Czy podatnik ma prawa zaliczyć do kup wartość umorzonych wierzytelności.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r. , poz. 749) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 18 czerwca 2012 r. (data wpływu do tut. Biura 20 czerwca 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej umorzonej wierzytelności - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 czerwca 2012 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej umorzonej wierzytelności.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej, prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną na ?zasadach ogólnych?. Zdarzenia gospodarcze związane z tą działalnością gospodarczą ewidencjonuje w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. W ramach prowadzonej działalności dokonuje sprzedaży usług transportowych ,,na termin płatności", czyli tym samym kredytuje swoich odbiorców. W przeważającej części świadczy usługi transportowe na rzecz jednego zakładu.

W 2009 i 2010 roku Wnioskodawca dokonał sprzedaży na rzecz ww. zakładu, który nie uregulował płatności za faktury ze sprzedaży za rok 2009 na kwotę 75.976,89 zł brutto (62.276,13 zł) netto oraz za rok 2010 na kwotę 8.890,75 zł brutto (netto 7.287, 50zł).

W dniu 24 listopada 2010 roku ogłoszono upadłość ww. zakładu z możliwością zawarcia układu, a wierzytelności wynikające z niezapłaconych faktur wraz z odsetkami zostały zgłoszone w postępowaniu upadłościowym. Wierzytelności Wnioskodawcy były zarachowane jako przychód należny w całości, zgodnie z art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a podatek został zapłacony w terminie. Co do niezapłaconych wierzytelności nie został sporządzony odpis aktualizujący.

Postanowieniem z dnia 20 kwietnia 2012 r. Sąd Rejonowy Wydział V Sąd Gospodarczy zakończył postępowanie upadłościowe ww. zakładu, zatwierdzając układ zawarty z wierzycielami tego zakładu. Postanowienie to stało się prawomocne z dniem 2 maja 2012 roku. Zgodnie z treścią zawartego układu spłata drobnych wierzycieli, których należność główna na dzień 24 listopada 2010 roku nie przekraczała 20.000 zł miała zostać uregulowana jednorazowo w dniu 30 września 2012 roku, natomiast w odniesieniu do pozostałych wierzycieli po zredukowaniu należności, głównej o 50 %, spłata pozostałej kwoty ma nastąpić w 20 kwartalnych ratach, płatnych na koniec każdego kwartału począwszy od 31 grudnia 2012 roku. Naliczone odsetki i należności uboczne (koszty sądowe, egzekucyjne) zostały w całości umorzone. Wnioskodawca jest w grupie pozostałych wierzycieli, którym zredukowano należności główne o 50%, a odsetki i należności uboczne zostały umorzone w całości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy kwotę zredukowanej wierzytelności (50% należności głównej bez podatku VAT) mogę zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów i zaksięgować w podatkowej księdze przychodów i rozchodów w 2012 r., po dniu uprawomocnienia się postanowienia Sądu?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 41 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów umorzonych wierzytelności, z wyjątkiem tych, które uprzednio na podstawie art. 14 zostały zarachowane jako przychody należne. Wierzytelność Wnioskodawcy w całości została zarachowana jako przychód należny. Prawomocny układ dłużnika (zakładu) z wierzycielami zredukował należną Wnioskodawcy wierzytelność o 50 % należności głównej. Skutkiem prawnym takiej redukcji jest umorzenie wierzytelności w tej części. W ocenie Wnioskodawcy, ma prawo kwotę zredukowanej wierzytelności (50% należności głównej) zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów i odpowiednio zaksięgować w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Czynności te można dokonać po uprawomocnieniu się postanowienia o zakończeniu postępowania upadłościowego, zatwierdzającego układ z wierzycielami w 2012 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W świetle powołanego uregulowania, aby dany wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu zaistnieć muszą łącznie trzy warunki:

• celem poniesienia wydatku (bezpośrednim lub pośrednim) powinno być osiągnięcie przychodu, lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,
• wydatek ten nie może być wymieniony w zawartym w art. 23 ust. 1 ww. ustawy katalogu wydatków i odpisów, które nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów,
• wydatek musi być prawidłowo udokumentowany.
  
  

Stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 41 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów umorzonych wierzytelności, z wyjątkiem tych, które uprzednio na podstawie art. 14 zostały zarachowane jako przychody należne.

Z powyższego przepisu wynika, że o możliwości zaliczenia umorzonych wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów decydują dwa warunki, które muszą zostać spełnione łącznie, to jest:

• wierzytelność musi być wcześniej zarachowana jako przychód należny,
• wierzytelność musi zostać umorzona.
  
  

Ponadto należy zastrzec, iż przedmiotowa wierzytelność w myśl z art. 23 ust. 1 pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie może być przedawniona.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia umorzonej wierzytelności.

Natomiast zgodnie z przepisami ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), wierzytelność jest prawem podatnika i nie ma przeszkód, aby mógł się zrzec w każdej chwili tego prawa. Zrzeczenie się, polega na umorzeniu zobowiązania bez uzyskania świadczenia ze strony dłużnika. W oparciu o art. 508 Kodeksu cywilnego, zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik przyjmuje zwolnienie. Tak więc dla umorzenia wierzytelności koniecznym jest zgoda dłużnika (np. uzyskana w wyniku ugody, zawartego układu, czy też poprzez oświadczenie). Wierzytelność będzie umorzona dopiero wówczas, gdy wierzyciel uzyska wiadomość od dłużnika, że przyjął on zwolnienie z długu. Dopiero wówczas okoliczność ta, po spełnieniu ustawowych wymogów może rzutować na wysokość podstawy opodatkowania, a w konsekwencji i na wysokość zobowiązania podatkowego.

W złożonym wniosku Wnioskodawca, powołując się na art. 23 ust. 1 pkt 41 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako przesłanki uzasadniające zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wierzytelności nieściągalnych wymienia następujące okoliczności:

• w dniu 24 listopada 2010 roku ogłoszono upadłość dłużnika Wnioskodawcy z możliwością zawarcia układu,
• wierzytelność Wnioskodawcy była zarachowana jako przychód należny w całości, zgodnie z art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a podatek został zapłacony w terminie,
• co do niezapłaconych wierzytelność nie został sporządzony odpis aktualizujący,
• postanowieniem z dnia 20 kwietnia 2012 r. Sąd Rejonowy zakończył postępowanie upadłościowe dłużnika Wnioskodawcy,
• ww. postanowienie z dniem 2 maja 2012 roku stało się prawomocne,
• zgodnie z treścią zawartego układu Wnioskodawcy zredukowano należności główne o 50%, a odsetki i należności uboczne zostały umorzone w całości.
  
  

Z powyższego wynika więc, że oba ww. warunki warunkujące możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów umorzonej wierzytelności zostały spełnione. Wierzytelność została uprzednio w całości zaliczona do przychodów należnych, a następnie w 50% umorzona w wyniku zatwierdzonego przez Sąd układu z wierzycielami upadłego zakładu (dłużnika Wnioskodawcy).

Mając powyższe na uwadze, w świetle przytoczonych przepisów prawa uznać należy, iż po uprawomocnieniu się postanowienie Sądu o zakończeniu postępowania upadłościowego umorzoną wierzytelność, o której mowa we wniosku, można (w kwocie netto) zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej. Nadmienić jednocześnie należy, iż w myśl art. 22 ust. 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów w przypadku podatników, o których mowa w ust. 6, z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b, uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t. j. Dz. U. z 2012 r. Nr 153, poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.