Czy podatnicy mogli zastosować indywidualną stawkę amortyzacyjną na podstawie art. 22j ust. 1 i ust. (...)

Czy podatnicy mogli zastosować indywidualną stawkę amortyzacyjną na podstawie art. 22j ust. 1 i ust. 3 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Jawnej, przedstawione we wniosku z dnia 18 stycznia 2010r. (data wpływu do tut. Biura 25 stycznia 2010r.), uzupełnionym w dniach 22 marca i 06 kwietnia 2010r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej ? jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 stycznia 2010r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismami z dnia 09 i 25 marca 2010r. Znak: IBPBI/1/415-66/10/ZK wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniach 22 marca i 06 kwietnia 2010r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Na podstawie pozwolenia na budowę z dnia 11 lipca 2000r., przedmiotem którego była ?rozbudowa hurtowni artykułów spożywczych?, przy istniejącym starym budynku hurtowni Spółka wybudowała nowy budynek ? rozbieralną wiatę magazynową. Budowa przebiegała systemem gospodarczym przy finansowym wsparciu wspólnika cichego.

Zgodnie z posiadanymi operatami rzeczoznawców p.t.:

  • wycena budynku hurtowni,
  • opinia konstrukcyjno-budowlana budynków hurtowni artykułów spożywczych,

nakłady poniesione przez wspólników Spółki określono na kwotę 755.654,00 zł. Wskazano również, że oba budynki hurtowni (stary i nowy) łączy jedynie sposób ich wykorzystania. Posiadają odrębne fundamenty, więźbę dachową, połacie dachu na różnej wysokości, posadzki na różnej wysokości, odrębną kanalizację i instalację wodną. Podatnik po zgłoszeniu do odbioru nowo wybudowanego budynku rozbieralnej wiaty magazynowej wprowadził do ewidencji środków trwałych Spółki i przyjął do amortyzacji wartość początkową budynku w kwocie wynikającej z wyceny rzeczoznawcy. Zastosował indywidualną stawkę amortyzacji liniowej 4% powiększoną współczynnikiem 1,2 dla budynków używanych w pogorszonych warunkach.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, iż:

  1. Budynek wskazany we wniosku wybudowany został w okresie prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej. Budowa budynku została rozpoczęta 25 lipca 2000r. w ramach spółki cywilnej, a zakończona została dnia 31 grudnia 2001r. w ramach spółki jawnej. Działalność gospodarcza prowadzona jest od 1996r. w formie spółki cywilnej, a następnie wystąpiło przekształcenie w spółkę jawną z dniem 12 października 2001r.
  2. Stary budynek hurtowni jest amortyzowany od 01 stycznia 1997r. metodą liniową i stawką amortyzacyjną 4%.
  3. Wskazany we wniosku środek trwały ? nowo wybudowany budynek rozbieralnej wiaty magazynowej został zaliczony do grupy Klasyfikacji Środków Trwałych o symbolu KŚT ? 221. Budynek ten w stanie faktycznym i zgodnie z załączoną do wniosku opinią konstrukcyjno-budowlaną stanowi niezależny budynek. Stary i nowo wybudowany budynek rozbieralnej wiaty magazynowej łączy jedynie wspólny sposób wykorzystania powierzchni na hurtownię artykułów spożywczych.
  4. Budynek rozbieralnej wiaty magazynowej jako składnik majątku został uznany za kompletny i zdatny do użytku oraz wprowadzony do ewidencji środków trwałych z dniem 31 grudnia 2001r.
  5. Indywidualną stawkę amortyzacji liniowej 4% powiększoną współczynnikiem 1,2 dla budynków używanych w pogorszonych warunkach zastosowano do środka trwałego ? nowo wybudowanego budynku rozbieralnej wiaty magazynowej.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy można zastosować indywidualną stawkę amortyzacyjną na podstawie art. 22j ust. 1 i ust. 3 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, wprowadzając do ewidencji środków trwałych Spółki nowo wybudowany budynek hurtowni podatnicy mogli zastosować indywidualną stawkę amortyzacji.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje:

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Zgodnie z art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a ? 22o, z uwzględnieniem art. 23.

Stosownie do treści art. 22f ust. 1 ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym w 2002r.), podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

W myśl art. 22h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej wprowadzonych do ewidencji, o której mowa w art. 22n, poszczególnych środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art.

22k, w równych ratach co miesiąc, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość przyjęto do używania do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 23 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów,

Zgodnie z art. 22i ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy

zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1 tej ustawy.

Zgodnie z art. 22h ust. 2 tej ustawy, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i-22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Możliwość ustalenia przez podatnika indywidualnej stawki amortyzacji przewiduje art. 22j ust. 1 ww. ustawy.

Zgodnie z jego treścią (w brzmieniu obowiązującym w 2002r.), podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż:

  1. dla środków trwałych zaliczonych do grupy 3-6 i 8 Klasyfikacji:
    1. 24 miesiące - gdy ich wartość początkowa nie przekracza 25.000 zł,
    2. 36 miesięcy - gdy ich wartość początkowa jest wyższa od 25.000 zł i nie przekracza 50.000 zł,
    3. 60 miesięcy - w pozostałych przypadkach,
  2. dla środków transportu, w tym samochodów osobowych, o których mowa w art. 23 ust. 3a - 30 miesięcy,
  3. dla budynków i budowli - 10 lat, z wyjątkiem budynków wymienionych w poz. 02 i 05 Wykazu stawek amortyzacyjnych, dla których okres ten nie może być krótszy niż 36 miesięcy.

Przy czym stosownie do treści ust. 3 tegoż artykułu środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 3, uznaje się za:

  1. używane - jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 60 miesięcy, lub
  2. ulepszone - jeżeli przed wprowadzeniem do ewidencji wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Jak wynika ze złożonego wniosku, w 2001r. Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wybudowała (wytworzyła) budynek ? rozbieralną wiatę magazynową, zaliczoną wg Klasyfikacji Środków Trwałych do symbolu 221 tej Klasyfikacji.

Do przedmiotowego środka trwałego nie można zatem zastosować indywidualnej stawki amortyzacyjnej, stosownie do art. 22j ust. 1 ww. ustawy, ponieważ został on wytworzony we własnym zakresie.

Z treści cytowanego przepisu wynika bowiem wprost, że indywidualne stawki amortyzacyjne można ustalić dla używanych lub ulepszonych środków trwałych. Wobec tego w przedstawionym stanie faktycznym nie ma zastosowania cytowany powyżej przepis art. 22j ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, umożliwiający ustalenie indywidualnej stawki amortyzacyjnej. Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, iż przedmiotowy środek trwały należało(y) amortyzować zgodnie z przepisami art. 22i ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, tj. przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącym załącznik nr 1 do tej ustawy.

W myśl art. 22i ust. 2 pkt 1 lit. a) tej ustawy, podatnicy mogą podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki podwyższać dla budynków i budowli używanych w warunkach pogorszonych - przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 1,2.

Wykaz stawek amortyzacyjnych zawiera stawki amortyzacyjne dla poszczególnych środków trwałych prawidłowo zaliczonych do odpowiedniej grupy Klasyfikacji środków trwałych (symbolu KŚT). Klasyfikacji środków trwałych dokonuje się na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (Dz. U. Nr 112, poz. 1317 ze zm.). Zgodnie z częścią I Uwagi Wstępne Objaśnień do ww. rozporządzenia, Klasyfikacja Środków Trwałych (KŚT) jest usystematyzowanym zbiorem obiektów majątku trwałego służącym m.in. do celów ewidencyjnych, ustalania stawek odpisów amortyzacyjnych oraz badań statystycznych.

Nadmienia się, iż to na podatniku ciąży obowiązek dokonania prawidłowej klasyfikacji środka trwałego (środków trwałych) do odpowiedniej grupy KŚT. Kwestii tych, nie regulują bowiem przepisy prawa podatkowego, a tylko te przepisy, zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, mogą być przedmiotem interpretacji indywidualnej. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania składnika majątku zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem o wskazanie symbolu (grupy) środka trwałego oraz wydanie opinii do Urzędu Statystycznego w Łodzi.

W ww. rozporządzeniu (w brzmieniu obowiązującym w 2001r.) symbol 221 (rodzaj) obejmuje drogi kolejowe w grupie 2 ? Obiekty inżynierii lądowej i wodnej.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż wskazany we wniosku środek trwały mógł i może być amortyzowany przy zastosowaniu właściwej stawki amortyzacyjnej po jego prawidłowym zakwalifikowaniu do odpowiedniej grupy KŚT i na zasadach określonych w cyt. wyżej przepisach.

W świetle powołanych przepisów i w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Do wniosku dołączono dokumenty źródłowe. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do jego oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Zważywszy na fakt, iż wnioskodawcą jest Spółka Jawna, niniejsza interpretacja stosownie do postanowień m.in. art. 14k Ordynacji podatkowej jest wiążąca tylko dla tej Spółki, co oznacza, iż nie wywołuje bezpośrednio skutków dla jej wspólników.

Nadmienia się, iż w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej środka trwałego, wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika