W zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej (...)

W zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków poniesionych tytułem opłat za media dot. nieruchomości częściowo wykorzystywanej w tej działalności.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112 poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 6 czerwca 2014 r. (data wpływu do tut. Biura 10 czerwca 2014 r.), uzupełnionym 28 sierpnia 2014 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków poniesionych tytułem opłat za media dot. nieruchomości częściowo wykorzystywanej w tej działalności ? jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 czerwca 2014 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków poniesionych tytułem opłat za media dot. nieruchomości częściowo wykorzystywanej w tej działalności. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 22 sierpnia 2014 r. Znak: IBPBI/1/415-697/14/BK wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 28 sierpnia 2014 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 2 czerwca 2014 r. Wnioskodawca rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej. Siedziba firmy mieści się w jego miejscu zamieszkania i zameldowania. Właścicielem domu jest żona Wnioskodawcy, z którą pozostaje we wspólności majątkowej. Wszelkie rachunki za media, tj. energię elektryczną i wodę, są wystawiane na żonę.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 26 sierpnia 2014 r., wskazano, że:

  • Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów,
  • część budynku przeznaczona na prowadzenie działalności, to 20% jego powierzchni, czyli około 30 m2,
  • część budynku nie została zgłoszona stosownym organom, jako związana z prowadzoną działalnością. W urzędzie gminy żona Wnioskodawcy złożyła oświadczenie, że na cele działalności nie zostało wyznaczone konkretne pomieszczenie w budynku, a jedynie część powierzchni otwartego pokoju dziennego,
  • budynek stanowi odrębny majątek żony.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

W jaki sposób w księdze przychodów i rozchodów wykazać poniesione proporcjonalnie koszty za media oraz w jaki sposób powinny być udokumentowane, jeżeli istnieje możliwość ujęcia ww. wydatków w podatkowej księdze przychodów i rozchodów?

Zdaniem Wnioskodawcy, ma prawo zaliczyć do kosztów prowadzonej działalności gospodarczej ww. wydatki dot. mediów, na podstawie sporządzonego na tę okoliczność dowodu wewnętrznego, proporcjonalnie do zajmowanej powierzchni, na której wykonuje czynności związane z prowadzeniem działalności. Do dowodu wewnętrznego powinien dołączyć kopię rachunku na podstawie którego obliczono proporcjonalne koszty za media.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

  • musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  • nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
  • musi być należycie udokumentowany.

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, że konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań, braku nadzoru lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałyby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów każdy wydatek wymaga zatem indywidualnej oceny pod kątem, czy pozostaje on nie tylko w ścisłym związku z prowadzoną działalnością gospodarczą ale również, czy nie stanowi wydatku przeznaczonego w głównej mierze na potrzeby osobiste podatnika lub osób trzecich.

Zauważyć należy, że istnieje grupa wydatków, które nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów działalności gospodarczej, gdyż są to wydatki, które ponoszą osoby fizyczne niezależnie od tego czy prowadzą działalność gospodarczą, czy też takiej działalności nie prowadzą. Są to typowe wydatki osobiste, konsumpcyjne np. wydatki dotyczące zapewnienia sobie, na własne potrzeby odpowiednich warunków mieszkaniowych. Wydatki o charakterze osobistym w szczególności mogą dotyczyć funkcjonowania, eksploatacji i utrzymania własnego lub użyczanego mieszkania (lub jednego z jego pomieszczeń) na cele prywatne. Prywatnego charakteru tego rodzaju wydatków nie zmienia również fakt, że podatnik może korzystać z pomieszczenia (lub znajdujących się w nim rzeczy) przeznaczonego na zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych, prowadząc równocześnie w tym pomieszczeniu działalność gospodarczą. W świetle powyższego uznać należy, że do kosztów uzyskania przychodów pozarolniczej działalności gospodarczej nie można zaliczyć wydatków, które dotyczą pomieszczeń w lokalu wykorzystywanym w głównej mierze na własne cele mieszkaniowe. Są to bowiem typowe wydatki o charakterze osobistym, ponoszone przede wszystkim w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych, a nie wyłącznie w celu osiągnięcia przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej, czy też zachowania albo zabezpieczenia tego źródła przychodów. Wydatki te nie mają ścisłego związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Nie występuje więc nie budzące wątpliwości powiązanie kosztów ponoszonych przez podatnika z celem jakim jest osiągnięcie przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej lub zachowanie albo zabezpieczenie tego źródła przychodów.

Jedynie w przypadku, gdy posiadany przez podatnika budynek (lokal), jako całość lub wyodrębnione w tym budynku (lokalu) pomieszczenie służy tylko i wyłącznie dla celów prowadzonej działalności gospodarczej i jednocześnie nie służy celom osobistym, nie ma przeszkód do zaliczenia wydatków związanych z jego utrzymaniem i eksploatacją do kosztów uzyskania przychodów. Natomiast w sytuacji, gdy pomieszczenie jest wykorzystywane przede wszystkim na cele prywatne, a jedynie sporadycznie jest wykorzystywane w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, wydatki związane z posiadaniem takiego pomieszczenia stanowią bez wątpienia wydatki o charakterze osobistym. W rezultacie nie mogą być one zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, gdyż nie są spełnione wymogi, o których mowa w powoływanym wyżej art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przypadku zatem, gdy budynek lub jego część (pokój w budynku), służy celom prowadzonej działalności gospodarczej, co do zasady, nie ma przeszkód do zaliczenia wydatków z nim związanych do kosztów uzyskania przychodów, w części wykorzystywanej na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, pod warunkiem, że część ta jest wyodrębniona.

Z przedstawionego we wniosku oraz jego uzupełnieniu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą. Siedziba firmy mieści się w miejscu zamieszkania i zameldowania Wnioskodawcy, w związku z czym ponosi on wydatki z tytułu opłat za media. Budynek, w którym prowadzona jest działalność stanowi własność jego, żony, jednakże Wnioskodawca pozostaje z żoną we wspólności majątkowej i to na żonę wystawiane są faktury za media. Część budynku mieszkalnego wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej nie została zgłoszona stosownym organom jako związana z prowadzoną działalnością gospodarczą, jednakże żona Wnioskodawcy złożyła w urzędzie gminy oświadczenie, że na cele działalności nie zostało wyznaczone konkretne pomieszczenie w budynku, a jedynie do tego celu wykorzystywany jest kawałek powierzchni otwartego pokoju dziennego. Wnioskodawca wskazał przy tym, że część budynku przeznaczona na prowadzenie działalności to 20% jego powierzchni, czyli ok. 30 m2.

Mając powyższe na względzie, w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego stwierdzić należy, że skoro w budynku mieszkalnym, w którym Wnioskodawca mieszka wraz z żoną, i w którym jest on zameldowany nie zostało w istocie wydzielone jakiekolwiek pomieszczenie służące wyłącznie do celów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, a działalność ta jest prowadzona w części pokoju dziennego, który nie służy tym samym tylko i wyłącznie dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, to wskazane we wniosku wydatki związane z utrzymaniem tej części budynku mieszkalnego nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów tej działalności. Niezależnie bowiem od faktu prowadzenia, czy też nie prowadzenia działalności gospodarczej Wnioskodawca, na równi z żoną zobowiązany jest do ponoszenia wydatków związanych z opłatami za media dotyczące również tej części budynku. Zatem wskazane we wniosku wydatki za media stanowią w istocie wydatki o charakterze osobistym, ponoszone przez każdego użytkownika pomieszczeń mieszkalnych.

Z uwagi na powyższe, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków poniesionych tytułem opłat za media dot. nieruchomości częściowo wykorzystywanej w tej działalności ? jest nieprawidłowe.

Tym samym bezprzedmiotowym jest odnoszenie się do sposobu udokumentowania ww. wydatków dla celów ich ujęcia w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika