Dot. sposobu ustalenia kosztów uzyskania przychodów ze sprzedaży nieruchomości gruntowych wniesionych (...)

Dot. sposobu ustalenia kosztów uzyskania przychodów ze sprzedaży nieruchomości gruntowych wniesionych do spółki cywilnej w formie wkładu niepieniężnego (aportu), stanowiących środki obrotowe w tej spółce

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 kwietnia 2012 r. (data wpływu do Organu 4 kwietnia 2012 r.), uzupełnionym w dniu 25 czerwca 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie sposobu ustalenia kosztów uzyskania przychodów ze sprzedaży nieruchomości gruntowych, wniesionych do spółki cywilnej w formie wkładu niepieniężnego (aportu), stanowiących środki obrotowe w tej spółce - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 kwietnia 2012 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie sposobu ustalenia kosztów uzyskania przychodów ze sprzedaży nieruchomości gruntowych, wniesionych do spółki cywilnej w formie wkładu niepieniężnego (aportu), stanowiących środki obrotowe w tej spółce. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 8 czerwca 2012 r. Znak: IBPBI/1/415-421/12/AP, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 25 czerwca 2012 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 4 lipca 2007 r. Wnioskodawca (nie prowadzący wtedy działalności gospodarczej) nabył wraz z dwiema osobami fizycznymi nieruchomość gruntową (grunty orne). W dniu 5 maja 2010 r. Wnioskodawca wraz z ww. osobami zawarł umowę spółki cywilnej (ww. wspólnicy spółki zarejestrowali w tym celu jednoosobowe działalności gospodarcze), wnosząc do spółki wkłady o wartości 100 zł. W dniach 7 czerwca i 3 sierpnia 2010 r. Wnioskodawca oraz pozostali wspólnicy spółki cywilnej wnieśli aportem do tej spółki (każdy w oznaczonej ułamkowo części) część posiadanych nieruchomości. Nieruchomości, przed dniem przeniesienia ich własności, nie były wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej. Wniesienie aportów zostało dokonane w formie aktów notarialnych, a wartość wniesionych wkładów odpowiadała aktualnej wartości rynkowej wyższej niż wartość zakupu w 2007 r. Aport wiązał się każdorazowo ze zmianą umowy spółki cywilnej. Od wartości wniesionych wkładów zapłacony został podatek od czynności cywilno-prawnych w wysokości 0,5% wartości wkładów. Na wniesionych gruntach zostały wybudowane domy mieszkalne, które zostały zbyte, częściowo w 2010 r. i częściowo w 2011 r. Nieruchomości wniesione aportem do spółki zostały zaliczone jako aktywa obrotowe w prowadzonej działalności gospodarczej.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z dnia 25 czerwca 2012 r., wskazano, iż Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Koszty prowadzonej działalności rozlicza na zasadach określonych w art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym stanie faktycznym prawidłowym jest uznanie za koszt uzyskania przychodów wartości nieruchomości określonej w akcie notarialnym dokumentującym aport, niezależnie od tego, czy zbycie nastąpiło w 2010 r., czy też w 2011 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy, przy zbyciu nieruchomości kosztem uzyskania przychodu jest wartość, po której nieruchomość została wprowadzona do spółki w 2010 r. Wynika to z art. 22g ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r.).

Co prawda, jak twierdzi Wnioskodawca, powyższe wspomina tylko o ustaleniu wartości początkowej środka trwałego, ale biorąc pod uwagę, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych do 31 grudnia 2010 r. nie zawierała szczegółowej regulacji w zakresie ustalenia wartości nieruchomości wniesionych do spółki cywilnej, jako towar handlowy, wartość nieruchomości powinna stanowić wartość określona przez wspólników w akcie notarialnym na podstawie którego nieruchomość została wniesiona do spółki cywilnej, nie wyższa jednak niż wartość rynkowa wkładu na dzień jego wniesienia.

Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na fakt, iż aporty był dokonany w 2010 r. to związane ze zbyciem ww. nieruchomości konsekwencje podatkowe powinny być rozpatrywane w świetle przepisów na dzień wniesienia, czyli w myśl art. 9 ustawy z dnia 25 listopada 2010 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do przychodów z odpłatnego zbycia przedmiotu wkładu wniesionego do spółki nie będącej osobą prawną do dnia 31 grudnia 2010 r. stosuje się zasady ustalania kosztów uzyskania przychodu obowiązujące na dzień 31 grudnia 2010 r.

W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, iż niezależnie od tego czy zbycie nieruchomości nastąpiło w 2010 r., czy w 2011 r., kosztem uzyskania przychodu jest wartość nieruchomości występująca w akcie notarialnym, dokumentującym aport do spółki cywilnej.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 5b ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą, prowadzi spółka niemająca osobowości prawnej, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej). Przy czym, w myśl art. 5a pkt 26 ww. ustawy, przez spółkę niebędącą osobą prawną, należy rozumieć spółkę niebędącą podatnikiem podatku dochodowego.

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zgodnie natomiast z art. 8 ust. 2 ww. ustawy, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do:

  1. rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat,
  2. ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki nie będącej osobą prawną.

Stosownie natomiast do art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Powyższe oznacza, że wydatki ponoszone w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, za wyjątkiem wydatków wskazanych w ustawie, mogą być kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami lub ze źródłem przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Przy czym, nie każdy wydatek poniesiony przez podatnika w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą pomniejsza podstawę opodatkowania, lecz tylko ten wydatek, który pozostaje w takim związku przyczynowo-skutkowym, że poniesienie go ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodów, albo zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.

Reasumując, aby zaliczyć wydatek do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej muszą być spełnione następujące warunki:

  • musi on zostać poniesiony w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  • celem jego poniesienia musi być osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,
  • musi on zostać właściwie udokumentowany,
  • nie może znajdować się w katalogu kosztów zawartym w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zawierającym katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów.

Zatem, wydatki poniesione w ramach prowadzonej w formie spółki cywilnej działalności gospodarczej, mogą zostać zaliczone, w odpowiedniej proporcji, do kosztów uzyskania przychodu Wnioskodawcy pod warunkiem, że ich poniesienie będzie miało na celu osiągnięcie przychodu lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodu.

W przypadku wniesienia nieruchomości gruntowej tytułem aportu do spółki cywilnej, decydujące znaczenie, dla sposobu ustalenia wartości tej nieruchomości (mającej wpływ na ustalenie wysokości kosztów uzyskania przychodu z późniejszej sprzedaży tej nieruchomości) ma dokonana przez podatnika (w momencie wniesienia jej w formie aportu) kwalifikacja tej nieruchomości do odpowiedniej grupy składników majątku w prowadzonej przez spółkę cywilną pozarolniczej działalności gospodarczej, tj. uznanie jej za środek trwały, bądź też aktywa obrotowe (towar handlowy).

Należy w tym miejscu podkreślić, że o klasyfikacji nieruchomości do środków trwałych lub towarów handlowych decyduje sam podatnik (bądź podmiot za pośrednictwem którego prowadzi on pozarolniczą działalność gospodarczą np. spółka osobowa), który przy podejmowaniu tej decyzji winien mieć na uwadze przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, określające w szczególności kryteria jakie musi spełniać składnik majątku, aby mógł być uznany za środek trwały. Decyzja w tym zakresie nie może mieć jednak charakteru dowolnego. W przypadku wniesienia nieruchomości tytułem wkładu do spółki cywilnej decydujące znaczenie dla kwalifikacji tej nieruchomości powinno mieć jej przeznaczenie. Jeżeli spółka zamierza nieruchomość w przyszłości sprzedać i z takim zamiarem zostanie ona wniesiona do spółki, winna być ona uznana za towar handlowy. Jeżeli natomiast, nieruchomość ta ma być wykorzystywana w inny sposób na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej (niepowodujący przeniesienia prawa jej własności), winna zostać uznana za środek trwały.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w dniu 4 lipca 2007 r. Wnioskodawca (nie prowadzący wtedy działalności gospodarczej) nabył wraz z dwiema osobami fizycznymi nieruchomość gruntową (grunty orne). W dniu 5 maja 2010 r. Wnioskodawca wraz z ww. osobami zawarł umowę spółki cywilnej. W dniach 7 czerwca i 3 sierpnia 2010 r. Wnioskodawca oraz pozostali wspólnicy spółki cywilnej wnieśli aportem do spółki cywilnej (każdy w oznaczonej ułamkowo części) część posiadanych nieruchomości. Nieruchomości, przed dniem przeniesienia ich własności, nie były wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej. Wniesienie aportów zostało dokonane w formie aktów notarialnych, a wartość wniesionych wkładów odpowiadała aktualnej wartości rynkowej, wyższej niż wartość zakupu w 2007 r. Na wniesionych do ww. spółki nieruchomościach gruntowych zostały wybudowane domy mieszkalne, które zostały zbyte, częściowo w 2010 r. i częściowo w 2011 r. Nieruchomości wniesione aportem do spółki zostały zaliczone jako aktywa obrotowe w prowadzonej działalności gospodarczej.

Zatem z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego jednoznacznie wynika, iż wniesiona do spółki cywilnej nieruchomość gruntowa została uznana za aktywa obrotowe (towar handlowy).

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera szczególnych regulacji w zakresie ustalania wartości nieruchomości wniesionych aportem do spółki cywilnej, jako towar handlowy. Przepisy tej ustawy regulują jedynie sposób ustalania wartości wnoszonych aportem składników majątku, uznanych za środki trwałe.

Zgodnie bowiem z art. 22g ust. 1 pkt 4 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r., za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych w postaci wkładu niepieniężnego (aportu) wniesionego do spółki cywilnej lub osobowej spółki handlowej uważa się ustaloną przez wspólników na dzień wniesienia wkładu lub udziału, wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej, z dnia wniesienia wkładu. Przy ustalaniu wartości początkowej poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zgodnie z ust. 1 pkt 3-5 oraz ust. 2, 8, 9, 14 i 15, przepis art. 19 stosuje się odpowiednio (art. 22g ust. 16 ww. ustawy).

Natomiast w myśl art. 22g ust. 1 pkt 4 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011r., za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego (aportu) wniesionego do spółki niebędącej osobą prawną uważa się:

  1. wartość początkową, od której dokonywane były odpisy amortyzacyjne - jeżeli przedmiot wkładu był amortyzowany,
  2. wydatki poniesione na nabycie lub wytworzenie przedmiotu wkładu, niezaliczone do kosztów uzyskania przychodów w jakiejkolwiek formie - jeżeli przedmiot wkładu nie był amortyzowany,
  3. wartość określoną zgodnie z art. 19 - jeżeli ustalenie wydatków na nabycie lub wytworzenie przedmiotu wkładu przez wspólnika wnoszącego wkład, będącego osobą fizyczną, jest niemożliwe i przedmiot wkładu nie był wykorzystywany przez wnoszącego wkład w prowadzonej działalności gospodarczej, z wyłączeniem wartości niematerialnych i prawnych wytworzonych przez wspólnika we własnym zakresie.

Mając jednakże na uwadze fakt, że wskazana we wniosku nieruchomość gruntowa wniesiona do spółki cywilnej została uznana za towar handlowy, a nie środek trwały, cytowany przepis (zarówno obowiązujący w 2010 r., jak i w 2011 r.) nie znajdzie zastosowania w niniejszej sprawie. Przepis ten reguluje bowiem wyłącznie sposób ustalania wartości początkowej środków trwałych, a nie towarów handlowych.

Zauważyć również należy, iż zgodnie z art. 22 ust. 8a pkt 2 ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 2011 r.), w przypadku odpłatnego zbycia przez spółkę niebędącą osobą prawną rzeczy i praw będących przedmiotem wkładu do takiej spółki za koszt uzyskania przychodu uważa się wartość poniesionych wydatków na nabycie albo wytworzenie przedmiotu wkładu, niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów w jakiejkolwiek formie - jeżeli rzeczy te lub prawa nie były zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych spółki. Przy czym zgodnie z art. 9 ustawy z dnia 25 listopada 2010 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 226, poz. 1478 ze zm.), do przychodów z odpłatnego zbycia przedmiotu wkładu wniesionego do spółki niebędącej osobą prawną do dnia 31 grudnia 2010 r. stosuje się zasady ustalania kosztów uzyskania przychodu obowiązujące na dzień 31 grudnia 2010 r. W konsekwencji cyt. art. 22 ust. 8a pkt 2 ww. ustawy także nie będzie miał zastosowania w przedmiotowej sprawie.

Jak wskazano powyżej, przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie regulują wprost kwestii związanych ze sposobem ustalania wartości wnoszonych aportem towarów handlowych. Jednakże w przypadku podmiotów ewidencjonujących zdarzenia gospodarcze w podatkowej księdze przychodów i rozchodów ww. kwestię regulują przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.).

Zgodnie z § 17 ust. 1 ww. rozporządzenia, zakup materiałów podstawowych oraz towarów handlowych musi być wpisany do księgi, z zastrzeżeniem § 30, niezwłocznie po ich otrzymaniu, najpóźniej przed przekazaniem do magazynu, przerobu lub sprzedaży. Pkt 10 Objaśnień do podatkowej księgi przychodów i rozchodów, zawartych w Załączniku Nr 1 do ww. rozporządzenia wskazuje, że do wpisywania zakupu materiałów oraz towarów handlowych wg cen zakupu przeznaczona jest kol. 10 Księgi. Zgodnie z § 3 pkt 1 lit. a) ww. rozporządzenia, towarami są: towary handlowe, materiały podstawowe i pomocnicze, półwyroby (półfabrykaty), wyroby gotowe, braki i odpady oraz materiały przyjęte od zamawiających do przerobu lub obróbki, z tym że towarami handlowymi są wyroby przeznaczone do sprzedaży w stanie nieprzerobionym; towarami handlowymi są również produkty uboczne uzyskiwane przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej.

Jednocześnie w myśl § 3 pkt 2 ww. rozporządzenia, określenie ?cena zakupu? oznacza cenę, jaką nabywca płaci za zakupione składniki majątku, pomniejszoną o podatek od towarów i usług, podlegający odliczeniu zgodnie z odrębnymi przepisami, a przy imporcie powiększoną o należne cło, podatek akcyzowy oraz opłaty celne dodatkowe, obniżoną o rabaty opusty, inne podobne obniżenia, w przypadku zaś otrzymania składnika majątku w drodze darowizny lub spadku - wartość odpowiadającą cenie zakupu takiego samego lub podobnego składnika. Odnosząc powyższe do przedstawionego stanu faktycznego stwierdzić należy, iż w momencie wniesienia wskazanej we wniosku nieruchomości do spółki i uznania jej za towar handlowy, należało ująć ww. nieruchomość w podatkowej księdze przychodów i rozchodów w wartości odpowiadającej cenie jej zakupu, tj. w wysokości wydatków jakie ponieśli wspólnicy tej spółki na zakup tej nieruchomości, a nie w wartości rynkowej tej nieruchomości z dnia wniesienia aportu wskazanej w akcie notarialnym, na podstawie którego wniesiono tą nieruchomość do spółki. Tak ustalona wartość nieruchomości mogła stanowić koszt uzyskania przychodu ze sprzedaży nieruchomości w poszczególnych latach, w których następowała ta sprzedaż, w wysokości przypadającej proporcjonalnie na część nieruchomości sprzedanej w danym roku. Przy czym, Wnioskodawca mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów część ww. kosztów przypadającą na Niego proporcjonalnie do Jego udziału w zysku spółki cywilnej, zgodnie z art. 8 ust. 1 i 2 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl bowiem art. 24 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14, a kosztami uzyskania powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa.

Wskazać przy tym należy, iż z uwagi na fakt, że sprzedaż wskazanej we wniosku nieruchomości nastąpiła częściowo w 2010, a częściowo w 2011 r., wartość niesprzedanej nieruchomości należało ująć w spisie z natury sporządzonym na koniec 2010 roku.

W myśl bowiem § 27 ww. rozporządzenia, podatnicy są obowiązani do sporządzenia i wpisania do księgi spisu z natury towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadów, zwanego dalej "spisem z natury", na dzień 1 stycznia, na koniec każdego roku podatkowego, na dzień rozpoczęcia działalności w ciągu roku podatkowego, a także w razie zmiany wspólnika, zmiany proporcji udziałów wspólników lub likwidacji działalności. Podatnicy mogą także sporządzać spis z natury w innym terminie niż wskazany w § 27 ww. rozporządzenia. W takim przypadku ciąży na nich obowiązek zawiadomienia o zamiarze sporządzenia spisu właściwego naczelnika urzędu skarbowego (§ 28 ust. 4 ww. rozporządzenia). Sposób sporządzenia spisu i jego wyceny regulują przepisy § 28 i 29 ww. rozporządzenia.

Zatem w sytuacji, gdy w roku podatkowym, w którym ww. grunt został wniesiony do spółki cywilnej w formie aportu (jako towar handlowy) nie doszło do jego sprzedaży wraz z wybudowanymi na nim domami mieszkalnymi, tj. Wnioskodawca, jako wspólnik spółki, nie osiągnął przychodu z ich zbycia, wartość tego gruntu należało ująć w spisie z natury na koniec roku podatkowego. Spisem tym należało objąć również produkcję w toku i wyroby gotowe, co w odniesieniu do przedmiotu interpretacji dotyczy również prowadzonej na tym gruncie, niezakończonej budowy budynków. Niesprzedane budynki w zależności od stopnia ich zaawansowania są produkcją w toku, bądź wyrobami gotowymi podlegającymi spisowi z natury na koniec okresu sprawozdawczego i wycenie według kosztów wytworzenia. Tym samym składniki objęte remanentem wyłączone zostają z kosztów uzyskania przychodów danego okresu sprawozdawczego, w którym nie uzyskano przychodu z ich sprzedaży. W świetle powyższego, u podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów, niesprzedany towar handlowy (w tym niesprzedany grunt), poprzez różnice remanentowe, powiększa kwotę dochodu podlegającego opodatkowaniu za dany rok podatkowy.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie koszty uzyskania przychodów ze sprzedaży nieruchomości gruntowej wniesionej uprzednio do spółki cywilnej jako towar handlowy, należało ustalić w wysokości przypadającej na sprzedaną część nieruchomości części wartości tej nieruchomości z dnia jej zakupu (tj. w przedmiotowej sprawie z dnia 4 lipca 2007 r.), ustalonej zgodnie z zawartą w § 3 pkt 2 ww. rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, definicją ?ceny zakupu? .

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika