Czy powyższe wydatki remontowe może zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów w momencie (...)

Czy powyższe wydatki remontowe może zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 14 stycznia 2010r. (data wpływu do tut. Biura 21 stycznia 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości bezpośredniego zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków remontowych ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 stycznia 2010r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości bezpośredniego zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków remontowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 27 maja 2009r. Wnioskodawca zakupił wraz z małżonką nieruchomość, ośrodek wczasowy, składającą się z następujących części składkowych: budynek kolonijno-wczasowy nr 4, nr 1 oraz nr 2, które nabył na potrzeby prowadzonej samodzielnie działalności gospodarczej - Firma Usługowo-Handlowa. Zakupione budynki ośrodka wypoczynkowego w momencie zakupu, jak również w chwili obecnej są czynne i prowadzi się w nich działalność gospodarczą. Nieruchomość została zaewidencjonowana w ewidencji środków trwałych i stanowi majątek firmy. Od momentu zakupu do chwili obecnej trwają prace remontowe nie zakłócające normalnego funkcjonowania ośrodka.

Dotychczas zostały przeprowadzone następujące prace remontowe polegające na:

  • wymianie stolarki drzwiowej i okiennej,
  • wymianie zużytych wykładzin PCV oraz wykładzin dywanowych,
  • wymianie zużytych elementów dachu,
  • remoncie balustrad balkonowych,
  • remoncie łazienek polegających na wymianie armatury łazienkowej, zaworów, rur, usunięciu starych płytek i zastąpieniu ich nową ceramiką,
  • wymianie zużytych elementów elektrycznych w postaci złączek, przyłączy, przewodów elektrycznych,
  • wymianie zużytych elementów instalacji wodno-kanalizacyjnej.

Wnioskodawca opodatkowany jest podatkiem dochodowym tzw. liniowym, księgowość prowadzi w formie ksiąg handlowych ze względu na wysokość obrotów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy powyższe wydatki remontowe może zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z prawem budowlanym, remont ma na celu doprowadzenie elementów zużytych w czasie użytkowania do stanu używalności, wszystkie te działania mają przywrócić im pierwotny stan techniczny. Prace remontowe przeprowadzone do tej pory miały na celu przywrócenie stanu pierwotnego bez podnoszenia ich wartości technicznej. Nie został zmieniony charakter użytkowy budynków, ponieważ w trakcie remontu, jak również po jego zakończeniu jest prowadzona w budynkach działalność gospodarcza. W budynkach nie dobudowano nowych pomieszczeń, jak również nie wyburzono starych. Wszystko jest w stanie, jaki został uwzględniony w momencie zakupu. Poczynione prace remontowe nie zwiększają wartości początkowej środka trwałego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

  • pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  • nie znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
  • być właściwie udokumentowany.

Generalnie przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie poniesione racjonalnie uzasadnione wydatki, poza enumeratywnie wskazanymi w ustawie, związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Mogą to być więc koszty bezpośrednio lub pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami lub zachowaniem źródła przychodu.

Należy przy tym podkreślić, iż obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu każdorazowo spoczywa na podatniku.

Stosownie do treści art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. c ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych (?).

Natomiast w myśl art. 22g ust. 17 tej ustawy, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł.

Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Przepisy prawa podatkowego nie zawierają definicji remontu, dlatego w odniesieniu do remontu należy stosować definicję sformułowaną w przepisach prawa budowlanego. Zgodnie z art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2006r. Nr 156, poz. 1118 ze zm.), remontem jest wykonanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu pierwotnego stanu technicznego i użytkowego środka trwałego, a nie stanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Istotą remontu są zatem wszystkie działania przywracające pierwotny stan techniczny i użytkowy środka trwałego, w tym również polegające na wymianie zużytych składników technicznych następujące w toku eksploatacji środka trwałego i będące wynikiem tej eksploatacji, niezwiększające jego wartości początkowej.

Podkreślenia wymaga fakt, że przy remoncie mogą być stosowane materiały odpowiadające aktualnym standardom technologicznym. Remont następuje w toku eksploatacji środka trwałego przez podatnika. Wymiana zużytych elementów środka trwałego na nowe ma charakter odtworzeniowy, przywracający jedynie jego pierwotną wartość użytkową i niezmieniający jego charakteru. Różnica pomiędzy nakładami ponoszonymi na remont, a nakładami ponoszonymi na ulepszenie środków trwałych polega na tym, że remont zmierza do podtrzymania, odtworzenia wartości użytkowej środka trwałego i jest rodzajem naprawy, wymiany zużytych elementów, natomiast w wyniku ulepszenia środek trwały zostaje unowocześniony lub przystosowany do spełniania innych, nowych funkcji, zyskuje istotną zmianę cech użytkowych.

Z powyższego przepisu wynika jednoznacznie, że istotnym dla oceny robót jako ulepszenia ma porównanie stanu obiektu przed przeprowadzeniem robót budowlanych, rodzaju robót i stanu obiektu po ich dokonaniu.

W przedstawionym we wniosku opisie stanu faktycznego Wnioskodawca wskazał, iż w zakupionym ośrodku wczasowym, w skład którego wchodzą nieruchomości budynkowe, stanowiące środki trwałe, przeprowadził prace remontowe polegające na:

  • wymianie stolarki drzwiowej i okiennej,
  • wymianie zużytych wykładzin PCV oraz wykładzin dywanowych,
  • wymianie zużytych elementów dachu,
  • remoncie balustrad balkonowych,
  • remoncie łazienek polegających na wymianie armatury łazienkowej, zaworów, rur, usunięciu starych płytek i zastąpieniu ich nową ceramiką,
  • wymianie zużytych elementów elektrycznych w postaci złączek, przyłączy, przewodów elektrycznych,
  • wymianie zużytych elementów instalacji wodno-kanalizacyjnej.

Przeprowadzone prace remontowe miały na celu przywrócenie stanu pierwotnego bez podnoszenia wartości technicznej budynków.

Charakter tych prac wskazuje, iż były to prace typowo odtworzeniowe, przywracające pierwotną zdolność użytkową budynków. Nie stanowią zatem ulepszenia środków trwałych w rozumieniu art. 22g ust. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wobec tego należy je zaliczyć do wydatków o charakterze remontowym, podlegającym zaliczeniu bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów.

Gdyby jednak poniesione wydatki zmierzały do ulepszenia środków trwałych, to mogłyby znaleźć odzwierciedlenie w kosztach uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wyłącznie poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane od powiększonej wartości początkowej środków trwałych (budynków).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika