Możliwość i sposób amortyzacji motocykla wykorzystywanego w prowadzonej działalności gospodarczej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki cywilnej, przedstawione we wniosku z dnia 14 lipca 2009 r. (data wpływu do tut. Biura 14 lipca 2009 r.), uzupełnionym w dniu 21 września 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości i sposobu amortyzacji motocykla wykorzystywanego w prowadzonej działalności gospodarczej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 lipca 2009 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m. in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości i sposobu amortyzacji motocykla wykorzystywanego w prowadzonej działalności gospodarczej.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 8 września 2009 r. wezwano do jego uzupełnienia. W dniu 21 września 2009 r. do tut. Biura wpłynął uzupełniony wniosek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 8 kwietnia 2009 r. Spółka zakupiła (na fakturę VAT) motocykl używany z 2005 roku. Wartość brutto motocykla to 12.000 zł, VAT 22% 2.163,93 zł. Motocykl ten jest wykorzystywany do dojazdu na budowę do klienta przez pracowników Spółki. Został zaliczony do środków trwałych prowadzonej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano m. in. następujące pytanie:

W jaki sposób amortyzować ww. motocykl...

Zdaniem wnioskodawcy, motocykl który zaliczony został do rodzaju 740 KŚT należy amortyzować według stawki 20%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy.

Z powyższego przepisu wynika, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione nakłady i wydatki związane bezpośrednio lub pośrednio z prowadzoną działalnością gospodarczą - z wyjątkiem wydatków wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, aby dany wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów, powinien spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem, czyli musi zostać poniesiony w celu jego osiągnięcia lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
• być rzeczywiście poniesiony i prawidłowo udokumentowany oraz
• nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ww. ustawy.
  
  

Stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy nie uznaje się za koszt uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż grunty lub prawa wieczystego użytkowania gruntów środków trwałych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części.

Jednakże kosztem uzyskania przychodów mogą być, zgodnie z art. 22 ust. 8 ww. ustawy, odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (tzw. odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o z uwzględnieniem art. 23 tejże ustawy.

W myśl natomiast art. 22a ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania m. in. maszyny, urządzenia i środki transportu - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Stosownie do treści art. 22f ust. 1 ww. ustawy, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość, obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b ustalonej w oparciu o art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy. Za wartość początkową środków trwałych, w razie nabycia w drodze kupna, uważa się w myśl art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, z uwzględnieniem ust. 2-18, cenę ich nabycia.

W myśl art. 22h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Stosownie do treści art. 22i ust. 1 ww. ustawy odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1.

Jak wynika z treści złożonego wniosku Spółka zakupiła na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej motocykl. Motocykl ten wykorzystywany jest przez pracowników Spółki dojeżdżających na budowę do klienta. Zaliczony został do środków trwałych tej działalności pod symbolem KŚT 740, i amortyzowany według 20% stawki.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż uznanie odpisów amortyzacyjnych od zakupionego motocykla za koszt uzyskania przychodu dopuszczalne jest jedynie w sytuacji, gdy zostanie spełniona dyspozycja zasadnicza przytoczonego na wstępie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc jeśli zostanie wykazany związek przyczynowo-skutkowy poniesionego wydatku z osiągniętymi przychodami, a w konsekwencji będzie miał wpływ na powstanie lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów. Ciężar udowodnienia racjonalnego i gospodarczo uzasadnionego związku przyczynowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a wykonywaną działalnością gospodarczą oraz jego wpływ na osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów spoczywa każdorazowo na podatniku.

Jeżeli więc spełniona zostanie powyższa dyspozycja, wydatki na zakup przedmiotowego motocykla w formie odpisów amortyzacyjnych dokonanych zgodnie z art. 22a-22o ww. ustawy mogą stanowić koszt uzyskania przychodów.

Odpisów amortyzacyjnych (stosownie do postanowień cyt. wyżej art. 22i ust. 1 ww. ustawy) dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie. Jeżeli zatem w istocie w świetle odrębnych przepisów, nie będących przepisami prawa podatkowego, a tym samym nie mogących być przedmiotem interpretacji indywidualnej, przedmiotowy motocykl zaliczony jest do rodzaju 740 Klasyfikacji Środków Trwałych, to zgodnie z Wykazem stawek amortyzacyjnych, stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych roczna stawka amortyzacji dla tego środka trwałego wynosi 20%.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie zauważyć należy, iż kwalifikacji środka trwałego do określonej grupy Klasyfikacji Środków Trwałych dokonuje sam podatnik.

W przypadku trudności w ustaleniu symbolu KŚT zainteresowany może zwrócić się o jego wskazanie i o wydanie opinii do Ośrodka Interpretacji Standardów Klasyfikacji Urzędu Statystycznego w Łodzi, ul. Suwalska 29, 93-176 Łódź. Opinie te wydawane są bowiem na wniosek zainteresowanego podmiotu.

Zważywszy na fakt, iż wnioskodawcą jest Spółka cywilna niniejsza interpretacja stosownie do postanowień m. in. art. 14k Ordynacji podatkowej jest wiążąca tylko dla tego podmiotu co oznacza, iż nie wywołuje bezpośrednio skutków dla wspólników tej Spółki.

Nadmienia się również, iż w zakresie dotyczącym podatku od towarów i usług, zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.