możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu kwoty zapłaconej żonie przy podziale majątku (...)

możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu kwoty zapłaconej żonie przy podziale majątku

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 15 lipca 2011r. (data wpływu do tut. Biura 22 lipca 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej kwoty zapłaconej żonie przy podziale majątku ? jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 lipca 2011r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej kwoty zapłaconej żonie przy podziale majątku.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Dnia 09 lutego 2009r. Wnioskodawca na podstawie aktu notarialnego dokonał podziału majątku wspólnego. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji wyrobów cukierniczych, w związku z czym, w skład majątku wspólnego małżonków wchodziło również przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 Kodeksu cywilnego. W wyniku podziału majątku doszło m.in. do ustalenia obowiązku spłaty byłej małżonki w kwocie 318.255 zł, która to spłata została ustalona w związku z generowaniem dochodów przez przedsiębiorstwo. Byli małżonkowie ustalili, iż spłata ta będzie dokonywana w ratach i określili terminy oraz kwoty zapłaty poszczególnych rat:

  • 55.200 PLN do dnia 10 listopada 2009r.,
  • 63.055 PLN do dnia 31 grudnia 2009r.,
  • 25.000 PLN do dnia 31 marca 2010r.,
  • 25.000 PLN do dnia 30 czerwca 2010r.,
  • 25.000 PLN do dnia 30 września 2010r.,
  • 25.000 PLN do dnia 31 grudnia 2010r.,
  • 25.000 PLN do dnia 31 marca 2011r.,
  • 25.000 PLN do dnia 30 czerwca 2011r.,
  • 25.000 PLN do dnia 30 września 2011r.,
  • 25.000 PLN do dnia 31 grudnia 2011r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy kwotę spłaty pieniężnej byłej małżonki w wysokości 318.255,00 PLN Wnioskodawca może uznać jako koszt uzyskania przychodu w kwotach i terminach zapłaty poszczególnych części tej kwoty...

Zdaniem Wnioskodawcy, spłata pieniężna byłej małżonki, do której zobowiązany był w wyniku podziału majątku wspólnego, związana jest z rezygnacją z roszczeń byłej małżonki w stosunku do prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa i generowanych przez nie dochodów. Wartość spłaty pieniężnej ustalono w drodze negocjacji pomiędzy małżonkami dotyczących ocen i prognoz zdolności przedsiębiorstwa do generowania dochodów w przyszłości. Na jej ustalenia nie miały wpływu wartość nieruchomości oraz ruchomości wchodzących w skład przedsiębiorstwa, które w wyniku podziału majątku przypadły Wnioskodawcy, podobnie jak byłej małżonce przypadł budynek mieszkalny. W takim stanie faktycznym, w ocenie Wnioskodawcy, spłata pieniężna, niezwiązana w żaden sposób z wartością poszczególnych nieruchomości, które przypadły małżonkom (de facto budynek mieszkalny został wyceniony w wyższej wartości niż ciastkarnia), w oczywisty sposób warunkuje uzyskiwanie przyszłych przychodów przedsiębiorstwa przez Wnioskodawcę w całości. W przeciwnym razie mógłby on być zobowiązany (np. sądownie) do permanentnego podziału uzyskiwanych dochodów z byłą małżonką. Zapłacone kwoty spełniają zatem definicję kosztu uzyskania przychodu, czyli ?kosztów poniesionych w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów?. Wydatek taki nie jest również w żaden sposób wyłączony z katalogu kosztów uzyskania przychodów.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze z.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

  • musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  • nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
  • musi być należycie udokumentowany.

Generalnie należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, iż konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Pamiętać przy tym należy, iż koszty uzyskania przychodów nie są kosztami uzyskania jakichkolwiek przychodów, lecz zawsze związane są z uzyskaniem przychodu z konkretnego źródła. Koszty uzyskania przychodu z danego źródła pomniejszają przychody z tego właśnie źródła. Koszty te są zatem ściśle i funkcjonalnie przyporządkowane do danego źródła przychodów.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób, gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą. Składniki majątkowe wykorzystywane w prowadzonym przez Niego przedsiębiorstwie objęte były małżeńską wspólnością majątkową. W dniu 09 lutego 2009r. Wnioskodawca wraz z żoną dokonali podziału majątku wspólnego w formie aktu notarialnego. Na mocy zawartej umowy Wnioskodawca zobowiązał się m.in. do zapłaty na rzecz byłej żony kwoty 318.255 zł w 10 ratach. Wartość spłaty ustalono w drodze negocjacji pomiędzy małżonkami dotyczącymi ocen i prognoz zdolności przedsiębiorstwa do generowania dochodów. W przeciwnym bowiem razie Wnioskodawca mógłby być zobowiązany na podstawie orzeczenia sądowego do wypłacania byłej małżonce części dochodów uzyskiwanych z prowadzonego przedsiębiorstwa. Na sposób ustalenia ww. kwoty nie miały wpływu wartość nieruchomości oraz ruchomości wchodzących w skład przedsiębiorstwa. Jak wskazał sam Wnioskodawca, zapłacona kwota stanowi rekompensatę z tytułu rezygnacji przez byłą małżonkę Wnioskodawcy z ewentualnego dochodzenia roszczeń, związanych z przyszłymi zyskami generowanymi przez przedsiębiorstwo Wnioskodawcy.

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, iż opisana we wniosku spłata dokonywana na rzecz byłej żony nie może stanowić kosztów uzyskania przychodu prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej. Nie stanowi ona bowiem wydatku poniesionego tytułem uzyskania przychodu z prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej, ani tytułem zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów jakie przynosi prowadzone przez Niego przedsiębiorstwo. Obowiązek poniesienia tego wydatku jest bowiem skutkiem łączących byłych małżonków stosunków osobistych. Jak wskazał sam Wnioskodawca, zobowiązał się On do uiszczenia ww. kwoty w celu uniknięcia w przyszłości (np. na podstawie orzeczenia sądowego) obowiązku dzielenia się z byłą małżonką uzyskanymi w przyszłości dochodami. Zapłacona byłej małżonce kwota stanowi zatem wydatek na cele osobiste Wnioskodawcy i nie jest związana z uzyskaniem (uzyskiwaniem) przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej, bądź też z zachowaniem lub zabezpieczeniem tego źródła przychodu.

Z uwagi na powyższe stanowisko przedstawione we wniosku należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44 ? 100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika