Czy zgodnie z art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawczyni będąca (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 20 kwietnia 2010 r. (data wpływu do tut. Biura 23 kwietnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od zakupionego środka trwałego (dźwigu osobowego) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 kwietnia 2010 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od zakupionego środka trwałego (dźwigu osobowego).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni od 1992 r. prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą i jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, opłacanego w formie podatku liniowego. Rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Przedmiotem działalności jest prowadzenie apteki we własnym budynku (oraz najem lokali użytkowych), którego to większą część wynajmuje dla niepublicznego zakładu opieki zdrowotnej. Budynek został wybudowany w ramach prowadzonej działalności gospodarczej i został wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz jest amortyzowany. Wnioskodawczyni obecnie zamierza zainstalować windę (dźwig osobowy) w części wykorzystywanej przez przychodnię medyczną w celu ułatwienia pacjentom dotarcia do gabinetów na wyższych kondygnacjach budynku, a także usprawnienia przemieszczanie się personelu między piętrami.

Szyb windy będzie poprowadzony wzdłuż jednej ze ścian zewnętrznych budynku i będzie prowadzić od parteru do poszczególnych pięter z wyjściem na wszystkie piętra. Ingerencja w strukturę samego budynku będzie polegała jedynie na usunięciu przeszklonych witryn okiennych i zainstalowaniu na ich miejsce wyjść na poszczególne piętra. Winda zostanie zakupiona jako urządzenie kompletne i zamontowana w szybie, który w żaden sposób nie naruszy konstrukcji budynku. Ponadto będzie możliwe zdemontowanie windy bez uszczerbku dla budynku i samego urządzenia i zamontowania go gdzie indziej.

Po zamontowaniu windy Wnioskodawczyni zamierza wprowadzić ją do ewidencji środków trwałych i zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych zaliczyć do grupy 6 rodzaju 640, jako dźwig osobowy. Szacowany koszt inwestycji nie przekroczy 150.000 netto.

Wnioskodawczyni posiada status małego podatnika ze względu na osiągane przychody w poprzednich latach podatkowych i nigdy nie korzystała z pomocy ?de minimis?.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy dźwig osobowy, jako środek trwały zaliczany zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych do grupy 6, będzie mógł być zaliczony do ewidencji środków jako odrębny, niezależny środek trwały i w związku z tym będzie można dokonać jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od jego wartości początkowej, zgodnie z art. 22k ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, już w miesiącu w którym wprowadzono go do ewidencji środków trwałych...

Zdaniem Wnioskodawczyni, winda jako urządzenie kompletne i zdatne do użytku może być potraktowana jako odrębny środek trwały i zakwalifikowany zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych do grupy 6 rodzaju 640 jako dźwig osobowy. Ponieważ środki trwałe zaliczone do grupy 3-8 mogą być amortyzowane jednorazowo, wg art. 22k ust. 7-13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a Wnioskodawczyni spełnia warunki statusu małego podatnika, może skorzystać z zastosowania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego naliczonego od wartości początkowej zakupionego urządzenia w miesiącu, w którym wprowadzi windę do ewidencji środków trwałych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż grunty lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części (?).

Kosztem uzyskania przychodów, stosownie do art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, są natomiast odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Klasyfikując środki trwałe do poszczególnych grup należy posiłkować się Klasyfikacją Środków Trwałych. Zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (Dz. U. Nr 112 poz. 1317 ze zmianami) Klasyfikacja Środków Trwałych jest usystematyzowanym zbiorem obiektów majątku trwałego służącym m.in. do celów ewidencyjnych, ustalaniu stawek odpisów amortyzacyjnych oraz badań statystycznych.

W Klasyfikacji Środków Trwałych za podstawową jednostkę ewidencji przyjmuje się pojedynczy element majątku trwałego spełniający określone funkcje w procesie wytwarzania wyrobów i świadczenia usług. Może nim być m.in. np. budynek, maszyna, pojazd mechaniczny. Jedynie w nielicznych przypadkach dopuszcza się w ewidencji przyjęcie za pojedynczy obiekt, tzw. obiekt zbiorczy, którym może być np. zespół przewodów rurociągowych, zespół latarni jednego typu użytkowanych na terenie zakładu, ulicy, osiedla lub zespoły komputerowe (część I ? objaśnienia wstępne KŚT).

Zgodnie z cytowanym powyżej rozporządzeniem, do grupy 6 rodzaj 640 zalicza się dźwigi osobowe i towarowe. Powyższe wyszczególnienie sugeruje możliwą odrębność ewidencyjną wymienionych urządzeń.

Wskazać przy tym należy, iż dźwig osobowy nie musi być przypisany tylko do jednego budynku. Sama winda jest urządzeniem kompletnym, które może być zamontowane także w innych budynkach.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż winda (dźwig osobowy) zostanie ujęta w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych, jako odrębny środek trwały, który zakwalifikowany zostanie do odpowiedniej grupy Klasyfikacji Środków Trwałych. Szyb windy zostanie poprowadzony wzdłuż jednej ze ścian zewnętrznych budynku i będzie prowadził od parteru do poszczególnych pięter z wyjściem na wszystkie piętra. Winda zostanie zakupiona jako urządzenie kompletne i zamontowana w szybie, który w żaden sposób nie naruszy konstrukcji budynku.

Uwzględniając powyższe przepisy oraz przedstawione zdarzenie przyszłe, stwierdzić należy, iż winda (dźwig osobowy) domontowana do budynku już po oddaniu go do używania, stanowi odrębny środek trwały, a jako taki może podlegać amortyzacji.

Zgodnie z art. 22k ust. 7 ww. ustawy, podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

Ustawą z dnia 5 marca 2009 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2009 r. Nr 69, poz. 587), zmieniono kwotę tego limitu. Zgodnie z art. 5 powołanej ustawy, w latach podatkowych rozpoczynających się w 2009 r. i 2010 r., kwota limitu odpisów amortyzacyjnych, o której mowa w art. 22k ust. 7 ustawy zmienianej w art. 1 (tj. ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych) oraz art. 16k ust. 7 ustawy zmienianej w art. 2 (t.j. ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych) wynosi 100.000 euro w każdym z tych lat podatkowych.

Przepis powyższy nie ma jednak zastosowania do podatnika rozpoczynającego prowadzenie działalności gospodarczej, który w roku rozpoczęcia tej działalności, a także w okresie dwóch lat, licząc od końca roku poprzedzającego rok jej rozpoczęcia, prowadził działalność gospodarczą samodzielnie lub jako wspólnik spółki niemającej osobowości prawnej lub działalność taką prowadził małżonek tej osoby, jeżeli między małżonkami istniała w tym czasie wspólność majątkowa (art. 22k ust. 11 ww. ustawy).

Zatem z możliwości jednorazowej amortyzacji mogą skorzystać:

• mali podatnicy lub
• podatnicy, którzy rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej.
  
  

Określenie ?mały podatnik? jest zdefiniowane w art. 5a pkt 20 ww. ustawy; oznacza ono podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł.

W 2010 r. za małego podatnika można uznać tego, u którego przychód brutto ze sprzedaży za 2009 rok nie przekroczył kwoty 5.067.000 zł, wg wyliczenia: średni kurs euro ogłoszony przez Narodowy Bank Polski na dzień 1 października 2009 roku wynosił 4.2228 zł x 1.200.000 = 5.067.360 zł, w zaokrągleniu 5.067.000 zł.

Natomiast dopuszczalny w 2010 r. limit jednorazowych odpisów amortyzacyjnych stosownie do postanowień art. 22k ust. 7 i 12 ww. ustawy wynosi 422.000 zł, wg wyliczenia: ww. kurs euro tj. 4,2228 x 100.000 = 422.280 zł, w zaokrągleniu 422.000 zł.

Ponadto w myśl art. 22k ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w ust. 7, nie wcześniej niż w miesiącu, w którym środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, lub stosować zasady określone w art. 22h ust. 4.

Powyższe oznacza, iż podatnik dokonujący jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od wartości początkowej zakupionego środka trwałego na zasadach określonych w art. 22k ust. 7 ww. ustawy, może tego odpisu dokonać już w miesiącu, w którym wprowadził środek trwały do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Z treści złożonego wniosku wynika również, iż Wnioskodawczyni jest właścicielem budynku, który stanowi środek trwały w prowadzonej przez nią pozarolniczej działalności gospodarczej. W budynku tym zamierza zainstalować windę (dźwig osobowy). Winda zostanie zakupiona jako urządzenie kompletne i zamontowana w szybie, który w żaden sposób nie naruszy konstrukcji budynku. Ponadto będzie możliwe zdemontowanie windy bez uszczerbku dla budynku i samego urządzenia i zamontowania go gdzie indziej.

Po zamontowaniu windy Wnioskodawczyni zamierza wprowadzić ją do ewidencji środków trwałych i zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych zaliczyć ją do grupy 6 rodzaju 640 jako dźwig osobowy. Szacowany koszt inwestycji nie przekroczy 150.000 netto.

Jednocześnie Wnioskodawczyni wskazała, iż posiada status małego podatnika ze względu na osiągane przychody w poprzednich latach podatkowych oraz że nigdy nie korzystała z pomocy ?de minimis?.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż jeżeli w istocie przedmiotowy środek trwały (dźwig osobowy) może zostać zaliczony do grupy 6 Klasyfikacji Środków Trwałych, to Wnioskodawczyni, jako mały podatnik, po spełnieniu pozostałych warunku określonych w art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, będzie mogła dokonać jego jednorazowej amortyzacji, na zasadach określonych w tym przepisie już w miesiącu wprowadzenia go do ewidencji środków trwałych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Wskazać również należy, iż w zakresie możliwości zakwalifikowania windy (dźwigu osobowego) do odpowiedniej grupy, podgrupy i rodzaju Klasyfikacji Środków Trwałych wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.