Sposobu określenia przychodów zarządcy sądowego.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 12 czerwca 2014 r. (data wpływu do tut. Biura 23 czerwca 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie sposobu określenia przychodów (dochodów) zarządcy sądowego ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 kwietnia 2014 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie m.in. dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie sposobu określenia przychodów (dochodów) zarządcy sądowego.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca będący osobą fizyczną, prowadzi działalności gospodarczą, której przedmiotem jest wykonywanie (na zlecenie) zarządu nieruchomościami. Na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego, Wnioskodawca został ustanowiony zarządcą sądowym nieruchomości przeznaczonej na wynajem (wynajem biur, terenów, hal magazynowych). Nieruchomość stanowi współwłasność osób prawnych i fizycznych. Zarządca sądowy został ustanowiony na podstawie art. 203 Kodeksu cywilnego. Powstałe wątpliwości dotyczą wyłącznie najmu prowadzonego w oparciu o zarząd sądowy. Wnioskodawca po przejęciu zarządu sądowego podpisał umowy najmu we własnym imieniu i wystawia faktury (doliczając 23% podatku VAT), w których wskazuje własne konto bankowe wyodrębnione tylko do przelewów z tytułu opisanego zarządu. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT i w związku z tym, obrót wynikający z najmu ww. nieruchomości został doliczony do obrotu Wnioskodawcy, który prowadzi działalność mieszaną (zarządzanie nieruchomościami mieszkalnymi) i posiada prawo do odliczenia podatku VAT tylko od wydatków związanych z czynnościami opodatkowanymi. Należny oraz naliczony podatek VAT, związany z fakturami dot. opisanej nieruchomości, rozlicza w sporządzonej przez siebie deklaracji VAT i nadwyżkę podatku odprowadza do urzędu skarbowego właściwego dla miejsca prowadzonej działalności. Aktualnie Wnioskodawca rozlicza również we własnym imieniu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu dochodu uzyskiwanego z najmu przedmiotowej nieruchomości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zarządca sądowy powinien odprowadzać podatek dochodowy od osób fizycznych od całości dochodów uzyskiwanych z najmu, czy wyłącznie z dochodu jaki uzyskuje z tyt. wynagrodzenia zarządcy ustalonego przez Sąd?

Zdaniem Wnioskodawcy, dotychczasowy sposób rozliczania podatku dochodowego z najmu nieruchomości objętej zarządem sądowym jest nieprawidłowy. Zarządca sądowy działa w imieniu własnym na podstawie umocowania sądowego i zarządza majątkiem cudzym, lecz podlega nadzorowi sądu. Nie oznacza to jednak, że przyjmuje on funkcje podatnika w zakresie czynności wykonywanych na rzecz właścicieli. Na skutek ustanowienia zarządu współwłaściciele nie tracą własności swego majątku, lecz są jedynie zastępowani przez Zarządcę w dotychczasowych czynnościach. Pożytki gromadzone na odrębnym koncie w ramach zarządu nie są dochodem Zarządcy. Zarządca jest podatnikiem tylko od części wynagrodzenia ustanowionego przez Sąd. Nabyte prawa, zarządca zobowiązany jest przenieść na właścicieli. W związku z tym przychody z najmu ulokowane na wyodrębnionym rachunku bankowym Wnioskodawcy, stanowią własność poszczególnych współwłaścicieli i zarządca nie powinien ich rozliczać z Urzędem Skarbowym. Nadwyżkę przychodów po pokryciu wydatków zarządca wypłaci współwłaścicielom w terminach przez Sąd określonych (zgodnie z art. 613 Kodeksu postępowania cywilnego).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Natomiast w myśl art. 10 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odrębnymi źródłami przychodów są m.in. określone w pkt 3 i 6 tego przepisu:

• pozarolnicza działalność gospodarcza,
• najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.
  
  

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Podstawą uzyskiwania przychodów z tytułu najmu jest zawarcie pomiędzy stronami stosownej umowy. Strony umowy określają w niej wysokość czynszu, który stanowi przychód w rozumieniu przepisów prawa podatkowego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca, postanowieniem Sądu Rejonowego, na podstawie art. 203 Kodeksu cywilnego, został ustanowiony zarządcą sądowym nieruchomości przeznaczonej na wynajem. Nieruchomość stanowi współwłasność osób prawnych i fizycznych.

Szczegółowy zakres uprawnień i obowiązków zarządcy nieruchomością wynika z przepisów ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 518 ze zm.) oraz przepisów odrębnych ustaw ? w tym ustawy Kodeks cywilny i Kodeks postępowania cywilnego, a także postanowień umowy o zarządzanie nieruchomością, w przypadku zawarcia takiej umowy.

Zgodnie z art. 203 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 121), każdy ze współwłaścicieli może wystąpić do sądu o wyznaczenie zarządcy, jeżeli nie można uzyskać zgody większości współwłaścicieli w istotnych sprawach dotyczących zwykłego zarządu albo jeżeli większość współwłaścicieli narusza zasady prawidłowego zarządu lub krzywdzi mniejszość.

Stosownie do art. 612 § 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 101), od chwili ustanowienia zarządcy współwłaściciele lub użytkownik mogą używać rzeczy tylko o tyle, o ile nie przeszkadza to wykonywaniu zarządu. Na wniosek innego współwłaściciela lub zarządcy współwłaściciel lub użytkownik może być pozbawiony używania rzeczy, jeżeli przeszkadza zarządcy w wykonywaniu czynności. W myśl natomiast art. 613 § 1 Kodeksu postępowania cywilnego, nadwyżkę dochodów po pokryciu wydatków wypłaca się współwłaścicielom lub użytkownikom w terminach przez sąd określonych.

Niezależnie od sposobu powołania zarządcy nieruchomości, tj. z woli współwłaścicieli nieruchomości, czy z nakazu sądu, czynność zarządzania nieruchomością polega na podejmowaniu decyzji i dokonywaniu czynności mających na celu zapewnienie właściwej gospodarki ekonomiczno-finansowej nieruchomości oraz zapewnienie bezpieczeństwa użytkownika i właściwej eksploatacji nieruchomości w tym bieżącego administrowania nieruchomością, jak również czynności zmierzających do utrzymania nieruchomości w stanie niepogorszonym zgodnie z jej przeznaczeniem oraz uzasadnionego inwestowania w tę nieruchomość. Ustalenie zarządcy nie ogranicza w żadnym razie praw własności. Zarządca nieruchomości wykonuje te czynności we własnym imieniu, ale na rzecz właściciela/współwłaścicieli nieruchomości, czyli nie na własny rachunek. Oznacza to, że chociaż zarządca wykonuje czynności związane z wynajmowaniem zarządzanej nieruchomości, to jednak wykonuje je na rzecz właścicieli, którzy ograniczeni są w swoich prawach do dysponowania majątkiem. Na skutek ustanowienia zarządu właściciele nie tracą prawa własności swego majątku, lecz są jedynie zastępowani przez zarządcę nieruchomości w dotychczasowych czynnościach. Okoliczność ta nie pozbawia właścicieli statusu podatnika podatku dochodowego. Tym samym zarządca nie jest podatnikiem podatku dochodowego od dochodu uzyskiwanego z najmu nieruchomości oddanej w zarząd Wnioskodawcy. W związku z uzyskiwanymi dochodami z najmu, podatnikami są właściciele nieruchomości, a nie osoba zarządzająca ich majątkiem. W konsekwencji dochody uzyskiwane tytułem wynajmu zarządzanej nieruchomości nie są dochodami zarządcy, co oznacza, że Wnioskodawca (jako podatnik) nie jest obowiązany do ich opodatkowania. Jego dochodem jest natomiast kwota przyznanego przez sąd wynagrodzenia i z tego tytułu ciąży na nim obowiązek podatkowy.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Jednocześnie wskazać należy, że stosownie do zadanego pytania i przedstawionego własnego stanowiska w sprawie (wyznaczających zakres wniosku) przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej była wyłącznie ww. kwestia sposobu określenia przychodów/dochodów Wnioskodawcy z tytułu sprawowania zarządu sądowego nad nieruchomością. Nie był natomiast przedmiotem oceny opisany we wniosku sposób rozliczania podatku VAT, bowiem kwestia ta nie była przedmiotem zadanego pytania oraz przedstawionego we wniosku stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmieniać należy, że w zakresie dotyczącym podatku dochodowego od osób prawnych oraz sposobu i momentu opodatkowania przez właścicieli nieruchomości przychodu (dochodu) z najmu nieruchomości wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t.j. Dz.U. 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.