Czy po zakończeniu inwestycji w rozbudowę budynku handlowo-usługowego Wnioskodawca może podnieść (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 14 lipca 2011r. (data wpływu do tut. Biura 20 lipca 2011r.), uzupełnionym w dnach 29 września i 05 października 2011r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości podwyższenia o proporcjonalną część wartości gruntu, wartości początkowej wskazanego we wniosku budynku oraz wybudowanych lokali mieszkalnych przeznaczonych na sprzedaż ? jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 lipca 2011r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości podwyższenia o proporcjonalną część wartości gruntu, wartości początkowej wskazanego we wniosku budynku oraz wybudowanych lokali mieszkalnych przeznaczonych na sprzedaż. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 20 września 2011r. Znak: IBPBI/1/415-722/11/ZK, IBPB II/1/436-333/11/MZ, IBPP3/443-818/11/PK, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniach 29 września i 05 października 2011r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 25 stycznia 1996r. osoba fizyczna oraz Wnioskodawca, jako osoby fizyczne (pozostające w związkach małżeńskich), zakupili na podstawie aktu notarialnego, w równych częściach (tj. po 50%) grunt. Grunt ten wydzierżawili na podstawie umowy dzierżawy z dnia 01 stycznia 2000r. Spółce jawnej, której byli wspólnikami, posiadającymi w niej udziały w wysokości po 50%. W roku 2001r. Spółka jawna wybudowała w ramach prowadzonej działalności na dzierżawionym gruncie budynek handlowo-usługowy. Pierwszą umowę wynajmu lokalu handlowego podpisano 28 maja 2001r. W trakcie budowy Spółka jawna odliczała podatek VAT od zakupów związanych z tą budową.

W okresie późniejszym Wnioskodawca, jako osoba fizyczna dokonał sprzedaży kilku działek i w związku z tym zarejestrował się jako podatnik VAT czynny. Z tej też przyczyny wystawił za dzierżawę gruntu 13 faktur VAT.

W dniu 29 grudnia 2010r. zmarł drugi ze wspólników Spółki jawnej. Na podstawie umowy spółki i prawa spadkowego w jego miejsce wstąpili spadkobiercy: żona (nie prowadząca działalności, jako osoba fizyczna), pełnoletnia córka (prowadząca działalność, jako osoba fizyczna i będąca podatnikiem VAT czynnym) i pełnoletni syn (nie prowadzący działalności, jako osoba fizyczna). Zgodnie z postanowieniem sądu z dnia 12 stycznia 2011r. ww. osoby otrzymały spadek w równych częściach, tj. po 1/3 części. Po śmierci wspólnika, spadkobiercy sporządzili aneks do umowy dzierżawy ww. gruntu, w której potwierdzili jej kontynuację. W dniu 16 marca 2011r. sporządzono akt notarialny, w którym dokonano przeniesienia prawa własności gruntu (na podstawie art. 231 § 1 kodeksu cywilnego), przez Wnioskodawcę oraz spadkobierców drugiego wspólnika Spółki na rzecz tej Spółki za wynagrodzeniem, które Wnioskodawcy zostanie zapłacone do dnia 31 grudnia 2011r. Od lutego 2010r. Spółka jawna rozpoczęła rozbudowę ww. budynku (będącego środkiem trwałym Spółki) o lokale mieszkalne z zamiarem ich późniejszej sprzedaży oraz o dodatkowy lokal na działalność handlową, który pozostanie własnością Spółki.

Koszty przeniesienia prawa własności gruntu w wysokości 75.000,00 zł plus koszty sporządzenia aktu notarialnego stanowią łącznie wartość gruntu, która zostanie po zakończeniu inwestycji przyjęta w proporcji do podniesienia wartości środka trwałego, tj. budynku handlowo-usługowego, jako składnik kosztu wybudowania mieszkań.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania:

Czy po zakończeniu inwestycji poprzez rozbudowę budynku handlowo-usługowego, można podnieść wartość budynku o proporcjonalną część kosztu gruntu, przypadającą na lokale handlowe, które pozostaną własnością Wnioskodawcy...

Czy wartość przeniesionego aktem notarialnym gruntu, w przyjętej proporcji do powierzchni całego budynku a powierzchnią lokali mieszkalnych, można zaliczyć w koszt towaru, jakim będą mieszkania na sprzedaż w momencie zakończenia budowy i odbioru mieszkań, czy należy to zrobić w momencie ich sprzedaży, potwierdzonej aktem notarialnym...

Zdaniem Wnioskodawcy, należy proporcjonalnie przyjąć wartość przeniesionego gruntu do podniesienia wartości części budynku, która pozostanie jego współwłasnością w spółce.

Jako koszt wytworzenia towaru (mieszkań) ? po zakończeniu budowy (protokół odbioru budowy mieszkań) ? do wartości mieszkań należy doliczyć wartość gruntu przeniesioną prawem własności.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są natomiast odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne), dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 22a ust. 2 pkt 2 ww. ustawy, amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 22c, niezależnie od przewidywanego okresu używania, budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie, zwane także środkami trwałymi.

Stosownie do treści art. 22c pkt 1 i 2 ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają:

• grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów,
• budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami lub lokale mieszkalne służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy, jeżeli podatnik nie podejmie decyzji o ich amortyzowaniu.
  
  

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki jawnej, która w dniu 16 marca 2011r. nabyła na podstawie przeniesienia prawa własności za wynagrodzeniem, grunt, stanowiący współwłasność Wnioskodawcy oraz trzech osób fizycznych, będących spadkobiercami drugiego ze wspólników tej Spółki. Na przedmiotowym gruncie, uprzednio dzierżawionym przez Spółkę od jej wspólników, wybudowano budynek handlowo-usługowy, będący jej środkiem trwałym. Przed nabyciem gruntu przez Spółkę, budynek ten był ?budynkiem wybudowanym na cudzym gruncie? w rozumieniu art. 22a ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Od lutego 2010r. Spółka jawna rozpoczęła rozbudowę ww. budynku o lokale mieszkalne, z zamiarem ich późniejszej sprzedaży oraz o dodatkowy lokal na działalność handlową, który pozostanie własnością Spółki.

Mając na względzie powyższe stwierdzić należy, iż w świetle cyt. przepisów, wskazane we wniosku składniki majątku, tj. budynek oraz grunt są w istocie odrębnymi środkami trwałymi. Fakt ten wynika z samej definicji środka trwałego. Zgodnie bowiem z art. 22a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, środkami trwałymi są m.in. budowle i budynki stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą. Wnioskodawca we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyraźnie wskazał, iż budynek znajdujący się na przedmiotowej nieruchomości gruntowej (a w istocie również grunt ? jak wykazano powyżej) wykorzystywany jest w działalności gospodarczej prowadzonej w ramach Spółki jawnej. Okoliczność, że okres używania przedmiotowych składników majątku wynosi ponad rok nie budzi wątpliwości. Są to zatem środki trwałe. Jednakże, jak wynika z cyt. wyżej art. 22c pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, grunt nie podlega amortyzacji.

Zauważyć przy tym należy, iż wskazana we wniosku nieruchomość gruntowa stała się środkiem trwałym Spółki jawnej z chwilą jej nabycia przez tę Spółkę, zważywszy, iż na gruncie tym znajduje się budynek będący środkiem trwałym Spółki, który jest obecnie rozbudowywany (ulepszany).

Sposób ustalenia wartości początkowej środków trwałych, który jest zróżnicowany m.in. z uwagi na sposób ich nabycia, określa art. 22g ust. 1 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 i 2 tej ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się:

• w razie odpłatnego nabycia cenę - ich nabycia (pkt 1),
• w razie wytworzenia we własnym zakresie - koszt wytworzenia (pkt 2).
  
  

W myśl art. 22g ust. 3 ww. ustawy, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług (?). Art. 22g ust. 4 cytowanej ustawy stanowi natomiast, że za koszt wytworzenia uważa się wartość w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za pracę wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się wartości pracy własnej podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

-wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Natomiast w myśl art. 22g ust.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż skoro wskazany we wniosku grunt stanowi odrębny środek trwały, to jego wartość początkowa (którą należy ustalić odrębnie od wartości wskazanego we wniosku budynku), ustalona zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie ma wpływu ani na wartość lokalu, który po rozbudowie wskazanego we wniosku budynku pozostanie własnością Spółki jawnej, której Wnioskodawca jest wspólnikiem, ani też na wartość powstałych w wyniku rozbudowy tego budynku, lokali mieszkalnych przeznaczonych na sprzedaż.

Przy czym, wydatki poniesione na nabycie gruntu, będą mogły stanowić koszt uzyskania przychodów pozarolniczej działalności gospodarczej prowadzonej w formie Spółki jawnej, w momencie sprzedaży lokali mieszkalnych na nim wybudowanych proporcjonalnie, a więc w części związanej ze zbywanymi lokalami. Zbywając poszczególne lokale, Wnioskodawca będzie bowiem obowiązany i zbyć przypadający na ten lokal udział w nieruchomości gruntowej.

W świetle powołanych przepisów i w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, stanowisko Wnioskodawcy, jest zatem nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmieniać należy, iż w zakresie dotyczącym podatku od czynności cywilnoprawnych oraz podatku od towarów i usług, zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Równocześnie nadmienia się, iż przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej nie jest ocena sposobu ustalenia wartości początkowej wskazanej we wniosku nieruchomości gruntowej, jako odrębnego środka trwałego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.