również przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego. W wyniku podziału majątku doszło m.in. do ustalenia obowiązku spłaty byłej małżonki w kwocie 318.255 zł, która to spłata została ustalona w związku z generowaniem dochodów przez przedsiębiorstwo.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy kwotę spłaty pieniężnej byłej małżonki w wysokości 318.255 zł Wnioskodawca może traktować jako nabycie przedsiębiorstwa, a jeśli tak, to czy kwota ta reprezentuje wartość firmy podlegającą amortyzacji...

Zdaniem Wnioskodawcy, spłata pieniężna byłej małżonki, do której zobowiązany był w wyniku podziału majątku wspólnego, związana jest z rezygnacją z roszczeń byłej małżonki w stosunku do prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa i przynoszonych przez nie dochodów. Wartość spłaty pieniężnej ustalono w drodze negocjacji pomiędzy małżonkami dotyczących ocen i prognoz zdolności przedsiębiorstwa do generowania dochodów. Na jej ustalenia nie miały wpływu wartość nieruchomości oraz ruchomości wchodzących w skład przedsiębiorstwa. W takim stanie faktycznym, w ocenie Wnioskodawcy, spłatę pieniężną należy traktować jak nabycie przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego. Ze względu jednak na fakt, że nie jest to klasyczna transakcja nabycia przedsiębiorstwa, w której przechodzi ono z rąk do rąk, całą wartość spłaty pieniężnej należałoby potraktować jako wartość firmy. Zgodnie z art. 22g ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm., dalej: ?UPDF?), wartość początkową firmy stanowi dodatnia różnica między ceną nabycia przedsiębiorstwa, a wartością rynkową składników majątkowych wchodzących w skład kupionego przedsiębiorstwa z dnia kupna. W omawianej sytuacji nie dochodzi jednak do przejęcia składników majątkowych przedsiębiorstwa, gdyż te znajdują się już w posiadaniu Wnioskodawcy, dlatego cała wartość spłaty pieniężnej reprezentuje wartość firmy i podlega amortyzacji w okresie 60 miesięcy, zgodnie z art. 22m ust. 1 pkt 4 UPDF.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 5a pkt 3 i 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o:

• przedsiębiorstwie - oznacza to przedsiębiorstwo w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego,
• zorganizowanej części przedsiębiorstwa - oznacza to organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.
  
  

W myśl art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm., określonej w dalszej części skrótem k.c.), przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
   
   

Stosownie natomiast do art. 55² k.c., czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

W myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Stosownie do art. 22b ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji podlega również, z zastrzeżeniem art. 22c, niezależnie od przewidywanego okresu używania wartość firmy, jeżeli wartość ta powstała w wyniku nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w drodze:

1. kupna,
2. przyjęcia do odpłatnego korzystania, a odpisów amortyzacyjnych, zgodnie z przepisami rozdziału 4a, dokonuje korzystający,

-zwana także wartością niematerialną i prawną.

Amortyzacji nie podlega m.in. wartość firmy, jeżeli wartość ta powstała w inny sposób niż określony w art. 22b ust. 2 pkt 1, zwana wartością niematerialną i prawną (art. 22c pkt 4 ww. ustawy).

Zgodnie natomiast z art. 22g ust. 2 ww. ustawy, wartość początkową firmy stanowi dodatnia różnica między ceną nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, ustaloną zgodnie z ust. 3 i 5, a wartością rynkową składników majątkowych wchodzących w skład kupionego, przyjętego do odpłatnego korzystania albo wniesionego do spółki przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, odpowiednio z dnia kupna, przyjęcia do odpłatnego korzystania albo wniesienia do spółki.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają definicji wartości firmy. Z powyższych przepisów wynika jednak, iż dla celów tego podatku, wartość firmy wyodrębnia się jedynie dla celów amortyzacji wtedy, gdy przedmiotem transakcji nabycia jest przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą. Składniki majątkowe wykorzystywane w prowadzonym przez Niego przedsiębiorstwie objęte były małżeńską wspólnością majątkową. W dniu 09 lutego 2009r. Wnioskodawca wraz z żoną dokonali podziału majątku wspólnego w formie aktu notarialnego. Na mocy zawartej umowy Wnioskodawca zobowiązał się m.in. do zapłaty na rzecz byłej żony kwoty 318.255 zł. Jak wskazano we wniosku kwota ta wypłacona została tytułem rezygnacji przez byłą małżonkę Wnioskodawcy z roszczeń w stosunku do prowadzonego przez Niego przedsiębiorstwa i przynoszonych przez nie dochodów. Wartość spłaty ustalono w drodze negocjacji pomiędzy małżonkami dotyczącymi ocen i prognoz zdolności przedsiębiorstwa do generowania dochodów. Na sposób ustalenia ww. kwoty nie miały wpływu wartość nieruchomości oraz ruchomości wchodzących w skład przedsiębiorstwa. W przedstawionym stanie faktycznym, jak wskazał Wnioskodawca, nie dochodzi także do przejęcia składników majątkowych przedsiębiorstwa, gdyż znajdują się już one w jego posiadaniu.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż zapłacona przez Wnioskodawcę byłej małżonce kwota nie stanowi ceny nabycia przedsiębiorstwa, ani jego zorganizowanej części. Nie stanowi ona także ceny nabycia składników majątkowych wykorzystywanych przez Niego w prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej. Co więcej wartość tych składników majątku nie miała żadnego wpływu na sposób ustalenia zapłaconej byłej małżonce kwoty. Jak wskazał sam Wnioskodawca, zapłacona kwota stanowi rekompensatę z tytułu rezygnacji przez byłą małżonkę Wnioskodawcy z ewentualnego dochodzenia roszczeń, związanych z przyszłymi zyskami generowanymi przez przedsiębiorstwo Wnioskodawcy. W konsekwencji zapłacona przez Wnioskodawcę byłej żonie wskazana we wniosku kwota pieniężna nie stanowi wartości firmy podlegającej amortyzacji w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z uwagi na powyższe stanowisko przedstawione we wniosku należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44 ? 100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.