Czy w opisanym stanie faktycznym i obowiązującym stanie prawnym, wydatki poniesione na remont i modernizację (...)

23.8.2012

Czy w opisanym stanie faktycznym i obowiązującym stanie prawnym, wydatki poniesione na remont i modernizację kamienicy są prawidłowo zaliczane bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 04 maja 2012r. (data wpływu do tut. Biura 09 maja 2012r.), uzupełnionym w dniu 13 sierpnia 2012r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wskazanych we wniosku wydatków ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 09 maja 2012r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wskazanych we wniosku wydatków. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 26 lipca 2012r. Znak: IBPBI/1/415-532/12/ZK, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 13 sierpnia 2012r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca wspólnie z żoną jest współwłaścicielem nieruchomości, składającej się z działki gruntowej oraz budynku: czterokondygnacyjnej, podpiwniczonej kamienicy z poddaszem. Kamienica pierwotnie posiadała dwa lokale użytkowe na parterze. Pozostałą część kamienicy stanowiły lokale o charakterze mieszkalnym. Część tego budynku wykorzystywana jest przez Wnioskodawcę osobiście na cele mieszkalne. Od lutego 2005r. Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, której przedmiotem jest przede wszystkim handel częściami samochodowymi, jak również najem. W lipcu 2010r. kamienica została przekazana przez Wnioskodawcę i jego żonę do używania na cele prowadzonej działalności (z wyjątkiem powierzchni zajmowanej w kamienicy do celów mieszkalnych) i od tego momentu jest środkiem trwałym w działalności. We wrześniu 2010r. Wnioskodawca, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zaciągnął kredyt inwestycyjny w banku, przeznaczony na częściowy remont, adaptację i modernizację kamienicy. Od października 2010r. rozpoczęły się prace budowlane w budynku, które potrwają półtora roku. Prace budowlane obejmą głównie parter oraz l-sze piętro budynku i polegać będą na przebudowie, rekonstrukcji, adaptacji i modernizacji budynku. W wyniku prac powstaną na parterze budynku trzy lokale użytkowe (sklepy), zaś na l-szym piętrze budynku dwa lokale użytkowe (biura). Utworzenie nowych lokali użytkowych częściowo wymaga zmiany sposobu użytkowania dotychczasowych lokali mieszkalnych na lokale o przeznaczeniu użytkowym. Budynek przed remontem był, zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych, budynkiem mieszkalnym (PKOB dział 11 - symbol 112, tj. budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe), po remoncie jego klasyfikacja się nie zmieni, gdyż budynek nadal będzie posiadał przewagę powierzchni mieszkalnej nad użytkową, nawet pomimo zmiany sposobu użytkowania części pomieszczeń. Do amortyzacji budynku została zastosowana tzw. ?metoda amortyzacji uproszczonej?, co oznacza, że wartość początkowa kamienicy ustalona została zgodnie z art. 22g ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. przez pomnożenie metrów kwadratowych powierzchni budynku przyjętej dla celów podatku od nieruchomości i kwoty 988 zł. W tym stanie faktycznym koszty ponoszone przez firmę na remont, adaptację i modernizację budynku są zaliczane przez firmę bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z dnia 08 sierpnia 2012r. wskazano, iż:

przed rozpoczęciem prac inwestycyjnych nie istniały w kamienicy prawnie wyodrębnione nieruchomości - lokale będące przedmiotem odrębnej własności,
prace inwestycyjne nie obejmują części budynku wykorzystywanej na cele mieszkaniowe Wnioskodawcy i jego rodziny,
w wyniku przeprowadzonych prac inwestycyjnych wskazanych we wniosku, w budynku nie zostaną wyodrębnione prawnie nieruchomości (lokale będące przedmiotem odrębnej własności).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Zdaniem Wnioskodawcy, budynek, zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych, jest budynkiem mieszkalnym (PKOB dział 11 - symbol 112, tj. budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe), po remoncie jego klasyfikacja się nie zmieni. W związku z powyższym podatnik ma możliwość zastosowania ?metody amortyzacji uproszczonej?, o której mowa w art. 22g ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość początkową środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych. Budynki mieszkalne, których wartość początkowa została ustalona zgodnie z art. 22g ust. 10 ww. ustawy, nie podlegają objęciu ewidencją środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych (art. 22n ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Jednocześnie w myśl art. 22g ust. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie. Przepis art. 22g ust. 17 ww. ustawy, nakazujący powiększenie wartości początkowej środka trwałego o sumę wydatków na jego ulepszenie odnosi się do wartości początkowej ustalonej zgodnie z art. 22g ust. 1, 3-9 i 11 -15. Przepis ten nie wymienia art. 22g ust. 10 ww. ustawy. Z tej też przyczyny zdaniem Wnioskodawcy powyższy przepis dotyczący konieczności zwiększenia wartości początkowej środka trwałego o wydatki na ulepszenie nie ma zastosowania w przypadku, gdy wartość ta została ustalona w sposób uproszczony - co ma miejsce w sytuacji Wnioskodawcy. W przypadku zastosowania uproszczonej metody ustalenia wartości początkowej budynku mieszkalnego przeznaczonego na potrzeby prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej polegającej na wynajmie, wydatki poniesione na przebudowę, rekonstrukcję, adaptację i modernizację budynku, mogą być zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów tej działalności w momencie ich poniesienia, na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (nie ma zastosowania art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, iż konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań, braku nadzoru lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

W myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Stosownie do treści art. 22c pkt 1 i 2 ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają:

grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów,
budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami lub lokale mieszkalne, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy, jeżeli podatnik nie podejmie decyzji o ich amortyzowaniu.

Zauważyć zatem należy, iż na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, właściciele budynków mieszkalnych lub lokali mieszkalnych służących prowadzonej działalności gospodarczej, jeśli podejmą decyzję o ich amortyzowaniu, mają możliwość wyboru sposobu ustalania ich wartości początkowej, tj. albo zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie zasadami określonymi w przepisach art. 22g ust. 1 ww. ustawy albo według zasady szczególnej, w sposób ?uproszczony? uregulowanej przepisami art. 22g ust. 10 tej ustawy. W myśl art. 22g ust. 10 ww. ustawy, podatnicy mogą ustalić wartość początkową budynków mieszkalnych lub lokali mieszkalnych wynajmowanych, wydzierżawianych albo używanych przez właściciela na cele prowadzonej przez niego działalności gospodarczej przyjmując w każdym roku podatkowym wartość stanowiącą iloczyn metrów kwadratowych wynajmowanej, wydzierżawianej lub używanej przez właściciela powierzchni użytkowej tego budynku lub lokalu i kwoty 988 zł, przy czym za powierzchnię użytkową uważa się powierzchnię przyjętą dla celów podatku od nieruchomości.

Zgodnie z art. 22h ust. 2 ww. ustawy, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i-22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego. Przy czym, budynki mieszkalne i lokale mieszkalne, których wartość początkową ustala się zgodnie z art. 22g ust. 10 nie podlegają objęciu ewidencją środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych (art. 22n ust. 3 ww. ustawy).

Stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. c ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych (?). Natomiast w myśl art. 22g ust. 17 tej ustawy, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Wskazać przy tym należy, iż cytowany powyżej przepis art. 22g ust. 17 ww. ustawy, nakazujący powiększenie wartości początkowej środka trwałego o sumę wydatków na jego ulepszenie odnosi się do wartości początkowej ustalonej zgodnie z art. 22g ust. 1, 3-9 i 11-15. Nie wymienia natomiast art. 22g ust. 10 ww. ustawy. Z uwagi na powyższe należy stwierdzić, iż cytowany przepis dotyczący konieczności zwiększenia wartości początkowej środka trwałego o wydatki na ulepszenie przekraczające 3.500 zł nie ma zastosowania w przypadku, gdy wartość ta została ustalona w sposób uproszczony.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż w przypadku zastosowania ww. metody ustalenia wartości początkowej budynku mieszkalnego, przeznaczonego na potrzeby prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, wydatki poniesione zarówno na remont, jak i na adaptację takiego budynku, mogą być zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów tej działalności w momencie ich poniesienia, jeżeli w wyniku przeprowadzonych prac i nakładów nie ulegnie zwiększeniu powierzchnia użytkowa, stanowiąca podstawę ustalenia wartości początkowej tego środka trwałego. W przeciwnym przypadku wydatki te stanowić będą element wartości początkowej środka trwałego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jest współwłaścicielem budynku mieszkalnego (kamienicy), częściowo wykorzystywanego na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Do amortyzacji budynku została zastosowana tzw. ?metoda amortyzacji uproszczonej?, określona w art. 22g ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Od października 2010r. w budynku rozpoczęto prace budowlane (częściowy remont, adaptację i modernizację kamienicy). Prace budowlane obejmą głównie parter oraz l-sze piętro budynku i polegać będą na przebudowie, rekonstrukcji, adaptacji i modernizacji budynku. W wyniku prac powstaną na parterze budynku trzy lokale użytkowe (sklepy), zaś na l-szym piętrze budynku dwa lokale użytkowe (biura). Utworzenie nowych lokali użytkowych częściowo wymaga zmiany sposobu użytkowania dotychczasowych lokali mieszkalnych na lokale o przeznaczeniu użytkowym. Prace inwestycyjne nie obejmują części budynku wykorzystywanej na cele mieszkaniowe Wnioskodawcy i jego rodziny. Po ich zakończeniu budynek nadal będzie budynkiem mieszkalnym (budynek nadal będzie posiadał przewagę powierzchni mieszkalnej nad użytkową). Przed rozpoczęciem prac inwestycyjnych w kamienicy nie istniały prawnie wyodrębnione nieruchomości (lokale będące przedmiotem odrębnej własności). Również w wyniku przeprowadzonych prac inwestycyjnych w budynku nie zostaną wyodrębnione prawnie nieruchomości (lokale będące przedmiotem odrębnej własności).

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż jeżeli w istocie w wyniku przeprowadzenia w przedmiotowym budynku wskazanych we wniosku prac inwestycyjnych, budynek ten będzie nadal budynkiem mieszkalnym, stanowiącym jeden środek trwały, o takiej samej powierzchni użytkowej wykorzystywanej na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, to wydatki związane z przeprowadzeniem prac remontowych, adaptacyjnych i modernizacyjnych w tym budynku, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej w momencie ich poniesienia, z uwagi na sposób ustalenia wartości początkowej tego środka trwałego tzw. metodą uproszczoną.

Gdyby jednak w wyniku wykonanych prac inwestycyjnych powierzchnia użytkowa przedmiotowego budynku wykorzystywana na potrzeby prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej uległa zwiększeniu, to wydatki na ulepszenie tego budynku nie mogą zostać zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów tej działalności, lecz pośrednio poprzez odpisy amortyzacyjne, dokonywane od zwiększonej wartości początkowej ustalonej metodą ?uproszczoną?.

W świetle powołanych przepisów i w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego stanowisko Wnioskodawcy, z ww. zastrzeżeniem, jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.